Yine dar vakitlerdemisin
Gün batımlarına dönmüş yüzün
Işıgı dökülmüş sulara düşüncelerinin
Kırık aynalar, her yönün
Her hereye baksan, hüzün...
Yine gözlerine gece düşmüş
Kirpiklerinde yagmur üşümüş
Şimdi koynunda bir yabani ölü
Ellerinde bahardan kalan son  çingene gülü

Yüregin de hala çırpınan bir şeyler
Kanat çırpmaktan vaz geçmeyen serçeler
İnadına vaz geçme diyen
Çocukların son süsü
Yine umuduna yaşam düşmüş
Uykularını kim bilir yine hangi isyanın tortusu
Hangi fırangalı dudakların cılız türküsü

Boş ver aldırma
Aldırma bu canına açılan yaralara
Aldırma!
Göz yaşı diye ellerine akan karanlığa
Aldırma!
Sen vazgeçme umudundan
Kovulsanda,
gitme yaşamaktan
Aldırma!
Elbet bir gün bir tabuta sıgar
Dünyaya sıgdırılmayan hayatın da...

Vuslat Tuna