"Mr Raños what is the principal charter in the UN declamation of Human Rights?" "Mr Raños which countries has the Veto powers?" "Mr Raños which delegate was the most influential during the working draft of the Human Rights charter?"
"Dra. Peñalosa you are freely abusing your freedom of choice, therefore in effect you're restricting my right of free will as due to our respected occupations and status in the society I am obliged to answer your questions. This orthodox belief is an excuse for me to answer your interrogative questions. Be professional and remind yourself that private matters should not affect your job performance."

Eh. Di. Wow. Sampung minuto na ako naghihintay sa labas ng Dean's office. narito nanaman tayo sa isang edisyon ng 'Ipaglaban 'mo!' Ang magandang bagay naman kay Dean Alonso ay mabait siya sa akin, ang tatay ko pati siya ay naging magbestfriends nu'ng nag College sila sa Ateneo.
"Enrique pwede ka nang pumasok." sabi ni Ate Joy, palagi na kasi ako sa Dean's office dahil kay Dra. so alam na n'ya ung pangalan ko. "Okey lang yan Enrique, papansin lang si Dra. alam mo na!" Napatawa tuloy ako.
"Sige ho! Salamat." niyakap ko s'ya at binuksan ko ung narra na pintuan na may placard na sabi 'Let God's Will reign over your pride.' At kaya s'ya ang the best Dean in the world: makadiyos.
"Kamusta na ang ating edukasyon?" Nagtitimpla si Sebastian ng ice tea, paborito n'yang inumin.
"Gumaganda naman po ung grades ko except sa UNHRC." Umupo na ako sa plastik na verdeng uupuan, kaharap ang isa pang upuan. Malaki rin ang Dean's office: meron AC, tatlong kabinet, isang table with orchids at iba pa.
"So paano na ung kaso? Any new evidence?" Napansin ko na nilabas n'ya ang libro, ang parehong libro na nilabas n'ya nu'ng nagkwento ako tungkol kay Karin Peñalosa.
"Wala sir." Reluctant ako sumagot, hindi naman ito ang buhay pinangarap ko para sa akin, kahit wala nakakaalam. "Sir, pwede ba akong tumigil na. Sir tama na 'tong pang-espiya sa iba." Alam ko hindi itong ang sagot na gusto n'ya.

"Are you out of your mind? Kaya ka nga nakapasok sa Cruz College dahil sa promise mo na to! Kung gusto mo i-break ung promise mo pwede ko rin i-break ang scholarship mo! Tandaan mo Enrique nasa last year kana, sayang naman ang pinahirapan ng mga magulang mo, buti nga hindi nila alam na napapapunta ka sa office ko, or would you like me to tell them?" He started to lean over his desk closer to me with his vicious smile. Pero as always I'm one step ahead of him, but I shall pretend.
"Sir wag naman po! Sila nalang nga ang  pinag-iingatan ko sa buong mundo!" Reasonable rin naman si Dean, pero hanggan threats lang yan.

Ang breeze mula sa windows n'ya flew past the room habang tinitimpla n'ya ang inumin n'ya. Ang pamilyang Peñalosa ay espiya ng gobyerno at si Sebastian ang target ni Dra. pero hindi n'ya alam na alam na ni Sebastian. Wala akong alam tungkol sa anong problema nila at wala akong balak alamin. Ayoko na mag-stay kaya nagpaalam na ako kay Dean.

Sakto si Bel nag-hintay sa labas ng office. Merong siyang dala halo-halo with extra sermon at inis syrup sa ibabaw ng 'leche' flan. Sarap.

"Tita Nelda umuwi na po ako!"
"Hay nako iho, salamat at naka-dating kana. Palibhasa ung TV hindi gumana na naman!" Alam n'yo ba na technician rin ako? Ako ang DIY man sa bahay.
"Ah simple lang yan po! Bilis lang po." Binagsak ko ung bag ko sa higaan at nilabas ko ung textbook ko para hindi ko kalimutan na mag-study mamaya. Hinubad ko na yung uniporme ko at habang naka brief lang ako, meron ako nakita na mga mata sa may bintana. I swear I just saw it right there. Lumapit ako pero wala naman ako nakita pero meron akong narinig na giggles, tumingin ako pababa at nakita ko sina Bel at Kenji. Ha?

"AHHHGHGHHHHH BASTOS!"

Tumalon si Kenji at kinoveran ang bibig ko. Tapos si Bel tumalon rin.
"Wag ka nga magingay! Baka marinig tayo ni Irvin!" Alam n'yo rin ba kapitbahay ko rin ang 'crush' ko? "Nice CK briefs bro." Kumindat sa'kin si Kenji na naka leather jacket. Si Bel naka shorts at tank top. I stepped away from them and reached for the nearest shorts I could find.
"Why are you invading my privacy?" Galit na galit ako sa kanila.
"We-"
"You." Bel corrected Kenji.
"wants to spy on Irvin. We heard he's got the answer sheet for the monthly quiz for all Cruz Life courses. That's a lot of money right there." Pero ang hidden motif nila ay makita si Irvin na hubad. Si Kenji kasi confusing, mukhang macho pero becky.
"Ayoko makisosyo sa inyo so pwede alis na po?" Nilabas ko na sila palabas ng bahay.
"Eh teka muna Enrique, kailangan namin pumunta sa likuran n'yo para makapasok kami kina Irvin." Pahirap naman itong dalawa. Nako narinig ko ang footsteps ni Tita Nelda.
"Sige na nga!" Tinakbo ko sila sa likuran at sinarado ko ung pintuan. I turned around as if I saw a ghost. "Ah meron kasi mga langaw po, pinalabas ko lang po."
"Nako Enrique! Mag damit ka nga! Ano to photoshoot?" Pinalo ako ni Tita Nelda ng jaryo hanggan papunta sa kwarto ko ulit. Pahamak talaga yung dalawang yon!

Kapag Sabado ako naka-duty sa 'Eat To Go-To' mula 7am to 12nn. After lunch bumiyahe ako sa lihim kong lugar. Parang s'yang maliit na lake, wala gabing tao ngayon. Lumakad ako sa gilid ng lake hanggan nasa rocky area na ako. It was quite picturesque and tranquil at the same time, no cars no nothing. Just me and the water.

I picked up a smooth rubble,
"ITAGA MO 'TO SA PUSO MO BEL. MAHAL KITA PERO DEDMA KALANG!" At binato ko ung bato. Kumuha pa ako ng maraming maliliit.
"SEBASTIAN WALA KANG PUSO!" Isa pa. "CRUZ COLLEGE HINDI AKO BAKLA!" Isa pa. "PA, BAKIT KAPA NAGING TATAY KO! HINDI KAMAN LANG MAGPARANDAM!" Isa pa. "MA, NASAN KA NU'NG KAILANGAN KITA?" Isa pa. "ENRIQUE BAKIT ANG HINA MO! WALA KANG KWENTA!" Wala na akong bato sa palad ko, wala na akong kinikimkim para sa nyagon.

Bumalik ako sa bahay sa tricycle. "Salamat po kuya." Nag-aabang si Bel sa harapan ng meriendahan, parang s'yang seryoso. Hindi n'ya pa ako napansin. Tumayo s'ya.
"Eric, break na kami." Lumuhod s'ya sa harapan ko bago ko pa tangungin s'ya. Tumakbo ako sa kanya at I picked her up from the crumbling pieces.

Her hazel eyes wept two streams of anger and sadness. Hindi naman n'ya deserve si Jr, ang palaboy ng Cruz Arts. Eto ang nakakainis sa puso ko kasi alam ko na pwede ko s'yang bigyan na masmagandang buhay pero hinayaan ko s'ya sa palaboy na yon. Sumandal lang siya sa balikat ko at iniyak ang damdamin n'ya. I gently placed my lips on her forehead whispering,
"It's ok, someday I'll be the one who makes you smile and happy. You'd never have to cry again." But her heartache was louder than my promises. A broken fragile heart.

Minsan ang puso parang halaman, kapag wala nagdidilig namamatay.

** Author's note **

Hello po sa bagong libro ko. This is my first book written in Filipino at pinasok ko po ito sa #Wattys2015. Sana mas-marami pa ang bumasa ng libro ko para lahat tayo maka-feel naman kina Enrique at Bel. Maraming salamat sa pag basa n'yo po :D