Pandzia8

Znasz to uczucie? Chcesz coś powiedziesz, ale słowa nie wydostają się z gardła. A pamiętasz te momenty w klasie, gdy nauczyciel zadaje pytanie? Twoja ręka wędruje ku górze czy raczej siedzisz cicho i czekasz, co inni mają do powiedzenia? Ja nauczyłam się jednego. Mówią, że milczenie jest złotem, ale czasem milcząc, tracimy bardzo wiele.Tu właśnie chcę wspomnieć o tych sprawach przemilacznych i może zachęcić Was do udziału w małej duskusji. Czasem najlepszym rozwiązaniem jest ołówek i kawałek papieru.Cudowną okładkę wykonała @Kanapkazpomidorem. Dziękuję!…

Pandzia8

Pragnę dostrzec coś więcej niż to, co można zobaczyć poprzez mędrca szkiełko i oko. Wierzę, że z chwilą, gdy moje serce przestanie bić - to wcale nie jest koniec, że to po prostu tylko przejście, zmiana. Że czeka mnie coś lepszego od ziemskiego życia. Nowa wędrówka.Pozwolę sobie przedstawić Wam moją rodzinę. Czułą, wrażliwa matkę - Miłość. Zawsze wspierającą żonę - Wiarę. I nasz największy skarb - Nadzieję, naszą córkę.Zapraszam Was do mojej głowy i mojego serca. Tutaj podzielę się z Wami przemyśleniami i, mam nadzieję, skłonię Was do jakiś refleksji.Uwaga! Opowiadanie nie ma konkretnej fabuły, jeśli na nią liczycie, to zapraszam na "Cry, Angel".Okładka jest dziełem @bbejbb. Dziękuję!…

Pandzia8

Utopijne różowe marzenia o miłości. Kłamstwo, którego nie umie wykryć. On otaczający ją ze wszystkich stron. I ja, jedyna szara w jej różowym świecie.Metaforycznie przedstawiona historia dziewczyny z jednego z wymiarów. Z wymiaru, w którym straciła wszystko.Praca początkowo napisana na potrzeby akcji @adriananitaniteczka, za jej radą umieszczona w osobnym opowiadaniu.Okładka jest dziełem @ave-magdaDziękuję!…

Pandzia8

Narodził się i pierwsza twarz, jaką ujrzał, nie należała do jego matki. Należała do jego Anioła. Dlaczego on? Dlaczego małe dziecko, a potem dorosły mężczyzna, który chciał mieć całkiem normalne życie, musi widzieć wszędzie te przeklęte Anioły? Odpowiedź okazała się prosta: jest w nim zbyt wiele dobra... - Myślę, że nie miałaś racji, mówiąc, że ludzie widzieliby więcej, gdyby chcieli. Oni chcą widzieć, ale nie potrafią patrzeć.- Jest jedna zasada dla ogółu, nie ma jednej zasady do jednostki - odpowiedziała zagadkowo.- Twoja sytuacja jest jeszcze inna. Widzisz to, ale nie pragniesz tego widzieć. Nie umiesz zaakceptować tego, że złamałaś "zasady".#18 w opowiadanie ❤#35 w opowiadanie!#60 w opowiadanie#92 w opowiadanie…