"MΠΑΣΤΑΡΔΕ" 

Tα χέρια μου έιναι κοκκινα, όπως και το πουκάμισο μου, το γρονθοκοπημα μου τον έχει ρίξει κάτω και εγώ απο πάνω του τον χτυπάω δίχως έλεος. Ακούω τον Μάλεβιτς να φωνάζει να γίνει κύκλος, κύκλος απο τους άντρες ασφαλείας καθώς περιμετρικά οι δικοι μου που ήταν διάσπαρτοι μέσα στο μαγαζί ξερω πως πειθαναγκάζουν οποιοδήποτε κανει μαλακία να ανεβάσει κινητο προς το μέρος μας και  τους το αρπάζουν στην στιγμή. 

"ΚΡΑΣ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΩΤΩΣΕΙΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΛΑΚΙΑ" ο Μαλεβιτς φωνάζει στο αφτι μου καθως οι άντρες του πάνε να με αγγίξουν, την ίδια στιγμή οι δικοι μου βγαζουν όπλο, κανένας δεν θα ανακατευτει σε αυτο , ο γαμιολης ήξερε οτι θα κάνει μαλακία μα διαλεξε το χειρότερο τροπο. 

Συνεχίζω και τον χτυπάω μα τον θεο θα τον λιωσω απο κάτω μου και-

"Αφεντικο σε παρακαλώ  " η φωνή του Τεηλορ ακουγεται καθώς επαναστατει ενάντια στις διαταγές μου και βάζει το δικο μου προσωπικο να με σηκώσουν απο πάνω απο τον μπασταρδο. Τον κλωτσαω καθώς δεν έχω χέρια και τον βλέπω πως δεν ανταποκρίνεται , είναι αναίσθητος

"Κρας απλά φύγε σου υποσχομαι πως-"

Δεν ακούω τίποτα, δεν με ενδιαφερει τι μου ταζει ο Μαλεβιτς, ειμαι σιγουρος πως το ηθελε ολο αυτο, πως με χειραγώγησε, βριζω καθώς παλεύω πλεον  με την δική μου φύλαξη

"Δεν αξίζει πάμε να φύγουμε" ο Τεηλορ προσπαθει να βρει τα ματια μου , " εχουν βγαλει οπλα , θελεις να γινει πραγματική κολαση?"

Κουνάω το κεφάλι μου , όχι δεν αξίζει ο Τζακ να τα τινάξω ολα

"Ναι..ναι" λέω σχεδον μηχανικά και κοιτάζω για πρώτη φορά γυρω μου που σκατα είναι ο Τζεημς. 

Τον βλέπω με σκυμμένο κεφάλι να κάθεται σε μια γωνιά. 

"Πάρτον στο δικο σου αυτοκινητο"

λεω προσπαθώντας να κουμπανταρω τα νευρα μου, το πληθος γυρω μας φαινεται τρομαγμένο, η μουσικη έχει σταματήσει , ο Μαλεβιτς κάνει νοημα στους μπραβους να  διαλύσουν το πλήθος και οι δικοι μου της φυλαξης ενώνονται για να μας φυγαδευσουν απο εκεί.

"Σου ελεγα οτι μοιαζουμε" μου λεει ο Μαλεβιτς σαν αποχαιρετηστηριο και δεν κάνω καν τον κοπο να γυρίσω τα μάτια μου προς εκείνον. Ήταν όλο αυτο μια παγίδα προς εμένα? Ηθελε να με παγιδέψει ο Μαλεβιτς ριχνοντας μου το μονο δόλωμα που δεν θα μπορούσα απλά να το καταπιω αμάσητο?

Το επόμενο λεπτό βγαίνουμε στον καθαρό αέρα, Ο Τεηλορ κατι μου λεει για τα ματωμένα χέρια μου

"Θα οδηγησω εγώ"μου λεει αλλά κάνω νοημα να φύγει

"Πάρε τον αλλον και πηγαινε τον στο Νταιαμοντ"

Δεν τον θελω μαζί μου αυτη την στιγμή αλλα σίγουρα τον θελω σε λίγο στα πόδια μου γονατισμένο.

Με προδωσε την στιγμή που του έδωσα γενναιόδωρα τα πάντα , προσπαθώ να μην σκέφτομαι καθώς τα νέυρα μου χτυπάνε αλύπητα τα μηλίγγια μου, μπαινω στο αυτοκίνητο και μαρσάρω αφήνοντας το ουρλιαχτο απο τις ρόδες πίσω μου σαν επιθανάτιος ρογχος μιας συνεργασιας που δεν θα γίνει ποτε

Χτυπάω το τιμονι μου συνέχεια, προσπαθώ να πάρω τηλεφωνο τον Βινς, να του πω πως ο Μαλεβιτς μου την είχε στημμένη, οχι δεν ήταν τυχαιο 

"Ο μπασταρδος" 

Αλλά δεν είμαι σε θεση ούτε γι αυτο τα πάντα αναβοσβηνουν μέσα μου στα κοκκινα

Σε λίγο βλέπω στην προβλήτα τον Νταιαμοντ, φωτογωγημένο και ηρεμο, όπως το άφησα, λίγο πριν, τοτε που ο ηλίθιος ξεκινουσα με τον Τζεημς σαν πρόβατο στην σφαγη

"Πηγαινε τον στο δωμάτιο " φωναζω τον Τεηλορ που απο πίσω μου φτανει με ταχυτητα αφήνοντας ροδιές στο παρκινγκ της μαρίνας

"Αφεντικο νομίζω πως ο Τζεημς είναι-"

"ΕΙΠΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΤΟΝ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ"

Δεν γυρνάω καν το βλέμμα μου σε εκείνον, απλά δεν μπορώ να το πιστέψω , ποσο εύκολα πήγε και φίλησε τον άντρα που είχε στο πλευρο του και μονο η σκεψη μου φερνει ναυτια και θυμο

Ναι θυμο.

Πηγαίνω καρφι στο γραφείο μου και αναζητω το γαμημένο κουτι με το σημα του ταυρου.

Προφανως ως κυριαρχος του, προφανως ως κυριος του δεν κατάλαβε την κυριαρχια μου και το ποιος άντρας είναι ο Αλεξάντερ Κρας. Υπήρξα επιεικής και καλός, υπήρξα χαλαρός και ναι το βλέπω καθαρα:

Υπήρξα ανόητος. 

Πηγαίνω στο δωμάτιο μου και τον βλέπω στο κρεβάτι να κάθεται με σκυμμένο κεφάλι.

"Τωρα μάλλον είναι αργά γι αυτο , έτσι? τωρα σκύβεις το κεφάλι αλλα πριν ήξερες να το σηκώσεις στον άντρα δίπλα σου"

"Αλεξαντερ " μου λεει και σηκώνει το βλέμμα του σε έμενα , μονο για μια στιγμή κάνοντας τον θυμό μου να γιγαντωθεί, να βγει εκτός ελέγχου

"Θελεις κολάρο έτσι? Κατεβασε το κεφάλι σου."

Κάθεται ακίνητος , μαζεμένος μα είναι αργά να μου το παίζει έμενα ντροπαλος , τιποτα το ντροπαλό δεν έιχε οταν ανοιγε το στομα του στον άλλο

"Ελα εδώ. Στα ποδια μου"

Πάει να περπατήσει , να σηκωθει απο το κρεβάτι, αλλα όχι , όχι Τζεημς δεν θα παει ετσι

"Στα τεσσερα περπατα . Σε θελω να έρθεις εδώ ως τα τέσσερα και να πάρεις αυτο που έχω εδώ για σενα"

Και ναι, πεφτει στα τεσσερα και σερνεται , ανυπομονα πάω προς εκείνον, ανυπομονα του σηκώνω το κεφάλι καθώς του περναω το κολαρο , το σφίγγω, το δένω στο λαιμο του

"Αν ήθελες τοσο κάποιον να σε γαμήσει μπορούσα και εγώ να το κάνω απο την πρώτη στιγμή. Μάλλον παρεξηγησα, μα θα λυθει τώρα αυτη η παρεξηγηση " λεω μέσα απο τα δόντια μου , πάει να σηκώσει κεφάλι και του το κατεβάζω ξανά

Του περνάω απο το ασημένιο κρικάκι την αλυσιδα του, την κρατάω σφιχτα , καθώς με το αλλο χέρι μου κατεβάζω το φερμουαρ μου

"Τωρα σηκωσε το κεφαλι σου " τον διατάζω και το σηκώνει.

"Θα σου το κάνω αξέχαστο" του λέω και σκυβω προς το προσωπο του. Θελω να κοιτάω τα μάτια του όσο του δινω την υπόσχεση που θα την κάνω πραγματικοτητα σε λίγα λεπτα

Και τότε, μονο τοτε, για πρώτη φορά-

"Γαμώτο Τζεημς"

Νιώθω ένα κυμα πανικου να με πνιγει. 

Τρέχω την ίδια στιγμή, τρεχω και ανοιγω τα φώτα , ξαναγυρνάω ξανά κοντα του

"Σηκωσε το κεφάλι σου " του λεω καθως δεν το σηκώνει, οχι γιατι δεν με υπακούει αλλα γιατι φοβάμαι πως-

Το σηκώνω εγώ, κρατώντας τον απο το πηγουνι του, κοιταω στα μάτια του, και βλέπω τις κόρες του πως είναι διεσταλμένες

"Γαμωτο"

Με πιανει κρυος ιδρώτας καθώς φοβαμαι, καθως καταλαβαίνω ακριβως τι συνέβη, αλλα ο θυμός μου, αυτος ο ηλιθιος θυμος που με κυριευσε δεν με αφησε να δω καθαρα την αληθεια

"Τι σου έδωσε? ήπιες κατι Τζεημς?"

Με κοιτα ζαλισμένος, η ματια του ειναι θολωμένη καθώς βλέπω μια κυάνωση να ξεκινα απο τα χείλη του και να παει προς όλο το προσωπο του

Δεν χάνω λεπτο. Τον σηκώνω και τον πάω στο κρεβατι, ενω με γρηγορες κινησεις πιανω το κινητο μου και καλώ τον προσωπικο μου γιατρο 

Τα μάτια του Τζεημς ..

Σκατα. Σκατα . 

"ΕΛΑ ΕΔΩ ΤΩΡΑ. "

Προσπαθω να βρω τις σωστες λεξεις, τις λεξεις που θα βοηθησουν τον Τζεημς, ο οργανισμος του ειναι αμάθητος , ειμαι σιγουρος πως-

Οι φοβιες μου ολες μια προς μια επιβεβαιωνονται στο προσωπο του Τζεημς.

"Εχει κυάνωση, βολβοστροφή, και πρεπει να έχει παρει μεγάλη δοση ναρκωτικου. " του λεω πολυ γρηγορα χωρις καν να του εξηγησω για ποιον προκειται

"Μέτρα τα λεπτα απο την στιγμή που θα ξεκινησουν οι σπασμοι , γυρισε τον στο πλαι, θα είμαι εκεί σε πεντε λεπτα" μου λεει ο Φιλιπ καθώς κάνω αυτο που μου λεει.

Δεν έχω μισησει ποτε τον εαυτο μου ποτέ τοσο πολύ.

Και ειναι η δευτερη φορά στην ζωη μου που προσευχομαι.