Luigi...

And that changes everything.

"Keith, what happened here? Weren't you here earlier?" Tanong ni Simon.

"Toad's room opened and I saw that he was not cooking mushroom soup since he was allergic to it according to his medical certificates, which is weird because he's a mushroom but what he was doing that day was looking at the picture of Mario." Binigay sa amin ni Marcus ang picture ni Mario na may punit.

"Wait a minute..." Bulong ko habang pumasok ulit ako sa kwarto ni Luigi at kinuha ang picture ni Peach na may punit din.

Pinag-dikit ko ang dalawang picture at tumugma ito.

"Bakit to nasa room ni Luigi?" Tanong ko at parang nalalaman ko na ang totoong pumatay. "Hindi kaya... si Mario ang pumatay?"

"Mario? Pero nag-mamahalan sila." Simon answered. "He is my last suspect."

"Same." Sabi ni Marj.

"Yung clue ni Yoshi, Be careful who you trust, for the person whom you loved the most can also betray you. Mahal ni Mario si Peach, pero baka mahal ni Peach si Luigi kaya niya ito pinatay. And Luigi's picture was in Peach's necklace."

'Mahal na mahal ko si Peach, hindi ko siya kayang mawala sa akin'

"That's it! Hindi kayang mawala ni Mario si Peach kaya niya pinatay ito!" Daff exclaimed. "Di niyo ba gets guys? The only way to keep someone you loved is to kill them, Mario is so obsessed with Peach kaya niya pinatay iyun!"

"That plot-twist though, I really thought na si Luigi ang pumatay." Malungkot na sabi ni Dranreb.

Pinindot ni Simon ang button ni Mario at nag-salita si Mario nang napalakas.

"HINDI KO HAHAYAANG MAPUNTA SI PEACH SA IBA! SA AKIN LANG SIYA, KAHIT SA KAMATAYAN!" -Mario

"LUIGI NO!" -Peach

"Peach! Aking Prinsesa!" -Luigi

"Ikulong niyo si Luigi! Sya ang totoong pumatay!" -Mario

Yes, ayun nga, nalaman namin ang pumatay kaya off to the next clue na kami. Our next clue leads to the most scariest place in this town, the Haunted house.

"Bes..." Kinalabit ako ni Daff..

"Bakit bes?" Tanong ko.

"Takot ako sa Haunted house." Reply niya at napabuntong hininga ako.

"Di ka nag-iisa bes, ako din takot dun."

"Mas lalo na ako." Sabi ni Marj.

"Wag kang mag-alala aking Prinsesa, pwede mo akong hawakan kapag nasa loob na tayo." Umakbay sa akin si Simon.

"Ikaw ba, di ka takot sa Haunted house?" Tanong ko sa kanya.

"Mga tao lang naman mga yun, bat ako matatakot dun." Sagot niya.

"So... wala kang kinatatakutan?"

"Wala." Nag-smirk siya at nag-roll eyes ako.

"As in wala?"

"Wala nga."

"Sana all, manhid ka siguro."

"Wala lang kinatatakutan manhid agad?"

"Hmm baka."

"Ikaw, san ka takot?"

"Sa uod." Bigla siyang tumawa nang malakas at sinuntok ko siya.

"Nung nakakatawa!"

"Wala, ang cute kasi eh. Mas malaki kapa sa uod tapos takot ka dun. Wahaha!"

"Sige tawa pa, tumawa ka hanggang mamatay kana." Nag-lakad ako ng mabilis at hinabol niya ako.

"Uy, sorry na. Wag kang mag-alala, proprotektahan kita sa uo- wahaha!"

"Ewan ko sayo, bahala ka nga diyan!"

"Oh. My. Gulay..." Yun lang ang sinabi ko nang makita ko ang malaking Haunted house.

Para talagang matagal nang na-abandon iyun at sa labas palang ay sasalubungin ka nang malamig na hangin na may kasamang nakakatakot na tunog.

May mga yellow tape pa sa pintuan at nakasulat na "NO ENTER!"

"Kita niyo yun, sabi no enter. Tara alis na tayo." Hinila ni Marj si Dranreb pero pinigilan siya ni Dranreb.

"Nu kaba, Amazing race toh. Nasa dulo ang clue. Kailangan nateng pumasok." Tutol ni Dranreb.

"Sige basta ikaw ang mauna."

"Takot din ako sa Haunted house noh!"

"Guys, tara na. Just grab a partner and never let them go." Sabi ni Simon habang kinuha ang kamay ko. "Hawak ka lang mabuti ah."

All I did was nod kasi hindi ako makasalita sa sobrang takot.

My Gosh Cassie, kaya moto! It's not like mga multo ang nasa loob!

"Aaaaaaaaah!" Napa-tili ng parang babae si Juan nang bumukas ang pintuan.

"Wala pa nga eh, duwag!" Asar ni Yvonne at siya ang unang pumasok.

Then si Daff, Dranreb, Marj, Keith, then me and Simon. Madilim sa loob, as in sobrang dilim. Ni hindi ko alam kung saan pupunta at kumakapa kapa lang ako.

Ang tanging gumagabay lang sa akin ay si Simon at ang wall. May mga creepy sounds din at mga tawa ng bata.

"Guys! Andyan paba kayo!" Sigaw ni Yvonne.

"Dito pa/Buhay pa!" Sagot naming lahat.

"WALA AKONG MAKITA!" As soon as Juan finished his sentence, may lumabas na nakakatakot na halimaw sa harapan namin.

Sa sobrang takot ko, napaakap ako kay Simon at pinikit konang aking mga mata. Maya maya ay naramdaman kong may humahaplos sa likuran ko. I look up and saw Simon smiling on me.

"Uuuy, inakap ako ni babe." He then winked at me at kumunot ang noo ko.

Hinampas ko siya ng isang beses at hihiwalay na sana ako pero may white lady na sumulpot sa tabi ko kaya napaakap nanaman ako sa kanya.

Napatawa siya sa akin at naramdaman ko naman ang pag-vibrate sa chest niya, it was comfortable being near him. Para bang safe ako kapag andyan siya sa tabi ko.

"Pasalamat ka takot ako sa Haunted house!" I exclaimed at tumawa siya ulit.

"Edi salamat." Bulong niya sa tenga ko at napangiti ako.

Buti nalang ay madilim at that time kasi hindi niya makikita ang namumulang mukha ko. Pero ayun na nga, sigaw at iba't ibang multo/tao ang biglang lumilitaw.

Although even though I was afraid, mas kinikilig ako kasi kayakap ko si Simon, ang ultimate crush ko noon.

Sana ay totoo na ito at hindi panaginip, na sa isang araw ay gigising nalang ako at mawawala na siya sa tabi ko.

Tapos biglaan na lamang tumahimik ang paligid namin, as in wala kang maririnig na ingay. Super quiet talaga, nawala din ang mga taong nananakot sa paligid.

All off the sudden, sumindi ang ilaw at kailangan kong takpan ang mga mata ko sa sobrang liwanag and I'm pretty sure the others did the same as well.