M I L L E R

"When I told you that I would eat with you, I did not want it to be in the cafeteria."

"Hm? Bakit hindi? Ano pa ang silbi ng university cafeteria kunghindi ka naman dito kakain?" He nonchalantly replied.

The he this time is both Axel and Kristoff. Oo. Kasama ko ngayon si Kristoff (na nagpapanggap pa rin bilang Axel) sa cafeteria. When Isaid we were hanging out often, I was not lying.

Sabay kaming umupo sa lamesa bitbit ang tray ng pagkain na binili namin. Nakangisi na inilapag ni Kristoff ang kanya sabay bulong sa akin ng, "Isa pa, maganda ang view dito. Ang daming magagandang babae."

Luminga-linga ako. Yes. Maraming babae... pero hindi lahat sa kanila ay maganda. And I don't like how they watch us blatantly while giggling. Isa pa, rinig na rinig ko mula dito ang mga bulong-bulungan nila.

"Aaw. Look at those two. The cafeteria has become divine with the two of the handsomest men of our college sitting together."

"You like hearing those, huh?" tanong ko kay Kristoff na nakangiti habang tumatango-tango. Sumasang-ayon siya sa narinig niyang salita ng babaeng nasa tabing lamesa namin.

"Syempre naman. It's a compliment."

"Even if it's not your real appearance you are using? Nakalimutan mo na ba na hindi sa'yo ang anyong 'yan?"

Nabulunan ng wala sa oras si Miller sa sinabi ko. Mahina siyangcumubo-ubo tapos ay uminom ng tubig. "Grabe ka naman kung makahusga. Hindi hamak na kaakit-akit din naman ang tunay mong anyo."

"Hm? Sure. I haven't even seen your real appearance. I doubt you can still return to it since you cannot control your ability properly yet," panunukso ko.

"Excuse me? Dude, the next time we meet pwede kong ipakita sa'yo ang tunay kong anyo," he challenged. "At hindi sa 'di ko kayang bumalik sa tunay kong anyo pero sadyang nahihirapan lang ako pagdating sa mga ganito. I'm a beta, okay. I'm not as superior as those alpha vampire na ang natural pagdating sa mga ganitong bagay."

"Aren't you hopeless?"

"Hindi, ah. Maski si Master ay isa ring beta. Pero isa siya sa pinagkakatiwalaan ng Supreme."

"Huh Wait, what does that Greek stuff refer to?"

Narinig ko na ang mga term na ito pero hindi ito maayos na ipinaliwanag ni Axel sa akin. Because he refused to enlighten me. At sa pagkakataon na 'to ay susubukan kong makakuha ng kaalaman tungkol sa lahi nila through Kristoff. Unlike Axel, Kristoff can be easily intimidated.

"Ah, 'yung alpha-beta-gamma?" he simply asked.

"May gamma?" ani ko naman para makisabay.

Tumango si Kristoff habang sinusubo ang unang kutsara niya ng kanin at ng chicken curry. "Alpha-beta-gamma ang tatlong ranggo ng mga bampira. Nakabase sila sa lakas," maikli niyang sagot bago nagpatuloy sa pagkain.

"'Yun lang?" sambit ko nung wala nang kasunod ang paliwanag niya.

"Uh-huh. Tapos pangalawa kaming mga beta..." lumapit siya ng bahagya sa akin at pabulong na sinabi na, "Ganito kasi 'yan, malakas ang mga alpha. Matalino at may mataas na antas sa lipunan... sumunod sa kanila ay kami!" he uttered proudly, "Kami 'yung nasa middle class kung tinatawag pa sa lipunan niyong mga mortal. May pantay na bilang ng mayayaman at medyo sakto lang... alam mo na."

"Then, what else?" Ugh. Kahit pa sabihin niya ang mga 'yun ay halos wala pa rin akong naiintindihan. "So, what makes you proud to be a beta?"

"Hmm... kasi matalino ako?"

"Matalino rin naman ang mga alpha, ah."

"Well, oo."

"Then?"

"Ano kaya ang sasabihin ni Master kapag nalaman niya ang pagtatanong mo?"

Pinanliitan ko siya ng mata. Now he has got the nerve to threaten me. "Hindi naman ako takot sa kanya."

"Hindi nga pero sigurado ako na ayaw mong makipag-bangayan." He smirked.

Bumuntong-hininga ako at inis na uminom ng tubig habang iniiwas ang tingin ko kay Kristoff na nakangisi na naman ng nakakaloko gamit ang mukha ni Axel.

Nagkataon na sa pag-iwas ko ng tingin sa kanya ay nahagip ng paningin ko ang mata ng mga babae sa katabi naming lamesa.

They are at it again, watching us. Nasanay na rin ako. Dahil nga madalas na nga kaming mag-usap. Mukhang gustong-gusto ng mga babae na makita kaming magkasama.

After lunch ay sabay kaming umalis ng university ni Kristoff. Mukhang wala ata siyang pasok sa hapon kaya maaga rin siyang uuwi.

"Uuwi ka na ba pagkatapos nito?" tanong ni Kristoff.

"Oo. Kailangan kong magpahinga bago pumasok sa trabaho mamayang gabi."

"Hindi ba't may trabaho ka rin sa convenience store?"

"Hm. Oo. Pero day off ko ngayon doon."

And the next thing I know is that Kristoff and I are inside a taxi on the way to Axel's place.

Hindi raw kasi makakapunta sa lugar na tinatawag na Red Mansion si Axel ngayon. Kung bakit ay hindi na niya sinabi sa akin. Nihindi nga niya sinagot ang katanungan ko kung ano ang Red Mansion.

"Malayo rin pala ang building ni Sir Kid sa university, ano?" wika ni Kristoff habang pababa kami ng taxi.

"Sir Kid?"

"Oo, siya ang may-ari ng building na ito... oops." Saglit siyang tumigil at saka iniwas ang tingin niya sa akin at sinabi na, "T-Tara na?" he awkwardly laughed habang nagmamadali siyang pumasok sa building.

Hm. Ano kaya 'yun?

Sino na naman kaya 'yung tinutukoy niya?

They sure have a lot of things they refuse to share with me.

Tahimik kaming umakyat sa floor ng unit ni Axel. I wanted to speak and ask about random things, hoping to get a glimpse of facts that I can connect together like a puzzle with thousands of pieces. Pero hindi na ito natuloy nang sa pagliko namin ay natanaw ko ang isang lalaking nakaupo sa labas ng pinto ng unit na tinutuluyan ko.

"Sino naman kaya 'ya—"

"Master!" sigaw ni Kristoff na nagmistulang kidlat sa bilis niyang tumakbo.

Agad ko naman siyang hinabol at nilapitan din si Axel.

"W-What's up with him?" tanong ko.

Nakaupo lang siya sa sahig habang nakayuko at parehong nakalaylay ang mga kamay sa marmol.

"Mukhang nakatulog siya."

"Tulog? Dito? Bakit naman?"

Nahihiyang nagkamot ng ulo niya si Kristoff at unti-unti na nagbago ng anyo. He still got the weird snow-white appearance.

"Sa sobrang kalasingan. Hindi na niya na ata nakontrol ng maayos ang teleportation ability niya at dito siya dinala nito imbes sa loob ng kanyang silid," Kristoff reluctantly laugh. "G-Ganyan talaga kung minsan," aniya na hindi ko rin naman maintindihan.

Binuhat ko si Axel tapos ay pareho kaming hinawakan ni Kristoff at sabay na tineleport sa loob ng condominium unit.

"Kukuha lang ako ng tubig," saad sa akin ni Kristoff habang inilalapag ko ng maingat si Axel sa sofa.

Madami nga ata ang nainom ni Axel. Amoy na amoy ko kasi ang alak mula sa kanya.

Nang maipalag ko na siya at makita ang dahan-dahan na pagdilat ng kanyang mata ay tinanong ko siya ng, "Oh, you're up? You should lie down again. We don't want you throwing up on the s– hmp!" My mouth was sealed and I did not finish my sentence.

My mind stops functioning for approximately .000001 seconds. It is practically just a split second but what is happening right now is reasonable enough for me to react so surprised. Nanlaki ang mata ko at nagmistulang magnet sa bilis dumikit ang mga kamay ko sa balikat ni Axel.

Axel is so drunk that he is doing the same mistake he did with me when we first met – kissing.

Hindi ito ang kauna-unahan na halik namin pero... pinapakaba pa rin ako nito. At ang mas malala pa... hays. Dapat ay sanay na ako sa mga ganitong sitwasyon pero kapag siya, tila ba nagiging bago ang lahat. Siguro dahil sa lalaki siya kaya ko ito nararamdaman.

Axel's kiss is clumsy. Maybe because he is drunk, and maybe it is also the same reason why his kisses are so warm this time.

"Hng... mmm," he moaned as he pressed his lips closer.

Pilit niya rin na ipinapasok ang dila niya sa labi ko. But I guess, he is drunk enough to do it at imbes ay dinilaan na lang ang labi ko.

"Haah..." His hot breathing is contagious. Kumakalat ito sa buo kong katawan.

I was going to abandon my reasons when I heard a scream. "Aah!" Bumalik na pala si Kristoff mula sa kusina bitbit ang isang basong tubig. "So-Sorry for being a third wheel. Iiwan ko na lang ang tubig dito at aalis na," aligaga niyang sabi habang maingat na inilapag sa lamesa ang baso ng tubig.

"H-H-Hindi, nagkakamali ka!" I tried to tell him pero bago ko pa man ito nagawa ay naglaho na siya sa silid.

"M-More..." Axel muttered. Bumalik ang atensyon ko sa kanya, only to feel a ticklish feeling from my neck.

"O-Oh, no. Stop right there!" I panicked.

Ngayon na hindi na niya abot ng maayos ang mga labi ko ay ang leeg ko naman ang pinag-diskitahan niya.

I seized his shoulders and pushed him away. "Axel! Stop it! You're rea... lly dru... nk."

Oh man. This is unbelievable. I mean it is not really unbelievable but I did not expect for it to happen so soon. Parang noong nakaraang araw lang ay namamalikmata lang ako. I was just imagining him staring at me this way.

Argh! I must be crazy to see this situation in that light. Dahil sa sandaling ito ay nasa mga kamay ko si Axel at nakatitig sa akin ang mapupungay niyang mga mata. The unexpectedly seductive tired stares of him turns me on so much. Especially when he just did what he did... when he just kissed me.

"You started it," I uttered.

Hinalikan ko si Axel kagaya ng paraan ng paghalik niya sa akin. Ngayon na alam kong kami na lang mag-isa tila ba may umusbong na kakaibang pakiramdam sa loob ko. I invade Axel's mouth with my tongue. Making sure I could have a taste of every corner of him. Hindi rin naman nahiya si Axel. He is as aggressive as earlier and wrapped his arms around my neck, para hindi siya mahulog at para rin mas lumalim ang halik naming dalawa.

"Hmn... haah..." I can hear his moans echoing in my ears. "More... haah," he whispered sensually.

I myself also wanted more. So much passion and warmth.

Dinala ako ng mga paa ko sa kwarto ko. I skillfully put him in bed while still kissing him. Sandali akong bumitaw, at nakita ulit ang mapula niyang mukha at inaantok na mga mata.

"Sh*t."

"M-Miller?"

Oh, great. Now he is calling my name in that manner. Tila naging gayuma ang boses ni Axel sa akin.

Dumako ang mata ko sa dibdib niya. Wala siyang malalaking boobs, pero sa hindi maipaliwanag na dahilan ay nakakaakit itong tingnan. His crumpled shirt... I want it off his body. May sariling pag-iisip ang kamay ko at tumungo ito sa ilalim ng kanyang damit.

"Ahn!" gulat niyang ungol nang masagi ng kamay ko ang nipples niya. And as a jerk I am, I even tried to touch it. "Hngg... N-No, I'm sensitive t-there."

Aaaaah. I wanna scream. I am getting harder and harder. Axel's voice is turning me on so much. Gusto ko pang marinig ang mga ungol niya. I wanna violate him, and see what his ex-lover witnessed every night of their love making.

"Moan for me," I demanded and raised his shirt up to his neck and pinched his nipples more.

"Ahn! Haah... agh... i-i-it hurt– ah!" Pinipigilan ni Axel na lumabas ang boses niya. I'm not satisfied yet. Pinching his sensitive parts won't make him scream until he gets out of breath. With this desire in my mind, my eyes roam over his crotch that is just as hard as mine and his waist that is much slimmer.

"Miller! Nababaliw ka na ba?"

Mabilis kong binitawan ang dibdib ni Axel at ibinaba ang damit niya. Hinila ko ang kumot at ibinigay sa kanya. I tucked it in up to his neck. Making sure that he is all covered up.

"Miller?" He looks confused. But I am more confused.

"You're drunk. Matulog ka na," sabi ko at nagmadali na tumungo sa banyo.

I am still hard!

Pumasok ako sa banyo at hinubad ang pantalon ko. Hindi ko pa man inaalis ang brief ko ay kitang-kita na ang pagsaludo ng junior ko. All these because of Axel Wesley.

"Now, I have to take care of you."

Matagal-tagal na rin noong huli ko itong ginawa ng mag-isa. All this time I have an abundance of partners. Pero ngayon sanhi ng malaking bayad sa akin ni Axel, hindi ko na gaanong kailangan gawin ang extra service ko. And perhaps this is the result of it. Tigang na tigang na ako na pati sa housemate kong lalaki (na mas maganda pa sa babae) ay nalilibugan ako.

This won't do. Kailangan ko itong gawan ng paraan.

Goodness. Stop being h*rny for a drunk man, Miller. Somehow, I should really have to do it with someone who is not my housemate and is not a man.