~Athaia's POV

"How was it? Have you found any trace?"

I woke up early in the morning and took a bath to condition my body and mind.

Maaga pa akong kumain at agad tinawagan ang mga dapat tawagan para sa balita.

"Good news, Queen, we've found one of their limb. I asked our reapers to follow him and observe any suspicious moves," Stynx replied in a monotone.

Coldly, I averted my gaze outside the window. I've never worked in this field before and I admit, it's quite hard. I have to be smart, one wrong move and we'll lose it.

"H'wag mo muna silang pagalawin, Stynx. Sabihin mong magmanman hanggang sa may kahina-hinala na silang gagawin. Sabihan mo kaagad ako, maliwanag?"

"Maliwanag, Mrs Freñier."

"About those men who stole items in the auction, any update about them?"

May narinig akong kunting ingay sa kabilang linya, maya-maya tumunog ang cellphone na hawak ko.

I saw an email that popped up in my screen with his name.

Agad kong tinignan ang email ni Zethary, dahil cellphone pa rin niya ang gamit ko.

"Those are the items they stole from the Mafia. As I've told you, they hid their faces and they worked flawlessly. So…yeah, still pending."

Crap!

Ang galing naman nun magtago ng baho. I wonder who those men were?

I viewed the photo of a crown, with glistening diamonds in its peak,  probably Tiara? It was so beautiful and alluring. Ilang minuto akong napatitig sa larawan bago tinignan ang sunod na photo.

It was a scarlet samurai with another short blade in the handle. Just like the first, I got astonished by its beauty.

"Still there, Mrs Freñier?" Si Stynx na nasa kabilang linya.

Bakit ba Mrs Freñier bigla ang tawag niya sa'kin?

"Oum. Magkano lahat ang perang nawala sa'tin? Estimated money for these items?"

"Hundred billion, that's just my calculation but I guess it's more than that."

Muntik na akong mapabitaw sa cellphone nang marinig kung gaano kalaki ang perang nawala sa'min.

"That big!? L-Lahat na ba 'yan?"

"Yeah, we paid the businessmen who got hurt in the raid. Also, our donation to the underground was added to it. Plus pa na mahal ang bili namin noong mga items sa original na may-ari."

Kaya pala sobrang mahal!

"Sasabihan agad kita kapag may balita na sa'kin si Coother. Siya ang nakatuka dun eh."

"Oum. Sige, call you again."

Binabaan ko siya ng tawag dahil may iba na namang tunatawag sa'kin. This time, it's Gray Selvester.

"Gray."

"Morning, Ma'am Athaia. Tumawag lang ako para sabihin na papunta na riyan sina Freya at Brendel para tulungan ka. Assistant mo para hindi ka mahirapan diyan," masigla niyang sabi.

Napahinga ako ng malalim at napangiti.

"Grazie, Gray. I'll be needing them here, honestly."

"They're on their way there, Ma'am Athaia."

"Okay. Call me for any update in there, Gray," pagtatapos ko sa tawag at binabaan na siya.

Napalingon ako sa lalaking mahimbing na natutulog sa kaniyang hospital bed. Tahimik ko siyang nilapitan at inayos ang kaniyang kumot. Kumuha ako ng basang face towel at maingat siyang pinunasan.

Habang pinupunasan ko siya sa mukha, hindi ko naiwasang mapatulala sa kaniya. Naramdaman ko na lang na may nagsibagsakan mula sa mata ko.

Mula kagabi pinipigilan ko lang, pero gusto ko na umiyak, at habang pinipigilan ko, mas lalo lang lumalakas ang lungkot at galit sa'kin.

Ang mga taong may gawa nito, pagbabayarin ko silang lahat. Just they wait!

"Athaia?"

Ilang minuto akong tulala habang tumutulo ang mga luha ng tahimik nang biglang bumukas ang pinto.

Crap!

Kasing bilis ng kidlat akong napapunas ng luha at napasinghot bago hinarap si kuya Knave na kakarating lang.

"Athaia."

"Kuya, good morning. Nakakagulat ka naman," nakangiting wika ko at sinalubong siya ng yakap.

He gently hugged me as he kissed my temple. When apart, he smiled at me with his teeth exposed.

"You looked shocked." He chuckled. "Kagigising mo lang ba?"

"Naah, I'm wiping Zethary's face." I showed him the face towel in my hand.

Napatango siya bago ngumiti ulit. "I told you, right? I'll summon great doctors from England for Zethary, now they're here. They arrived early, don't they?"

Napanganga ako sa kaniya bago dahan-dahang napangiti. Agad ko siyang niyakap habang tuwang-tuwa na tumitili.

"For real? They've arrived? Saan sila? Kailan nila iche-check si Zethary?" Tuwang-tuwa kong tanong at tinignan ang pinto baka sakaling may biglang pumasok.

"They'll be here any minute now, chill out baby."

"Thanks, kuya. I don't know what to do without you…thank you!" Napayakap ulit ako sa kaniya.

Ilang minuto pa dumating nga ang tatlong banyagang doctor na sinasabi niya. Agad nilang tinignan si Thary at sinuri ang ulo nito.

Mabilis lang din silang natapos at muli kaming iniwan. Dumating sina Brendel at Freya habang umalis naman si kuya Knave para umuwi sa bahay, hindi raw siya nakauwi kagabi dahil buong gabi silang nagtrabaho.

"Brendel, sa cafeteria lang ako. Bantayan niyong mabuti si Zethary at suriin niyo ang mga papasok na doctor at nurses. If you find someone suspicious, don't let him or her touch my husband or you'll see my own demon, understood?"

Seryuso kong bilin kina Brendel at Freya na nakaupo sa couch na nagbabasa ng newspaper at magazine.

Freya nodded at me while Brendel shot me a weighing stare.

"Where are you going?" Brendel asked w/c made me frowned.

"I told you, cafeteria. Nakikinig ka ba sa'kin?"

"Anong gagawin mo roon?" Mas lalo akong naging seryuso at masama siyang tinignan.

"What do you think I'll do there? Of course, I'll order something to eat!"

"But we have foods here, Mrs Freñier," singit ni Freya.

Grrr. Bakit ba nagtatanong pa sila?

"I want something new," nauubusan ng pasensiya kong asik.

Bakit ba parang duda sila sa'kin?

"I'll buy it for you——"

"Shut it, Brendel," putol ko sa kaniya.

"I want to be alone, so can you please? Let me fucking be!" Galit kong asik at tinalikuran sila.

Umiinit ang ulo ko sa mga tanong nilang dalawa. Bakit parang pinagdudu-dahan pa nila ako? For Pete's sake! I am their Queen!

"Forgive us, we just want to assure that you are safe," si Freya at yumuko.

Hindi na ako sumagot at diri-diritsong umalis. Sumakay ako ng elevator papuntang ground floor at sumakay sa kotse na pinahatid ko kaninang umaga kay Alexen.

I drove fast to our company and called Maxer to fetch me in the lobby. But while walking my way in, I saw a guy in his leathers waiting in there.

Diritso na sana ang lakad ko at nagpasya na akong hindi siya pansinin pero siya mismo ang humarang sa'kin.

"Mrs Freñier!"

Tawag niya sa malakas na boses kaya napahinto agad ako. May gwardiya na lalapit sana sa'min pero agad kong itinaas ang kanang hintuturo ko sa ere.

I turned to the man who's smiling widely while approaching me. Sa tantiya ko, kasing edad lang siya ni kuya Ferrin at magkapareho rin sila ng body built.

"Yes, do you need anything from me?" Seryuso kong sagot.

Mas lalong lumaki ang ngisi niya nang makalapit sa'kin at agad siyang naglahad ng kamay. Ilang minuto kong tinignan lang ang kamay niya bago niya na-realized na wala akong balak tanggapin yun.

"Oh, bummer." He chuckled. "By the way, good morning Mrs Freñier! I'm Hencely Augustine and I'm an NBI," pakilala niya sabay lahad ng ID.

I just looked at it and arched a brow to him. Despite my hostility, his smile didn't faltered and swear, it's getting into my nerves.

I began to be irritated of his wide and meaningful smirks.

"Yes, Mr Augustine, you're from NBI. What brought you here in our building?" Malamig kong tanong sa kaniya.

Ilang minuto siyang napatitig sa'kin na parang pinag-aaralan ako bago siya muling napangisi.

Naiinip akong napatingin sa pambisig kong relo at nababagot siyang binalingan.

"Well, I think you already knew why I'm here. My purpose is surely exposed since it's all about the most recent issue," nakangisi niyang sabi.

Agad akong napatagis ng bagang at mas malamig siyang tinignan. Most recent issue huh? Is it about the company bombing issue? Is he here to investigate?

"There are categorized most recent issues, be specific which one."

He smirked more. "Oh, well it's about the company bombing that happened in one of Freñier company."

Crap.

"I have few questions with me, Mrs Freñier, these questions need to be answered for the faster investigation. Your cooperation is badly needed——"

"I'm quite busy because of that thing too, we'd rather conduct our own investigation than rely on yours."

"But this is our job too, Madame. Ginagawa lang namin ang trabaho namin at para makausad, kailangan namin ang tulong ninyo."

How I hate talking with this man.

"Just three questions, then I'll let you go."

My jaw clenched, I saw Maxer half-running behind him with a serious face.

"Just three and we're done. So…let me ask you first about——"

"Talk to our lawyer, Mr Augustine. He's now working with our own team and he knows more than Mrs Freñier. I told you, didn't I?"

Biglang sumulpot si Maxer at nakipag-tuosan ng tingin sa lalaking kaharap ko. The smile in his face widened as he bowed a little.

"Mr Leverge, hindi kasi masagot-sagot ng maayos ng lawyer niyo ang mga tanong——"

"Gaano ba kahirap ang tanong mo at hindi niya masagot?!" Nauubusan ng pansensiya ko ng asik.

Agad siyang napabaling sa'kin habang si Max ay hinila ako.

"Athaia."

"Tulad ng tanong na, may illegal ba kayong gawain?" Nakangisi niyang banat.

Agad akong nagngitngit sa galit at matalim siyang tinignan. Hayop na'to?!

"Wala kaming illegal na gawain! Kung sino man ang may sabi niyan, sinisiraan lang kami nun!"

"Athaia." Maxer pulled my elbow back to him when I moved a little forward.

"Bakit nila kayo sinisiraan at bakit nila gustong gawin yun?"

"Dahil malamang sa negosyo! Kung hindi ka aware na uso ang rivalry sa mga negosyante!" Oh my, umiinit talaga ang ulo ko dito.

"Then, who do you think bombed your company Mrs Freñier?" Smirking, he fired.

Akmang sasagot pa ako nang unahan ako ni Maxer.

"We don't have an idea, we've answered your questions now, it's just three right? Now, you may leave. Guards, escort this man out of here!"

Maxer immediately dragged me towards the elevator and shot me a serious glare. How dare this guy!

"Bakit ka nandito? 'Diba dapat nasa hospital ka at kasama si boss? Athaia, ako papatayin nun kapag may nangyari sa'yo," reklamo niya.

Kunot nuo ko rin siyang binalingan at dinuro ang pwesto nami kanina.

"Sino ang pota'ng yun?"

"NBI, Hencely Augustine. Pabalik-balik siya rito mula kahapon. Sana hindi mo na siya pinansin at iniwasan mo na lang. He's just fishing for information."

"Bakit ka nagsinungaling na hindi mo kilala ang nambomba sa'tin? You could have hinted that it's the Stavros! Sana nilaglag mo rin sila!" Inis ko na talagang asik.

"Hindi pwede, kapag sinagot mo pa siya ng ganun mas maghihinala siya sa'tin."

"At bakit?!"

"Athaia, hindi nag-e-exist ang Stavros sa legal na mundo."

Naningkit ang mga mata ko. Pa'nong hindi?

"They are known only in underworld as one of the underground organizations, recently ruling. Meaning, only those who does illegal deeds know them."

Napaubo ako bigla. Ah, that was close. Bakit ba hindi ko naisip yun?

Pagkarating namin sa CEO's office ay agad akong naupo sa pang-isahang sofa at pumikit. Si Max ay kumuha ng dalawang baso sa kalapit na drawer at binigyan ako ng champagne.

"Brendel sent me a message, asking if you're with me or not. I bet she messaged the five of us," aniya ay naupo rin sa kaharap kong sofa.

Uminom ako sa baso bago 'to pinaglaruan at pinanuod na umikot ang pulang likido sa loob.

"I'm here for an update and to see personally what's going on." I tried to mimic my husband's gesture when drinking wine.

"As we all know, it's the Stavros. They also tipped the policemen to dig into the Freñier. It was an inside job, anyway."

"Inside job?"

"Yeah, one of the employees planted bombs in the lobby, in the basement and in the elevators. He was seen in the CCTV but it was too late."

Geez.

"Binayaran ko na ang mga napinsala at namatayan para hindi na sila maging problema pa. Pero ang polisya naman ang nanghihimasok at nag-conduct ng imbestigasyon."

"The board members? What did they do?"

He sighed heavily as he shook his head.

"Wala silang alam, ang alam lang nila ay may gustong magpabagsak sa'tin. They are not part of the underworld."

Napainom ako at saglit napatulala sa kawalan. Sunod-sunod naman yata 'to, my brother's right, it's like a domino effect.

"Pagod na pagod na nga ako e, kaliwa't-kanan ang meeting at may pa-pris pa mamaya——"

Itinaas ko sa ere ang kamay ko para matahimikin siya. Agad kong dinukot ang cellphone ni Thary sa bulsa ko.

Agad kong sinagot ang tawag kahit unregistered number yun.

"Athaia speaking——"

"Fucking go back here in the hospital! Don't leave the premesis again and stay put with your butler!"

Napapikit ako sa lakas ng boses ni kuya Ferrin at agad napakunot ang nuo.

"Bakit, ano'ng problema? Kasama ko si Maxer——"

"Sa hospital, Athaia. Nandito si Knave at kailangan kitang nandito! Please, just go back here, I can't lose you too."

I sensed the worry and desperation in his voice that made me nervous.

"K-Kuya, may nangyari na naman ba? B-Bakit ka ganiyan? What's wrong?" Kinakabahan ko ring tanong.

"Something bad, Athaia. So please, go back here safe and let's find Thaina together."

"Si Thaina?! What happened to her?!"

Napatayo ako bigla at nanlalaki ang matang napatingin kay Max nang bigla rin siyang masamid sa iniinom.

"W-What's that, Athaia? Bakit ko narinig ang pangalan ni Thaina?" Namumutla niyang tanong.

Napahawak ako sa ulo ko nang bigla akong nahilo. Lumapit siya sa'kin at inalalayan akong maupo sa sofa.

"What's wrong? Are you sick, do you feel unwell?"

"Hindi…si Thaina, si kuya at si…"

Hindi na ako natapos dahil agad niyang inagaw ang cellphone sa'kin at siya ang kumausap kay kuya.

Nakita ko kung paano siya mas namutla at napatulala sa ere habang nakaawang ang bibig.

"Max…"

Tawag ko sa mahinang boses nang tuluyan na siyang nawala sa katinuan. Napasigaw ako nang bigla niya na lang binitawan ang cellphone ni Thary at agad siyang tumakbo palabas ng office.

Nasapo ko ang ulo nang nahilo na naman ako. Ugh! Bakit ba sunod-sunod ang problema namin? Hindi pa nga natatapos ang isa, may susulpot na naman.

Pinahupa ko muna ang pagkahilo bago nagpasyang bumalik sa hospital. Habang nagda-drive ng mabilis ay may tumawag na naman, akala ko si kuya pa rin kaya sinagot ko agad.

"Kuya?"

The other line was silent, para bang wala akong kausap kaya sinilip ko kung sino yun.

Then the name on the screen made me laughed, despite dilemmas right and left, amidst danger I felt so happy.

The caller is "mia moglie"…my wife. That means someone's using my phone and who would dare use it?

No other than the owner of the phone I'm holding right now. He's awake!

"Zethary? Is that you?"

My voice broke and my eyes heated up. I heard him sighed on the other line that made me laughed once more.

"Dove sei tua, moglie?" Where are you.

His baritone voice filled my ear. My hands clenched in happiness and excitement that I almost forgot I'm driving.

"Gising ka na nga! I miss you! Don't worry, pabalik na ako. Diyan ka lang, 'wag kang aalis," nanginginig ang boses na sabi ko.

Mas binilisan ko pa ang takbo ng kotse para mas mabilis akong makarating. Tahimik pa rin siya at wala akong ibang naririnig kundi buntong-hininga niya.

"Stai guidando?" Are you driving?

"Yeah, but I'm careful."

"We'll talk again later then, drive safely, mia moglie."

"Yeah, I'm near."

"Hmm, Ti amo."

"Ti amo."

But he did not cut the line, perhaps he's waiting for me to do it. Smiling, I cut the call off and put the phone back in my pocket.

When I arrived in the hospital, I immediately ran to his room and got greeted by some people.

Niyakap ako ni kuya Ferrin ng sobrang higpit at halos mawalan na ako ng hininga.

"Bakit ba ang hilig mong umalis ng mag-isa? Alam mo namang nasa crises tayo ngayon, Athaia. Please, stop sneaking out," pagalit niyang sabi sa'kin.

Mahina akong ngumiti at tumango sa kaniya.

"I'm sorry, but I'm good."

"It's dangerous outside."

"I know, I know. Calm down, I'm fine."

He gulped hard and tried to let go of me. I suddenly felt bad for making him worried.

"Si k-kuya Knave? Si Thaina? Ano'ng nangyari, kuya?"

Napapikit siya ng mariin at napa-iling sa'kin. Bumilis din ang kabog ng dibdib ko at napabuga ng malalim na hininga.

Kakaibang galit ang namuo sa puso ko at para bang gusto ko rin pumatay. Nagtatagis ang bagang na napatalikod ako sa kanila at mabigat ang dibdib na lumabas.

Hindi ko nagawang sulyapan man lang ang asawa kong nanunuod sa'kin. Agad akong napatulala sa kawalan nang makalabas.

Napasandal ako sa pader at pilit hinahamig ang sarili. Lumabas din si kuya at sinundan ako.

He patted my head as gentle as he can. That was my cue…

"Under operation si Knave, si Yvon ay…nagluluksa sa pagkamatay ni Collin, she wasn't shot since we came. Though, we're late. Thaina…was kidnapped. I'm sorry, Athaia…I couldn't…I hadn't do anything to save them."

Nagtatagis ang panga ko siyang tinignan, nakita ko ang walang kapantay niyang lungkot na mas lalong nagpabigat sa kalooban ko.

Pakiramdam ko, ako ang nasa kalagayan niya na hindi ko kayang magsalita. Bigla na lang akong naiyak at napayakap sa kaniya ng mahigpit.

I cried out loud, not minding the people who might here me. I buried my face in his chest and shakily cried.

It hurts so much. Knowing that I couldn't do anything to help them but cry. I tried to do my best and help, however it's hard to fight against big people who fought dirty and bloody. I couldn't keep up.

---

[09:30 A.M.]

~Thaina's POV

"Knave, my delivery ng cake sa labas. Sa'yo ba 'yon?"

Papasok na ako sa bahay nang makasalubong ko si Knave na palabas din. Sakto, hindi ko na siya kailangan pasukin para tawagin.

"Cake?" Napakunot siya ng nuo sa'kin. "No, I did not ordered for any cake. Why, did the delivery man said I did ordered?"

"Walang sinabi kaya nga tinatanong kita kasi wala naman akong in-order," sagot ko.

"Maybe Yvon did, but why would she order cake?"

"Malay ko, baka birthday niya ngayon."

Sabay kaming nagtungo sa gate kung saan naghihintay ang delivery man na may hawak ng square box at papel.

Hindi ko binuksan ang gate kanina dahil yun ang mahigpit na bilin ni Ferrin. Hindi namin kilala kung sinu-sino ang mga taohan ng kalaban.

"Good morning, Sir. Delivery po ng cake, paki-perma rin po sana rito," nakangiting saad ng lalaki.

Knave studied the guy for seconds, he kept on scanning his body and face as he turned his eyes into slits.

"Who ordered?"

"Ah…" the delivery guy glanced at the receipt. "Si miss Yvon Garnet po, Sir. Paki-perma na rin po rito," sagot nito.

Nagkatinginan kami ni Knave at tinaasan ko siya ng kilay.

"See? It's indeed Yvon, birthday niya ba?"

"No, her birthday's done. Perhaps for our anniversary," nangingiti niyang wika bago binuksan ang gate.

Umirap ako sa ere. Edi wow!

"Ang gara, pa-cake cake pa. Wala namang forever!"

"Bitter ka pa rin? May Maxer ka na bitter pa rin? Hayst, ano bang gusto mo ha?"

Ako na ang tumanggap sa cake dahil may pe-permahan pa siya. Pagkatanggap ko ng cake, nabigatan agad ako.

Ano bang cake 'to? Bakit parang double ang bigat?

"Thanks."

"Bayad na pala? I thought…hmm, never mind."

Akmang ibabalik na ni Knave ang papel at ballpen, at akmang papasok na rin sana ako nang biglang tinutukan ako ng lalaki ng baril.

"Make sound and you'll die," seryusong saad nito at agad akong hinapit.

"What the fuck?"

Muntik na akong mapatili nang mabitawan ko ang cake at lumantad ang isa pang baril doon.

Agad may dumalong isa pang lalaki at kinuha ang baril saka tinutukan si Knave na gulong-gulo sa nangyari.

"You're after all an enemy! How stupid of me to believe you without verifications!" Himutok niya kaya naiinis ko siyang binulyawan.

"Ngayon mo pa naisipang magsisi, ha?! Ngayong hostage na ako?! Knave naman. Just fucking run inside!"

"Run and I'll shoot her!" Banta ng lalaking nakahawak sa'kin.

Napaigik ako sa higpit ng pulupot ng braso niya sa leeg ko. Si Knave ay napataas ng kamay at kunot nuo akong tinaasan ng kilay.

Look at this brute?!

"Patrick, get inside and took the other girl," utos ng nakahawak sa'kin sa lalaking kakarating lang.

"Hands behind your head or I'll shoot you!"

"Puro kayo banta, potaena! Edi iputok mo!"

"Knave! Wala kang utak!"

Bulyaw ko nang nagalit pa lalo ang lalaking nakatutok sa kaniya. Habang hinihila ako palayo ng nakahawak sa'kin ay nilapitan naman noong isa na si Patrick ang bobo kong pinsan.

"Ali, fucking get this girl here! I will get inside——"

"Kyaaa!"

Napasigaw ako nang biglang nanlaban si Knave at inagaw ang baril kay Patrick. He tried kicking the latter but surprisingly, Patrick was a good fighter. He hit my cousin twice in the stomach as the latter attacked.

Seriously? Knave was beaten?

Should I help him? I think I can flip this guy here.

"H'wag ka ng manlaban, pota!"

Nang sinubukan kong sikuhin ang nakahawak sa'kin ay mas sinakal niya ako gamit lang ang kaliwang braso niya.

Agad akong nawala sa focus at muntik pang matumba nang kinaladkad niya ako. May dumating ulit na lalaki mula sa malayong Van at pinagtulungan nilang bugbugin si Knave.

"Fuck! Thaina!"

"Stop fighting or I'll kill her!"

Tinabig ko ang kamay ng nakahawak sa'kin na may hawak na baril kaya mas nasakal ako ng braso niya.

Ilang beses akong napaubo habang kinakaladkad niya. Nagpakaladkad na ako para mahirapan siyang dalhin ako at isakay sa Van.

Si Knave ay pilit pinipigilan ang dalawang lalaki na makapasok sa bahay.

"Knave, inform the others!" Sigaw ko.

"Sabing tahimik!"

"Ahh—bwesit!"

Napasigaw ako sa sakit nang bigla akong hampasin ng lalaking nakahawak sa'kin sa batok.

Pakiramdam ko bigla akong nahilo at nanghihinang pilit pa ring nanlaban sa kaniya.

Bigla kaming binulabog ng malakas na putok at nakita ko na ang pagbagsak ni Patrick. Knave tried to shoot the other guy but he got kicked in the stomach.

"K-Knave…"

Napagapang ako sa semento at nakaladkad ng lalaking may hawak sa'kin.

"Thaina!"

Knave clenched his jaw and was about to chase me when someone punched him from behind.

Someone was also coming his way from another car. I screamed when they fired at him. He managed to roll over the cement and took cover. However, another guy came and he hit him by the gun.

"KNAVE!!!!"

Malakas akong napasigaw nang pinagtulungan siyang bugbugin ng tatlong lalaki.

May sumakal sa kaniya mula sa likuran, may sinipa siya ng paulit-ulit sa tiyan at may tumutok sa kaniya ng baril.

Sinubukan kong manlaban ulit pero nasapak na ako ng lalaking walang hiya na nakahawak sa'kin. Sa sikmura pa talaga at hindi pa siya nakuntento, ilang beses niya rin akong sinipa sa tiyan kahit na bagsak na ako sa semento.

"You bitch! I said stop fucking moving! You deserve this beating!"

"Thaina!"

Mariin akong napapikit upang indahin ang nakakawala sa ulirat na sakit habang naririnig ko ang sigaw ni Knave.

Nakarinig ulit ako ng putukan at kinain ako ng takot. Namuo ang pawis sa mukha ko nang hindi ko na narinig ang boses ng pinsan kong ugok.

"K-Knave…no…no!"

Nanghihina akong napagapang para makita ang lagay niya. Pero may malakas na tumapak sa likuran ko dahilan para mapasigaw ako sa sakit.

"This is funny, you were addressed as the powerful mafias but you guys couldn't fight? How stupid," natatawang sambit ng lalaking mas diniinan ang tapak sa likuran ko.

Mas lalo akong napasigaw sa sakit, naramdaman kong may nalaglag mula sa mata ko at nanlabo na rin ang paningin ko.

"Thaina! Oh my goodness!"

Nakita ko si Yvon at Collin na dumating, bagsak na rin ang mga bumugbog kay Knave kanina.

"What the fuck! Don't come near me or I'll shoot her!" Ginamit pa akong hostage ng lalaking ngayon ay natataranta na.

Walang emosyon ang mukha at paika-ikang lumapit sa Knave sa'min habang dumudugo ang braso. Dumadaloy mula sa braso niya ang dugo pababa sa dulo ng baril.

"Fucking asshole, before you can even do that, your forehead already has a hole."

I screamed when he shot the man standing beside me without hesitation and the blood just scattered in my back and hair.

Halos murahin ko siya sa inis at pagkatuwa. Pero hindi na ako nakagalaw nang may humaharurot na kotse ang sumagasa sa kaniya.

"KNAVE!!!!!"

Sabay kaming napasigaw at nanlalaki ang matang nakita ang buong pangyayari.

I saw his body abruptly flew in the air and harshly landed in the cross roads. His blood immediately flowed out from the wound in his head and his eyes dropped close.

My chest hammered harshly as tears suddenly pooled in my eyes, lips parted and body trembling in fear, worry and anger.

It happened so fast, like a thunder strike from the dark clouds, with a lightning.

Umalingawngaw din ang sigaw ni Yvon at ang putok ng mga baril. Nanghihina akong tumayo at paika-ikang tumakbo palapit sa pinsan kong duguan, hindi alintana ang putukan na bumibingi sa'kin.

"Knave! No, no, no! Knave, hey! Open your e-eyes…don't die yet!"

Masakit man ang katawan ay agad akong lumuhod at yumakap sa katawan niya. Mas lalong lumakas ang iyak ko nang makitang namumutla na siya at wala na halos kabuhay-buhay.

"Knave!!"

"Kuyaaaaa!"

Nangibabaw ang malakas na sigaw ni Yvon sa sigaw ko. Para akong binagsakan ng lahat, ang mundo ko, gumuho na lang bigla.

Sunod kong nakita ay ang pagtama ng hindi mabilang na bala sa katawan ni Collin.

My eyes widened more and I think I just got confused, if this was just a dream or not. Because I couldn't believe it. What I saw was just too unbelievable.

"Kuyaaaa! Noooo! Kuyaaaa!"

Hindi lang tatlo, o lima o sampong bala ang tumagos sa katawan ni Collin kundi hindi mabilang. Habang si Yvon ay umiiyak na pinaluhod ng dalawang lalaki sa harapan mismo ng kapatid niya.

Collin's face was unforgettable. The way his eyes and mouth hanged opened as bullets buried in his body, pained me the most. 

That was the most tragic end I've saw. As his body fell upon the cement, bloody, stiffed, eyes opened. Everything was fast and unfairly unbelievable.

"Kuyaaa! Kuyaaa!"

Yvon screamed nothing but same words, while I'm hugging Knave's lifeless body soaked with blood.

"This is the best end, believe me. The end with your love ones."

"N-Noo!"

May tumutok ng baril sa ulo niya, gusto ko man siyang tulungan pero wala rin akong magawa.

May kumaladkad na naman sa'kin papasok sa loob ng isang Van habang siya ay umiiyak at wala ng pakialam sa nakatutok sa kaniya.

"Yvon! Yvon!" Kahit anong tawag ko sa kaniya ay wala siyang sagot.

Tanging pag-iyak lang ang kaya niyang gawin habang ako ay pinapasok na sa sasakyan.

"Bitawan niyo ako! Kung gusto niyo patayin niyo na rin ako!"

Nagsisisigaw ako habang napapagitnaan ng dalawang lalaki. Pero hindi nila ako pinansin at nagtakip lang ng ilong.

Wait, what are they doing?!

"Just kill me, you jerks!" I yelled again but they just kept on covering their noses.

Hanggang sa unti-unti na akong napahabol ng hininga at napahawak na sa dibdib ko.

What the—I can't breathe! I can't, fuck!

"W-What was that! What the hell did you do?!" Nanghihina akong napasandal sa backrest at naghabol ng hininga.

Hanggang sa bumigat na ang talukap ng mata ko at biglang dumilim.

--

[10:00 A.M.]

~Maxer's POV

My hands were trembling while I'm driving fast and while calling Thaina at the same time.

I've been calling her since I left the building but she never picked up the phone.

"Fuck! Can't you spare a minute?!"

I complained irritably as I threw the phone in to the dash board. I drove faster as my eyes glanced anywhere in a fast manner.

Nagkataon pang traffic sa EDSA, kaya para akong masisiraan ng bait habang naghihintay na umusad ang mga sasakyan.

"Ang gandang timing! Totoo, kainis!"

Sunod-sunod akong bumusina sa pagka-irita kaya pinagtinginan ako ng mga taong na-stuck din.

My car's highly tinted, so I know they couldn't see me. I reached for my phone again and dialed Thaina's number. However, for the nth time she's not picking it up.

"Damn!"

Napamura ako't tinawagan na lang si Stynx. Agad siyang sumagot.

"Max?"

"Patignan ang CCTV footages sa Alfaza mansion, Stynx. Bilis!"

"Kalma, marami rin akong trabaho rito, e."

Anakng? Isa pa'tong si Stynx! Ang daming reklamo.

"Unahin mo muna 'to!"

"Wait, okay?! I'm tracing someone!"

Napalatak ako sa sinabi niya. Uunahin pa talaga niya 'yang someone kaysa sa Alfaza?

"Stynx, importante 'to!" Sigaw ko.

"This is important too! I'm trying to save y——"

"Gaano ba 'yan ka-importante at hindi mo kayang tignan ang nangyayari ngayon sa Alfaza mansion?! May nangyayari dun——"

"Max, fucking drive faster and take the road to the base! Now!"

"Ano?" Bigla akong napakunot ng nuo at napatingin sa mga sasakyan na dahan-dahan ng umuusad.

"Listen Maxer, three cars are tailing you! I'm tracing your car!"

"Ano?!" Parang nabingi ako bigla at napalingon sa likuran.

I saw three black cars coming my way, thanks for the traffic, they couldn't reach me fast.

"What the fuck!"

"Wala ng tao sa Alfaza mansion, nasa hospital na sila maliban…kay Thaina," si Stynx at may naririnig akong ingay sa linya niya.

"Where's my baby? Was she fine?"

"They got her but she was fine. Don't worry, just save yourself."

"Kaasar!"

Pinaharurot ko na lang ang kotse kahit na may mabangga ako.

Mabilis akong kumabig pakanan nang may nakita akong shortcut. Akala ko hindi nila ako masusundan dahil maraming sasakyan ang pagitan ko sa kanila pero ginaya nila ang ginawa ko.

Tumunog ang mga sasakyang binangga nila.

Malutong akong napamura habang mas pabilis ang patakbo ko sa kotse. Naririnig ko pa rin ang boses ni Stynx sa kabilang linya na ginagabayan ako.

"Kanan, Max. Then take left and there you will see a parking lot of a mall," utos niya. "Park the car and then ride a new one."

"Seriously? Gagawin mo akong carnaper?" Reklamo ko.

"What? No, I have a car there. The red one, just obey me okay?"

"Tss."

"Or do you wanna die?"

"Syempre hindi! Saang mall ba?"

Nakita kong nakasunod na sa'kin ang tatlong kotse kanina at sobrang bilis din ng patakbo nila.

Fuck! Can't they just die? Saan na ba 'yong baril ko?

"Wait and see!"

Binuksan ko ang small compartment at kumuha doon ng baril. Binaba ko ang bintana sa tabi ko at in-auto mode ang kotse.

"What are you doing? You're slowing down! Mahahabol ka nila!" Si Stynx sa iritadong boses.

Ang sarap naman nitong murahin. Syempre lalaban ako at hindi lang tatakbo.

"I'm gonna take them down too! They're just three!"

"Three cars but six guys, moron. Hindi ka nag-iisip! Inilalayo nga natin 'diba? Tapos lalabanan mo pa?"

"Are they the ones who kidnapped my Thaina?"

"Hindi ko alam, hindi ko pa na-confirm. Bakit?"

Hindi ko na siya pinansin at pinaputukan na ang tatlong kotse na humahabol sa'kin.

May lumabas din sa bintana ng naunang kotse at ginantihan ako ng putok. Ganun din sa dalawa pa kaya napa-urong ako.

Mabilis kong kinabig ang manebela pa kaliwa kung saan ang sinabi ni Stynx kanina at mas binilisan ang patakbo.

"Where's the mall?"

"You're near, just keep your pace."

Kaasar. Nakasunod pa rin ang tatlong kotse at pinaulanan na ako ng bala. Hindi naman yun problema dahil bulletproof ang sasakyan ko.

The problem is, another car emerged from the side.

Muntik na akong mabangga kung hindi lang ako mabilis kumilos. Agad nakahabol ang tatlo na ngayon ay nasa likuran ko na.

"Damn!"

I hit the gas when two of them started to bump my car's back. Another two emerged in my both sides and they kept on bumping my baby.

Pinaulanan nila ako ng bala mula sa magkabilaan kong gilid pero dahil bulletproof naman ang kotse ko ay walang tumagos.

Nga lang, panay ang pagbangga nila sa sasakyan ko mula sa magkabilaang gilid at sa hulihan.

"Drive faster, idiot. The mall's nearer," dinig kong sabi ni Stynx kaya napamura ako.

Sinubukan kong mag-speed up para makawala sa dalawang kotse na ginagawa akong palaman pero mas binilisan din nila.

"Anak ng?! H'wag niyo ngang gasgasan ang sasakyan ko!'

Bulyaw ko nang sinubukan na nilang basagin ang bintana ng kotse ko. Hindi na siguro nila madala sa bala kaya hampas na lang.

Like seriously? Bala nga hindi kinaya, 'yang paghampas pa kaya? Mga bobo rin.

"Maxer, lumagpas ka na sa mall."

"Hindi rin naman ako makahinto, Stynx. If I'll stop, they'll shoot me for sure."

"Yeah, yeah, fine. Coother's on the way anyway, you can let them shoot you, you know."

I clenched my jaw. This asshole is really getting into my nerves. I'm gonna hit him when we meet.

"I can't be unconscious, I have to find my baby and save her. You help me, you damn!"

I hit the gas again and speed up fastest, the two cars in my both sides did the same.

I was in deep focused of what's about to happen. My plan was to left them behind and I will dash off of the grid. But suddenly, a big truck emerged from the cross roads.

"What the fuck!"

Napa-apak ako sa preno ng wala sa oras dahilan para masubsob ako sa manebela. Mabuti na lang may seatbelt ako kaya hindi ako nasubsob ng tuluyan.

"Maxer!"

"Damn!"

Napamura ako ng malutong nang sumalpok sa ten wheeler truck ang dalawang kotse na nasa magkabilaan kong gilid.

Meron ding bumangga sa hulihan ng kotse ko kaya agad tumunog ang mamahalin kong sasakyan.

Pero hindi ko na 'yon pinansin at mabilis ang kilos na kumabig ako pakaliwa para makalayo sa dalawang sasakyan na papasabog.

"Oh shit!"

Saktong nakalayo na ako nang sumabog nga ang dalawang sasakyan.

"Bumalik ka sa mall, Max. Dalawang kotse na lang ang nakasunod sa'yo ngayon," wika ni Stynx na nasa kabilang linya.

Hindi ko alam kung paano niya nakikita ang mga nangyayari ngayon sa'kin pero, aminado akong malaki ang naitulong niya.

"Affirmative, commander," natatawa kong sagot.

Narinig ko siyang bumuntong-hininga.

"Oo, sira ulo."

Mas lalo akong tumawa. "Namimihasa ka ah."

Napatingin ako sa sideview mirror at nakitang nakasunod nga ang dalawang itim na Porsche sa'kin.

"I can take them down, you know."

"Shut up and drive faster. Coother will take care of the last car and you will capture the first one. Understood?"

Stynx ordered in an authoritative voice. I bet my life, he's surely enjoying ordering us around. He's not even the second in command but he's acting as if he was left in charged.

"Tsk, okay. Got it, Commander Skyffer," nang-uuyam kong sabi.

Agad siyang suminghap at minura ako. Naiiling akong pumasok sa garage ng mall na sinasabi niya.

Agad akong lumabas dala ang baril ko at hinanap ang pulang kotse na sinasabi niya. Tinignan ko ang mga plate number ng pulang kotse at nang makita ang kaniya ay agad akong sumakay dun.

The moment I started the engine was the moment a black car emerged from behind and it directly bumped into my former car.

Ah, kawawa naman 'yong kotse ko.

"Stynx, can I bump your car too?" Nakangisi kong tanong habang naghahanda ng banggain ang itim na kotse na paulit-ulit binabangga ang sasakyan ko.

"No, you can't! Kabibili ko lang niyan, gago! Mahal 'yan!"

"Babayaran ko naman, e. Saka malaki naman ang sweldo mo kay boss. Balato mo na 'to sa'kin," nakangisi ko pa ring sabat at inapakan na ang gas.

Agad akong humarurot palapit sa itim na Porsche at bumunggo. Narinig ko ang sunod-sunod na mura at bulyaw ni Stynx sa kabilang linya pero hindi ko na siya pinansin.

Like what the driver of the Porsche did to my beloved car, I bumped unto them again and again too. 'Til the car was no longer useful and destroyed.

Durog na durog na ang Porsche at yupi na halos ang kanang bahagi nito. Nabasag na rin ang salamin at namatay na ang engine.

"Maxer Leverge! Gago ka talaga! Tama na 'yan, potaena mo! Sabi ko hulihin, hindi patayin!" Galit na bulyaw ni Stynx sa akin.

Napapasipol akong lumabas sa kotse  at nakapamulsang lumapit sa durog na sasakyan sa harapan ko ngayon.

Now I feel better. Whether it's them or not who kidnapped my Thaina, they deserve this.

The Freñier were silent, we were silent. But they messed us up.

"Tignan mo kung may humihinga pa. Kailangan natin 'yan para imbestigahan," si Stynx ulit.

"Bakit pa? Sila naman talaga ang kalaban natin."

"Hindi lang sila. We need to confirm where Mafia organization they came from."

"Whether they were from the Stavros, from the Almedra or Morché. It won't change a thing, Skyffer. Once an enemy, always an enemy. Lahat na."

"Boss' order, gago."

Nagtatagis ang panga kong sinubukang buksan ang driver's seat na nagkataong bukas.

Agad nahulog ang duguang katawan ng isang lalaki na hindi ko naman kilala. Tinignan ko rin ang iba pero wala na ring malay ang kasama niya.

"Patay na yata lahat, Stynx. Ang malas nila," nakangisi kong sambit.

Yumuko ako at kinapa ang ilalim ng panga ng lalaki para tignan kung buhay pa ba pero wala na siyang pulso.

"No pulse."

"Bwesit ka, Maxer."

"Pareho lang tayo. Nainis ako, e."

"Nainis mo mukha mo! Tss. Umalis ka na nga lang, nakita ko na ang mukha ng mga 'yan. It'll do."

Kinapkapan ko ang lalaki bago ako bumalik sa sasakyan. May nakuha akong cellphone at wallet pero yun lang.

Nang tignan ko ang wallet, langya, wala pang laman. Nahiya naman ako. Kung magnanakaw pala ako sayang lang ang pagod.

"Leave that place immediately, the police are heading there."

"How about the last car?"

"Coother took care of it already. Just leave will you?"

"The CCTVs?"

I heard him sighed.

"Can you just go? Don't you trust me? Or do you wanna sleep in prison for killing men in public? Which one do you like most, Leverge?"

Naiinis niyang tanong na tinaasan ko lang ng kilay. Napabuga ako ng hininga baho siya sinunod.

Then, it hit me. My Thaina was kidnapped and I'm just here, doing nothing. Damn!

"Fuck…can't you trace where she is?"

Nakalayo na ako sa mall at hindi ko na alam kung saan ako patungo. Parang bigla akong nawalan ng direksyon at may sakit akong nararamdaman sa dibdib ko.

Kahit ganun ka bayolente iyong si Thaina, mahal ko 'yon. Kahit palagi 'yong galit sa'kin, mahal ko 'yon, tangina.

"Kung kaya ko, kanina ko pa sinabi. Pero masyadong malinis ang kumidnap sa kaniya, hindi ko nasundan ang pangyayari."

"Then where should I find her? I'm going crazy here, Skyffer."

Habang nagda-drive, ramdam ko ang bigat ng dibdib ko at ang panlalabo ng mata ko dahil sa luha.

Fuck! Hindi ko ugaling maiyak na lang bigla pero hindi ko mapigilan. Paano kung sinaktan nila siya? Paano kung may ginawa sila sa kaniya? Hindi ko yata kayang kumalma.

"Max? Max? Can you here me?"

"Stynx."

"Maxer? Nawawala ka sa radar ko. Hindi kita marinig—Max? Max, something's wrong again——"

Tinanggal ko na ang earbud ko dahil wala akong marinig kundi nakakabinging ingay.

Pinatay ko na rin ang tawag at napakisap ako ng ilang ulit para linisin ang mata ko.

"Thaina…"

Gusto ko sanang huminto muna pero hindi na kailangan dahil biglang pumutok ang gulong sa hulihan.

Anakng? Akala ko ba bagong bili 'tong kotse? Pa-Hilux pa si Stynx tapos pumutok yung gulong?

"How unfortunate of me."

Mabilis na tumirik ang sasakyan kaya napakamot ako sa batok ko. Agad akong lumabas para tignan ang gulong. Maraming dumadaan na sasakyan kaya siguro makikisakay na lang ako.

"Need something?"

Napabalikwas ako nang may papahintong sasakyan sa likuran ko. Nakabukas ang isang bintana at nakatanaw sa'kin ang isang babae.

"Tumirik eh, pwede makisakay?"

Wika ko.

"Sure, sa backseat," ngiting sagot niya at sinenyasan akong pumasok sa likod.

Ilang minuto ko muna siyang tinitigan bago ako tumango at tahimik na pumasok sa backseat.

Pagkapasok na pagkapasok ay agad ko siyang tinutukan ng baril. Natigil siya sa pagnguya ng bubble gum at nawala ang ngiti sa labi niya.

"What are you doing?" She asked innocently.

I cracked my gun and shot her a deadly glare. I pushed its tip in the middle of her forehead.

"Don't play with me if you still want to live. Drive," walang emosyon at malamig kong utos sa kaniya.

Nang hindi siya sumagot ay binaba ko ang baril at binaril siya sa binti. Napasigaw siya sa sakit at napakapit sa manebela.

"Drive and don't you dare try to deceive me. I'm done playing, bitch."

"D-Don't shoot….don't!" Namumutla niyang sabi.

Lumipat ako sa shotgun at mas diniinan ang baril sa sentido niya. Malamig ko siyang tinignan at seryuso akong papasabugin ko ang bungo niya kapag may ginawa siyang hindi ko gusto.

"Drive."

"Y-Yes." Nanginginig ang kamay na inikot niya ang susi sa ignition at agad pinatakbo ang kotse.

Nagtatagis ang bagang ko siyang tinignan ng masama at galit na galit na nag-iwas ng tingin.

---

~Athaia's POV

"Saan ka na naman, Athaia? Hindi ba sinabi ko ng hindi ka pwedeng umalis ng mag-isa?"

Palabas na ako ng kwarto ni Kuya Knave nang magsalita si Kuya Ferrin. Katatapos lang ng operasyon at kalilipat lang din ni Knave sa private room niya.

Habang si Yvon ay pinauwi muna ni kuya sa mansion namin para makapagpahinga. Nandun sina Alexen at Caina kaya may kasama siya.

"Sa kwarto lang ni Zethary kuya, hindi naman ako aalis, e." Malungkot at pagod akong ngumiti.

Ilang minuto siyang napatitig sa'kin bago napatango at napapikit sa pagod. Napabuntong-hininga siya at napasuklay sa kaniyang mahabang buhok na umabot na sa kaniyang batok.

He was desperately tired and it's tugging my heart to see him in this state. He hadn't eaten anything yet.

"I'm sorry, I'm just getting paranoid. After what happened to your brother, I can't help but worry anytime."

Malalim akong huminga at tahimik siyang nilapitan saka niyakap ng mahigpit.

Nakaupo siya sa sofa habang ako ay nakatayo sa harapan niya.

"Worry no more, brother mine." I smiled sadly. "No other family will die. I will always watch my back, I will fight if needed. So be fine, rest if you're tired enough."

"But I couldn't, at least not yet. The battle isn't done yet, it's just starting." Niyakap niya rin ako at huminga siya ng malalim.

"It's okay, we can lose the battle. But we will win the war," I muttered positively.

Napa-angat siya ng tingin sa'kin at pagod na ngumiti. Tumango siya at pinakawalan na ako.

"You're right, we can always let them win the battles…but we'll win the war."

"Yeah. And I'm going, I love you, kuya!" I beamed and tossed him a kiss in his forehead.

He chuckled faintly and nodded his head. "Take care, Athaia. Don't leave the room alone, okay?"

"Sure."

Agad na akong umalis at nagtungo sa kwarto ni Zethary. Nadatnan ko siyang nakaharap sa bintana at malalim ang iniisip.

When I closed the door, he glanced at me over his right shoulder. He no longer had bandages in his head and he seemed fine already.

However, he still can't go home. The doctors will run another test to make sure he's perfectly fine. The doctors Knave summoned were great and fast, sadly, those gentlemen were also the ones who saved him.

What a coincidence!

"H-Hey…" nahihiya kong bati.

I left him early in the morning and I did not even greeted him earlier. How hard could that be? Though I know he understand.

Slowly, he turned to face me with a small yet satisfying smile. His hands were behind him and he stood highly.

"Mia moglie, how was your brother?" Tanong niya agad.

I walked straight to hug him. He sighed heavily as he hugged me back in a gentle way.

And like an exaggeration, all emotions I've been suppressing floated up and my eyes watered.

"I miss you…" bulong ko sa kaniya.

Marahan niyang hinaplos ang mahaba kong buhok. Hindi man siya magsalita ay nakakaramdam pa rin ako ng ginhawa.

"Knave's asleep, though he have broken bones and he fractured his left shoulder."

"Uhuu."

"Collin was killed and Thain's still missing."

"Hmm, I heard so."

Unti-unti akong kumalas at naluluha siyang tinignan. Mariin niya akong tinignan pabalik at napatagilid ang ulo niya.

Magulo pa rin ang buhok at mapungay ang mata. Namumutla pa siya at halatang nanghihina.

"You looked terrible," pagod kong wika at inabot ang pisngi niya.

Agad akong napakagat-labi nang mas naiyak ako. The scars were left in his skin, he still have bruises over his handsome face.

"Do I? Am I ugly now?" He asked in a light tone.

I chuckled. He was never ugly. He's always handsome.

"You looked weak," I added and my voice cracked.

He smiled and pulled me closer as if we were not.

"I'm feeling better now."

"No, you looked horrible still."

"I'm fine."

"You needed to rest more. Have you ate lunch?" Giniya ko siya pabalik sa kama niya.

Pauupuin ko sana siya nang yakapin niya ako mula sa likuran. Agad niyang sinubsob ang mukha niya sa leeg ko. Napatigil kami pareho at sabay na napahinga ng malalim.

"I miss you too, Amore." His hug tightened. "I love you. Please, stop sneaking out."

Sinipat ko siya at seryusong tinitigan. "I'm doing this for us. Trust me, I can help too."

Mabagal siyang umiling ng hindi inaalis ang tingin sa'kin.

"You're dealing with monsters, Athaia. Only a monster can fight with monsters, for they're the same—monsters of different levels."

"No, you're not a monster." I shook my head earnestly.

"But I used to. I told you, right? You don't have to taint your hands with blood, I'll protect you even if it means losing my life——"

"That's it! You're gonna lose your life for me! 'Yan ang ayaw ko, Zethary!" Bigla akong napataas ng boses.

I didn't meant to but I wanted him to understand me.

What would I feel if he'll die protecting me. Kung gaano kasakit 'yon sa'kin.

Nananantiya niya akong tinitigan, saka siya napabuntong-hininga at nagtagis ang bagang.

Kumalas ako sa yakap niya para ipahatid na nagtatampo ako dahil doon mismo. Tinawag niya ako pero hindi ko siya tinignan at inabot na lang ang cellphone kong nasa mesa.

"Athaia," he called again in a deep baritone.

"Pahinga ka muna, may tatawagan lang ako saglit," malamig kong sabi.

Sinundan niya ako ng tingin at dinig na dinig ko ang malalim niyang buntong hininga.

"Mia moglie."

"I'll be back shortly."

"Do you really have to go out? Am I not allowed to hear it?" I halted and shut my eyes tightly.

"Mi dispiace." He walked near me again and opened the door for me himself.

Nagtatagis ang panga ko siyang tinignan, lumamlam lang ang tingin niya sa'kin at parang pinupunit ang puso ko sa isiping hindi man lang niya magawang magalit.

"I know you're tired, make it short please…so we can have lunch together."

Napasinghap ako at napakagat-labi. Bigla na naman akong naiyak. Bwesit! Bakit ba parang ang emotional ko ngayon? May mood swings na rin yata ako.

Kanina lang, galit ako at nagtatampo. Ngayon naman, gusto siyang yakapin at gusto kong mag-sorry.

"S-Sige…"

Mahina kong sambit na halos hindi na niya marinig dahil kung nilakasan ko ay baka bigla na lang akong maiyak ng tuluyan.

"Take care."

Tinalikuran ko na siya at diritsong lumabas. Pero nang nasa labas naman ako, parang gusto ko na lang bumalik.

"Hmmmm."

Napahawak ako sa ulo ko nang bigla na naman akong nahilo. Napakapit ako sa pader at napapikit. Ilang minuto muna akong nagpahinga bago sumakay ng elevator.

While waiting to reach the ground floor, I dialed his number again. I called him earlier and I think it's about time.

"Athaia?" The first thing he said when he picked up the phone.

"I'm seeing you now, in the nearest café please?"

"Coming, are you alone?"

"Yeah."

"I suggest you bring someone with you. It's dangerous."

"I know but no one's available. I'll be fine."

"Okay, drop now. I'm driving."

Pinatay ko na ang tawag at saktong ground floor na. Agad akong naglakad hanggang makarating sa isang café na nasa tapat lang ng Freñier Hospital.

He didn't made me wait long and he arrived on time. We ordered coffee as he sat across.

"Dwayne."

"Athaia, how are you?"

A smile appeared in my lips when I saw his face. It's been a while. He grew some stubble that made him looked more intimidating yet handsome.

Napatitig din siya sa'kin ng matagal at hindi niya napigilang mangiti ng malaki.

"I'm fine, ikaw? Na-miss kita, matagal-tagal na rin mula noong huli."

He reached for my hand in the table. Sinalubong ko rin ang kamay niya at hinawakan ng mahigpit.

"Miserable. It was like, I'm living in hell, Athaia. I'm torn between things," pag-amin niya at napayuko.

Nakaramdam ako ng pangungulila at awa sa kaniya. Matagal kaming naging magkaibigan at masasabi kong isa siyang mabuting kaibigan sa'min.

He never neglected us.

"I'm sorry, you are surely pressured."

"I am. But I can't trade you, I can't hand you over to my brother and his friend."

Napatango ako sa kaniya at tumayo. Nilapitan ko siya't niyakap ng mahigpit. Naninikip na naman ang dibdib ko. Gusto kong sabihin na naiintindihan ko siya.

"Thank you, Dwayne. Thank you."

"Of course, it's you. I can't let them hurt you, though I failed several times. I'm so s-sorry…" his voice cracked.

I felt his touch in my elbow. He pulled me closer and made me sit next to him. Now we're facing each other nearer.

I saw dried tears in his eyes and it broke my heart.

"You're my only love, Athaia. Kahit hindi ako, kahit iba ang mahal mo. Mamahalin pa rin kita ng sobra."

Ramdam ko rin ang sakit at bigat na nararamdaman niya. Bakit sa hinaba-haba ng panahon, ngayon niya lang 'to nasabi? Ayuko siyang saktan pero wala akong magagawa.

"Salamat…"

"Alam kong mahal ka niya at mahal mo rin siya. Dahil kung hindi, sana sumama ka sa'kin noon nang inaya kita. Sana pala, matagal ko ng sinabi," dugtong niya sa garalgal na boses.

Napatanga siya para pigilan ang mga luhang bumagsak. Habang ako ay napayuko at napabuga ng hangin.

"Salamat pa rin, Dwayne. Sa lahat, sa pagmamahal at pagliligtas sa'kin. Pero kailangan ko ulit ang tulong mo. Si Thaina, Dwayne. Kinidnap nila siya."

Umiling siya sa'kin. "Hindi ang Stavros, Athaia. Wala siya sa kanila, nandoon ako."

"How can you be so sure? They might be hiding her."

"I'll know if they did, Ferriols is telling me things too. Baka ang mga Morché."

I shook my head slowly. I thought he knew where Thaina might be. He's my only hope.

"It's not them, believe me."

"Then believe me too, I'm also searching her. Don't worry, I'll help you still." He caressed my cheek.

Weakly, I smiled and nodded.

"Grazie."

"Ovviamente. Thaina's like my sister, I won't let her be killed. Hahanapin ko rin siya, pangako."

Mas lalo akong napangiti sa kaniya. Niyakap niya ako ulit at hinalikan sa ulo ng sobrang tagal. Napapikit ako sa pinaghalong sakit at saya. Sakit para sa kaniya at saya dahil magkaibigan pa rin kami.

"Take good care, Athaia. Always remember that I'm just here, you can tell me anything and call me if you need something."

"Of course, you take care too. Be careful."

Tumayo na siya kaya tumayo na rin ako. Dala-dala ang kapeng in-order ay sabay kaming lumabas. Hinatid niya ako sa tapat ng building ng hospital.

"See you soon."

"See you…soon," sagot ko at kumaway.

Sumakay na siya sa sasakyan niya at humarurot paalis. Ilang segundo pa akong nakatayo na parang statwa sa kintatayuan ko bago ko napagpasyahang bumalik na.

Pero wala sa sarili akong napaangat ng tingin sa fourth floor ng hospital at doon ko lang na-realized na kitang-kita pala ako sa kwarto ni Zethary dahil nakaharap ito sa café.

"Did he saw us?"

Agad akong sumakay sa elevator at bumalik sa kaniya. Nadatnan ko na naman siyang nakatanaw sa labas ng bintana, sa baba.

Napabuntong-hininga ako at ngumiti nang magkaharap kami.

"I'm sorry…and I love you too."

***

Happy New Year! Welcome 2021!