Ben bir seni bilirdim
Sevmekten yana söz duyunca
Uzun uzadıya çöllere serilirdim
Hasretimin el verdiği kadarıyla

Ben bir seni bilirdim
Bir de dilek tutmayı,
yıldızlar kayınca
Onun için miydi
gök yüzündeki bu karanlık
Bu kadar uzak olan  yıldızlar
bu kadar sönük umutlardı
aslında...

Ben bir tek seni bilirdim
Hayata dair neyim varsa
Yaşam ile ölüm arasında
Bir insan kendinde
İki kişilik nasıl yaşarsa
Senden ilham almış olmalıyım
İnsan kalbinde nasıl şehir kurarsa
Nasıl bakarsa aynı gün batımına
Asırlarca uzaktan, yan yana

Ben bir tek seni bilirdim
Yıllar geçse bile hâlâ öyleyim
Ne çok şey başladı ve bitti  aslında
Ne çok çiçek yeniden dirildi, aramızda
Ne kadar az şiir yazıldı var olmaya
Ne kadar çok dilek tutuldu güyâ
Şimdi anlıyorum
Bir isimsiz mezarda
Ben biraz da sen olmuşum aslında..

Vuslat Tuna