"Cass watch out!" Tinackle ni Keith si David.

"Keith!" Sigaw ni Marj at nag madali siyang tulungan si Keith na makatayo.

"Rawr!" Tunog na lumabas kay David ng makatayo sya ulit at kinagat si Janella.

"H-help!" Iyak ni Janella.

Nakahanap si Simon ng baseball bat at hinampas si David.

"Rawr!"

Hahampasin na sana ulit ni Simon pero humarang si Rose.

"W-wag! M-mahal ko sya!" Pag-mamakaawa ni Rose. "Hindi ko man naamin sa kanya pero-"

Kinagat ni David si Rose at agad syang namatay. Nag panic ang mga tao at nag break down si Daff.

"We need to get out of here, it's too dangerous." Sabi ni Keith at kinuha nya ang kamay ni Marj.

"Daff, tara na!" Tinawag ko si Daff pero umiiyak lang sya. "Daff! Snap out of it!"

Without any choice, sinampal ko ng malakas si Daff and she snapped out of it.

"Walang mangyayare kung iiyak tayo dito, kailangan nateng umalis!" Sabi ko at pinunasan nya ang mga mata nya.

Tinulungan ko si Daff na makatayo at lumapit kami kay Simon. Ngunit bago kami makarating dun, bigla akong tinulak ni Demonia papalapit kay David.

"Cass!"

I was pinned down by the zombie and I tried my best para hindi ako makagat ni David. May biglang nag tackle kay David at tinulungan akong tumayo ni Simon. Si Daff ang umatake kay David at nakagat sya.

"Daff, no!" Iyak ko.

Sinaksak ni Juan ang ulo ni David and the body fell on the floor. Agad naman akong lumapit kay Daff na naiiyak.

"Bakit mo ginawa yun?" Tanong ko sa kanya na naluluha.

"Mas malaki ang chance na mag survive ka keysa saken." Sagot nya. "Wag moko alalahanin, sagipin mo na ang sarili mo."

"Hindi, hindi pwedeng iwan kita dito."

"May favor ako besh, pede patayin mo ako?" Binigay nya saken ang kutsilyo na nahanap nya. "Ayokong maging katulad sa kanila."

"No, don't ask this of me! Hindi ko kayang patayin ka!"

"Please besh, mas gugustuhin konang mamatay keysa maging katulad nila ako at ako pa ang makapatay sa inyo."

Hinigpitan ko ang hawak sa kutsilyo, hinding hindi ko makakaya na patayin sya. Pero not long after, bigla nalang syang nangisay.

"Daff! No, please!" I cried kasi alam kona kung ano ang mangyayare. "Don't leave me..."

"Let me do this one." Kinuha saken ni Marj ang kutsilyo at lumuhod sa tabi ni Daff.

"I'm sorry..." Sabi nya bago nya hiwakaan ang ulo ni Daff.

Before I can witness what will happen, inikot ako ni Simon at inakap nya ako.

"It's okay, you're okay. This is what Daff wants." Saad saken ni Simon.

Narinig ko ang pag sigaw ni Daff na Rawr bago sya natahimik. Naalala ko kung bakit sya nakagat at tinignan ko si Demonia.

"Bakit mo ginawa yun?! You killed my bestfriend!" Sigaw ko and she scoffed.

"Deserve nya yun! Tyaka dapat mag pasalamat sya because her sacrificing wasn't in vain. I get to live and that's what matters." Pag-mamayabang nya.

"Demonyo ka!" Naunahan ako ni Maurum na mag sabi ng salitang iyun.

Everything went so fast na hindi ko namalayan na sinaksak na ni Maurum si Demonia sa legs nya. Demonia screamed in agony as she fell on her knees.

"Matagal na kitang gustong patayin! I witnessed how you and Hans hurt ate Cass so much, pasalamat ka may natitira pa akong awa!" Sigaw ni Maurum.

"Alright, we need to move." Simon said at tinignan ko ulit si Daff.

Keith covered her with his jacket at hindi man ako makapaniwala na wala na sya, kailangan na naming umalis.

I will never forget you Daff, may you rest in peace

"Guys, don't leave me please." Pag-mamakaawa ni Demonia.

"Someone like you deserves what you have now, buti nga sayo." Sabi ni Maurum.

Hindi man kami close pero I'm glad that she was the one who avenged Daff.

"Stay close to me Cass." Payo ni Simon.

Lumabas na kami sa room at sinusundan namin si Simon. 

Rawr!

Tumingin ako sa lab at nabuhay muli si Rose. Nag mamadaling umalis si Demonia but she failed because of her injury.

"Tulungan nyoko please! Wag nyoko iwan!" Sigaw nya pero sinaraduhan sya ni Marj ng pintuan. "MGA WALANG HIYA KAYO! AAAAAHHHH!"

So far, wala kaming na encounter na zombie until we made it to the first floor. Nagsitak-buhan kaming lahat. Yung iba ay napahiwalay sa amin pero hindi yun ang priority ko. Dahil mas mabilis tumakbo si Simon keysa sa aken, I needed to focus on catching up with him.

We turned around the corner at hinampas nya ng bat ang zombie na lumapit sa amin. May tatlo pang dumating kaya binitawan nya muna ang kamay ko.

"Stay behind me Cass!" He managed to kill two of the zombies but was caught with the last one.

Dumating si Keith at pinatay ang zombie at tumanod si Simon.

"Thanks bro."

"No problem bro."

Pinag patuloy namin ang pag takbo hangang sa makarating kami sa ground floor. Nakita namin ang bus and it was at least 100 metres away from us.

"We need to get into that bus." Sabi ni Simon pero may isang problema lang.

Sobrang daming zombie ang nakakalat sa ground floor.

"Pede kong takbuhin tapos idrive papalapit, dapat mag handa kayong sumakay." Sabi ni Simon at tinignan ko sya. "Wag kang mag alala, babalik ako sayo. I promise."

Hinalikan nya ako ng mabilisan bago sya nag prepare sa pag takbo.

"Mag iingat ka." Saad ko at ngumiti sya sa aken.

"Ano kaba, MVP player kaya tong jowa mo. Wala saken mga zombie nayan." He reassured me at nag nod nalang ako. "Make sure to protect her bro."

At tumakbo na si Simon papunta sa bus. Madaming zombie ang nakapansin sa kanya at sinundan sya. Yung iba naman ay nakita kami kaya pumunta sila sa direksyon namin. Si Keith at Juan ang pumatay sa mga zombie.

Simon suddenly tripped but he immediately ng malapit na sya sa bus.

No!

Gumapang si Simon sa ilalim ng bus at pinag tatadyakan ang mga zombie. I was relief when he made it inside the bus at hindi sya nag aksayang paandarin ito kaso hindi umabot sa amin because of the rooftop. It was at least twenty metres away from us now.

"We have to sprint." Sabi ni Keith at nag nod lahat.

"Girls stay behind me, Keith you defend the back." Juan instructed at nag agree ang lahat.

Tumakbo na kaming lahat, zombies coming from everywhere and the closest one was killed instantly. 

"Go!" Nag stay si Juan sa labas ng pinto ng makarating kami at hinintay nya na makapasok ang mga babae.

"Ah!" Napasigaw si Keith.

Nakasakay na kami ni Yvonne ng hilain ng zombie ang paa ni Keith.

"Keith!" Tawag ni Marj at sinipa ang zombie.

Mabilisan silang nakaalis at nakapasok sa bus. Pinatay ni Juan ang pinaka malapit na zombie bago sya pumasok sa bus. Sinarado ni Simon ang pintuan at ang lahat ng zombie ay pumalibot sa bus.

"Everyone okay?" Tanong ni Simon at nag nod ang lahat.

Tinignan muna ako ni Simon and checked if I was fine. When he was sure na okay lang ako, drinive nya na ang bus. Madaming zombie ang nasagasaan at marami ang tumatakbo papunta sa amen. 

I looked around outside at napaupo dahil nang hina ang mga paa ko. Hindi namin alam kung paano nag simula ang mga zombie pero ng dahil sa kanila, wala na ang bestfriend ko na si Daff. 

Nakaalis na kami sa school grounds, sa labas ay mas maraming zombie at ang mga buildings ay sira sira. May mga taong nakakain, may mga tumatakbo at kung kakayanin, tinulungan namin ang iba. In total, there's twenty of us inside the bus. 

"Wala namang nakagay sa inyo diba?!" Tanong ni Juan habang chinecheck ang mga tao.

"Simon, anong plano naten ngayon?" Tanong ko kay Simon.

He looked into a distant at alam kong nag iisip sya.

"We have a house in the mountain that should be safe, we have a storage that can last all of us inside this bus for at least two years." Sagot nya na tila may alinlangan sya. "Ang problema ngalang, kailangan nateng makaalis ng city but we don't have much gas in this bus."

Tinuro nya ang meter at less than half ang gas na nasa bus.

"Kung makahanap tayo ng gas station without too much zombies, then we can probably refuel." Explain ni Simon.

"Nasaan ang anak ko?! Nawawala ang anak ko!" Sigaw ng isang nanay. 

Inakala namin na epekto eto ng mga zombies pero biglaan na lamang napasigaw si Keith.

"No! Marj!" May hinila sya na bata at isang zombie iyun.

Pinag sasaksak nya ang zombie at tinulak sya nang nanay ng bata.

"Anak ko yan!" Inakap ng nanay ang anak nya at kinagatan sya neto.

"Palabasin mo ako!" May isang lalake na nag panic at hinila ang manubela.

Tumalsik ako and hit my head on one of the pole causing me to blackout.

"..s..."

".as..."

"Cass!" I shot my eyes open at nakita ko si Simon. "Oh thank God you're okay!"

Inakap nya ako. Medyo blurry pa ang paningin ko at nahihilo. As soon as I regained my consciousness, nakita ko na nakabaliktad ang bus at napapalibutan kami ng zombies. 

"We need to go!" Tinulungan nya akong makatayo na medyo wobbly pa ang katawan ko.

I looked everywhere, marami ang patay, injured, umiiyak at nag papanic. Si Juan at Yvonne ay patay nadin. Nakita ko si Keith, hawak ang katawan ni Marj na nangingisay. 

"Kailangan na nateng umalis." Sabi ni Simon at binasag ang salamin where there wasn't any zombies. 

"P-pero si Marj at Keith..." Turo ko and Simon cupped my face.

"Keith wants to stay with her until the end, I need to keep you alive." Sabi nya.

Nang namulat ang mga mata ni Marj, inakap sya ng mahigpit ni Keith bago sya nakagat. 

"I promise not to leave you alone..." Saad ni Keith.

Before I can react, hinila na ako ni Simon papalayo sa kanila. It took me a while before I can grasp of reality.

No... not Marj too... Daff... why is this happening?!

Pumunta kami sa pinaka malapit na building at pumasok sa isang room. Sa sobrang pagod ko, muntikan na akong mahulog sa lapag pero sinalo ako ni Simon.

"Are you okay?" Tanong nya at nag oo ako. "I'll go check around to see if it's safe."

Iniwan ako ni Simon at maya maya ay bigla syang sumigaw. Nag madali akong pumunta sa kinaroroonan nya, which was sa kitchen at may patay na zombie sa counter. 

"Cass... I'm sorry but I can't protect you any longer." Sabi nya habang pinakita ang kagat sa kanyang kamay.

"No, not you as well. Wag mokong iwan please!" I rushed towards him at inakap sya.

"He was behind me, I didn't see him. I'm sorry pero kailangan mo nang umalis. Hindi ko alam kung ilan ang zombie na naririto but you need to survive. I love you so much Cass." Hinalikan nya ako pero agad naman syang humiwalay. 

Rawr! 

May tatlong zombies na dumating galing sa bedroom at tinulak ako ni Simon sa exit.

"You must survive, I love you so much." Sabi nya.

"I-i Love you too." I cried.

The last thing I saw was his smile and the three zombies coming towards him bago nya sinara ang pintuan. May mga zombies na nag appear sa corner kaya tumakbo na ako.

Everyone is gone... Simon, Daff, Marj, Keith... Juan, Yvonne...

Hindi ko alam kung san ako pupunta, I just want to get out of here. I just want all of this to be a nightmare and I would wake up from it soon. 

I ended up in a place where there's a lot of zombies, they all chased me as soon as they saw me. I ran away at the opposite place and ran as fast as I could.

As luck would have it, nadapa ako. Naka-catch up ang mga zombies as aken at pinag kakagat nila ako. Sumigaw ako sa saket at umiyak. Ramdam na ramdam ko ang bawat kagat and I was losing consciousness. 

"CASS!" Nagulat ako ng sigawan ako ni kuya.

I looked around and saw that I was back in my bedroom and was sweating so bad. 

"Ginagawa mo? Kanina kapa sigaw ng sigaw." Sabi ng kuya ko at hinawakan ko ang dibdib ko na napakalakas ng tibok. "Sobra din ang pawis mo. Siguro nag wet dreams kanoh?"

"Lumabas kanga kuya!" Binato ko ang unan ko at agad naman syang umalis.

Napahiga ulit ako at napatitig sa ceiling. 

Panaginip lang pala... buti nalang hindi totoo...