Ze zitten nog steeds achter me aan. Ik ren voor mijn leven. Ze mogen me niet opnieuw te pakken krijgen. Behendig spring ik over de stapel dozen heen dat midden op de weg staat. Waar ben ik eigenlijk? Later, eerst moet ik hier wegkomen en mijn achtervolgers zien af te schudden. Ik glip een smal zijstraatje in. Als ze me hier vinden... dan ben ik het haasje. Ik kan me hier niet verstoppen. Ik ben ook nog eens moe..... Plotseling bots ik tegen iemand op.…
Hallo allemaal!Als je dit leest, leuk! Ik begin net met Wattpad dus ik hoop dat jullie dit wat vinden...Dit is m'n eerste boek. Als Anne-Lore erachter komt dat ze een fee is, verandert haar hele leven. Ze wordt achterna gezeten door mannen die in het zwart gekleed zijn en ze moet ondertussen ook nog geheim houden voor haar vrienden dat ze een fee is. Als dat maar goed gaat......Enjoy…
Ik probeer te rennen terwijl ik meegesleurd wordt door de blonde jongen met groene ogen, maar mijn bont en blauwe lichaam was zo stijf als wat en ik struikelde vaker dan dat ik wegrende. Ik wilde wel weg, weg van dit kamp van kidnappers, naar Emara. Ik moet ze vertellen over Tirakné en Tony, die weet-ik-veel-waar is. Ik krijg weer tranen in mijn ogen als ik aan hem denk. Geldar zei dat hij hem persoonlijk begraven had, en ik had er niet bij mogen zijn. Mooie vriendin. Ik struikel weer en word daardoor iets te letterlijk meegesleurd, terwijl ik zwakjes weer probeer te lopen. "Nog even volhouden! We zijn er bijna!" roept de blonde jongen terwijl hij me overeind helpt. "Je hoeft niet te schreeuwen." mompel ik. De jongen antwoordde niet en rende verder, met mij achter hem aan. Achter ons gingen de bandieten door het lint, maar alle pijlen die ze afschoten misten hun doel. Heel even krijg ik de neiging om gewoon stilte blijven staan en een pijl door mijn hart te laten jagen, zodat ik weer bij Tony kan zijn. Nee- spreek ik mezelf streng toe. Je mag niet opgeven. Vecht door. Doe het voor Tony.…
Het geklop op hout liet me uit mijn gedachten opschrikken. Het was niet een vuist tegen de deur, wat betekende dat we eten zouden krijgen, maar alsof ze iets aan het bouwen waren. Er werd op de deur geklopt. Er kwam een Isitope naar binnen en legde het brood op de enige tafel die in deze miezerige gevangenis stond. Hij had een gezicht van 'ikweetietswatjijnietweet' en dat 'iets' was erg grappig. Ik werp vlug een blik naar buiten. Er werd aan een houten podium gewerkt. De Isitope ging weer weg en sloot de deur achter zich. "En? Wat zag je?" Iedereen keek me nieuwsgierig aan. "Een podium." antwoord ik bedrukt. "Maar dag is toch goed? Misschien gaan ze een toneelstuk opvoeren." Ik wist meteen dat Jenny de sfeer wilde beteren, maar dit nieuws was juist een domper. Dat podium kon inderdaad zijn omdat ze een toneelstuk gingen opvoeren. Maar het kan ook zijn dat ze ons gaan executeren. Eigenlijk boeit het me niet zo. Als ik dood ben kan ik bij Sil zijn.…
Shay Collins is nieuw in de stad. Hij ontmoet Jill, een mysterieus meisje met een geheim. Hij sluit vriendschap met haar en probeert achter het geheim te komen, maar Jill is erg in zichzelf en wil er niks over kwijt. Zijn vrienden vertellen hem over een gijzeling, waar Jill een van de slachtoffers van was. Meer wilden ze er niet over kwijt. Als hij toevallig een krantenartikel onder zijn ogen krijgt over een gijzeling komt hij achter de verschrikkelijke waarheid. Hij wil Jill helpen, maar die wil niet geholpen worden. Door niemand. Shay weet dat ze het nodig heeft, dus gaat hij omdat zijn vriend dat aanbood samen met haar meedoen aan de talentenjacht in een bandje, zodat ze even los kan komen van alles wat haar verdrietig maakt. Maar ondertussen krijgt hij steeds meer gevoelens voor het terughoudende meisje. Zal hij haar kunnen helpen?Jill Ellens heeft een gijzeling meegemaakt waarbij haar broer is overleden. Ze probeert een normaal leven te leiden, maar de black-outs en het schuldgevoel helpen daar niet echt bij. Ze is ervan overtuigd dat het haar schuld is, dat haar broer Timo nu niet meer leeft. Als ze Shay ontmoet krijgt ze ongewild gevoelens voor hem. Hij wil haar helpen, maar Jill wil niet geholpen worden. Het liefst wil ze dood, maar Shay en familie weerhouden haar ervan. Net als zingen, haar enige hobby. Ze probeert haar leven gewoon te leiden, en net als dat haar lijkt te lukken krijgt haar moeder een ernstige ziekte. Haar gevoelens worden door elkaar gegooid, de black-outs worden erger en het schuldgevoel wordt alsmaar groter. Kan ze het nog wel aan?…
De dag dat Annelore erachter komt dat ze een fee is, kan zowel omschreven worden als de beste en de slechtste dag van haar leven. Beste omdat het al vanaf dat ze klein was een droom was om magische krachten te hebben, slechtste omdat ze nu achterna wordt gezeten door een stelletje idioten die zich graag in het zwart kleden.Net verhuisd, nieuwe school, nieuwe vrienden en dan ook nog nieuwe krachten waar ze mee om moet leren gaan. Dit beloofde een leuk jaar te worden.Dit is een herschreven versie van mijn eerste boek hier op Wattpad, Magic....Ik hoop dat jullie hier ook van gaan genieten oude lezers! En nieuwe lezers, ik hoop dat jullie de oude boeken eens gaan bekijken om te kijken wat je ervan vindt.Love you guys!…
Na de verdwijning van Anne-Lore heeft de rest van de Zes er niet zoveel zin meer in. Annebell eet niet meer, Daan slaapt alleen nog maar, Tom haalt alleen nog maar zessen (normaal negens en tienen), Lisa is niet vrolijk meer en Thijs zegt geen woord. Als Anne-Lore onverwachts opduikt gaan haar vrienden naar haar op zoek. Terwijl haar vrienden naar haar zoeken, zoekt Anne-Lore naar haar geheugen. Ze hoopt door te reizen haar geheugen terug te krijgen. Op die reis ontmoet ze veel mensen en wezens, die haar graag helpen. Maar ondertussen zijn de Duisterlingen haar ook op het spoor. Zullen haar vrienden haar op tijd vinden? Zal ze haar geheugen terugkrijgen? En het belangrijkste, komt het ooit nog goed?Misschien handig om te doen, lees deel 1. Het heet Magic.... en daarin staat het verhaal dat hieraan vooraf ging. Let niet op de slechtheid van het verhaal Magic.... op het begin, dat wordt later in het boek beter. Veel leesplezier!xoxo_writer_xoxo…
Anne-Lore is terug, heeft haar geheugen en het lijkt erop dat de Voorspelling eindelijk kan beginnen. Ian helpt zo goed en kwaad als hij kan en probeert ondertussen het geheim van zijn vader te verzwijgen, een geheim die zelfs de Duisterlingen niet weten.Maar als hij achter het verhaal van zijn vaders verleden komt raakt hij in de war.Wat is zijn vaders eigenlijke doel?Tom komt ondertussen via die website erachter dat er iets rommelt bij de Duisterlingen. Zelfs de Duisterlingen beginnen vraagtekens te krijgen bij Ziltan en zijn doel. Wat als ze helemaal niet tegen de Duisterlingen maar tegen Ziltan vechten?Maar de ramp is pas compleet als de Zes hun bestemming moeten volgen en op reis gaan naar het onbekende, op zoek naar iemand die weet hoe ze Ziltan kunnen stoppen. Ze moeten allerlei gevaren trotseren en komen achter geheimen die nog nooit zijn vertoond.Is de bedoeling van Ziltan echt slecht? Of hebben de feeën iets gedaan waardoor de Duisterlingen als slecht bestempeld worden? Zijn de bedoelingen van alle feeën wel even juist geweest?Kan de Voorspelling nog op tijd voltooid worden?…
Heyy iedereen,Leuk dat je hiernaar kijkt, maar dit is geen fictie.Dit is een boek waarin ik boeken waarin ik aan het schrijven en (en enthousiast over ben) inzet om te kijken of jullie (de lezers) het ook leuk vinden.Als je even wilt kijken, graag!Stem op de boeken die je leuk lijken en reageer als je wat ideeën wil geven of vragen wilt stellen. Ik reageer op alles wat ik kan.Alvast bedankt!xoxo_writer_xoxo(Ps: wil je jouw verhaal promoten? Dat kan! Stuur me een reactie of gewoon een berichtje en geef aan hoe ik het hierin moet zetten, of maak zelf vlug even een hoofdstukje)…
Ik sta in een hoekje, met naast me Tony en Goldur. Wat hebben we ooit misdaan? Ik leg een pijl op mijn boog, maar voordat ik schieten kon waren ze al bij ons. Soldaten van de koning. Het hele grijze jagerskorps is opgedeeld. De meesten zitten in de gevangenis, net als Will. Andere zijn ergens, zoals Gilan. En weer anderen verraden de rest in ruil voor vrijheid, zoals de grijze jager die nu voor ons staat, naast de soldaten van de koning. Of ze ook het in bevel van koning Arnaut hier staan durf ik te betwijfelen. Wat er ook aan de hand is, we moeten iets doen. We moeten ons hergroeperen en achter de waarheid komen, alleen dan kunnen we onze onschuld bewijzen. Ik bedenk me iets. Begaan ze geen misdaad als ze mij en Goldur gevangen nemen? Dan breekt er oorlog uit tussen Emara en Araluen. Goldur vangt een zwaard op die mijn hoofd anders zou doorboren. Nee, ik denk niet dat ze daarop letten. Dan hebben we nog een optie. Vechten.…
Audrey Harper is een gewoon veertienjarig meisje.Tenminste, tot de dag dat ze aangevallen werd door wezens die Dementors genoemd worden.Nog half in shock komt ze te weten dat ze een heks is, en eigenlijk op Hogwarts hoort te zitten.Haar moeder stemt toe en Audrey's leven verandert van een gewoon tienerleven op de middelbare naar een abnormaal heksen leven op Hogwarts.Elke dag moet ze toveren, drankjes brouwen, planten verbouwen en nog veel meer dingen doen, dingen waarvan ze altijd al had gedacht dat ze enkel in boeken voor konden komen.Ze maakt vrienden en heeft een enorm leuke tijd, tot ze er achter komt dat niet alle Death Eaters achter slot en grendel zitten en ze zich proberen te hergroeperen en Lord Voldemort te wreken.Ineens veranderd alles in een nachtmerrie, een waar niet zo makkelijk uit te komen valt.LET OP:Dit boek is voor de schrijfwedstrijd van @myvs002…
Silferina kijkt me nieuwsgierig aan. "Wat wil je zeggen?" Ik tuur in de verte, naar de plek waar ik het geluid hoorde. "We worden bekeken." fluister ik. Dat was niet wat ik wilde zeggen, maar het is wel van belang. Als iemand meeluistert kan ik het nooit veilig gewoon zeggen. Sil tuurt naar de plek waar ik het geluid vandaan hoorde komen. Ze knikt. Ik wilde haar nog zeggen dat ik iets anders zeggen wilde, maar ik werd ruw onderbroken door een pijl die onze kant op suist. "Duiken!" schreeuwt Will, terwijl de pijl over mijn hoofd heen suist. Ze weten het. Ze weten dat ik weten wat zij weten en waarvan zij willen dat niemand het weet. Gut wat ingewikkeld. Een tweede pijl volgt de eerste, en ik moet helemaal tegen Bellado aan liggen om niet geraakt te worden. "Snel." zeg ik in zijn oor. "Haal ons hier vandaan." Bellado hinnikt, alsof hij snapt wat ik bedoel. Net als hij weg wil schieten komt er een derde pijl op me af gesuisd. Ik wist meteen al dat die raak zou zijn, maar probeerde hem toch te ontwijken. Een felle pijnscheut vanuit mijn linkerarm baant zich een weg naar mijn mond, die zich vult met een warme schreeuw. "Tony!" hoor ik Silferina roepen. Ik haal mijn hand weg van de plek waar de pijl me raakte. Vol afschuw staar ik naar de met bloed doordrenkte hand. Mijn hoofd begint te tollen als ik ook nog iets anders zie. Een groene vloeistof, gemengd met het bloed. "Tony!" Silferina's wanhopige schreeuw was het laatste wat ik hoorde. Toen werd alles zwart.…