Bir tavus kuşu bir bağda kargaya rastlamıştı. Ikisi birbirini dipten tırnağa süzdüler ve sonra lafa tutuştular.

Tavus kargaya:

" Ayağına giymiş olduğun o kırmızı  çizme benim sırmalı atlastan ve renkli ipekten elbiseme lâyık " dedi.
" Sanırım, yokluk gecesinin karanlığından  varlık âleminin aydın sabahına çıkarken, çizmelerimizi yanlış giymişiz.  Ben senin siyah pabuçlarını almışım, sende benim kırmızı çizmelerimi..."

Karga itiraz etti:

"Tam aksine! Bana göre, bir yanlışlık olmuşsa, elbiselerimiz de olmuştur . Doğrusu, benim çizmelerime senin kaftanın yakışırdı. Galiba o gecenin uykusunda sen başını benim yakamdan, bende başımı senin yakandan çıkarmışız."

Aynı bağda ağır ağır yürümekte olan bir kaplumbağa, tavus ile karga arasında olan konuşmayı tamamen duymuştu.  Daha  fazla dayanamayıp, başını kaldırdı ve:

" Ey aziz dostlar!" Diye seslendi." Bu boş çekişmeyi  bırakın lütfen. Allah her güzelliği tek bir kimseye vermemiş, bütün dileklerin dizginini tek  bir mahlukun eline  bırakmamıştır.  Hiç kimse yoktur ki, ona başkalarında bulunmayan bir güzellik verilmiş olmasın.  Yine hiç kimse yoktur ki, başkalarına verilmiş  olan nimetten bir pay almış olmasın.  Herkes kendi payına düşen nimetlerden hoşnut ve bulduklarından razı olmalıdır. "