PROMPT #1

"Galing ka sa bahay ng kaklase mo, ang saya mo doon, todo tawa at ngiti mo subalit pag uwi mo sa bahay lahat ay naglaho dahil sinampal ka na naman ng realidad na kahit gaano ka kasaya sa buhay, may kapalit ito. Nag aaway na naman magulang mo, wala na naman kayong makakain dahil naubos sa kakahingi mo. Lubog na lubog kayo sa utang."

Submitted by: @anowhat 

Thank you Keeno for this prompt! x

•••

You can submit your own short story using the given prompt in the comment section!

• Must be in Tagalog or Davao conyo.

• You can write more than one entry.

• Please follow content guidelines from Wattpad.

• Happy writing!!!

•••

Napadalas na ang pag-uwi ko ng matagal. Ilang araw na din ako naga tambay sa bahay ng kaklase ko. May thesis kami gina tapos pero siyempre nauuwi parin sa kalokohan dahil kapoy din maging studyante. Sa totoo lang, maka wala gana mag-uwi kay pirmi naga-away sila ni mama ug papa. Walang katapusang away na kulang nalang magdunggabay na sila. Madami na man gud kami utang. Ambot kay papa, grabe na jud iya bisyo, mas gina alagaan pa niya mga tandang niya kaysa sa amin. Ni wala na gani mi makaon kay busy siya sa pag-alaga sa iyang mga bagong anak.

Katapusan na ng linggo, sabi ni mama mag uwi daw ako ng maaga kasi napapansin na nyang di ako naga uwi. Minsan nalang daw ako nakikita baka kasi naga drugs or kung ano-ano pang kalokohan gina gawa ko. Sinunod ko naman utos ni mama kasi wala na din akong pera pang tambay. Lagi na lang ako nakiki-ride sa mga food trip at laag ng mga kaklase ko. Minsan napagsabihan na din ako nila na mag amot daw ako ng pera.

Pagkatapos ng klase umuwi ako agad. Nung nag abot na ako sa gate namin, ang lakas na ng sigaw ni papa. Galit na galit kasi parang gi pakialaman na naman ni mama mga alaga niya.

"Wag ka sige buot sa mga tandang ko ha! Mao nalang ni naga palipay nako unya magsige ka yawyaw dyan!" Giit ni papa kay mama.

Napahinga ako ng malalim. Eto na naman sila. Kapoy na gyud kaayo.

"Unsa man imo gusto? Di na gud na ga bayad sa atoang mga utang. May pa imo mga alaga mas gi love pa nimo kaysa amoa. Mura pud pwede yan makain natin as ulam." Biglang sagot ni mama. Tahimik lang ang mama ko pero ngayon lang jud ko kadungog na gi sumbatan niya si papa.

"Yati ra! Di ka maka hintay?! Pwede gud ni pangwartahan ba."

"Until kanusa mi magwait??? Mamatay nalang gud kami sa gutom, wala jud mahitabo ay. Sige ka pa jud inom."

"Yan ka nanaman! Ga buot sa gusto ko!"

"Family mo gud kami. Wala jud ka ga care sa amoa?!"

Di ko na kinaya. Bigla akong pumasok sa bahay at napasobra ko pag open sa door.

"Ma! Pa! Ano na naman?! Sige na kayo away ba. Kapoy na jud masyado. Di ba kayo naawa sa mga anak niyo? Gutom gud kami parati. Di na gyud ko maka concentrate sa school kasi wala ako kain. Kung dili ko maka graduate ambot nalang kung mabuhay pa tayo."

Di ko na napigilan at nag iyak na talaga ako sa sakit na na feel ko sa aking dibdib.

"Pa, tama na. Ibaligya muna yang mga alaga mo. Wala na gud kayo work dalawa. Gusto ko pa magtapos ng school. Paano nalang ang future natin? Gusto ko pa gud kayo tulungan. Kaya tama na." Humagulhol ako ng grabe kasi di ko na talaga kaya yung sakit.

"Nak... sorry gyud talaga ha? Di ko alam ganyan pala na feel mo sa amin ni mama. Magbago na ako promise yun. Love ka talaga naming ng mama mo kaya stop crying na ha?"

•••

END

•••