CHAPTER 14

MASAYA si Lechel para kay Nykyrel. Napagdesisyonan din nitong kumuha ng Therapist. Naroon si Lechel ng kausapin ni Nykyrel si Mr. Delos Santos tungkol sa gusto nitong mangyayari.

Mr. Delos Santos is a 50 years old man with gray hair. Isa ito sa magaling na Therapist sa buong bansa. Binigyan nito si Nykyrel ng karapatang kasuhan ito kapag may pinagsabihan itong iba tungkol sa disorder ng binata.

Nykyrel had been attending his session every day. Ang nakakatuwa pa ay pumayag si Nykyrel na sa opisina ni Mr. Delos Santos ganapin ang bawat session. It only means that Nykyrel is really trying his best to be normal.

Si Lechel naman ay nanatili sa bahay ni Nykyrel at inumpisahang isulat ang report niya tungkol kay Nykyrel Guzmano. She included everything she knew about him.

Everything is going smoothly.

Napaigtad si Lechel ng may yumakap sa kaniya mula sa likuran. Nagluluto siya ng hapunan nila ni Nykyrel.

"Hey, babe." Boses iyon ni Nykyrel.

Napangiti siya at tinapos ang niluluto saka humarap dito. "Kumusta ang session mo ngayong araw?"

Nykyrel grinned. "It was awesome."

Napangiti rin siya. Dalawang linggo palang itong nagsi-session pero kapansin-pansin kaagad ang pagbabago nito. He now talks often. And he seems happy all the time. May mga pagkakataong nauutal ito, pero hindi sa kaniya kundi kapag kausap nito si Mr. Delos Santos.

"Niluto ko ang paborito mo." Ginawaran niya ito ng halik sa mga labi. "Umupo ka na, ipaghahain kita."

Masayang sumunod si Nykyrel at nakangiti siyang pinaghain ang binata. Parehong magaan ang pakiramdam nilang dalawa habang naghahapunan. At pagkatapos nilang linisin ang pinagkainan, may ibinigay sa kaniyang sulat si Nykyrel.

"Pinapabigay sayo ni Mr. Delos Santos." Anito. "I'm curious to know what inside but..."

Napangiti siya saka binasa ang laman ng sulat.

Ms. De Villa,

I assumed that Mr. Guzmano's quick response to our session is because of you, kaya naman hihingin ko sana ang tulong mo. Nasabi sa akin ni Mr. Guzmano na hindi na siya nauutal kapag ikaw ang kausap niya. Sa akin naman ay minsan nalang at mabibilang ang minsan na 'yon ng mga daliri ko. Napagdesisyonan kong oras na para subukan nating ipaka-usap si Mr. Guzmano sa iba. I hope your response to my letter is positive.

- Mr. Delos Santos

"Anong sabi niya?" Tanong ni Nykyrel na sinusubukang sumilip para mabasa ang nakasulat.

Tinupi niya ang papel at inilagay sa bulsa. "Sabi ni Mr. Delos Santos, oras na para subukan mong kumausap ng iba maliban saming dalawa."

Fear shadowed his eyes, but it quickly disappeared. "Ganoon ba? Sino naman?"

Alam ni Lechel na nilalabanan nito ang takot para hindi niya makita, pero alam niyang takot ito. Nararamdaman niya iyon. She can sense it, damn it.

Nagkibit-balikat siya. "Ikaw ang pumili. I suggest you pick someone you trust."

Nag-isang linya ang kilay nito, halatang nag-iisip ng malalim. Seconds later, his whole face lit up. "Si Daniel Mendoza."

Tumaas ang dalawa niyang kilay. "'Yong executive assistant mo?"

Tumango ito. "Yes. Him." Niyakap siya nito sa beywang saka hinalikan sa mga labi. "Bukas kaya, puwede?"

"Oo naman." Nakangiting sagot niya. "The sooner, the better."

"Sa tingin mo mauutal ako?" May takot na nakatago sa boses nito.

Umiling siya. Malaki ang tiwala niya sa mga session nito. "You'll be fine, Nykyrel."

Ngumiti ito at hinalikan siya sa nga labi. "I will be."

Napatili si Lechel sa gulat ng bigla siyang buhatin ni Nykyrel saka tinahak nito ang daan patungong swimming pool.

"Nykyrel, ibaba mo ako."

Tawa lang ang sagot sa kaniya ni Nykyrel hanggang sa makarating sila sa gilid ng swimming pool.

"1... 2..." tawa ng tawa si Nykyrel.

"Nykyrel! Ibaba mo ako! Kapag tinapon mo ako sa swimming pool, i swear—"

"3!" Bigla siya nitong itinapon sa swimming pool.

Her back hit the surface of the water and next thing she knew, water surrounded her whole body. Mabilis siyang lumangoy para makaahon.

Handa na siyang singhalan si Nykyrel pero wala siyang nakita ng makaahon ang ulo niya. Confusion filled her. Nasaan naman kaya ang lalaking 'yon?

Lechel's eyes widen in panic when someone grab her leg and pulled her down. Nilamon ng tubig ang matinis niyang sigaw.

Fear crept into her. Ginawa niya ang lahat para makaahon at nang makaahon ang ulo niya, may yumakap sa beywang niya mula sa likuran.

Nykyrel's laughter boomed and filled the silent night.

Galit na humarap siya kay Nykyrel at malakas niya itong sinampal. Naputol ang pagtawa ni Nykyrel at namimilog ang matang napatitig sa kaniya.

Lechel's eyes watered. "Alam mo bang sobrang natakot ako sa ginawa mo?"

His face softened. "I'm sorry." Guilt was written in his handsome face. "I'm sorry. I'm sorry. I'm sorry."

Naiinis na pinagbabayo niya ang dibdib nito na nauwi sa pagyakap niya rito ng mahigpit. Nykyrel is only wearing a boxer.

"Huwag mo nang uulitin 'yon."

"I'm sorry." Hinagod nito ang likod niya. "Hindi ko na uulitin."

They stay in the water, hugging each other. Seconds later, Lechel pushed Nykyrel away.

"Nykyrel!" She looks shocked. "Bakit... b-bakit ... tinitigasan ka?"

Malakas na tumawa si Nykyrel na mas lalong ikinainit ng pisngi niya.

"Nykyrel!"

"What?" Lumangoy ito palapit sa kaniya saka idinikit sa tagiliran niya ang matigas nitong pagkalalaki. Nagsitaasan ang balahibo niya. "This is what you do to me, Lechel. Yakap palang, nabubuhay na siya."

Inirapan niya ito. "Alam mo, Nykyrel, simula ng mag-umpisa kang mag-session. Nag-iba ka na. You a become a tease." Hinubad niya ang damit at ang itinara nalang ay ang bra at panty niya.

Mas lumapad ang ngiti nito. "Those session changes me, babe. I think i grew confident each day that passes. Magaling na Therapist si Mr. Delos Santos. At may sorpresa ako sayo."

Tumaas ang kilay niya saka ihinilig ang ulo sa balikat ni Nykyrel. "Ano naman?"

"Kaninang umaga, bago ang session ko kay Mr. Delos Santos, nakipagkita ako kay Miss Gibson."

Kaagad siyang nakaramdam ng selos ng marinig ang salitang 'miss'.

Nag-angat siya ng tingin dito at mataray na nagtanong. "At sino naman si Miss Gibson?"

Tumaas ang sulok ng labi ni Nykyrel. "Selos ka?"

"Gusto mo tadyakan kita?"

"Asus..." niyakap siya nito at hinalikan sa mga labi. "Lechel, kahit pa siguro isang milyong babae ang makilala at makasalamuha ko, ikaw pa rin ang pipiliin ko."

Sumikdo ang puso niya. "At bakit?"

"Kasi iba ka sa kanilang lahat. At nariyan ka sa tabi ko ng nga panahong nasa madilim na bahagi ang buhay ko. And because of you, i saw light again and i saw hope. When i looked at you, i see a woman who genuinely cares for me." Hinaplos nito ang pisngi niya. "I see the woman who i want to spend my life with."

Her heart melted. Mahigpit niyang niyakap ang binata at hinalikan ito sa leeg. Holy God! He wants to spend his life with me! Hindi bato ang puso niya para hindi iyon matunaw sa sobrang saya.

Bahagyan niyang pinakawalan ang binata sa pagkakayakap at siniil ng mapusok na halik ang mga labi ni Nykyrel.

Nykyrel instantly kissed her back. Yumapos ang kamay nito sa beywang niya, samantalang ang isang kamay nito at nasa dibdib niya, minamasahe 'yon.

"Ohh." Napadaing siya ng maramdamang pumasok ang kamay nito sa loob ng suot niyang panty at nilaro ang hiyas niya. "Ohh!"

Bumaon ang kuko niya sa balikat nito at habang ninanamnam ang sarap ng daliri nito sa loob niya, nagtanong siya.

"A-ano pala ang surpresa mo sakin?" Napa-ungol siya. "Ohh, Nykyrel."

Naramdaman niyang isinandal siya ni Nykyrel sa gilod ng pool at pinaglandas ang labi sa leeg nito.

"Miss Gibson," he licked her neck, "is a Psychiatrist." He bit the skin on her neck. Napakainit ng hininga na tumatama sa leeg niya. "And i ask her to help me with my fear." He pulled away and looked deep in her eyes. "I want to be a man whose worthy of you, Lechel. At magagawa ko lang 'yon kapag nawala na nang tuluyan ang takot ko."

Lechel actually swoon at that.

"Nykyrel," hinaplos niya ang pisngi nito, "you're the most amazing man i have ever met. At nakakataba ng puso na malamang isa ako sa dahilan ng kagustuhan mong magbago."

Nykyrel smiled. "At the moment, you're my anchor. Huwag mo akong iiwan, ha?"

Nangingiting tumango siya. "Nasa tabi mo lang ako." Sana mapanindigan ko ang pangako kong 'to.

"Music to my ears." Pinagpatuloy na naman nito ang paghimas at paglalaro sa hiyas niya. "Now, I'll make you scream."

Nykyrel thrust his two fingers in and out of her. So fast and hard. Napapaliyad siya sa sobrang sarap. And truth to Nykyrel's words, Lechel screamed so loud as she cum.

Hinihingal na yumakap siya sa binata. "Take me to bed, Nykyrel."

"Gladly."

Pinangko siya nito at umahon sila sa swimming pool. Basang-basa sila habang naglalakad papasok sa loob ng bahay. Nang makarating sila sa kuwarto ng binata, ihiniga siya nito sa malambot na kama at hinalikan ang mga labi niya.

Nagpaubaya naman si Lechel at tinugon ang halik nito. At nang mag-umpisang nagmalikot ang kamay nito, ganoon din ang kamay niya.

DAYS passed by as a blur. Nanatili si Lechel sa bahay ni Nykyrel habang ito naman ay patuloy na uma-attend sa mga sessions nito. Araw-araw ay nakikita niya ang pagbabago ni Nykyrel. He seems to be more confident every day.

It was amazing to see Nykyrel's transformation. From an insecure to a confident man. It was an amazing sight to behold.

And his session was put to test two weeks after.

"Kinakabahan ako." Imporma sa kaniya ni Nykyrel habang nakaupo sila sa loob ng CCBells cafe.

Nasa katabing mesa lang nila si Mr. Delos Santos at Ms. Gibson—lihim siyang napailing-iling ng maalala ang unan nilang pagkikita ng babae. Lechel thought that Ms. Gibson is a young woman, nagkakamali pala siya. Dahil si Ms. Gibson ay nasa mid-forties na at maagang nabiyoda.

Huminga siya ng malalim saka hinawakan ang kamay nito. Pinisil niya iyon at sinalubong ang nag-aalala nitong mga tingin.

"Nykyrel, nagiging maayos ang lahat." Aniya at nginitian ito.

Tumango naman ang binata. "Thanks for accompanying me here."

Ngumiti lang siya bilang sagot.

Ilang minuto pa ang lumipas bago may isang lalaking lumapit sa mesa nila. Kaagad niyang nakilala ang lalaki kasi nakausap na niya ito nuong hinahanap pa niya si Nykyrel. At mukhang namukhaan din siya nito dahil nag-aalangang ngumiti ito sa kaniya.

Tumikhim ang lalaki, "I'm Daniel Mendoza." Pilit itong ngumingiti. "I assumed you remember me," nakatingin ito sa kaniya.

Magiliw sana siyang magpapakilala ng pormal ng maramdaman niya ang nakamamatay na tingin ni Nykyrel sa bagong dating.

"Mr. Daniel Mendoza." His voice was menacing. "If y-you love your lips and teeth, you better stop smiling at my woman, or you'll lose them."

Her heart instantly hammered inside her chest. His woman?

Kaagad na nawala ang ngiti sa mga labi ni Daniel at bumaling ang tingin nito kay Nykyrel. "M-Mr. Guzmano?"

Tumaas ang dalawang kilay ni Nykyrel. "Yes, Mr. Mendoza?"

Ang kaba sa mukha ni Daniel ay napalitan ng malapad na ngiti. "I'm so happy to finally meet you, Sir." Tumingin ito sa bakanteng upuan saka tumingin ulit kay Nykyrel. "Ahm, can i sit?"

"Sure."

Mabilis na umupo si Daniel at walang tigil na nagsalita. "Mr. Guzmano, napakasaya ng board ng sabihin ko sa kanila ang pinapasabi mo two weeks ago! At masaya rin ako na sa wakas ay magpapakita ka na. Good heavens! Some of the employees throw a thank you party for your appearance two weeks from now. And then there's this—"

"H-huminga ka muna, Mr. Mendoza. B-baka mabulunan ka sa sarili mong l-laway." Nagtagis ang bagang ni Nykyrel at alam kaagad ni Lechel kung bakit.

He's stammering again.

Pinisil niya ang kamay nito para ipaalam na narito lang siya. But Nykyrel stood up, didn't even excuse himself and went to the men's restroom.

Bumuntong-hininga si Lechel habang nakasunod ang tingin niya sa likod ni Nykyrel saka bumaling kay Daniel.

"Mr. Mendoza, it would be best if you left before he returns. May pinagdadaanan lang ngayon si Nykyrel, sana manatili itong lihim sa ating tatlo."

Kaagad namang tumango ang lalaki. "Makakaasa ka." Tumayo ito at mabilis na nagpaalam.

Siya naman ay dumako ulit ang tingin sa pinto ng men's room. Limang minuto na ang nagdaan pero hindi pa rin lumalabas ang binata.

Nagsalubong ang kilay niya saka naglakad patungo sa men's restroom.

Lechel knocks on the door. "Nykyrel? Nandiyan ka pa ba?"

Lechel heard shuffling inside the door and it opens. Nanlaki ang mata niya ng makita ang pinaka-huling lalaki na gusto niyang makita sa tanang buhay niya.

"Jace?" Paanas niyang ani.

Her ex-boyfriend stared at her, stunned, just like her. And then slowly, a smile appeared on his lips.

"Chel!" Yumakap ito sa kaniya at hinalikan siya sa pisngi. "Kumusta? Ayos ka lang ba? After our break-up, i didn't hear anything from you anymore."

Bago pa siya makasagot, nahagip ng mata niya ang maputlang mukha ni Nykyrel. Her heart dropped at the sight. Ilang beses niya lang itong nakitang namutla, at iyon ay kapag kinukutya ito.

"Nykyrel. Ayos ka lang?" Tanong niya rito pero walang katugon iyon.

Samantalang si Jace ay bumaling kay Nykyrel, nakangisi ito. "You know, Nyk? Hmm. What a surprise." He then faced her. "Anyway, want to go out sometimes. Na-miss kita—"

Nykyrel stormed out, bumping into Jace shoulder and hers. Malalaki ang hakbang na lumabas ito ng cafe at tumakbo palayo.

Lechel's heart tightened inside her chest. "Oh, God."

Tatakbo sana siya para sundan si Nykyrel ng pigilan siya ni Jace sa braso.

"Let him. He's a loser anyway." Anito dahilan para umakyat ang dugo sa ulo niya.

Malakas niyang iwinisik ang kamay nito na nakahawak sa braso niya saka patakbong sinundan si Nykyrel. Wala siyang pakialam kung naka-high heeled siya.

She ran after him. Hinanap niya ito sa buong paligid pero hindi niya ito nakita.

Nang mapagod, napagdesisyonan niyang sa bahay nalang siya nito maghihintay