25

Haewon's POV:

Έχει περάσει λίγος καιρός από τότε που είχαν γενέθλια ο Eunsoo και η Minji.

Σήμερα γυρίσαμε από Busan.

Είχαμε πάει τετραήμερο με τα παιδιά τώρα που μεγάλωσαν, καθώς σκέφτηκα πως είναι ευκαιρία να δουν και την άλλη γιαγιά και τον παππού έστω από φωτογραφίες.

Ακόμα μου λείπουν όσο τίποτα...

Υπό άλλες συνθήκες θα είχα την μητέρα μου να με βοηθάει με τις δουλειές του σπιτιού, τον πατέρα μου να με εξυπηρετεί με τα σχολεία και το διάβασμα των παιδιών και θα ήταν πιο εύκολη η ζωή μου.

Όμως άμα δεν είχε γίνει ποτέ αυτό, εγώ και η Hyunjoo δεν θα ερχόμασταν ποτέ στην Σεούλ, δεν θα γνώριζα ποτέ την Suji και τον Felix και τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά.

Οπότε ίσως και να είμαι λίγο ευγνώμων που συνέβη αυτό παρόλο που δεν ήθελα να τους χάσω σε τόσο μικρή ηλικία.

Ο Felix και ο Sumin με βοήθησαν να τακτοποιήσω τις βαλίτσες μας και πέσαμε όλοι να κοιμηθούμε αφού ήμασταν πτώματα.

Το βράδυ θα βγούμε όλοι μαζί για φαγητό στην κεντρική πλατεία της Σεούλ.

Suji's pov:

Σήμερα είπαμε να πάμε το πρωί στο mall να ψωνίσουμε.

Έτσι μπήκαμε σε πολλά καταστήματα για να δούμε διάφορα πραγματακια.

Minji: Μαμά να μπούμε και σε αυτό? Έχει κάτι λουτρινους μονόκερους!

Jim: Minji, γλυκιά μου, πάμε να κάτσουμε κάπου να φάμε. Άλλωστε, έχεις ήδη πολλά λούτρινα!

Suji: Θα πάμε να φάμε μετά. Ας μπούμε και σε αυτό. Δεν μπορείς να αρνηθείς σε δύο γλυκά κοριτσάκια, έτσι δεν είναι;

Jim: Μην με κοιτάτε με puppy eyes...

Minji: Έλα μπαμπά σε παρακαλώ!

Jim: Καλά καλά, κερδίσατε. Πάμε. Ίδιες είστε... Να δω τι θα τον κάνουμε τον δεύτερο λούτρινο μονόκερο...

Suji: Και εμείς σε αγαπάμε!

Του είπα και τον φίλησα.

Μπήκαμε μέσα και είχαμε χωριστεί, γιατί ο καθένας κοιτούσε κάτι διαφορετικό.

Το κατάστημα είχε ρούχα και παιχνίδια για μεγάλους και παιδιά, οπότε ήταν αρκετό μεγάλο και μπορούσες άνετα να χαθείς.

Ωστόσο, εγώ ήμουν μαζί με την Minji και ο Jimin με τον Eun Soo.

Καθώς κοιτούσα μια φούστα για την Minji, άκουσα μια οικεία φωνή να της μιλάει, γύρισα το κεφάλι μου και είδα τον πατέρα μου να της κρατάει το χέρι.

Θυμός με πλημμύρισε και τον πλησίασα.

: Σαρεσει εκείνος ο λουτρινος μονόκερος ε; Μοιάζεις πολύ στην μαμά σου. Εισαι πολύ όμορφη!

Minji: Ευχαριστώ. Αλλά ποιος είστε;

Τράβηξα την Minji κοντά μου και τον κοίταξα γεμάτη μίσος.

Με ποιο δικαίωμα μιλάει στα παιδιά μου;

Μας παράτησε και δεν μας αγαπούσε επομένως δεν θέλω καν να τους μιλάει.

Είναι ένας ξένος για εμένα.

Suji: Τι νομίζεις ότι κανείς; Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μιλάς στα παιδιά μου.

: Σου μοιάζει...

Minji: Μαμά, ποιος είναι ο κύριος;

Suji: Ένας ξένος αγάπη μου. Τι έχουμε πει όμως ότι δεν μιλάμε σε αυτούς που δεν ξέρουμε; Πάμε να βρούμε τον μπαμπά.

: Suji γιατί μιλάς έτσι; Είμαι ο πατέρας σου.

Jim: Suji τι γίνεται εδώ;

Minji: Μπαμπά αυτός ο κύριος, νομίζω ξέρει την μαμά.

Jim: Συγνώμη θέλετε κάτι;

: Jimin, έγινες ολόκληρος άντρας. Έχετε δίδυμα;

Eun Soo: μπαμπά ποιος είναι αυτός ο γέρος; Είναι κριπουλας.

Suji: Κάποιος που δεν μας αγαπάει. Πάμε να φύγουμε.

: Suji περίμενε!

Jim: Θα πάρω τα παιδιά να σε περιμένω έξω; θα είσαι εντάξει;

Suji: Ναι δεν θα αργήσω.

Τα παιδιά με τον Jimin βγήκαν από το κατάστημα και εγώ στάθηκα μπροστά από τον πατέρα μου κοιτώντας τον νευριασμένη.

Suji: Άκου να δεις. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μιλάς στα παιδιά μου. Και μην αποκαλείς τον εαυτό σου πατέρα. Εισαι ένας ξένος για εμάς. Πήγαινε τώρα στην γκομενα σου που σε περιμένει.

Του έδειξα την γυναίκα απέναντι που έκανε λες και δεν την ξέρω και έφυγα αφήνοντας τον εκεί μόνο του.

Jimin's POV:

Minji: Μπαμπά σε παρακαλώ πες μας ποιος ήταν αυτός.

Jim: Υποθετικά ο παππούς σας. Αλλά είναι κακός άνθρωπος και δεν αγαπάει την μαμά σας.

Eun Soo: Τα έλεγα εγώ... Φαίνονταν περίεργος.

Minji: Α για αυτό θύμωσε η μαμά; Να την κάνουμε μια ομαδική αγκαλιτσα όταν έρθει;

Jim: Φυσικά μικρή μου πριγκίπισσα. Είμαι περήφανος για εσάς! Πολύ περήφανος!

Suji's POV:

Όταν με είδαν με έκαναν μια αγκαλιά και τους φίλησα.

Minji: Ο μπαμπάς μας εξήγησε για αυτόν τον παππού πριν. Δεν πειράζει μαμά εμείς σε αγαπάμε. Όπως έχεις πει και εσύ. Αγαπάμε και νοιαζόμαστε αυτούς που είναι εκεί για εμάς.

Eun Soo: Ναι και εξάλλου έχουμε εσάς οπότε αυτό μας φτάνει!

Suji: Σας αγαπώ τόσο πολύ!

Jim: Και εμείς εσένα.

Η μέρα πέρασε πολύ ευχάριστα.

Όταν πήγαμε σπίτι, ξεκουραστηκαμε και ετοιμαστηκαμε για το βραδινό δείπνο που είχαμε με την Hae και τον Lix.

Suji: Έτοιμοι?

Minji: Ναι μαμά!

Jim: Τι ομορφιές είναι αυτές?! Το βράδυ θα τιμωρηθείς;

Μου ψιθύρισε στο αυτί

Jim: Να τα αφήσουμε στην μάνα μου σήμερα;

Suji: Θα το σκεφτώ.

Eun Soo: Μπαμπά γιατί ψιθυρίζετε;

Minji: Μην μας ντρέπεστε, φιληθειτε!

Suji: Μικρά διαβολακια μην κοιτάτε την μαμά με τον μπαμπά.

Minji: Μπαμπά αν αγαπάς την μαμά, φίλα την.

Suji: Minji, όταν ένα ζευγάρι αγαπιούνται δεν σημαίνει ότι πρέπει να φιλιούνται για να το αποδείξουν.

Τι θέλω και μιλάω...

Μιλάμε για τον Jimin.

Μόλις με φίλησε... Μπροστά στα 6 χρονα παιδιά μας.

Eun Soo: Ιου!

Minji: Γιουπι!

Jim: Μην ανησυχείτε αγαπώ πολύ την μαμά σας!

Μετά απ' αυτό φτάσαμε στο εστιατόριο και συναντήσαμε την Hae με τον Lix και τα παιδιά.

Αγκαλιαστήκαμε και καθίσαμε να φάμε.

Hae: Καιρό είχαμε!

Suji: Ισχύει.

F: Ευτυχώς βρήκαμε μια μερά που μπορούμε όλοι.

Sumin: Πότε θα έρθει το φαγητό? Πεινάω!

Hae: Τώρα Sumin, κάνε λίγη υπομονή.

Minji: Μαμά θα έχει πίκλες;

Suji: Φυσικά γλυκιά μου!

Jim: Ίδιες και στο φαγητό... Από εμένα δεν πήρε τίποτα!

F: Είπαμε, εσύ έδωσες έμφαση στον Eun Soo. Στην Minji ήσουν φιλική συμμετοχή.

Jim: Θα σου' λεγα τώρα αλλά έχει χάρη.

Sumin: Πες θείε Jimin. Ελεύθερα.

Suji: Καλέ αυτό που τα ξέρει όλα?

Sumin: Θεία Suji chill! Στο σχολείο έτσι μιλάμε. Τα ξέρουμε όλα.

Hae: Ναι άστα... Αφού τις προάλλες μας είπε παλιομοδητες.

Suji: Εμάς; Ε οχι...

Kira: Γιουπι ήρθε το φαι!

Minji: Έχει πίτσα με ανανά!

Jim: Έχει, όμως δεν σου αρέσει και το μοσχαρίσιο κρέας; Θες να σου δώσει ο μπαμπάς να δοκιμάσεις λίγο;

Minji: Ιου! Όχι μπαμπά θέλω πίστα με ανανά και μετά θα φάω πίκλες!

F: Άστο ρε μαλάκα, τι το τυραννάς το κακόμοιρο το παιδί; Είπαμε δεν σου μοιάζει.

Hae/Suji: FELIX!!!

Jim: Όχι μπροστά στα παιδιά ρε-

Suji: JIMIN!

Jim: Δεν μου ξέφυγε.

Suji: Έτοιμος ήσουν.

Sumin: Πώς κάνετε έτσι; Εμένα οι φίλοι μου την λένε συνέχεια αυτή την λέξη.

Minji: Τι σημαίνει?

Kira: Είναι κακιά λέξη!

Jim: Ναι δεν είναι για την ηλικία σας.

F: Ναι απλώς εμείς με τον θείο είμαστε ενήλικες και μιλάμε έτσι.

Hae: Μα τι ωραίες εξηγήσεις δίνεται? Συγχαρητήρια, δεν έχω λόγια.

F: Συγνώμη αγάπη μου.

Sumin: Ιου ο μπαμπάς φίλησε την μαμά.

Yuri: Πώς κάνεις έτσι? είναι φυσιολογικό.

Eun Soo: Και εμάς την φίλησε πριν έρθουμε...

Suji: Μόλις φάγαμε expose ...

Jim: Συγνώμη...

Hae: Sumin δεν είναι έγκλημα.

Sumin: είναι αηδία.

F: Άσε ρε μεγάλε.

F/Jim: Θέλετε να κοιμηθείτε στην γιαγιά σήμερα?

Hae: Τι στο καλό; Είχαν συνεννοηθεί;

Suji: Η χορωδία... Θεε μου πόσο ντροπιαστικό?

Sumin: Α κατάλαβα, θα κάνετε τρελιτσες. Τέλος πάντων εντάξει. Αλλά πάρτε προφυλάξεις διότι δεν θέλω άλλο αδελφακι.

Minji: Εγώ μαμά θέλω! Θα μου κάνετε μια αδελφούλα;

Jim: Θέλετε αδελφακι;

Suji: Εγώ δεν συμφώνησα σε κάτι τέτοιο.

F: Φροντισε όμως να βάλεις έμπνευση Jimin.

Suji: Εε... Είμαι μπροστά σας; Εμένα ποιος με ρώτησε;

Hae: Κάνεις-

Suji: Να σαι καλά! Πώς δεν το σκέφτηκα.








~~~



Haewon's last POV:

Μέσα σε μια μέρα άλλαξε ολόκληρη η ζωή μου. Βρέθηκα από το πουθενά να είμαι ένα κορίτσι της τρίτης Λυκείου, με μια δύο χρόνια μικρότερη αδελφή, χωρίς γονείς.

Αποφασίσαμε για ένα new begining και γνώρισα την κολλητή μου και τον άντρα μου.

Τον άντρα μου τον οποίο στην αρχή μισούσα και εκείνος μου την έπεφτε με τις πιο cringe ηλίθιες ατάκες.

Κι όμως αυτός ο άνθρωπος μου άλλαξε την ζωή.

Πλέον είμαι παντρεμένη με τρία παιδιά, δουλεύω σε μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην Κορέα και όλα στην ζωή μου είναι υπέροχα.

Δεν έχω παράπονο.

Είμαι ευτυχισμένη χάρις στην οικογένειά μου και στην μόνη φίλη που απέκτησα και δεν με εκμεταλλεύτηκε.

Καλά εντάξει μπορεί να έκανα κι άλλες φίλες την τελευταία μου χρονιά στο λύκειο, όμως η Suji έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και της είμαι ευγνώμων για όλα. Για όλα όσα έχει κάνει για εμένα....

- Kim/Lee Haewon



Suji's last pov:

Έτσι έκλεισε η βραδιά.

Έτσι κύλησαν και τα επόμενα χρόνια.

Είμαστε όλοι ευτυχισμένοι.

Πάντα βρίσκουμε χρόνο να βρισκόμαστε και να περνάμε όμορφα. Να διασκεδάζουμε.

Σαν οικογένεια.

Τίποτα δεν άλλαξε από το Λύκειο.

Θα έλεγα ότι είμαστε πιο αγαπημένοι και δεμένοι μεταξύ μας.

Μπορεί να παντρεύτηκαμε, να κάναμε παιδιά, όμως βαθιά μέσα μας κρύβετε αυτό το αθώο, γεμάτο στόχους, ελπίδες και αγάπη, έφηβο 17 χρονο παιδί Λυκείου.

Είμαι παντρεμένη με το παιδικό μου crush και έχουμε δύο δίδυμα, έχω μια κολλητή που μου στάθηκε σαν αδελφή μου και  αδελφός μου άλλαξε χάρη σε αυτήν.

Δεν θέλω κάτι άλλο.

Μου αρκεί που είμαστε καλά.

Αν η αγάπη μπορούσε να γραφτεί ως μια ιστορία τότε θα ήταν η δική μας.

- Lee/Park Suji

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top