Een jongen doet de deur open en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht wanneer hij Sophie ziet staan. Meteen zet hij nog een stap naar voor en sluit haar in zijn armen. Ik ben vertederd door het gebaar en ben er bijna zeker van dat deze jongen niet zou vreemdgaan.

Maar je weet maar nooit.

'Ik wist niet dat je zou komen.' Fluistert hij tegen Sophie, maar wij hebben het ook gehoord. En ik kan het niet laten dat mijn lippen een kleine glimlach vormen. Misschien zijn er dan toch nog fatsoenlijke jongens op deze wereld.

Ja ik zeg duidelijk, deze wereld. Want het lijkt me onmogelijk dat de aarde de enige planeet is waar en levende wezens zijn. En misschien zijn er op die andere planeten wel perfecte jongens, wel, niet perfect. Niemand is perfect. Ook wij, de meisjes, zijn verre van perfect. Maar toch al een stapje dichterbij dan de jongens.

'Kom binnen.' Hij steekt zijn handen uitnodigend uit naar binnen en opent zijn deur nog wat meer waardoor hij er wat lomp uitziet.

'Ik ben Tom, maar dat wisten jullie waarschijnlijk wel al.' Zegt hij en krabt aan de achterkant van zijn nek.

'Ik ben Lisa.' Stel ik mezelf voor en steek mijn hand uit die hij aanneemt en schud. 'En ja, dat wist ik inderdaad al.' Vul ik mezelf nog aan.

Fleur volgt mijn voorbeeld en stelt zich ook voor.

Ik kijk een rustig rond in zijn woning en op het eerste zicht ziet het er wel gezellig uit. Niet ze opgeruimd, maar ik moet zeggen dat dat ook niet altijd het geval is bij mij. Hier en daar staan wat foto's, zo staan er ook foto's van Sophie bij. Zowel met hun beide op als Sophie alleen. Ik zie ook een foto ophangen van hem en een kleine jongen, waarschijnlijk zijn broer.

Als je uit het raam kijkt heb je zicht op een mooi parkje. Hij woont hier echt nog goed bedenk ik me.

Wanneer ik ga studeren, wil ik ook zo een gezellig appartementje waar ik me helemaal op mijn gemak voel.

'Waaraan heb ik jullie bezoek te danken?' Vraagt Tom en schuift iets onder zijn bed, hopend dat niemand het gezien zou hebben.

'Daarom.' Zegt Fleur en stapt naar het bed toe. Zij heeft het blijkbaar dus ook gezien. 'Wat heb je daar verstopt?'

Zijn ogen worden groot en hij bijt zichtbaar op zijn tanden. Snel schud hij zijn hoofd. 'Niets.' Mompelt hij en gaat er nog wat meer voorstaan zodat we zeker niets zouden kunnen zien.

'Tom, wat is het?' Vraagt Sophie angstig. Haar handen beginnen lichtjes te trillen en ik ga snel naast haar staan.

'Is dat de reden waarom je me bijna nooit meer stuurt en droog doet? Heb je iemand anders?' Haar stem klinkt trillend en ik kan het haar niet kwalijk nemen, deze situatie ziet er niet zo best uit.

'Beschuldig je mij nu van vreemdgaan? What the fuck!' Roept hij plotseling en bukt zich om te pakken wat er onder het bed ligt.

Het is een lichtroos doosje en op het plaatje staat Sophie.

'Voor je verjaardag!' Roept hij en schud zijn hoofd.

Tranen ontstaan in Sophie haar ogen en ze slaat haar handen voor haar mond. 'Het spijt me zo!'  Ze stapt naar hem toe en slaat haar handen om hem heen. 'Ik had gewoon zo veel schrik.' Bekent ze. 'Je deed alsof je genoeg van me had.'

Nog steeds schud hij zijn hoofd en knuffelt haar niet terug.

'Sorry dat ik ook nog een leven heb en niet non-stop op mijn gsm kijk. Ik mis jou ook, daar niet van, maar het is toch niet omdat ik soms minder snel antwoord dat ik genoeg van je heb?' Hij zegt dit allemaal zo snel dat ik bijna niet kan volgen.

Na nog een paar seconden knuffelt hij haar terug waarna ik opgelucht ademhaal. Het is terug goed.

'De volgende keer als je met zo iets zit, vertel me dat dan gewoon.' Mompelt hij in haar haar en geeft een kus op haar voorhoofd.

'Dat beloof ik je.'

'Ik kom niet vaak in Antwerpen, dus nu kunnen jullie mij eens de prachtige plekken van deze streek laten zien.' Hoor ik Fleur zeggen en grinnik.

Typisch dat ze het romantische moment tussen hun twee moet verpesten.

'Ik doe wel even iets anders aan.' Zegt Tom en draait zich om naar zijn kledingkast die in de hoek van de kamer staat.

'Draai jullie om!' Beveelt Sophie ons waarna ik me lachend omdraai. Schattig.

'Jij mag wel kijken, betekent dat dat je al alles hebt gezien van je lover?' Plaagt Fleur waardoor nog een lach aan mijn lippen ontsnapt.

'Ik denk het wel ja, Fleur.' Doe ik mee wanneer er niet meteen een antwoord komt van Sophie haar kant.

'Waarom wou ik dat jullie meekwamen.' Zucht Sophie lachend.

'Jullie mogen terug kijken hoor.' Zegt ze daarna.

En mijn vermoedens klopte, ze ziet helemaal rood. Wat wil je dan ook als Fleur zo een opmerking maakt.

'Laten we maar gewoon gaan.' Grinnikt Tom en kijkt ongemakkelijk om zich heen. Hij is dus niet de enige dat dit gênant vond.

'Goed idee.' Gaat Sophie akkoord met haar vriendje.

'Laten we anders iets gaan eten, of heb jij al gegeten?' Vraagt Sophie en keert zich naar Tom.

'Nee, nog niet gegeten.' Hij schud zijn hoofd en slaat zijn arm rond Sophie haar heup waarna hij haar dichter naar zich toe trekt en een kus geeft tegen haar slaap.

Ik maak kotsgeluiden en steek mijn tong uit wanneer ze allebei hun wenkbrauwen optrekken. 'Ik vind kleffe koppeltjes alleen leuk als ik zelf iemand heb.' Zeg ik schouderophalend.

'Dikke egoïst.' Mompelt Fleur waardoor ik haar aankijk met een grijns.

'Je bent zelf een egoïst.' Zeg ik en steek opnieuw mijn tong uit.

'Sorry Tom, normaal zijn ze niet zo.' Zegt Sophie en verstopt haar gezicht in zijn borstkas uit schaamte.

'Oké oké, ik stop al.' Geef ik mezelf over en stap het appartement van Tom uit.

Iedereen volgt me en we wandelen naar buiten.

'Bij het restaurant waar jij werkt?' Stelt Sophie voor en iedereen knikt ook al was het eigenlijk alleen een vraag aan Tom.

'Is goed, en is het ook goed als mijn vrienden meekomen want eigenlijk hadden we al afgesproken.' Zegt hij en bijt op zijn tanden. Dat is precies een tik van hem.

'Ja tuurlijk, ik wil je plannen niet nog meer in de war brengen.'

'Zolang jij bij mijn plannen betrokken bent, ben ik al blij.' Mompelt hij en geeft haar weer een kus.

'Cliché.' Fluistert Fleur tegen mij en ik knik.

We klinken misschien wel jaloers, maar beide zijn we blij dat alles goed is. En dat toch minstens één van ons drie geluk heeft in de liefde. Maar dat weerhoudt ons er nier van om haar te plagen, want dat is gewoon leuk.

'Binnen een kwartiertje zijn ze hier aan het park, zullen wij alvast naar daar gaan?'

Iedereen stemt in en binnen de minuut zitten de allemaal op een rijtje op een bank in het parkje. Het moet een grappig zicht zijn voor voorbijgangers.

We kletsen over van alles en nog wat, allemaal onbelangrijke zaken dus om de tijd sneller voorbij te laten gaan.

Nog een tien minuten later hoor ik achter ons allemaal geroezemoes van jongensstemmen dus draai ik me om en schrik ik als ik zie wie er bij staan.

Alex en Blair. Waarom ook niet.

'Alex is één van je vrienden?' Vraag ik in schok aan Tom en hij knikt. 'Via via.'

Ik vloek binnensmonds en vervloek de mensheid.

Wanneer Alex me ziet worden zijn ogen groot en kijkt hij me ongemakkelijk aan. Het is gewoon een ongemakkelijke dag.

'Hey.' Zegt hij en zwaait kort met zijn linkerhand, met zijn rechterhand heeft hij Blair haar hand vast. Wat haat ik dat meisje.

'Ugh, Blair is er bij.' Zucht Sophie en ik kijk haar verbaasd aan.

'Ik haat dat meisje.'

1300+ woorden! :)
Ik ben jullie zo dankbaar, ik heb een Nettie gewonnen met dit boek voor People Choice! Dus letterlijk dankzij jullie, ik weet niet hoe ik jullie het beste moet bedanken!!

Zonder jullie was dit echt niets, en ook al ben je een stille lezer. Bedankt om nog maar gewoon op dit boek te klikken!! Dankzij jullie allemaal is mijn leven beter :))

Ik hou van jullie allemaal!! xoxo