Zawyją syreny
o siedemnastej, w Warszawie.
Nie będzie się nikt z patriotyzmem krył.

Przerwiemy co robim,
odpuścimy zabawie.
Wspomnimy tych, dzięki którym ten kraj żył.

Opaski powstańcze
założym na ramię,
pójdziemy hartować ducha.

W sercu będzie chwała,
na policzku znamię,
bo się zakończyła wojny zawierucha.

Minęło lat wiele,
Warszawa wciąż żywa,
choć krwią powstańców skropiona.

Będziemy pamiętać!
Krew z serc się nie zmywa,
tak jak z orła nie spada korona.