Ey gönül,sende sevmeye talip olalı beri 
Gönül çağlayana döndü,  yıkıldı bend'i
Sevda terazisi hasret tartar, kim derdi
Cânân giydi hayâlini, bakmadı ardına
Sen  ziyâsı buğulanan gözünle kaldın

Ziyası buğulanan, kör geceler misali
Sabah, pusu kurar, gün batımı, kabri
Alnına şu cüdâ yolunu acep kim çizdi
Derman,vurdu neşteri,bakmadı son'a
Sen ziyânı mayalanan ömrünle kaldın

Ziyanı mayalanan,kan damıtılır hani
Heba olan emegin, vurulan umut hali
Yıllara dizilen saatler, biten nefes gibi
Zaman, sildi maziyi, sormadı bir daha
Sen Leyla'sı  unutulan çölünle kaldın

Leyla'sı unutulan,hasta şifa beklerdi
Ateşin ortasında ciyerin parelenirdi
Çırpınır ruh, feryat eder vefa, biterdi
Ferman, verdi müebbeti,acımadı sana
Sen bi zinciri kırılmayan elinle kaldın

Zinciri kırılmayan,lâl oldu sanki tarifi
Şiirler aciz kaldı, soldu baharın rengi
Canı vuslata adadın, kadrini bilmedi
Düşman, döktü zehrini,dönmedi insafa
Sen sedası duyulmayan dilinle kaldın

Vuslat Tuna

12. 4. 2024