Κι έτσι για το καλό ένα τρίτο γιατί δεν τους χόρτασα σήμερα

"Απο το σχολείο δεν έχεις κάνει φίλους?"

Δεν ξέρω πόση ώρα έχει περάσει. Είμαστε στο εξωτερικό ντεκ , τα φώτα του Ντάιαμοντ είναι όλα αναμμένα και η θάλασσα είναι λάδι. Τα πρωτα αστέρια στο ουρανό έχουν εμφανισθεί , είμαι στο τρίτο ποτό και απλά χαλαρώνω μαζί του. Δεν ξέρω αλήθεια πόσο καιρό επέτρεψα στον εαυτό μου να το κάνει αυτό.

"Τίποτα το ιδιαίτερο..θέλω να πω..άλλαξα τρεις ανάδοχες οικογένειες και τρία σχολεία τα τελευταία πέντε χρόνια..άρα..και να ήθελα δεν προλάβαινα" ανασηκώνει τους ώμους του. 

Με πεθαίνει οτι δεν είχε μια όμορφη εφηβεία. Θέλω να πω..προφανώς κι εγώ δεν είχα την καλύτερη εφηβεία. Αλλά δεν μπορώ να το ακούω απο τα χείλη του. Είμαι έτοιμος όμως αν το θέλει να του χαρίσω μια απίστευτη ζωή. Δεν έχει δεχτεί ακόμη αυτό που του προτείνω αλλά αν το κάνει..

Οοο Τζέημς..μπορώ να σου χαρίσω τον κόσμο. Όλος στα πόδια σου μωρό μου.

"Αγαπημένο μάθημα?"  αλλαγή συζητήσεως. 

"Εικαστικά" μου απαντά ντροπαλά και του διορθώνω ένα ξανθό τσουλούφι που πέφτει στα μάτια του.

"Ζωγραφίζω ..τίποτα σπουδαίο μην φανταστείς"

Καλλιτέχνης λοιπόν. 

"Είμαι σίγουρος πως είσαι σπουδαίος. Θα ήθελα να δω μια ζωγραφιά σου"

Δαγκώνει το χείλος του και κοιτά την μπύρα του. 

"Πες μου γι αυτό" τον παρακινώ να μου μιλήσει. Όπως εδώ και ώρα . Τον ακούω να μου λέει ιστορίες απο το σχολείο , μνήμες απο τον πατέρα του, ελάχιστα για την μάνα του. Τον ρωτάω τα πάντα. 

"Μιλάω συνέχεια για μένα" σταματά απότομα και με κοιτά ενοχικά.

"Θέλω να σε γνωρίσω , θέλω να μάθω τα πάντα για σένα" του λέω και του πιάνω το χέρι . Του το γυρνάω και φιλάω τον καρπό του. "Είσαι υπέροχος " του ψιθυρίζω " πες μου κι άλλα"

Τον βλέπω να με κοιτά με επιφύλαξη. Νιώθω οτι δεν έχει μαθει στην προσοχή. Σίγουρα όμως με κάνει να θελω να τον προσέξω κι ας μην το καταλαβαίνει οτι το αξίζει. Τον ενθαρρύνω με το βλέμμα μου και τον βλέπω να παίρνει μια μεγάλη ανάσα. 

"Λοιπόν ζωγραφίζω πορτρέτα . Νιώθω ευτυχισμένος όταν το κάνω" τα λεει ολα με μια ανάσα και στο τέλος την αφήνει απο μέσα του

"Πες μου γι αυτό" 

Μου μιλάει με πάθος για την ζωγραφική.Εδώ και ώρα. Μπορώ να τον βοηθήσω. Μπορώ να του βρω απο αύριο κιόλας δάσκαλο εικαστικών. Εισαγωγικές στων καλών τεχνών? Ναι αυτό θα του άρεσε. Μπορώ να τους κάνω μια δωρεά. Θα του γλύφουν τα αρχίδια του μικρού εκεί μέσα. Το σημειώνω νοερά ως αυριανή δουλειά.

Αν και προτρέχω. Ακόμη δεν συμφώνησε.. αλλά είμαι σίγουρος πως θα το κάνει.

 Ο τρόπος που ανταποκρίθηκε στο μοναδικό φιλί μας... Δεν μπορεί να πέφτω έξω. Υπάρχει σπίθα. 

Του φέρνω μια μπύρα ακόμη και κοιτάω τα συστατικά. 

"Πίνω και κόκα κόλα" 

"Δεν θα βάλεις αυτό το σκατόπραγμα στο σώμα σου" 

Μου χαμογελά ξανά και του δίνω την μπύρα απο την δωδεκάδα που έβαλα την Ροζαλίντα να μου βρει πριν δυο ώρες. Δεν έχει αλκοολ και υποτίθεται οτι είναι βιολογικής καλλιέργειας. Το καλό που τους θέλω.

Κάθομαι δίπλα του. Ξαπλώνω στις μεγάλες σεζ λόγκ και κοιτάω το κύμα . 

Νιώθω ..ήρεμος. Παράξενα ήρεμος.

"Είναι όμορφα" τον παρατηρώ να κοιτά την θάλασσα. " όλα είναι όμορφα . Είσαι πολύ τυχερός κύριε"

Κοιτάω το προφίλ του. Τα χείλη του, την μικρή μύτη του, τις γωνίες του προσώπου του, την καμπύλη -αυτή την προκλητική καμπύλη -του λαιμού του.

"Είσαι όμορφος  " οι λέξεις ξεπηδάνε αυθόρμητα απο μέσα μου. Με κοιτάζει σαν να μην με πιστεύει. "Πολύ όμορφος"  Σκύβω κοντά του χωρις να κάνει την παραμικρή κίνηση να απομακρυνθεί. 

 Ενώνω τα χείλη μας. Τον φιλάω τρυφερά. Αργά.

Τον βλέπω να κλείνει τα μάτια έτοιμος να βυθιστεί στο φιλί μας αλλά τραβιέμαι . Δεν είμαι για πολλά. Κάνω φιλότιμη προσπάθεια να είμαι κύριος. 

Επίσης δεν έχει δεχτεί ακόμη και εγώ δεν παίζω.

"Πάντως είμαι  τυχερός . Πολύ. Αρκεί να δεχτείς" του λέω καθώς τα μελιά μάτια του με κοιτάζουν σε απόσταση αναπνοής.

Δαγκώνει το χείλος του.

Παίρνει μια μεγάλη ανάσα. 

"Βασικά δέχομαι" μου λέει απότομα και σαστίζω.

"Δέχεσαι?"

"Ναι . Αυτό " δείχνει εμένα και μετά εκείνον. " Θέλω "

"Θέλεις? " τον πλησιάζω ξανά . Ανοιγοκλείνει τα μάτια του και παρατηρώ τις μακριές ξανθές βλεφαρίδες του.

"Τι είναι αυτό που θέλεις Τζέημς?" επιμένω . Να το ακούσω. Όλο να βγαίνει απο τα χείλη του.

"Την συμφωνία"

"Αυτό? την συμφωνία? "

"Ναι την θέλω πολύ Κύριε"

Σοβαρεύω καθώς τον βλέπω να σκύβει στα χείλη μου.

"Πες τι άλλο θέλεις και η συμφωνία έκλεισε"

Τον προκαλώ. Κάθομαι ακίνητος και τον κοιτάζω χωρίς να μειώσω την απόσταση των χειλιών μας. Νιώθω την ζεστή ανάσα του μπερδεμένη με το άρωμα της μπύρας. Το λευκό του δέρμα είναι αψεγάδιαστο και φανταζομαι πως είναι το δέρμα του κορμιού του. Λείο και λευκό.

Με κοιτάζει. Γέρνει το βλέμμα του στα χείλη μου. Γλύφει μηχανικά τα δικά του και τον βλέπω να ξεροκαταπίνει.

"Τι άλλο θέλω?"μου λέει με απορία

"Ναι Τζέημς"

Σκύβει ένα χιλιοστό κοντά στα χείλη μου και τραβιέμαι πίσω ένα χιλιοστό.

Με κοιτά μπερδεμένος.

Και μετά το όμορφο μωρό μου καταλαβαίνει.

"Εσένα θέλω  ..Κύριε πολύ. Πολύ." με κοιτά καθώς η ανάσα του βγαίνει γρήγορα. Καταλαβαίνω οτι νιώθει ευάλωτος και μπερδεμένος. Οτι τον παίζω. Πράγμα που δεν ήθελα. Απλά ήθελα να ακούσω να το λέει.

"Ξανά. Θέλω να το ακούσω μωρό μου να το λες ξανά"

"Σε ..σε θέλω κύριε" δαγκώνει το χείλος του. Αυτό που σε λίγο καιρό θα του το δαγκώνω καθώς θα μπαίνω μέσα του. Γεμίζω ολόκληρος μια γλυκιά ταραχή . Ο Τζεημς δεν μοιάζει με κανέναν υποτακτικό μου. Παίζει σε άλλη κατηγορία. Απλά δεν τον έχω ταξινομήσει ακόμη. 

"Ωραία. Ωραία γλυκό μου αγόρι" του λέω καθυσηχάζοντας τον και κλείνοντας τα χείλη του που τρέμουν με τα δικά μου. Με πιάνει απο την μέση ανυπόμονα καθώς εισχωρώ την γλώσσα μου στην στοματική κοιλότητα του, τον φιλάω βαθιά και όλο το κορμί μου ριγεί καθώς τον σφίγγω πάνω μου. 

Και έπειτα τον αφήνω αργά .

Όχι ακόμα. 

Όχι ακόμα Αλεξάντερ. Είναι θαμπωμένος απο τα λεφτά σου, απο το κοτερό σου. Δώσε του χρόνο . Δες πως θα πάει αύριο. Δώσε του την ευκαιρία να το σκεφτεί ξανά.

Κάνει ένα δεύτερο να ανοίξει τα μάτια του και όταν πια τα ανοίγει είναι φωτισμένα. 

Απο ευτυχία?

Το μωρό μου χαίρεται?

Κοιτάμε και οι δυο την θάλασσα. Του χαιδεύω τον καρπό . Τα αστέρια φωτίζονται αμέτρητα πάνω απο τα κεφάλια μας .

"Κύριε .." 

τον κοιτάω στο ημίφως.

Θέλει να ρωτήσει κάτι αλλά δεν το κάνει.

"Πες μου Τζέημς" πίνω απο το ποτό μου. Τον προσέχω που τα μάτια του ολισθαίνουν στα υγρά χείλη μου. 

Πιάνει το λαιμό του. Μου χαμογελά αμήχανα.

"Πότε θα πάρω το κολάρο μου?"

Γελάω αυτόματα με την παιδική του σχεδόν ανυπομονησία αλλά σοβαρεύω γιατί δείχνει πως πειράχτηκε.

"Ελα εδώ" του λέω και τον τραβάω στην αγκαλιά μου. Τον φιλάω τρυφερά πολλές φορές καθώς τον έχω στα γόνατα μου.

"Σύντομα. Πολύ σύντομα Τζέημς.. Θα το συζητήσουμε αύριο."

(..)

Είναι αργά πολύ όταν πια σηκωνόμαστε απο το ντεκ. Τον συνοδεύω στο δωμάτιο του.

"Εσύ κοιμάσαι εδώ..εγώ εδώ" του δείχνω την πλαινή πόρτα απο το δωμάτιο μου.

"Μόνος θα κοιμάμαι?"

"Ναι μωρό μου. Δεν έχω μάθει να κοιμάμαι με άλλον παρέα"

Κατεβάζει ελαφρά το πρόσωπο του σαν να μην του άρεσε η απάντηση. 

"Και τώρα θα πας να κοιμηθείς?"

"Θα δουλέψω στο γραφείο μου. Έχω αφήσει πολύ δουλειά"

Πάω να τον καληνυχτήσω αλλά με κρατά απο το χέρι . Το κοιτάω σχεδόν έκπληκτος και ζητά συγνώμη. Μου αφήνει το χέρι και παίζει με το φερμουάρ της ζακέτας του.

"Πάντως..εγώ θα ήθελα παρέα..στενή παρέα γι απόψε το βράδυ" κατεβάζει τα μάτια αλλά τα γυρνά γρήγορα σε έμενα. Είναι κόκκινος απο ντροπή.

Τα απείθαρχα ξανθά τσουλούφια του μπαίνουν στο προσωπο του. Τα σπρωχνω στην άκρη και τον φιλάω στο στόμα .

"Δεν είσαι έτοιμος για μένα. Όλα θα γίνουν . " λέω αυστηρά πάνω στα χείλη του.

Είπα ..μόλις όχι? 

Ειλικρινά δεν ξέρω τι έχω στο κεφάλι μου. Εννοείται πως θέλω να του κάνω έρωτα.

Αλλά..όχι ακόμη

"Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή Τζέημς. Καμία βιασύνη σε αυτό. Κοιμήσου. Ξεκουράσου"

Βάζω τα χέρια στις τσέπες της φόρμας μου.

"Καλά. .καληνύχτα Κύριε..ήταν πολύ ωραία" με κοιτά κατσουφιασμένος.

"Καληνύχτα " τον αποχαιρετώ κοφτά πριν αλλάξω γνώμη.