Vander's PoV

"Master, eventually. Mr. Cortez had said something." Seryosong saad ni Lennon at agad ko itong nalingon.

"What is it?" Tiim-bagang kong tanong rito.

Agad na tumikhim ito atsaka nag-angat ng tingin sa akin.

"I think My Lady is in great danger, Master. Damon said just now that My Lady was abducted by you. It was someone who look exactly like you." Paliwanag ni Lennon at agad na kumabog ng napakabilis ang dibdib ko.

Fuck! If that's the case then my dear Layla is in the hands of Easton.

I gritted my teeth. This cannot happen.

"Call Yuan. Inform Hans and prepare my team. We need to rescue my wife as soon as possible before anything happens. If something happens to my wife, I'm going to kill all of you." Seryoso kong utos rito at tumango si Lennon.

"As you wish, Master." Saad nito at lumabas na sa aking study.

Why in the fucking hell did that bastard Easton know about my wife?!

As I was about to call Sanya for reinforcement ay hindi ko makapa kung nasaan nakalagay ang cellphone ko.

Fuck! Where did it go?!

I searched the whole study but I found none! I tried to remember where did I put my phone. I used my phone when Hans called me this morning. And after that, I didn't use my phone again. That was the last time.

Agad kong naalala ang commotion kanina lang umaga sa airport. There was an old man who bump into me!

"Oh jesus! Why on all earth it was robbed in such a critical time?!" I sighed.

It can't be helped. There's nothing I can do now. What is done cannot be undone.

Pagod akong naupo sa recliner ng makita ko ang frame sa aking study table. Nasa loob ng frame ang picture ni Layla 2 years ago. It was her internship in the hospital I owned.

Napangiti ako habang pinagmamasdan ang nakangiting mukha ni Layla. Her smiles always relieved all my stress and heartaches. Even though she's feisty as hell, I don't know how I even coped up with her personality, but It just happened.

Lennon even said that only I can tolerate her personality. Even Hans is having such a hard time dealing with her. The cold Hans was always provoked by my dear Layla's schemes.

Mahigpit kong pinagsiklop ang aking kamay.

"I hope you're doing okay, My dear Layla."

Don't worry, My Layla. I will come to you and save you.

Layla's PoV

Ganoon na lang ang pagkamangha ko nang tumigil ang sasakyan sa tapat ng isang napakalaking mansiyon.

Sinulyapan ko si Vander na seryoso ang tingin sa manibela. First time niya bang mag-drive ng sasakyan? Impossible naman yun no! Napakarami kaya niyang mga sasakyan.

Gusto ko ngang ibenta ang mga iyon dahil sigurado akong magiging milyonaryo ako.

Nilingon naman ako ni Vander kaya agad akong nag-iwas ng tingin. Lintik na!

Narinig ko ang halakhak nito at nagtaka ako.

Hindi gumaan ang pakiramdam ko at mas lalong hindi bumilis ang tibok ng puso ko. Nagtataka kong nilingon ulit si Vander.

Tumatawa ito na para bang baliw. Bakit parang may iba sa kaniya ngayon? Bakit hindi ko maramdamn ng nararamdaman ko tuwing kausap ko siya?

Agad na nawala ng ngiti ni Vander nang makita niya kong seryosong nakatingin sa kaniya.

"Is something wrong?" Tanong nito at doon pa lang ako nagising na pagday-daydream ko.

Nginitian ko siya.

Kahit ano pa man ang nararamdaman ko ngayon, ang nasa harapan ko ay si Vander.

"Bahay mo to?" Kaswal kong tanong rito at tumango ito.

"Yeah. Welcome to my home, Layla." Nakangiti nitong sabi at lumabas ng sasakyan upang pagbuksan ako.

Agad na napantig ang tenga ko.

Layla...

Agad kong nakagat an pang-ibaba kong labi at kinakabahang tinignan si Vander na pagbubuksan sana ako ng pinto.

He is not Vander.

I'm sure this man in front of me isn't him. My husband wouldn't call me Layla with such a charming voice. He always call me My dear Layla.

But just now, he didn't. Even in the whole ride, he haven't called me My dear Layla once.

Nakuyom ko ang kamao. Seems like he is pretending to be my husband.

I smirked. If that's what this man wants, then I'll give it to him.

Sorry in advance, kung sino ka mang animal ka. But only my husband can tolerate someone like me. Only him can handle me.

Pinagbuksan ako ng pintuan nito kaya nakangiti ko siyang tinignan at lumabas ng sasakyan.

"Thank you." Ngiti ko rito.

"Let's go?" Pag-aaya nito.

I smiled as sincerely as I can.

"Sure! I'm excited what your house would look like!" I exclaimed in so much excitement at tumawa ito at hinawakan ang beywang ko.

Kahit pa man ay labag sa loob ko ay hinayaan ko na lang ito.

Kinginang animal ka! Patay ka talaga ka sa akin!

"Vander, gutom na ako." Nakanguso kong saad rito.

Tinignan naman ako nito atsaka ako nginitian.

"Okay. Let's eat." Saad nito giniya ako papasok ng mansiyon nito.

Bumungad sa amin ang isang lalaking nasa mid 20's na nito. Mukhang butler ito ng animal.

"Welcome back, My Lord." Bati nito.

Nakuyom ko ang kamao ko. Vander's men always call him Master and not My Lord. These are the evidences that this man is really not my man.

Hindi siya pinansin ng animal na nagpapanggap na si Vander. Ako naman ay inirapan iyong butler.

He's in alliance with this animal beside me. Dapat lang sa kaniya iyon! Hmp!

How dare they!

Nang marating namin ang dining hall ay ganun na lang ang paghanga ko. The expensive chandelier hanging on the ceiling is so beautiful! It's freaking me out!

Dumapo ang tingin ko sa mesa na punong-puno ng pagkain. Agad akong naglaway. Ang dami! At mukhang ang sasarap!

Excited akong nag-angat ng tingin sa animal na nagpapanggap na si Vander.

"Can I eat all of those?" Nagpapa-cute kong tanong rito at humalakhak ito.

"Help yourself, Layla." Ngiti niyo at pinag hila ako ng upuan.

Ako naman ay excited na naupo roon at wala ng ilang sandali pang ipinagpalipas at nilamutak ang lahat ng pagkain na naroon sa mesa.

Naupo sa harapan ko ang animal na nagpapanggap na si Vander. Nginitian ko ito.

Kahit animal siya ay madami naman siyang pagkain kaya nevermind nalang. Kakainin ko lahat.

"Hindi ka kakain?" Tanong ko rito at ngumiti ito sa akin.

"You have a big appetite. I feel full just by watching you eat." Ngiti nito at peke akong tumawa.

Palihim akong umirap. Pambobola mo bulok!

"Hahaha! Huwag mo nga akong binobola. Kumain ka! Baka magkasakit ka pa kapag napapalipas ka ng gutom! Atsaka hindi maganda ang nagsasayang ng pagkain." Sabi ko rito.

"Okay. If you say so." Ngiti nito at kinuha ang kubyertos at nagsimula ng kumain.

Ako naman at itinuon ang atensiyon sa pagkain na aking nilalamon. Ang sarap! Grabe! Pero hindi kasing sarap ng luto ng head chef sa mansiyon.

Anyway, It's bad to complain. Kaya kakainin ko na lang lahat ito! Hihihi!

*Burp*

Ilang sandali pa ay naubos na lahat ng pagkain sa mesa. Ang mga attending maid na nasa gilid naman ay hindi makapaniwalang tumingin sa akin.

I smirked. Kahit hindi ako katangkaran at hindi ganoon ka may laman ang katawan, kayang-kaya kong manalo sa isang eating contest no! Hihihi!

Tinignan ko ang mesa na halos lahat ng plato na naroon ay wala ng laman. Hinanap ko ang gusto kong mahanap sa mesang iyon ngunit hindi ko iyon nakita.

Nakanguso kong tinignan ang animal na nagpapanggap na si Vander. Gulat ito at hindi makapaniwala sa nakikita.

"Vander, nasaan na ang parfait?" Inosente kong tanong rito at gulat itong tumingin sa akin.

"P-Parfait?" Hindi makapaniwalang tanong nito.

Palihim akong ngumisi.

Naiiyak kong tinignan ang animal na para bang nagtatampo.

"Nakalimutan mo bang favorite ko ang parfait?! Hmp! How could you forget something important?! You're so bad!" Nagtatampo kuno kong sumbat rito at nataranta itong tumingin sa kin.

Bwahaha! Caught red handed. Hihihi.

"N-No! It's not like that. Chef! Prepare some parfait!" Utos nito sa chef.

Agad kong nilingon iyong chef.

"I want a big cup, Mister! Dapat marami ah!" Nakanguso kong saad rito at kinakabahang tumango ang chef atsaka nagpunta sa kusina upang ihanda ng request ko.

Palihim akong ngumisi.

The real game starts here. This animal dares to play a dangerous game with me. Then I will let him taste his own medicine.

Ilang minuto pa ay dumating na ang chef galing sa kusina at dala na ang isang lalaking baso ng parfait. Agad na  nagliwanag ang mata ko.

Yipie!

Inilagay nito ang baso ng parfait sa aking harapan at umalis na ang chef. Kumuha ako ng kubyertos at nagsimula ng kumain.

Hmm. Let's see. If they really know about my taste.

The moment I tasted the parfait, agad akong sumeryoso at padabog na ibinagsak ang kutsara sa mesa.

Umalingaw-ngaw iyon sa buong bahay na kumuha ng atensiyon sa lahat ng naroon.

"This is disgusting!" Singhal ko.

Naiiyak kong tinignan ang animal na nagpapanggap na si Vander na halatang naguguluhan.

"What's disgusting about it, Layla? It tastes good." Komento ng animal at agad akong ngumiwi.

"My goodness, Vander! How could you! This is not the same parfait I had in the mansiyon! How could you serve something like this?!" Singhal ko rito at natulal itong tumingin sa akin.

Pabagsak akong naupo. Pinagkrus ko ang aking braso at inis siyang tinignan.

"Forget it! I'm not eating this! I'm tired. I want to sleep." Nagtatampo kong saad rito at natahimik ang buong mansiyon.

Wala na isa ang gumawa ng imik.

Inis kong sinulyapan ang mga ito.

"What?! I'm getting impatient, Vander! Where's my room here?! Oh my god! Don't tell me you have a mistress?! You son of a bitch! How could you cheat on me?!" Hindi makapaniwalang tanong rito at agad na natuliro itong tumingin sa akin.

"No! Layla, I don't have a mistress. Butler, escort her to her room." Utos nito sa Butler nito.

Tumango naman ang butler nito at lumapit sa kin.

"My Lady," magalang na saad noong butler.

Agad ko itong inirapan. Malamig kong tinignan ang animal na nagpapanggap na asawa ko.

"If I found out you cheated on me, I will kill you, Vander! Hmp!" Inis kong singhal rito at at tumayo.

Ang butler ang gumiya ng daan kaya susunod na sana ako rito.

Pero hindi pa man kami nakakahakbang ay may narinig akong tunok ng makina ng helicopter sa labas ng mansiyon.

Rinig mula sa labas ang tunog ng mga baril. Agad kong ngumisi.

"Looks like they're here to save me." Ngisi ko sa animal na nagpapanggap na si Vander.

Pero imbes na kabahan ito ay maloko akong nginisihan nito. Ako naman ay unti-unting nakaramdam ng kaba.

Looks like the real demon is unleashed.

"You knew." Nakangisi nitong saad.

Umirap ako. Of course, I knew. Vander is my husband after all. I've known him for 2 years.

"Of course, I knew. The moment you called my name, I knew you are not my man." Ngisi ko rito.

Agad na nawala ang ngisi ng animal.

Ha! Akala naman niya!

"Kill her." Utos ng animal sa butler nitong nasa gilid ko.

Agad na bumilis ang tibok ng puso ko at hindi makapaniwalang tinignan ang butler na tumango at aakmang tutukan ako ng baril.

Pero bago pa man nito mabunot ang baril nito ay bumulagta na ito sa sahig. Duguan ang ulo.

Gulat akong napa-atras sa aking nakita. Shet!

"Not so fast." Malamig na anas ng isang pamilyar na boses.

Bumilis ang tibok ng puso ko. Nanlaki ang mga mata ko na nilingon ang may-ari ng boses na iyon.

"I will not let any man bully my wife, Easton. Not on my watch." Malamig na anas ng kararating na lalaking na kamukhang-kamukha noong animal na nagpapanggap na si Vander.

Hindi ako makapaniwalang lumingon rito. Hindi ko namalayan na nag-uunahan na palang pumatak ang luha ko.

Kusang gumalaw ang mga paa ko at tinakbo ang distansiya namin. Nang makalapit ako rito ay wala akong oras na sinayang at niyakap ito.

Ganoon na lang ang paghagulhol ko.

"How dare you show up at this time, Vander! Kung magpapakita ka lang pala sa akin kapag nakidnap ako edi sana matagal na akong nagpakidnap! Bwesit ka talaga!" Hagulhol ko at narinig ko itong tumawa.

Agad na gumaan ang pakiramdam ko. No wonder, this man really is my husband.

"Hush, My dear Layla. Let's talk about that later. I'm glad you're safe, my Layla." Bulong nito at mahigpit kong nahawakan ang laylayan ng damit nito.

Bwesit ka talaga sa puso ko Vander!