Büyük taşlar, küçük taşlar
Zamanın verimli kullanımı hakkında düzenlenen kurslardan biriydi. Her biri zaten bir iş sahibi olan öğrencilerine pratik bir ders vermeyi düşünen öğretmen, masanın üstüne kocaman bir kavanoz koydu. Sonra, bir torbadan irice kaya parçaları çıkardı, dikatlice üst üste koyarak kavanozun içine yerleştirdi. Kavanozda taş parçaları için yer kalmayınca , sınıfa sordu:
"Kavanoz dolu mu?"
Sınıftaki herkes:
"Evet, dolu " cevabını verdi.
"Demek dolu" dedi öğretmen. Hemen eğilip bir kova küçük çakıl taşı çıkarıp kavanozun tepesine boşalttı. Sonra kavanozu eline alıp salladı. Böylece, küçük parçalar büyük taşların sağına soluna yerleştiler.
Öğretmen yeniden sordu:
" Şimdi kavanoz doldu mu?"
İşin sanıldığı kadar kadar basit olmadığını sezmiş olan öğrenciler, bu kez:
"Hayır " dediler, "Hayır, tam dolmuş sayılmaz "
Öğretmen:
"Doğru " diyerek tastik etti onları. Sonra da, masanın altından bir kova dolusu kum çıkarttı. Kaya parçaları ve küçük çakıl taşlarının arasındaki bölgeler tümüyle doluncaya kadar kumu kavanoza boşaltmaya devam etti. Ve yeniden sınıfa sordu:
"Kavanoz doldu mu?"
Yine:
"Hayır, dolmadı" cevabını aldı.
Yeniden:
"Doğru " dedi öğretmen ve bir sürahi su çıkarıp kavanozun içine dökmeye başladı. Kavanoz artık dolmuş ve iş 'kıssadan hisse'ye kalmıştı. Öğretmenin:
"Bu gördüklerinizden nasıl bir ders çıkardınız?" sorusuna, atılgan bir öğrenci , hemencecik şu karşılığı verdi:
" Şu dersi çıkardık: Günlük iş programımız ne kadar dolu olursa olsun, her zaman yeni işler için vakit bulabilirsiniz."
Bu, yabana atılır bir ders değildi gerçi . Ama öğretmenin vermek istediği 'asıl ders' de değildi. O yüzden, hayır anlamında başını salladıktan sonra sınıfa şunları söyledi:
" Çıkarılması gereken asıl ders şudur: Eğer büyük taş parçalarını baştan kavanoza koymazsanız , daha sonra asla koyamazsınız. "
Ve, ekledi:
"Düşünün bakalım; hayatınızdaki büyük taş parçaları hangileri? Onları ilk iş olarak kavanoza koyuyor musunuz? Yoksa kavanozu kumlarla suyla doldurup büyük parçaları dışarıda mı bırakıyorsunuz?"
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top