Ο Zayn έφτασε αρκετά γρήγορα μπορώ να πώ.

Καλώς το το πουλάκι μου.

- Πού είναι; Πού την έχουν; Είναι καλά;

Με ρώτησε ενω με κοίταζε στα μάτια.

Σε λίγο θα στα βγάλω ομως κούκλε και οχι με την καλη έννοια.

- Τήν έχουν οι γιατροί μέσα Zayn. Μην ανησυχείς θα γίνει καλά.

Είπα οσο ποιο ψύχραιμα μπορούσα. Για χάρη των παιδιών μας και μόνο.

- Πώς μπορείς και είσαι τοσο ήρεμη; Η κόρη μας μέσα χαροπαλεύει.

Είπε κουνώντας τα χέρια του. Θα στα κόψω και αυτά.

-Δεν χαροπαλεύει Zayn.Εγώ την ηρεμώ πάντα απλα σήμερα δεν ήμουνα στην κατάσταση να την ηρεμήσω για αυτο την έφερα εδω.

Ο Jason ειχε τρομάξει και ειχε κρυφτεί πίσω απο το πόδι μου.
Οταν τον είδε ο Zayn έσκυψε προς το μέρος του.

- Μικρέ δεν αξίζει μια αγκαλίτσα ο μπαμπάς;

Είπε χαρουμενα ο Zayn και ο μικρός απλα κρύφτηκε ποιο πολύ.

- Emily τι έχει ο Jason;

- Θα σου εξηγήσω αύριο και πίστεψε με δεν θα την γλιτώσεις τόσο εύκολα.

Δεν αντέχω και εγω αλλο να το παίζει καλός πατέρας.

-Τι εν-

Πήγε να ρωτήσει αλλα διακόπτεται απο τον ήχο του κινητού του.

- Ναι;...Ελα Perrie...Στό νοσοκομείο...Γιατί η κορη μού ειναι στο νοσοκομείο...Δεν χρειάζεται να έρθεις...Καλά σε περιμένω...Γεια.

Μου έχει προκαλέσει τρέλα νεύρα αυτη την στιγμή.Θα τον σκότωνα στο δευτερόλεπτο πραγματικά.

-Της εχουμε κάνει μια ένεση προκειμένου να ηρεμήσει...Θα ξυπνήσει σε λίγο.

Είπε ο γιατρός σε εμενα.

- Ευχαριστούμε κύριε Smith.

Σε αυτόν τον άνθρωπο χρωστάω την ζώη των παιδιών μου.

- Είσαι σίγουρα καλός γιατρός ή εισαι κανενας τοιχοδιοκτης;

Λεει ο Zayn νευριασμένος. Ααα δεν μου την γλυτώνει.

-Σας παρακαλώ κύριε. Πως μιλάτε έτσι;

- Συγνώμμη κύριε Smith.Zayn o κύριος Smith παρακολουθεί τα παιδιά μάς απο οταν ήρθαμε εδώ για αυτό να του μιλάς καλύτερα.

* 1 ώρα αργοτερα*

Η Sophia ξύπνησε και λέγαμε βλακείες για να διασκεδάζει και να της φύγει το μυαλο όλη η προηγούμενη περιπέτεια. Η πόρτα όμως ανοίγει και μπαίνει μέσα η Perrie.

- Αγάπη μου.

Είπε καθώς έτρεξε στον Zayn και ξεκίνησε να τον φιλάει.

Σκυλα.(Ζετα μην το παρεις πατριοτικα...Για την ιστορια μονο)

Γύρισε πρός τα παιδιά μου.

-Τι κάνουν τα αγγελούδια μου;

Είπε καθώς αγκάλιασε τον Jason που ξεκίνησε να κλαίει.

- Μαμά πάρτην απο πάνω μου τώρα.

Ειπε ενώ κουνιωνταν για να φύγει απο κοντά της.

- Perrie θα σε παρακαλούσα να φύγεις.

Ειπα οσο ποιο ευγενικά μπορούσα.

- Δεν θα μου πείς εσυ τι θα κάνω.

Απαντάει με ενα ύφος ντίβας. Κρατάτε με σκοτώνω.

- Αμά αναστατώνεις τα παιδιά μου θα σου πω για αυτο σήκω και φύγε.

-Perrie φύγε σε παρακαλώ.

Παίρνει θέση και ο Zayn.

- Δεν πιστεύω οτι παίρνεις το μερος αυτής της πουτάνας.

Λεει αηδιασνενη εκείνη.

Θα την σκοτώσω ρε.

- Το ποιά είναι αυτό που είπες εδω μέσα φαίνεται και πρόσεχε πως μιλάς όταν είναι μπροστά τα παιδιά μου.

Είπα υψώνοντας ελάχιστα την φωνή μου.

- Θα φύγω μωρή αλλα πρώτα θα κάνω αυτό.

Είπε καθως με χαστούκισε.

- Μαμά μαμά είσαι καλά;

Ρώτησαν τα μικρά μου.

- Ναί αγάπες μου .Zayn πάρε την Perrie και φύγετε τώρα...Οσο για την συζήτηση αύριο ελα στό σπίτι μου.

- Τι να κάνετε;

- Να συζητήσουμε. Δεν καταλήγουν όλοι στο κρεβάτι σαν και σένα...Αντίο.

Είπα καθώς είχαν βγεί ποιά έξω και τους έκλεισα την πόρτα στα μούτρα.

- Μαμά δεν θα μας ξανα πειράξει έτσι;

Είπε η μικρή ενω κόλλησε πάνω μου.

- Οσο ζω δεν θα την αφήσω ποτέ να ξανά σηκώσει χέρι πάνω σάς.

Ειπα αγκαλιάζοντας τα σφιχτά.