CHAPTER 11

Hindi ko parin makalimutan ang sinabi ni Kairus kanina, nakahiga ako sa malaking kama habang nag mo monologue. shít talaga yung lalaking yun. napabuntong hininga nalang ako saka naisipang bumangon.

Napatingin ako sa harapan ng salamin. hindi ko alam kung bakit dito ako dinala ng mga  paa ko. binalik na ni Kairus ang phone ko at pinayagan niya narin akong lumabas. pero dapat magsabi mona daw ako sa kanya.

Dahil bored na bored na ako napag isipan kong mamasyal muna. nag tingin tingin din ako sa online nang mapag t-trabahoan. gusto ko lang na may pagkakaabalahan kahit sa bahay lang. nakahanap naman ako pero art commissioner yung nahanap ko. thankfully marunong naman ako mag drawing kaya walang problema sa akin.

home based lang ang trabaho na ito at naka based ito sa Spain, napatingin naman ako sa ipad ko na nasa itaas ng table. bibili nalang siguro ako ng bago tapos bibili nadin ako ng apple pencil. tama pupunta ako ng mall para bumili ng bagong ipad at iba pang gagamitin sa pag d-drawing. Hindi na ako nakapag paalam pa kay Kairus dahil lumabas na ako sa bahay namin.

"Ma'am, hindi po ba kayu magpapahatid?" bumungad agad sa akin ang balisang mukha ni manong driver.

"No need na manong, I can handle my self pretty well." may sasabihin pa sana ito ng magsalita ulit ako. "Kaya ko na ang Sarili ko manong, I can drive." sabi ko nalang saka sumakay sa kotse ko.

Pagkarating na pagkarating ko sa mall dumeritso agad ako sa bilihan ng mga gadgets. naisipan kung bilhin ang ipad mini 6th gen, dahil mas madali siyang bitbitin at hindi gaanong mabigat madadala ko lang talaga kahit saan. namili rin ako ng mga damit at bagong relo.


NAKAUWI akong pagod na pagod napakarami koring dalang shopping bags dahil hindi ko na malayan na naparami pala ang bili ko. ka agad naman akong tinulongan ng mga katulong namin sa bahay. hinayaan ko nalang sila gawin ang gusto nila.

Napaigtad ako sa kinatatayuan ko dahil sa baritonong boses na nagsalita.

"So you go shopping." it's not a question rather a statement.

"Yeah." tipid kung sagot.

"You didn't tell me." I just rolled my eyes on what he says.

"Bakit kailangan mong malaman?" maanghang kung saad.

"Why? am I not allowed to know?"

"Puwede ba Kairus, tigil tigilan mo ako. pagod ako okay? kaya please lang umalis ka diyan sa daraanan ko dahil I badly want to rest right now." matiim kung sabi.

"I don't want to." mapaglarong sabi nito.

"Okay, be my guest." malawak na ngiti ang ginawad ko sa kanya saka siya tinulak.

Ka agad naman siyang natumba dahil hindi niya siguro inaasahan ang gagawin ko. nanlaki naman ang mga mata nito napatingin sa akin. he didn't expect that I will did that. ka agad naman siyang dinaluhan at tinulongan naman siya ng mga kasamabahay namin na tumayo.

"Bye." nakangisi saad ko saka nagpatuloy sa paglalakad patungong kwarto ko.

Oo, akin lang dahil sa guest room siya matutulog since ayaw niya akong bigyan ng kwarto puwes, ako ang matutulog dito at sa guestroom siya matutulog. hindi pa ako nakalayo narinig ko pang nagsalita ang mayordoma ng bahay na ito.

"Diyos ko, kayo talaga para kayung mga bata!"

"Nagkatuwaan lang kaming mag asawa manang." narinig ko pang sagot ni Kairus, but I didn't stay there dahil ka agad din akong pumasok sa kwarto.


KINABUKASAN dumaan lang ako sa sala at hindi ko sinasadyang makita ang nasa cellphone niya. it was message saying na he miss him daw, unknown number ang nag message hindi naka register. binaliwala ko nalang yun at baka mommy niya lang, nagpatuloy lang ako sa paglalakad patungong kusina saka kumuha ng yogurt at granola saka nilagay sa white na bowl.

Hindi ko naman maiwasan na mapatingin sa kinaroroonan ni Kairus, after that night we were back again in treating each other like a ghost. baka bumalik na yung totoong espirito ng lalaking to, dahil hindi naman talaga siya caring sa akin. wala din naman siyang pake kung anong gawin ko and then suddenly he is asking me for a baby. dahil sa pagkatulala hindi ko na napansin na na ubos ko na pala ang kinakain ko.

"Ako na po diyan ma'am" aagawin pa sana ng kasamabahay namin ang playing pinagkainan ko.

"Wag na po, ako na po dito." tiningnan pa ako nito na parang naninigurado.

"Sigi po ma'am."

Alam ko ang nasa isip nila akala nila hindi ako marunong maghugas ng plato. but the truth is i can, marunong ako dahil hindi naman lahat ng bagay ay dapat iasa sa iba kaya marunong ako sa ibang gawaing bahay sa pagluluto lang talaga sablay.

Nang matapos ako sa paghuhugas ay ka agad akong umakyat sa taas para tingnan kung may magpapa commission. Meron nga pero dalawa lang. dahil sa wala naman akong ibang magawa at naka on hold pa ang pagpapagawa ko ng caffe ay nag d-drawing mona ako pandagdag tulong nadin.

Dahil sa pagka busy ko sa pag d-drawing ay hindi ko na napansin na gabi na pala. napaunat naman ako sa aking kinauupoan. tumingin naman ako sa hot pink na orasan na nasa taas ng lamesa ko. it's currently six in the evening. kaya napag desisyunan ko na bumaba, ngunit hindi ko inaasahan na nandito pala si Chloe.

"Kairus." para itong nagmamakaawa.

"Umuwi kana Chloe." boses yun ni Kairus.

"Bakit mo naman siya papauwiin?" napalingon naman sila sa akin.

"Its nothing." tipid na sagot nito sa akin.

"Really?" hindi ko na mapigilan ang maging sarcastic.

"I'm here to visit you Anna." nagsalita na si Chloe, hindi na niya siguro mapigilan ang magsalita dahil sa tension na nararamdaman.

"Oh! you didn't tell me." plastic kung saad. "Kung nagsabi ka sana edi na salubong pa kita." kiming ngiti lang ang sinagot niya sa akin.

"I didn't wanna disturb you, you know." napangisi naman ako got you.

"Oh really? edi sana in the first place hindi ka pumunta dito, if you really mean what you say, o baka naman iba ang pakay mo dito? my bad!" nagkunyari pa akong napatakip sa bibig.

Kita ko naman ang pagkagulat ni Chloe sa sinabi ko. kaya pala kilalang kilala niya si Kairus dahil mukhang kilala na nila ang isat isa.

"Enough with this Anna." oh gone the wife?

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top