CHAPTER 8

NAGISING ni Lechel sa ingay na nanggagaling sa cellphone niya. Inabot niya ang cell phone na nasa night stand at sinagot ang tawag. "Hello?"

"Ms. De Villa, how's your assignment going?" Ang Editor-In-Chief ang nasa kabilang linya.

Lechel cursed silently.

"Ahm," tumikhim siya, "maayos naman po ma'am. Nakausap ko na po si Mr. Guzmano."

"Good." Halata ang kasiyahan sa boses nito. "I want you to report in my office, now. May paguusapan tayong importanteng bagay." Pagkasabi niyon ay nawala ang kausap sa kabilang linya.

Hindi pa nakakabawi si Lechel sa tawag ng maramdaman niyang nagising si Nykyrel sa tabi niya. He pulled her close to him and then nuzzled her neck.

Lechel bit back a moan.

"Good morning, babe." Anito saka hinalikan ang leeg niya.

Kaagad na napansin ni Lechel na hindi nauutal ngayon si Nykyrel. He felt at ease and relaxing greeting her good morning. She didn't have the heart to point out that he isn't stammering, nararamdaman kasi niyang mauutal na naman ito sa oras na punain niya.

"Good morning." Pabulong na sabi niya.

Nykyrel groaned and then started kissing her jaw line.

"Nykyrel!" Sigaw niya ng maramdamang itinaas nito ang damit niya para makita ang mayayaman niyang dibdib.

"Relax, babe." He kissed her nipple. "I'm just greeting you a good morning." With that, he kissed her nipple and sucked it inside his hot mouth.

Gumapang pababa ang labi ni Nykyrel, sa puson niya. Mas bumaba pa lalo ang bibig nito hanggang sa mahubad nito ang pang-ibaba niyang kasuotan at dumapo ang labi nito sa pagkababae niya at sinimulan siyang sambahin.

Ipinatong nito ang mga hita niya sa magkabilang balikat nito saka mas bumilis at mas dumiin ang labi at dila nito sa pagkababae niya.

"Oh! Sweet Mary!" Her body arched. Her heart hammered inside her cheat. Her core throbbed in so much need and lust.

"Nykyrel." Ungol niya sa pangalan ng binata na mabilis na dinidilaan ang pagkababae niya.

Lechel wrapped her legs around Nykyrel's neck and pulled him closer, crashing his face against her wet core. Hindi naman umalma ang binata sa ginawa niya. Mukhang nasisiyahan ito na nasasarapan at nag-i-enjoy siya sa ginagawa nito sa kaniya.

He lick, suck and nipped her wet mound. Malakas siyang napapaungol at paulit-ulit na tinatawag ang pangalan nito dahil sa sobrang sarap na nalalasap. Pinapaikot-ikot ni Nykyrel ang dila nito sa paligid ng hiyas niya at kapagkuwan ay sinisipsip.

"Nykyrel. Oh!" Nanginginig ang mga hita niya ng ipasok nito ang isang daliri sa loob niya.

Habol niya ang hininga habang iginagalaw ang balakang niya para salubungin ang bawat pagpasok ng daliri nito sa pagkababae niya.

Kinagat niya ang pang-ibabang labi hanang pinipigilan ang sarili na hindi sumabog. She's so near... so near to orgasm.

"Oh. Nykyrel. Oh." Lechel was deliriously chanting his name while she let his finger fill her mound. "Oh! Heaven."

Her toes curl as her orgasm reached its peak. Mahigpit siyang napakapit sa bed sheet at isang malakas na ungol ang kumawala sa mga labi niya kasabay ng pagsabog sa kaibuturan niya.

"Dear God..." aniya habang habol ang hininga at nakatingin sa binata.

Nykyrel looked up and meet her eyes. "Good morning again, babe." His eyes were dancing in delight.

Pinaikot niya ang mga mata. "Kakaiba ka rin mag good morning, no?"

Mahinang natawa si Nykyrel at tinulungan siyang isuot muli ang pang-ibaba niyang saplot.

As he finish helping her, he kissed her belly and wink at her. Her heart did a summersault.

Inirapan niya ito para itago ang kilig na nararamdaman. "Come on. Mag breakfast na tayo."

"Hindi ka na nauutal." Hindi niya napigilan ang sarili na punain ito.

Gulat na bumaling sa kaniya ang binata. "W-what?" His face fell in an instant.

She sighed in disappoint. Back to stammering again. "Wala. Halika na."

Bumangon si Lechel at hinila ni Nykyrel palabas ng silid patungo sa kusina. At dahil walang kaalam-alam si Nykyrel sa pagluluto kahit pa nakadepende ang buhay nito do'n, siya ang nagboluntaryong nagluto ng agahan nila.

Lechel cook a simple breakfast. Eggs. Bacon. Fried rice and then four pieces of pancake. Habang nagluluto siya, naliligo naman si Nykyrel. So when Lechel finished cooking breakfast, Nykyrel was already back from taking a shower and he freaking smell nice.

Naghahain siya sa hapagkainan ng yakapin siya ng binata mula sa likuran at hinalikan sa pisngi.

"Ang bango ng agahan natin, ah." Komento nito.

Hindi napigilan ni Lechel na humarap sa binata at singhotin ang mabango nitong amoy.

"Damn, Nykyrel," ikiniskis niya ang dulo ng ilong sa leeg nito. "You smell so good."

He chuckled. "T-thanks."

Nang mag-angat siya ng tingin sa binata, bahagyang namumula ang pisngi nito pero kaagad din naman iyong nawala.

Mahina siyang natawa sa nasaksihan. "Dis you just blushed?"

Nykyrel scowled. "Nope."

Lechel poked his cheek. "Aminin, namumula ka kanina." Tudyo niya rito. "Para namang ngayon ka lang nakatanggap ng compliment."

Biglang nawala ang emosyon sa mukha nito. Pain crossed his beautiful deep lazy brown eyes. "Paano kung sabihin kong ngayon lang ako nakatanggap ng compliment?"

Gusto niyang kutusan ang sarili. Of course, he doesn't get compliment often! Binu-bully ito noon at alam niyang puro hinanakit ang natatanggap nito sa iba.

Masuyo niyang sinapo ang mukha ng binata saka hinaplos ang pisngi nito. "Nykyrel, you are the most handsome man i ever met." Sinalubong niya ang mga mata nito na puno ng pagdududa at kawalan ng tiwala sa sarili. "You smell nice and i like that smell of yours. Nuong makita kita, napatanga ako sa kaguwapuhan mo." She had to feed his ego. Kailangan nitong malaman kung gaano siya kaapektado sa presensiya nito. "Kahit nuong una ang sama ng ugali mo, para sakin mabuting tao ka pa rin kasi hindi mo ako iniwan doon sa may gate para pira-pirasuhin ng aso mo. You're amazing."

Umiling ito, "i-i s-stammer—"

"And i don't care. Hindi magbabago ang tingin ko sayo kahit pa maging pepe ka na talaga."

This time, Nykyrel smiled. "T-thanks for m-making m-me feel b-better."

Inilapat niya ang labi sa mga labi nito kapagkuwan ay bahagyang inilayo ang labi niya sa labi nito. Lechel didn't know why she kissed him. Parang normal na sa kaniya ang halikan ang binata. Why is that? She felt like he needed a kiss, a hug and someone that will accept him no matter what.

At ikaw ang taong 'yon? Ani ng munting tinig sa likod ng isip niya.

Kinagat niya ang pang-ibabang labi. I wish i could be that person. Pero alam niyang masasaktan si Nykyrel ng dahil sa kaniya. He is her assignment. And she will hurt him in order to get promoted.

Heartless! Her inner voice hissed at her.

Yeah. I am. Aniya sa isip. She felt bad. God! Anong gagawin ko?

Tumingin siya kay Nykyrel saka ngumiti. "Smile, Nykyrel."

"T-thank y-you, babe." Wala nang bakas ng sakit ang mga mata nito. He looks happy and she likes it.

"Kain na tayo." Aniya saka iginiya ito paupo. "Upo ka lang diyan."

Nilagyan niya ng pagkain ang pinggan nito saka pinagtimpla ng kape. Then she sat on the chair beside Nykyrel.

"Nyk?"

Nykyrel snapped his eyes at her. Nakataas ang isang kilay nito at nagtatanong ang mga mata nito. "Nyk?"

Ngumiti siya. "Kasi ang haba ng pangalan mo, e." Dumukwang siya palapit dito. "Can i call you Nyk?"

"Nyk..." pain shadowed his eyes again. "Yeah. Nyk sounds good. Pero mas gusto ko pa rin na tawagin mo akong Nykyrel."

Nag-alala siya bigla. "Ayos ka lang ba? Okay lang kung ayaw mong tawagin kitang Nyk."

"I hate that nickname."

"Bakit?"

"Kasi Nyk ang tawag ng mga taong nangungutya sakin." The pain in his eyes intensified. "They mock me with that name. Pero kung iyan ang gusto mong itawag sakin, ayos lang. Okay lang sakin." Sinubukan nitong ngumiti. "Call me Nyk."

Napakawalang puso niya kung tatawagin niya itong Nyk. He was mocked with that name. Good. She felt awful.

"Nah," nginitian niya ito. "Nykyrel is good." Ibinalik niya ang atensiyon sa kinakain. "Anyway, aalis pala ako ngayon. Pinapa-report ako ng boss ko."

Naramdaman ni Lechel na natigilan ang binata sa sinabi niya. It seems that he froze.

"Aalis ka?" His voice sounds vulnerable.

Hindi siya tumingin dito. "Oo. Kailangan kung makipagkita sa boss ko."

"Iiwan mo ako?" Sa pagkakataong ito, malamig at walang emosyon ang boses nito.

"Babalik din naman ako. Di'ba may pangalawang injection pa ako ng anti-rabies?"

Biglang binitawan nito ang hawak na kutsara ang tinidor saka tumayo. "Pagkatapos mong kumain, umalis ka na. Don't bother yourself with the dishes, ako na ang maghuhugas. Just leave."

Pagkasabi niyon ay kaagad itong umalis sa hapag-kainan at naiwan siyang naguguluhan.

"Babalik din naman ako e." Bulong niya sa hangin.

Nawalan na siya ng ganang kumain kaya naman niligpit niya ang kinainan at naghugas. After that, Lechel went to her old room and took a bath. Naroon sa silid na iyon ang damit niya kaya naman doon siya nagtungo.

Tiningnan niya ang sarili sa salamin at bumuntong-hininga. "Babalik din naman ako." Aniya na parang kinakausap ang sarili at lumabad sa silid.

Fortunately, the dog didn't bark at her. With her shoulder bag on her shoulder, she left Nykyrel's house.

At habang nada biyahe patungo sa opisina, isa lang ang laman ng isip niya. Ano ang sasabihin ko kay Editor-In-Chief?

MULA sa bintana ng kuwarto ni Nykyrel, kitang-kita niyang umalis si Lechel sa bahay niya. He felt his stomach dropped. Parang may kulang na ngayong wala na ang dalaga sa bahay niya.

Before, it was okay for him to be alone. Now, it saddened him. He felt a lump on his throat. Fuck this feeling!

Pakiramdam niya ay may nawawala sa kaniya. He felt incomplete, like part of himself in missing. Shit! Ayaw niyang nakadepende ang kasiyahan niya sa isang tao, ayaw niyang nakadepende ang buhay niya sa iba. But with Lechel, it was different. In just few days, Lechel manage to creep into his defenses, right inside his ribcage where that certain organ is located.

Bumuga siya ng marahas na hangin saka umalis sa bintana. Bumalik siya sa kama at nahiga. He can still smell Lechel's scent on his pillow and bed.

If he's being honest, he's really scared. Natatakot siya na baka hindi na bumalik si Lechel sa kaniya. She's a journalist. She's beautiful, smart, understanding and caring. Wala pa siyang nakikilalang babae na tanggap kung ano siya. Men would line up just to date her. And here he is, a man with disorder. Mas pipiniliin nito ang perpektong lalaki na kaya itong makasama sa labas ng bahay at hindi nauutal.

He felt sick all of the sudden. Ayaw niyang may magustuhan si Lechel na lalaki. He wants to claim her as his but he couldn't. Hindi niya ito ikukulong sa loob ng bahay niya tulad ng ginawa niya sa sarili niya.

Lechel deserves to be happy outside his house.

Ipinikit niya ang mga mata kapagkuwan ay bumangon at nagtungo sa study table niya. Kailangan niyang tapusin ang report na ipapasa niya kay kay Daniel.

Hindi namalayan ni Nykyrel ang paglipas ng oras. Second turns to minutes and minutes turns to house. Nang tumingin siya sa labas ng bintana, madilim na sa labas.

Where is Lechel?

Disappointment settled in his stomach. He felt like vomiting. Ikinuyom niya ang kamao at mariing ipinikit ang mga mata para kontrolin ang galit na nararamdaman niya.

I'm sure Lechel is already spilling all my secrets to the Media. She's a journalist for fucking out loud! That's what she does, expose people secret. Dammit!

Shit! Bakit ba hindi niya naisip 'yon. Baka naging mabait lang ito sa kaniya dahil may kailangan ito. And now that she already gets what she wants, she left.

Did she even think of me before leaving? Something inside him broke. Fuck! Fuck! I don't want to feel this way.

Naiinis na umalis siya sa kuwarto at nagtungo sa baba ng bahay.

Nang makarating sa gate, kinuha niya ang lock ng gate na malapit sa bahay ng aso niyang si Dazner. He was about to lock the gate when it was pushed open.

Lumaki ang mata niya at nagsalubong ang kilay niya. "What the..."

"Nykyrel?"

He felt like jumping up and down in delight. "Lechel?"

Pumasok ang dalaga sa maliit na pinto ng gate at nagtama ang mata nila.

"Hey." She smiled dazzlingly at him. "I'm back."

"Yeah." Nakahinga siya ng maluwang. He felt his heart beat like crazy. "You're back."