Η ιστορία περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο και άσεμνο λεξιλόγιο. Είναι ακατάλληλη για ανηλίκους. Πάμε για ένα χαλαρό κεφ. καλή ανάγνωση

......

"Το  αρχίδι , το μουνί της μάνας του"

Κοιτάω τον Βίνς που εδώ και μισή ώρα βρίζει και χτυπάει την μπουνιά του επαναληπτικά πάνω στο γραφείο μου.

"Βίνσεντ. Αν δεν έχεις κάποια ιδέα πως να διορθώσουμε την κατάσταση απλά βγάλε τον σκασμό"

Τον βλέπω να ξεφυσά και να σταυρώνει τα χέρια του κάτω απο το στήθος του.

"Μαίρη κοίτα τι σύνδεσμο έχουμε στο Εκουαδόρ. Πρέπει να μάθουμε την προσφορά τους πριν να ανοίξει το χρηματιστήριο του Χόγκ Κόνγκ. " Κοιτάω το ρολόι μου " μια ώρα και σαράντα λεπτά έχουμε χρόνο.Μαίρη βρες μια επαφή. "

Η Μαίρη κοιτά το σωρό απο τα χαρτιά της . "Πως να το κάνω αυτό?"  είναι στα όρια κρίσης.

"Είσαι η καλύτερη συνεργάτης που έχω. Απλά κάντο μπορείς. Το ξέρω." της λέω κοφτά και την βλέπω να ισιώνει το κορμί της. 

"Μπορώ"

"Μπορείς" την επιβεβαιώνω και την βλέπω στο δευτερόλεπτο να απομακρύνεται στην γωνία του γραφείου και να κοιτά βιαστικά τις επαφές της.

"Είχαμε ένα υπουργό στα Εμιράτα-" μουρμουρίζει στον εαυτό της και είμαι σίγουρος πως κάτι θα κάνει. Αυτή είναι η Μαίρη. Και αξίζει κάθε δεκάρα απο τα τετρακόσια χιλιάρικα που της δίνω το χρόνο. 

"Μα πως γίνεται να χτύπησαν την πρόσφορα μας? Μόνο αν την ανακάλυψαν με κάποιο τρόπο"

Ο Βίνς μονολογεί και περιμένει απο εμένα να του εξηγήσω τι σημαίνει βιομηχανική κατασκοπεία. "Βίνς όχι τώρα. Άσε με να σκεφτώ"

Παίρνω μερικά τηλέφωνα και σε λίγο ξεκαθαρίζει το τοπίο. Εννοείται υπήρξε διαρροή και θα μου το πληρώσει το αρχίδι που με μαχαίρωσε πισώπλατα. Νιώθω τον θυμό να με πνίγει αλλά το κάνω γαργάρα. Σε αυτή την δουλειά μαλακίες γίνονται. Το θέμα είναι να έχεις τα ψύχραιμα αντανακλαστικά να προχωρήσεις την παρτίδα μερικές κινήσεις πριν απο τον αντίπαλο.

"Κύριε Αλεξάντερ"

Η Ροζαλίντα ανοίγει διστακτικά την πόρτα και με κοιτά ενοχικά. Ξέρει οτι μισώ να  μπαίνει μέσα στο γραφείο μου όταν έχω δουλειά. 

"Τι?" 

Την αγριοκοιτάζω ασυναίσθητα καθώς το κινητό μου χτυπά. Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ έχει τα πρωτα στοιχεία για τις κινήσεις του Πότερ. Είμαι σίγουρος πως έκανε αυτός την βρωμοδουλειά. 

"Πότερ ακούω"

Η Ροζαλίντα πλησιάζει και με κοιτά χωρίς πρόθεση να φύγει.

"Πήρε φωτιά το Ντάιμοντ και δεν ξέρεις τι να κάνεις?"της λέω ενώ συγχρόνως ο Πότερ μου μιλά.

Μου χαμογελά αμήχανα.

Κοιτά τον Βίνς που παρακολουθεί την συζήτηση και σκύβει ελαφρά το κεφάλι της σε εμένα.

"Ο φίλος σας ..είναι στο κατάστρωμα "

Ο Τζέημς. Σήμερα το πρωί δεν μπόρεσα να τον δώ καθόλου. Απο τις έξι που ξύπνησα είμαι στο γραφείο κλεισμένος.

"Πότερ μια στιγμή"

Απομακρύνω το ακουστικό απο το αφτί μου

"Είναι καλά?"

"Δεν τρώει το πρωινό. Σας περιμένει να πάτε για να ξεκινήσει μου είπε"

Φαντάζομαι την Ροζαλίντα να στέκεται απο πάνω του μητρικά και να τον πιέζει να φάει τις βάφλες της.

"Πες του να φάει . Έχω δουλειά. Του έχω βγάλει πρόγραμμα"

Ψάχνω τα χαρτιά μου και βρίσκω το ημερήσιο πρόγραμμα που του έβγαλα . Της δίνω το χαρτί και της κάνω νόημα να φύγει. Με κοιτά δυσαρεστημένα. 

Για όνομα.

"Πότερ ακούω"

"Ο Εμμάνουελ απέκτησε πριν ένα μήνα σαλέ στις Άλπεις"

Κοιτάω την Ροζ να φεύγει και την φωνάζω.

"Βασικά συνέδεσε τον με το τηλέφωνο του καταστρώματος . Θέλω να του μιλήσω"

Βλέπω την ολόλευκη οδοντοστοιχία της Ροζ να σχηματίζει ένα πλατύ χαμόγελο.

Για όνομα. Τον έχει υιοθετήσει?

Μιλάω στνο Πότερ, του ζητάω να εξακριβώσει τα οικονομικά στοιχεία και απο άλλους δυο νομικούς συμβούλους μου. Είναι έμπιστοι αλλά αν δεν είσαι καχύποπτος με όλους δεν επιβιώνεις στην ζούγκλα. 

Το εσωτερικό τηλέφωνο χτυπά και κατεβάζω το ακουστικό στον Πότερ

"Ναι?"

Η φωνή του Τζέημς . 

Αυτόματα γέρνω στο δερμάτινο κάθισμα μου και φέρνω τα μάτια του μπροστά μου.

"Καλημέρα" του λέω ήρεμα ίσα για να ακούσω ένα καλημέρα κοφτό.

Τι σκατά έγινε?

"Όλα καλά Τζέημς?"

"Ναι"

Πάλι κοφτό

"Σου έδωσε η Ροζ το πρόγραμμα σου?"

"Ναι.Ναι κύριε"

Σιωπή.

Ξεφυσάω και παίρνω το τηλέφωνο στην άκρη του γραφείου. 

"Μίλα μου . Τι συμβαίνει?"

Ακούω την ανάσα του 

"Δεν..δεν θα φάμε μαζί?"

Μωρό μου. Δεν πάει έτσι το παιχνίδι. 

"Έχω δουλειά Τζέημς . Ίσως το βράδυ να βρω χρόνο. Βγες έξω, πέρνα καλά, ξόδεψε χρήματα "

Πάλι σιωπή.

"Μην πάρεις κουστούμια μόνο, αυτά θέλω να σου τα ψωνίσω εγώ"

Πάλι σιωπή. Ακούω να παίρνει μια ανάσα και να την αφήνει αργά.

"Καλά Κύριε"

"Κλείνω"

"Καλά" ξαναλέει σοβαρός και τερματίζω την κλήση.

"Πότερ " σηκώνω το άλλο ακουστικό και του δίνω τα ονόματα και-

"Βασικά θα σε πάρω σε λίγο"

Το κλείνω. 

"Αλεξάντερ βρήκα τον υπουργό γεωργίας . Είναι στο τηλέφωνο" η Μαίρη λαμποκοπά απο ικανοποίηση.

"Δώσε μου δέκα λεπτά"

"Τι εννοείς? Τον έχω στο τηλέφωνο. Τα κατάφερα!" με κοιτά λες και είπα το πιο παράξενο πράγμα του κόσμου. 

"Έρχομαι . Έχω δουλειά"

"Δουλειά?" με κοιτά με ορθάνοιχτα μάτια και μετά πεταρίζει τις βλεφαρίδες της.

"Δουλειά " λέω κοφτά και σηκώνομαι και φεύγω απο το γραφείο. Με γρήγορο βήμα πάω προς το κατάστρωμα και απο μακριά βλέπω το αγόρι μου να κοιτά την θάλασσα χωρίς να τρώει.

Είναι ντυμένος με τα ρούχα που του άφησα το πρωί ενώ κοιμόταν. Φαίνεται σκεφτικός . 

"Τζέημς" τον φωνάζω απο μακριά και γυρνά ξαφνιασμένος προς το μέρος μου. Πάει να σηκωθεί αλλά του κάνω νόημα να κάτσει.

"Έφαγες?"

"Θα ..ξεκινήσω τώρα" μου χαμογελά διστακτικά. Σκύβει το κεφάλι. Του σηκώνω με το δάχτυλο μου το πηγούνι του. Κοιτάω τα μάτια του. Είναι μέσα στο παράπονο.

Καταλαβαίνω. Ξέρω ..ξέρω τι θέλει απο εμένα. Απλά δεν είμαι τετοιου είδους άντρας και δεν έχω και τον χρόνο. Θα πρέπει να το καταλάβει. 

"Ήθελα να σου πω καλημέρα απο κοντά "του λέω τρυφερά

"Καλημέρα" με κοιτά φευγαλέα στα χείλη και περνά το χέρι του μέσα απο τα ξανθά τσουλούφια του που πέφτουν στα μάτια του.

"Θα το προσπαθήσω για το βράδυ. Να βρεθούμε. Το υπόσχομαι" του λέω χωρίς περιστροφές .

Τον βλέπω να φωτίζεται το πρόσωπο του

"Ευχαριστώ Κύριε"

Δαγκώνει το χείλος του. 

Το κινητό μου χτυπά σαν δαιμονισμένο. Βλέπω πως είναι η Μαίρη και είμαι σίγουρη πως αν το ανοίξω θα μου πει πως ο πολύτιμος χρόνος του υπουργού όπως και η υπομονή του εξαντλείται.

"Το βράδυ " σκύβω σε αυτόν  και ανοίγει τα χείλη του τόσο ίσα για να βγεί μια ανάσα ζεστή που λες και την κρατούσε απο την στιγμή που με είδε. Τον φιλάω τρυφερά. Ξανά και ξανά στα χείλη.

"Γλυκό μου μωρό" του λέω πάνω στα  χείλη του καθώς τα χέρια του περνάν γύρω απο την μέση μου

"ήθελα να φάμε παρέα" μουρμουρίζει με παράπονο

"Ναι μωρό μου το ξέρω απλά δεν έχω το χρόνο"

"Καλά" 

Τον φιλάω ξανά καθώς γυρνά τον αυχένα του προς τα πάνω για να βαθύνω το φιλί μου. Με διεκδικεί τρυφερά και καταφέρνει να με ερεθίσει. Νιώθω την γλώσσα του να διεκδικεί την δική μου και ελαφρά πιέζω την στύση μου πάνω στο σώμα του.

"Μωρό μου όμορφο ..δεν μπορώ τώρα " του λέω τρυφερά και τραβιέμαι πριν τα γαμήσω όλα στην δουλειά και τον σύρω ως το κρεβάτι.

"Το βράδυ . Εντάξει?"

"Ναι" μου λέει καθώς τα μάτια του λάμπουν.

"Φάε" τον διατάζω κοφτά και μου χαμογελά. 

Απομακρύνομαι απο κοντά του - αν και δεν το θέλω ..τι παθαίνω ?- και ανοίγω το κινητό μου.

"Υπουργε Ροντρίγκεζ . Αλεξάντερ Κρας εδώ" 

Και με γρήγορα βήματα επιστρέφω πίσω στο γραφείο μου. 

Το βράδυ Τζέημς. Το βράδυ γλυκό μου αγόρι.