Bi'  bayram günü gelse ölüm
Şu viran şehrime
Çalsa kapımı usulca
Kendinden emin, yıllarca beklenmenin şuuruyla
Uculca sokulsa kırık pencerelerden
Bi' saç telimi anlıma düşürmeden

Bi bayram günü gelse ölüm
Şu mitap bedenime
Görse, yoklugunda ne hale geldiğimi
Aslında her nefes başı
Kendini beklediğimi
Alıp götürse sessizce
Ne bi hırıltı ne bi çırpınış
Beni bıraksa- ıssızlığım- bıraksa
Alsa beni bu ıstırap yerinden

Bi bayram günü gelse ölüm
Şu maviliğin sahteliği gitse gözümden
Koparsa beni
yetimliğin vurduğu yerden
Tüm kahredişler bir yana
Bayram gelse
Gelse bi gün
Beni alsa götürse
Çocuklugum kalsa geride
Çocuklugum- çocukluğunun
Ardından baka kalsa, öyle...

Vuslat Tuna