Hindi ko namalayan na sa sobrang iyak ko ay nasa malaking daan na pala ako. Nakasuot ako ng makapal na jacket at may takip pa ’yong ulo ko. Sa hindi inaasahan, muli na namang umulan ng malakas. Buti pa ’yong ulan, sinamahan ako sa aking pag-iisa. Medyo makulimlim man ang panahon ngunit hindi na ako muling natakot pa. Nakasalubong ko ang isang matanda na kanina pa ay nakatitig sa akin.

“Ijo, sa’n ka ba galing? Bakit nandito ka?” Sunod-sunod na tanong niya sa akin. Wala akong naisagot dahil pinakalma ko muna ang sarili ko.

Tinapik niya ang abaga ko at ngumisi sa akin.

“Galing kaba sa Land of Love? Parang nakita na kita. Teka, ba’t nag-iisa ka lang na naglalakad?”

Namula na pala ’yong mga mata ko kaya nakita niya.

“Uhmm... yes, I am from the land of Love. I have loat everything of me because of that nonsense pl--”

“Oo nga, kita namin sa balita na tinalo mo daw ‘yong hari ng mga assassin dito. Sobrang lakas no’n. Pati mga governors doon kaya niyang tiklupin.”

Nagulat ako sa sinabi niya. Kumalat na daw ang balita? Ano na kaya ang maririnig ni Michelle doon? Okay lang kaya siya?

Tinitigan ulit ako ng lalaki. “Oh siya, mauna na ako sa iyo ha? May kausapin lang ako diyan sa unahan banda. ” Ngumisi ako at tumango bilang tugon.

May nakita akong munting upuan, kaya pumunta nalang muna ako doon at umupo. Nagpahinga muna ako dahil ramdam ko na ‘yong sakit sa buong katawan ko. Hindi ko alam kung kailan matatapos ’tong mga problema ko sa buhay. Wala akong pera, tapos may babayaran pa ako sa babaeng ’yon. Sabi ko na e, wag na sana talaga akong magtiwala doon.

Kumalma na ’yong ulan kaya nagpatuloy na ako sa paglalakad. May patak pa naman pero hindi na masyadong malakas katulad kanina.

“Ayos lang ako, ” Bulong ko sa sarili ko. Almost the people around stares at me. Yes, the expression of their faces has pity of me. Hindi ko alam kung dungis na ba akong tingnan.

I smiled at me. In the unknown reason, one of them approach me. “ What we can do for you? Seems you lost, right?” A man asked. I nodded and tapped my wet hair.

“I want help to go back home, ” Aniko. Baka naman may maitulong sila.

“ We can help you. ” They offered.

Sumilay ang ngiti sa aking labi sa narinig ko.

“ Blaze, bring this man into our company. He needs help. ” Ang ganda talaga dito sa Switzerland, helpful naman ng mga tao. Siguro ito ’yong maging pahingaan ng mga taong nalulungkot o gustong makalimot sa mga kahapon.

“Follow me Mr. ” Agad naman akong sumunod sa kaniya. Dumaan kami sa ilang paliku-likong daan. Pagdating namin sa unahan banda ay napatigil siya sa paglalakad.

“Have you seen that ?” Aniya at tinuro ang maliit na daan . Tumango ako sa kaniya.

“Okay, go and enter. In the right side, the company can be found here. Just ask for help. I am sure, they will help you. ” Wika niya. Agad naman siyang umalis sa kitatayuan ko at lumiko sa ibang daan.

Nagpatuloy ako sa paglakad. At nang makarating na ako doon, kinabahan na ako. Baka gawin akong aso dito.

Pumasok na ako doon. I have nothing. Wala lahat. Kailangan ko ’to. I only have my proof of identity.

“Good day Sir, are you an applicant?” Tumango naman ako sa tanong ng lalaki.

Ang laki ng kompanya kaya sure ako na tanggap ako dito. Ayos lang na maging tagalinis. As long as, makakaipon na ako at makabalik sa amin.

Lahat ng identity ko ay ipinakita ko. There is no restrictions of me. Lahat ng identity na ipinakita ko ay sapat na.

Nakatayo lang ako habang chinickeck pa nila ang background ko. Nagmamasid ako sa paligid nang biglang nagkagulo sa loob.

“Yah! This is him! ” Sabi ng isa.

“It’s Michelle’s boyfriend. ” They mentioned my girl. My brows furrowed. Medyo nakaramdam ako ng sakit sa ulo ko at ilang segundo lang ang lumipas ay nahilo ako at natumba. Huling namataan ko lang ay may bumuhat sa akin.

***

Sobrang mabaho ang lugar kaya agad kong idinilat ang mga mata ko . I’m in hospital. May dextrous sa kabilang side ng kamay ko. Isang babae na naman ang agad pumasok sa room ko. When she takes off her mask, she’s Monica.

“ M-Monica?” I mumbled. My voice trembled while my body’s shaking. I don’t know where to put myself. Sa ref nalang siguro.

“Uhm...Erick. I am sorry. I don’t know what happened to me. I just suddenly fell. I suddenly surrender my heart. Anyways, I understand everything kung bakit nandito ka. You have fight it for my auntie. ” Aniya. Who‘s is her auntie? I believe dahil nagsorry naman siya. She deserves to forgive.

“Fine, I’m fine. ” Aniko at ibinaling ang tingin sa glass windows.

“ You have nothing to pay. That would be my payment dahil I treat you like that. Hindi sana gano’n. Kapag tumulong ng isang tao, kailangan if you are willing to help others, you must not expecting for replacement. ” Aniya. She smiled at me.

Okay na ‘to.

“ I want to visit my aunt at Love of Land, want to join? Hindi kita pauutangin o pababayarin. Sagot ko lahat.” Wika niya. Nasiyahan ako sa tinuran niya. I don't need to work here. God is always with me.

“Bukas na bukas, magtravel na tayo. I will ask for help sa mga pilot upang matulungan tayo. Hindi ka bagay sa lugar na ’to eh. ” Natawa ako sa sinabi niya. Definitely yes. Di ako bagay sa lugar na ito lalo na’t wala tayong pera.

“Pahinga kana. Mag process lang ako ng documents. I will be the one to pay sa doctor. Pahinga kana at kapag ayos na ang pakiramdam mo, aalis na agad tayo. ”

Halos nabuhay lahat lahat ng kalugmukan.  I am now ready to return. It’s a half years na , lagalag parin ako dito. Di ko bet ang ganitong sistema ng buhay. I was excited to see my girl.

I sleep and it was past 6:00  in the afternoon . May clock wall naman.

Malapit ko nang makita ang aking sinisinta.