Arzu hanım anlaşılan bana karşı bayağı bir bozuldu. Baksana özür dilemek için fırsat bile vermedi. Ama bu şekilde bırakmak  doğru değil muhakkak gönlünü hoş edecek bir şeyler bulmam lazım. Nihayetinde burada o kadar kahrımızı çekti, iyi olmam için uğraştı “ki işe yaramış gözüküyor” sanırım ağrılarım yok denecek kadar azaldı. Hemşirenin de dediği gibi vücudum da böyle yaralara bağışıklık kazandı sanırım, ille de kurşuna  karşı.

     Hastahane de bugün altıncı günümde iyice sıkıldığımı farkettim. Ne yapıp edip bugün bu hastaneden çıkıp bir an önce yarım kalan hesabı kapatmam gerekiyordu. Bu düşünceyle yatağından doğrulmaya çalıştım yere basınca ayağımda hafif de olsa bir aksama olduğunu hissettim. Ne kadar iyileştiğini düşünüyor olsam da eski orijinal sağlamlığına ulaşması sanırım biraz daha zaman alacak fakat ben bacağımın tam iyileşmesini bekleyemezdim.

Ayağım aksaya aksaya hastane odasındaki eşyalarımın olduğu dolaba doğru yürüdüm. Pijamalarımı çıkarıp pantolonumu giydim. Gömleğimi sırtıma geçirdim fakat henüz üçüncü düğmesini iliklememiştim ki kapım vuruldu ve sanırım yattığım düşünülerek daha ben içeri gel demeden. Birileri içeri girdi. Gardırobun önünde olduğum için içeri gireni ilk etapta göremedim. Fakat Aziz bey diye hitap edenin sesini çok iyi tanıdığım için içeri gelenin doktorum “Arzu hanım” olduğunu anladım. O kadar endişeyle ismimi telaffuz etmişti ki , bana öyşe geldiki beni uatağımda göremeyince çıktığımı düşünmüş olmalı. 

Not:Arkadaşlar buraya kadar olan kısmı yayımladim. Bundan sonraki bölümler kitaba son halini verdikten sonra yayımlanacak.

Ilgi ve alakanizdan dolayi her birinize çok teşekkür ederim. Ayrıca eserlerime vermiş olduğunuz ve verecek oldugunuz desteklerden dolayı her birinize minnettttarim.

Sağlık ve esenlikle kalın . Dünyayı etkisi altına alan virüse karşı hem kendinizi hem   de sevvdiklerinizi koruyun.

Okumak güzeldir . Okuduklariniz güzel ise...