Emily pov

Επιτέλους πίσω στο Λονδίνο. Μπορεί να ζούσα μέχρι πρόσφατα ήρεμα μακρυά απο αυτό αλλα πάντα μου έλειπε.

Εχω πάρει τις αποσκευές μας και με τα δίδυμα στο χερι προχωράω στο χώρο αναμονής. Εκεί βλέπω τον πατέρα μου να κρατάει μια ταμπέλα

Η υπέροχη κόρη μου και τα ακόμα πιο υπέροχα εγγόνια μού.(Πολυ The fault in our stats ε?Το ξερω).

Μόλις τον αναγνωρίζουν τα δίδυμα τρέχουν πάνω του. Είχε έρθει αρκετές φορές να μας δεί και του έχουν μεγάλη αδυναμία.

-Παππουυυυ.

Είπαν καθώς έπεσαν στην αγκαλιά του. Ακολούθησα και εγώ. Τον αγαπώ πολύ τον μπαμπά μου.

- Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου έχετε λείψει τοσο καιρό.

Λέει μόλις φεύγω απο την αγκαλιά του.Πίσω του βλέπω την μαμά μου να μας κοιτάζει επίμονα.

-Emily εσυ είσαι;Εχεις αλλάξει πάρα πολύ.

- Ισως... Λέω ίσως επειδή έχεις να με δείς 3 χρόνια;

Λεω νευριασμένα. Αυτό έχει να πεί; Οτι έχω αλλάξει;

- Πάμε κυρίες και κύριε μου στο αυτοκίνητο.

Λέει ο πατέρας μου για να σταματήσει την κατάσταση και πραγματικά τόν ευχαριστώ τοσο για αυτό. Εβαλε τα δίδυμα στην αγκαλιά του και ξεκίνησαν να προχωράνε στο αυτοκίνητο με εμένα δίπλα τους. Μόλις καθόμαστε στο αμάξι ο Jason με σκουνταει.

- Τι ειναι αγόρι μου;

- Μαμά η κυρία που ειναι δίπλα στον παππού ποιά είναι;

Ρωτάει περίεργος. Δεν θέλω να του πώ οτι είναι η γιαγιά του. Οχι ακόμα τουλαχιστον. Αν τσακωθούμε πάλι και αυτά έχουν δεθεί μαζί τής; Εδώ καλά καλά δεν τα έχουμε βρεί ακόμα.

- Εμ...είναι μια φίλη του.

Απαντάω μετα απο λίγο ενώ εστιάζω την προσοχή μου σε εκείνη.Τα μάτια τής έδειχναν οτι στεναχωρήθηκε που δεν είπα την αλήθεια στα παιδιά αλλα πρέπει να με καταλάβει ως μάνα και μένα. Πρώτα πρέπει να διασφαλίσω αυτά.

Φτάνουμε σπίτι και βάζουμε τα πράγματα μέσα. Νιώθω να μου τραβάνε το μπατζάκι και βλέπω την κόρη μού να έχει σηκώσει τα χέρια της για να την πάρω αγκαλιά.

Ψυχούλα μου

- Τι είναι κοριτσάκι μου;

Την ρωτάω ενώ εκείνη εχει ακουμπήσει το κεφάλι της στον ώμο μου.

-Νυστάζω.

Μου απαντάει ενώ χασμουριεται.

-Και εγω

Απαντάει ο μικρός που είναι στην αγκαλιά του πατέρα μου.

Εχουν δίκιο. Εχεί παει βραδιάσει αρκετά για τα δεδομένα τους και δεν μπορώ να τα κρατάω αλλο ξύπνια.

- Μπορούν να κοιμηθούν στο δωμάτιο μού για σήμερα;

Ρωτάω ενώ σκύβω το κεφάλι μου. Δεν μου αρέσει να βασίζομαι στους γονείς μου.

- Φυσικά. Πού είχες σκοπό να μείνετε;

Ρωτάει ο πατέρας μου ενώ χαϊδεύει την πλάτη του Jayson.

- Στο παλιό μου σπίτι φανταζόμουν.

- Αυτό είναι το παλιό σου σπίτι.

Απαντάει η μάνα μου.

- Το παλιό μου σπιτι έιναι εκει που με αγάπησαν, με φρόντισαν και με βοήθησαν οταν ήμουν σε δύσκολη κατάσταση. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Απαντάω νευριασμένη.

-Οχι μπροστά στα παιδιά αυτά.Jason,Sophia ελάτε πάμε να κοιμήθηκε.

Λεει ο μπαμπάς μου και παίρνει και την μικρή απο την αγκαλιά μου.
Αφού μου φίλησε το καθένα το μάγουλο ανέβηκαν πάνω μαζι με τον πατέρα μου. Τώρα αρχιζουν τα δύσκολα.

- Λοιπόν σε ακούω. Τι ήθελες να μού πείς;

Ρωτάω ενώ σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου.

4 κεφαλαια για το τελος