A X E L

The ambrosia's effect has become stronger with each process. The third night, I felt warm. During that time, it was similar to a boiling pot. I know, that's pretty intense but it did not hurt me at all. But what made me suffer more was the combination of the slight pain from the heat and the pleasure that I cannot release.

So frustrating. The feeling of frustration continued until the following days. And tonight is the sixth night, another sensation has emerged. The heat was gone, completely gone. What's left is the loving feeling that I usually feel during intercourse. Warm, ticklish, and electrifying. I can feel every inch of Miller's fingers exploring my insides.

"Ahn... Y-You're pushing too hard..." Reklamo ko ng bigla ko na naman aramdaman ang kiliti at kuryente sa katawan ko kasabay ng paggalaw ng mga daliri ni Miller.

"Huh? But, I am not," he wondered.

What? H-He was not doing it? Pero bakit pakiramdam ko ay napakalakas ng pagtulak niya sa mga daliri niya.

"Haa..." I breathed out.

I felt my warm breath from the veil as I was trying to control my release. This must be because I am becoming more sensitive.

"Are you sure you're doing it in a–ahn! M-Miller!"

"What? W-What's wrong?"

Naramdaman ko ang pagtigil ng mga daliri niya. But that did not make me happy. I want him to continue moving, yet if he does... I might come. I can't shoot mine. Bawal daw.

"May masakit ba?" nag-aalala niyang tanong.

Sa halos isang linggong proseso ay ni-isang beses ay hindi ako nalabasan. Siguro dahil na rin sa mas nakatuon ako sa init na epekto sa akin ng ambrosia. And now that the heat is gone, only pleasure's left and that just makes me more frustrated. Hindi ako pwedeng labasan. Nagsasayang lang ako ng panahon kung nagkataon.

"I-I'm fine... Con-Continue, please~ Mmm!"

I did not intend to sound flirtatious but my body betrayed me. "All the continuous stimulation made me shiver and go numb. I can no longer control my voice and my muscle movements.

"Mm! Sl-Slower... haaa..."

"But I am slow, love."

"S-Sure... ah! Hmm..."

Sh*t. Even the slightest touch can make me come now. I only felt this way during my estrus season. Pero iba kasi 'yun. I am only half conscious during the estrus, pretty similar to being drunk. I was intoxicated. But now? Oh, God! I am so sober that even the tip of Miller's fingers can send shivers in my body.

At mas malala pa dahil wala akong makita maliban sa silver na belo na suot ko. The lack of eyesight heightens my other senses.

Ilang minuto pa ba ang nalalabi? Because the ticklish sensation has evolved into something else. Something that is way, way alarming and frustrating. It's the feeling of peeing. Yup, parang naiihi pero mas matindi. As if there's this tiny little creature that is teasing me to release pero hindi ko magawa.

Haa... Haa... Ha...

Short breathes.

"Hmm... Ahn! Hmn... Ngh! Ngh... ahh!"

I promise. I really want to stop moaning. But there's no other way for me to stop it. The tensing is every inch of my body.

Napakuyom ako ng kamay habang nakakapit naman sa unan ko ang isa. There's nowhere to hold except the pillow. I can't reach for Miller when he's in the middle of it. He's doing his duty, so I must do mine as well.

"Hey... Are you okay?".

My hips began to shake. Doon ko pa lang napansin nang marinig ko ang boses niya.

"Ngh! Y-Y-Yeah...?" I reluctantly replied.

I was about to raise my hips when I felt the finger's pulling out. And the next thing I felt was the highest peak of pleasure. Hindi ako sigurado kung umangat ba ng tuluyan ang baywang ko. I was also unsure if my hips continued to shiver.

Sh*t! Oh. God. Oh, God. Oh God!

I froze up and my mind went blank for a second. I did a long and hard pause, and then...

"Miller?"

"Yes?"

"Did I... Did I come?"

Wala akong narinig na sagot. I waited for a few more seconds but Miller stayed quiet.

"Hey, what's wron–" Ngunit hindi ko pa nga tapos ang tanong ko ay narinig ko na ang sunod-sunod na yabag palabas ng silid.

I quickly removed the veil and sat up to see what's happening. Nadatnan na lang ng mga mata ko si Miller na dali-daling tumatakbo palayo sa akin. He had his back crouched as if his stomach was in pain.

I glanced at the hourglass and saw that the sand on top was completely poured down.

"What's wrong with him?"

As a natural response, I scanned the whole room to check if someone or something went inside to attack him. I was only looking for a third person or an unusual object when I noticed something under my feet.

I don't even have to look closely to know what it is. A white stuff with quite a distinctive smell that is needlessly familiar to me was there.

"Agh~ Miller is also having a hard time holding back."

M I L L E R

Mag-iisang linggo na simula noong unang araw ng body modification process. And I thought I can hold back upto the second week.

Pero kagabi lang ay hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. It was the sixth night and the ambrosia has seemed to affect Axel's body more than it did from the first five days. Hindi ko naihanda ang sarili ko sa binanggit ni Nanay Mentaeus na unti-unting paglakas ng ambrosia. Tanging si Axel lang ang paulit-ulit kong pinaalalahanan. Not knowing na kabilang din pala ako sa naapektuhan nito.

Hindi ko itinatanggi na sa proseso pa lang ay nahihirapan na ako. Gabi-gabi kong minamasahe ang sensitibong parte ng asawa ko pero wala akong ibang magawa maliban dito. Lalaki rin naman ako, naaapektuhan.

Tiniis ko ito ng limang araw, but the sixth day was on another level. Ramdam ko na mas sumisikip si Axel. Nakikita ko rin kung gaano siya ka-sensitibo. He is shaking most of the time during the process and I was so sure that he had a dry org*sm earlier. He lifted his hips and shriveled shortly before stopping. Seeing that sight made me come as well.

Yes. I was touching myself while massaging him. Ito ang paraan ko ng pagpipigil. Because if not, how else can I do it? Even I am having a hard time dealing with this quirky process.

Syempre ay hindi ako nakatakas, kinumpronta agad ako ni Axel pagsikat ng araw.

"Earlier, why did you leave suddenly?"

"I had a situation."

"I know. I saw your– I saw the... thing." Taas kilay niyang sagot habang nasa ibaba ko naman ang mga mata niya.

"Yup. Pasensya na if you have to see that–"

"No. It's totally fine. I understand. But why did you have to leave?"

Maaari ko ba siyang sagutin sa paraan na gusto ko? Can I be frank to him?

Napabuntong-hininga ako habang iniisip ang sagot ko.

Why do I even have to think about it? Bakit ba ako naguguluhan kung matagal na namin itong napag-usapan. Matagal na naming napag-desisyunan na sabihin sa isa't isa ang bawat pangamba na gumugulo sa isipan namin.

Nasa gitna pa ako sa pangangaral sa sarili ko nang may bigla akong maalala na posibleng rason ng pag-aalinlangan ko.

"Isa sa pinakamahirap na labanan na epekto ng ambrosia ay ang matinding emosyon. May epekto ito sa iyong pag-iisip. Maaari kayo na matakot, mangamba, magdalawang-isip. Mababalot kayo ng negatibong awra..." Iyan ang binanggit sa akin ng babaylan nila.

Ipinikit ko ang mga mata ko para saglit na pakalmahin ang sarili ko.

Wala namang mali kung magpapakatotoo ako sa asawa ko. Mas mabuti pa na alam niya ang rason kaysa sa magkaroon pa kami ng hindi pagkakaintindihan,

"Umalis ako kasi natakot ako na baka isipin mong manyak ako, o ang weird ko para gawin 'yun sa harap mo habang nasa kalagitnaan tayo ng proseso." I finally responded to him.

Ngayon na narinig ko na ang rason ko, naisip ko na napaka-walang kwenta pala nito. Wala akong dapat na ipag-alala.

Axel chuckled.

See? Maski si Axel ay tinawanan lang din ito.

"Why would I think of that? For the record, you're already a pervert. You don't have to worry about that because I know. And second, it's not weird. Touching yourself is natural. Your fingers are inside me every night but your member itself is prohibited to feel my warmth. That's natural 'cause you're a man."

Hearing those words made me feel at ease. Pareho kami ng nasa isip.

Alam din ni Axel ang tungkol sa emosyonal na epekto ng ambrosia. At pati rin siya ay nakakaramdam ng pangamba.

What if it's a failure?

This is his biggest question each time we begin the process, and his greatest fear each time we are over.

Dahil sa halos paulit-ulit namin na routine ay tila ba mabilis ang pagtakbo ng oras.

On the 12th midnight of the process, the sensation Axel feels seems to become even more stronger.

Nasa parehong silid pa rin kami. Ngunit sa bawat gabi ay panibagong mga pattern na naman ng sensasyon ang nakikita ko kay Axel.

"Nngh!"

Nakatalukbong pa rin ang mukha niya kaya hindi ko makita ang kanyang ekspresyon. Ngunit base sa tunog ng kanyang boses ay sa palagay ko'y malapit na naman siyang matapos.

Wala namang mali rito. Natural lang ito lalo na't ini-istimulate ko ang kanyang loob, kaso halos sampung minuto pa lang ang lumilipas nung nagsimula kami tapos ay ganito na ang reaksyon ng kanyang katawan.

"You've become more sensitive... as in, more." Pahayag ko.

Napakapit si Axel sa kanyang unan bago niya ako sinubukang sagutin ng, "Ahn! S-Sorr— ngh! Sorry..."

Sa buong sesyon ay puro iyak at ungol lang ni Axel ang narinig ko. Ni hindi ko na nga siya makausap ng matino dahil sa tindi ng kanyang pag-ungol. He is almost out of breath.

I do wish I could finish it as soon as possible para naman makapag-pahinga ang boses niya.

Isa rin sa napansin ko ay ang pagbabago ng struktura ng sa loob ni Axel. Sticking in my fingers for hundreds of times made me memorize all parts of him. Kaya naman even the slightest change is noticeable for me.

My fingers' movements are stable. Hindi ko alam kung bakit ngunit bigla na lang napakapit sa kamay ko si Axel. Sinusubukan niya itong ilabas, at nagsusumamo niya akong tinawag.

"M-M-Miller..."

Hindi pa man niya tuluyan na nasabi ang nais niya ay umangat na agad ang kanyang baywang. Kasabay nito ay ang maliit na panginginig at ang paninikip ng kanyang entrada.

"Nngh... s-sorry–aahh!"

"It's fine. Konting tiis pa, huh?" I encouraged him maski na sa totoo lang ay mahaba pa ang natitirang oras.

Nagpatuloy lang ang ganitong routine hanggang sa huling araw ng proseso.

"This is really happening, right?" tanong sa akin ni Axel habang naghihintay kami ng oras sa sala ng talasius. Ilang minuto na lang at mag-aalas dose na.

"Oo. Huling araw na ito."

Mabilis lang ang takbo ng panahon, maliban sa mga gabi na ginagawa namin ang proseso. Bawat isang oras ay tila isang pagsubok.

"Tonight, we'll overcome the 2 weeks challenge," banggit ko.

"Right. It was indeed challenging. I really wanna throw the veil and hug you, Miller."

Nagpigil naman ako ng tawa sa sinabi ni Axel. Maski ako, gusto ko na rin ihinto ang mga daliri ko at palitan ito ng mas makapal at mas mataas na alaga ko.

"Huwag kang mag-aalala, bukas we can finally touch each other." I held Axel's hand and kissed the back of it, then told him that,"I can finally touch you deeper."

Ngumiti ako ng malapad at manipis bago hinalikan siya sa noo, tapos ay bumaba sa ilong, at sunod ang kanyang labi.

Naramdaman ko ang malambot at mainit niyang dila. Sinuyod nito ang pagitan ng labi naming dalawa na tila ba hinahanap kung nasaan ang akin. Hindi naman siya nabigo dahil kusa ko itong sinalubong, at nang nagtagpo ay halos higupin ko na ito sa sabik. The movements are full of vigor, and each time it boosts our desires. Tila ba may umaangat na init mula sa tiyan ko. I am very familiar with these warmth tickles. Inilagay ko ang kamay ko sa dibdib niya, nang maramdaman ko ang munting umbok dito ay kusang gumalaw ang mga daliri ko at pinisil ito.

"Ah!" hiyaw ni Axel sa gulat sanhi para saglit niya na ilayo ang kanyang labi sa akin.

I chased his lips and devoured him once more. Our sloppy noises echoed in the room. Halik pa nga lang ito, paano na kaya kung nasa mismong akto na kami?

"W-Wait!" Bigla akong tinulak ni Axel.

Natigilan naman ako at napatitig sa kanya.

He looks so sexy with those drowsy eyes of his. Ang mga mata na nagsasabing nasasarapan siya, na pareho kami ng nararamdaman na init ngayon.

"Hm? Oh, right. Sorry, sorry. Nadala lang ako." Medyo natagalan bago ko napagtanto ang oras. Hindi pa pala ito ang tamang araw para pairalin ang ibabang bahagi ng katawan ko.

"Let's get in," sambit ko at pumasok na sa silid para ihanda ang higaan ni Axel at ibang kagamitan.

"I feel sloppier down there," paglalarawan ni Axel sa sandaling nakapwesto na siya.

May suot na naman siyang belo habang nakahanda na akong ibuhos ang natitirang ambrosia sa kamay ko.

"Heh. Amazing. I can feel the changes." Emosyonal ang boses ni Axel.

Tama nga naman talaga. May pagbabago sa katawan niya. Ngunit nandoon pa rin ang pag-aalala naming dalawa sanhi ng malaking pagbabagong ito. Pero dahil kasama namin ang isa't isa, we definitely know that we can overcome this. Especially, if this is the choice we chose together.

The series of loud cries and moans reverberated inside the room. Mabuti nga talaga na nasa labas ng main house ang talasius dahil tiyak na maririnig ng buong main house ang iyak ni Axel.

This time, unang pagpahid ko pa lang sa ambrosia ay napatuwid na ng paa si Axel. It's like the effect reached its peak and Axel's crying, groaning, and moaning nonstop. Makikita rin ang mamasamasa niyang belo dahil sa mainit niyang paghinga.

Sa kabilang banda ay mainit din ang kanyang loob. He's clenching so much that if it were my thing inside, it would have been wrung out dry a long time ago.

"Hah... M-Miller..." Sinusubukan niyang itulak ang kamay ko. But I refused to budge and stuck my fingers even deeper.

"No, Axel. Huli na 'to. Tiisin mo na lang, okay?"

"I-I-I'm coming a-ah! Again!"

"Yes, I know. I know. I can see it."

Pawis na pawis na si Axel, maski ang kanyang damit ay nabasa na rin. His limbs kept flexing at halos hindi niya malaman kung saan ibabaling ang kanyang ulo. His hips are also starting to move on their own.

Sh*t. This scene is teasing me so bad. But I also have to calm down.

The usual self control has once again come into the scene... until finally, the process has ended.

- - -

Nagising akong wala na sa tabi ko si Axel. Sinigurado ko naman na pinainom ko sa kanya ang pampatulog niya para agad siyang kumalma.

"Axel. Axel?"

I quickly went outside to check if he's near the forest. He usually begins his day by sweeping the dry leaves. Subalit maski anino niya ay hindi ko nakita.

Sunod akong tumungo sa main house para doon naman siya hanapin. Pero wala ring tao roon.

"Carlos? Sabina?"

Walang sumagot sa tawag ko. Maski mahinang paghinga man lang ay wala akong narinig sa loob ng bahay.

What the fu–

Hindi pa naman mataas ang sikat ng araw ng nagising ako. Ang aga namang nawala ng mga tao rito.

I was about to start panicking when a quiet creak in the door broke the silence.

"Marie?"

"Hm? Kanina pa po ba kayo gising?"

Pumasok siya ng bahay na may dalang basket. Puno ito ng manga na malamang ay pinamitas niya sa farm nila. Pero nung tumungo ako roon kanina ay wala naman akong nakita na maski sino.

"Oo... Mga ten minutes ago. Nakita mo ba ang Master Axel mo?"

Tila ba naiilang siya sa akin. I began fidgeting while thinking about what possibly happened to Axel. Katatapos lang ng ambrosia, at alam kong nasa hindi magandang kondisyon ang kanyang katawan dahil sa lakas ng kanyang iyak kaninang madaling araw. His body was so sensitive and in pain that it worries me so much that something might happen to him in the forest. Dahil kung may masamang mangyari ay hindi niya kayang protektahan ang sarili niya.

"Opo. Magkasama po sila ni Nanay at Tatay. Kumuha lang po ng gamit para sa kataika niyo."

"Kataika?"

"Opo. Uh... Uhm..." Bahagya siyang umiwas ng tingin sa akin bago sinumulang ang pagpapaliwanag, "Ito po 'yung pang-labinlimang araw po ng ritwal. Kataika po ang tawag sa unang pagtatal*k pagkatapos ng ambrosia.

Oh. Hindi ko alam ang tungkol dito. May mga kagamitan pa palang kinakailangan para magawa ito? Akala ko pa naman ay kama lang ang importante rito.

"Where are they?"

"Sa timog po ng gubat."

"Thank you."