Happy 50k reads, TMDP! As a surprise, here is an alternate universe story for you! Wala itong kinalaman sa original plot. Gusto ko lang gumawa ng chapter na baliktad naman ang kalagayan nila sa mundo as a gift dahil 50k reads na ang book na ito.

Enjoy reading, forevers!

*****

"Why are you late again?" I asked as I saw my student, Ismael come to my class. Napailing na lang ako. Palagi niya na lang itong ginagawa sa bawat araw na ginawa ng Diyos. Kung hindi absent, late na darating, madalas lasing pa.

Oo, matalino siya, pero dahil sa inaasta niya sa akin, paano ko siya bibigyan ng mataas na marka?

Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang sa paglakad papunta sa upuan niya sa likod. Napabuntong-hininga na lang ako at napailing, bago ko ipinagpatuloy ang klase. Sabagay, mas marami namang sumusunod at nakikinig sa akin. Mas mabuting sa kanila ko na lang i-focus ang atensyon ko. Masisira lang din ang araw ko kakapansin sa batang 'yan.

As usual, time goes by. The class finished. I was about to get out when I suddenly remembered the existence of my student at the back. Nakayuko siya nang lapitan ko siya.

"Excuse me, Mr. Mondalla, you can leave the classroom now. May susunod pa akong klase kaya pwede ka nang umalis."

Tumunghay naman siya sa akin at laking gulat ko nang makita ang mukha niyang namumula. Iyon ay dahil umiiyak pala siya kaya siya nakayuko. Agad na napakunot ang noo ko.

"W-why are you crying?" nababahala kong tanong.

"Please close the door," utos ko sa huling estudyanteng lumabas sa klase ko. Nakakahiya naman kung may ibang makakakita na may umiiyak sa klase ko.

Muli kong ibinaling ang tingin kay Ismael tsaka siya sinuri. "What happened?" nag-aalala kong tanong. Kung kanina ay naiinis ako sa kaniya dahil late siyang pumasok, tila ba nagbago iyon at napalitan ng awa.

"Nothing," sagot niya bago ako tinulak. "Huwag mo akong pakialaman."

Nagulat ako sa inasta niya sa akin kung kaya't hindi ko napigilang sumigaw. "What?! Is that how you treat your professor, Mr. Mondalla? Do you know how to respect?"

Lumingon siya sa akin at ngumisi. "I do, but I only respect women who are older than me. Aren't we the same in age?"

Napakunot ang noo ko. How did he know about that?

Natinag ako nang humakbang siya papalapit sa akin. "Don't act like you deserve to be respected. I know what you did to be here, Jothea Alvandra. You screwed with our dean-"

Nasampal ko siya. Malakas. "Anong karapatan mong pagbintangan ako nang ganiyan? I did my best to be here! I was accelerated and a cum laude in my batch kaya after our graduation, na-employ agad ako!" Nanginginig ang mga labi ko nang sagutin ko siya. I never imagined that I would receive such humiliation ngayong unang taon ko pa lang sa pagtuturo. I know I should handle it professionally, pero hindi ko na kaya. Ubos na ang pisi ko sa kaniya.

"I'll bring you to the Dean's office!" Agad kong kinuha ang kamay niya para hilahin palabas ng pinto nang bigla niya akong isandal roon.

Nakangisi siya habang tinititigan ako. "Oh, come on, why do you look so furious as if I pushed the trigger? Are you annoyed by what I said? Then, it must be true."

"Ano bang problema mo?" I asked, trying to be calm but hell I can't no more. Mas lalo akong kinakabahan dahil mas inilalapit niya ang mukha niya sa akin.

"Anong problema ko?" pag-uulit niya. "It is because you pretend like nothing happened between the two of us."

Napalunok ako sa sinabi niya. Matagal ko nang kinalimutan ang pagkakamaling iyon, pero bakit inuungkat niya na naman? Kung alam ko na magta-transfer siya rito at magiging estudyante ko siya, hindi ko na sana tinanggap ang offer ng school na ito para magturo ako. Sana ay tahimik ang buhay ko at inaasikaso ang kompanya ko ng pabango.

"Utang na loob, matagal na 'yon, Ismael," litanya ko. "Hindi mo pa rin makalimutan?"

"Sa tingin mo maaapektuhan ako kung nakalimutan ko na? At tinatanong mo pa talaga kung anong dahilan kung bakit ako palaging late sa klase mo at madalas na hindi pumapasok? Sa tingin mo makakaya kong tingnan ka habang umaarteng parang hindi mo ako maalala?"

"Isang gabi lang iyon, Ismael, at pwede ba tantanan mo na ako."

"Isang gabi, pero habangbuhay ang epekto sa akin," saad niya bago ako pinakawalan. Lumayo siya sa akin kaya naman nakahinga ako nang maluwag.

"Mas makabubuting kalimutan mo na ang lahat. Professor mo ako, estudyante kita, hindi maaring magkaroon ng kung ano sa pagitan nating dalawa," matigas kong paliwanag bago ko inayos ang sarili ko.

"Bakit parang ako pa ang naghahabol? Ako naman itong ginamit mo."

Natinag ako sa sinabi niya, at sa sandaling iyon ay naalala ko ang gabing pinagsaluhan namin. Kumawala ang malalim na buntong-hininga mula sa baga ko.

Oo, ginamit ko siya ng gabing iyon para makalimot sa lahat ng pasakit na dulot ng mga magulang ko dahil naghiwalay sila. Siguro kaya ganoon na lamang ang bilis niyang pagbintangan akong may ginawa kaya nakapasok kaagad dito sa Marcus University. Hindi ko naman siya masisisi.

"Ano bang gusto mong gawin ko para kalimutan mo na ang lahat ng nangyari? Para makapamuhay ka na rin ng masaya at malaya, ganoon din ako."

Lumingon siya sa akin. "Closure, Jothea."

Kumunot ang noo ko. Tatanungin ko pa sana siya kung anong ibig niyang sabihin nang sagutin niya iyon na para bang nabasa ang naiisip ko.

"One last sex."

*****

Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko kung bakit pumayag ako sa gusto niya. Here we are, same place kung saan naganap ang lahat noon.

Pagkapasok palang namin sa kuwarto ay sinunggaban niya ako agad ng halik na para bang matagal nang inaasam na matamasang muli. Taon na ang lumipas nang may mahalikan ako, at siya iyon. Siya ang una at huli ko.

Pumasada ang kamay niyang nagmamadali sa loob ng damit ko. Agad niya itong hinubad nang walang pag-aalinlangan. Para bang kahit ilang taon na ang lumipas ay kabisado niya pa rin ang katawan ko-kung saan ako hahawakan, hihimasin at hahalikan.

"Hmm..." He started kissing my neck down to my collarbone next to my breasts. I can't help but feel the intense heat as he totally undressed me. Nagkatitigan pa kami bago siya naghubad sa harapan ko.

I gulped when I saw his whole damn body. It was as if the very first time I saw him. Matagal niya akong tiningnan at hindi ko inaasahang makikita ko siyang lumuhang muli bago ako mahigpit na niyakap.

Ramdam ko ang malakas na tibok ng puso niyang nakatapat sa dibdib kong dumadagundong din sa kaba dahil naguguluhan sa biglang pagluha niya sa harap ko.

"Ganoon mo ba kagustong kalimutan ang lahat kaya pumayag ka rito?" tanong niya na para bang nawawalan ng pag-asa. Maging ako'y napapaisip sa ugaling ipinapakita niya sa akin. Sabagay, hindi ko naman talaga siya kilala nang lubusan. Ang tanging nakilala at nakabisado lang namin ay ang katawan ng isa't isa.

"Hindi ba't ikaw ang may gusto nito?" tanong ko naman. "Sinusunod lang naman kita at ito ang naiisip kong mas ikabubuti nating dalawa. Hindi tayo ang para sa isa't isa, Ismael. Estudyante ka, guro ako. Anong gusto mong isipin ng mga kaklase mo at ng iba pang tao?"

Bumitiw siya sa akin bago umupo sa kama at muling kinuha ang mga damit niya. "I don't care what they think of me."

"But I care." Tuluyan siyang napailing sa sinabi ko. "So come on, let's do it one last time just like how you requested it from me."

Pinigilan ko ang pagsuot niyang muli ng damit bago ko siya itinulak pahiga. Hindi na siya nakalaban nang umibabaw ako sa kaniya at halikan siya sa kaniyang mga labi.

Hindi niya pwedeng tapusin ang nagsisimula palang. Paano ang naumpisahan niya na ngayo'y naghihintay sa kaniya?

"Jothea, ayoko na," bulong niya sa gitna ng mga halik ko sa kaniya. "Kung tuluyan kang mawawala sa akin, huwag na lang. Titiisin ko na lang na makita kang parati na parang wala lang ako sa 'yo."

Hindi ko alam kung bakit nasaktan ako sa mga sinabi niya. Hindi ko mapigilang maawa. I never thought someone would be thus desperate just to have me.

"Let's talk about that later," sagot ko bago ko hinalikan ang leeg niya pababa sa kaniyang mga dibdib.

Hindi ko hinayaang maging malungkot ang alaga niya kung kaya't pati iyon ay hinalikan ko. Napangisi na lang ako nang marinig ko siyang umungol.

What's happening today is clearly the opposite of what happened to us before. It was him who pleasured me that night but here I am, returning all the favor he did a few years ago.

"Shit," bulalas niya nang umupo ako sa kaniya. It rapidly enters my cave as if it were just yesterday when we first met.

"Ahh!" I hardly moaned as I arched my back. It is not easy to work on top. I laid my back as I strived hard above him. Kita ko naman sa bawat pagbuka ng bibig niya at pag-alpas ng malalim na hininga na natutuwa siya sa ginagawa ko.

Patuloy lang ako hanggang sa pareho kaming nakarating sa dapat naming puntahan-sa langit. Agad akong nawalan nang lakas dahil sa nangyari. Mabuti na lang at nasalo ako ni Ismael. Inihiga niya ako sa kama, iyon ay sa pag-aakalang hahayaan niya na akong makatulog, pero hindi. Bumawi siya.

Nakatuon ang mga bisig niya sa gilid ng ulo ko habang hinahalikan ako nang malalim. Hindi ko mapigilang tumugon at hawakan ang mukha niya. Napakagwapo ng nilalang na ito at napakaswerte ko dahil may nababaliw sa akin na gaya niya na kahit lumipas na ang maraming taon ay ako pa rin ang hinahanap.

He kissed my ears and licked my lobe. Iba't ibang parte ng katawan ko ang tinaniman niya ng marka. He then spread my legs before positioning himself again to penetrate inside me. Agad na kumawala sa labi ko ang mahinang pag-ungol dahil sa sarap. Napakapit na lang ako sa leeg niya habang tinutulungan siyang makatapos, dahil una niya akong pinatapos kanina.

Maging ang mga paa ko'y pumilipit na sa kaniyang baywang, ang naalala ko na lang ay ang mga punla niyang sumaboy sa loob ko, kasunod ang bulong niyang kahit para na akong dinala sa kabilang buhay ay narinig at naintindihan ko pa rin.

"I love you, Jothea, please let's stay this way."

Hindi ko inakalang maririnig ko iyon sa kaniya. Pati na rin ang katotohanang ako ang dahilan ng paglipat niya sa Marcus University. Hindi niya lang daw inakala na magiging guro niya ako dahil ang naisip niya'y magiging kaklase niya.

Natawa na lang ako bago ko siya hinalikang muli habang nakadapa siya sa akin at pinapasa ang bigat ng pinaghirapan niya. "Akala ko ba last na?" pang-aasar ko, habang pinaliliguan siya ng maiinit na halik.

"I'm sorry, because of this, mas lalo kong gustong ituloy ang sa atin."

Tumawa ako. "I knew it." Daig ko pa ang lasing na nagsasalita habang hinahalikan pa rin siya. "That's why I said yes."

Agad naman siyang natigilan at lumayo pero hinila ko lang din siya para mahalikang muli. "What do you mean, Jothea?" tanong niya pa.

"What do you think I mean?" Kinagat ko ang ibaba niyang labi na siyang nagpaawang sa bibig niya kaya nahila ko ang kaniyang dila gamit ang aking bibig.

Bumawi naman siya ng halik na para bang naintindihan niya na ang sagot ko.

Well, I hope we can stay like this forever, like what I wished that night.

°°°

[Missy: Nalito ka? Pakibasa ng note sa simula nitong special chapter.]