Ο Φρίντριχ και ο Ντέιβ είναι φίλοι από παλιά. Μεγαλωμένοι στους δρόμους και μυημένοι στην τέχνη της κλεψιάς και της παγαποντιάς, αρπάζουν κάθε ευκαιρία που θα βρεθεί στον δρόμο τους. Μα τί θα συμβεί όταν μία από αυτές τις πολυπόθητες ευκαιρίες καταλήξει κάλπικη; Μία σύντομη ιστορία γεμάτη φαντασία, γέλιο και περιπέτεια!…
Στις κορυφές της περιφέρειας Γουνάν, εδώ και αρκετά χρόνια, εξαφανίζονται δεκάδες ψυχές που τολμάνε να τις εξερευνήσουν με τελευταίο χαμό εκείνον ενός μοναχού. Το μυστήριο καλούνται να λύσουν οι μαθητές της Σχολής Γουασιέν με οδηγούς σε αυτή την αποστολή τον Μεγάλο Αδερφό Ντάε, έναν εξαίσιο πολεμιστή, και τους θρύλους που περικλείουν τόσο τη Περιφέρεια αλλά και τον ποταμό Μπάο Λαν. Το ταξίδι είναι επικύνδυνο γεμάτο μυστικά, κρυμμένα για χιλιάδες χρόνια ενώ η οργή ατιμασμένων θεών θα φέρουν μονάχα θάνατο και πόνο στους νεαρούς πολεμιστές. Ακολουθήστε τον Γου Σι, έναν πολλά υποσχόμενα νεαρό, και τα υπόλοιπα αδέρφια του σε μια περιπέτεια γεμάτη δράση, τρόμο και μύθους που ξεπροβάλουν από τα άδυτα του κάτω κόσμου!Μετάφραση εξωφύλλου: Αποδέσμευσε τον πόνο της μακρινής νύχτας…
Είναι ένας νεαρός ζωγράφος ο οποίος μένει σε μία ετοιμόρροπη κλασική μονοκατοικία, κληρονομιά του μακαρίτη θείου του. Δίχως κάτι άλλο να γεμίζει την ζωή του, γεμίζει τις ανιαρές μέρες του κλειδωμένος στο μικρό εργαστήρι με ένα πινέλο στο χέρι και ένα μπουκάλι ουίσκι στο άλλο, αδειάζοντας το τελευταίο πιο γρήγορα από ό,τι γεμίζει τους πίνακες του. Μα αυτή η μακροχρόνια κατάχρηση και αυτοκαταστροφή θα ξεπεράσει τα όρια του και θα τον φέρει κοντά στον θάνατο. Aλλά, ένα αναπάντεχο πρόσωπο θα του θυμίσει πως η ζωή δεν είναι παρά ένας άδειος καμβάς και τα χρώματα τα επιλέγουμε και τα βάζουμε εμείς οι ίδιοι.…
«....Μια άβυσσος με μυριάδες αστέρια να μας φωτίζουν τον δρόμο προς την ελπίδα» γέλασε στη μνήμη των λόγων του Κόνορ. Γέλασε δυνατά και ειρωνικά. Γέλασε με την καρδιά του όλη και αυτό το γέλιο έβγαλε από μέσα του όλη την κρυμμένη θλίψη και την ντροπή.... Σπάραζε για την ανθρωπότητα που είχε εναποθέσει τις ελπίδες της σε τούτο το ταξίδι. Διότι, αν διένυαν μια άβυσσο όπως ακριβώς υποστήριζε ο Κόνορ, τότε τα τέρατα δεν θα αργούσαν να εμφανιστούν και στις περισσότερες ιστορίες οι δαίμονες ήταν μονάχα προσωπεία των πιο αναπάντεχων ανθρώπων."…
Η επιφάνεια της Γης έχει καταστραφεί ολοκληρωτικά στερώντας τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Οι ελάχιστοι που απέμειναν από το ανθρώπινο είδος βρήκαν καταφύγιο στα έγκατα της γης. Τα χρόνια πέρασαν και σιγά - σιγά και έπειτα από σχεδόν 200 χρόνια η πραγμαιτκή αιτία της καταστροφής ξεχάστηκε ίσως και εκούσια. Μονάχα οικασίες έμειναν πίσω και ιστορίες τρόμου για να γεμίζουν τις ανιαρές ώρες. Αλλά, Εκείνος γνωρίζει. Συνεχίζει να θυμάται πως η ύβρις της ανθρώπινης ματαιοδοξίας έφερε το τέλος και έχει σκοπό να τους το υπενθυμίσει.Ένα σύντομο διήγημα δυστοπικής φαντασίας που κρύβει τις μεγάλες αλήθειες για το ανθρώπινο είδος.…
Συλλογή διηγημάτων έκτασης 121 λέξεων. Κάποιες ιστορίες βγαλμένες από την καθημερινότητα και άλλες που πηγάζουν από κόσμους μακρινούς και φανταστικούς. Μα η κάθε μια τους αποτελεί μοναδικό ταξίδι στο άγνωστο.…
Συλλογή διηγημάτων με έναν μονάχα κοινό παράγοντα: τη μελαγχολία γύρω από την έννοια του έρωτα....«Ο Πλάτωνας μιλούσε για τους αρχικούς ανθρώπους ως πλάσματα με δύο κεφάλια, δυο ζευγάρια χέρια και πόδια και κάποια στιγμή ο Δίας με έναν κεραυνό τους χώρισε, αναγκάζοντάς τους να περάσουν μια ζωή αναζητώντας το άλλο τους μισό. Εγώ το βρήκα...Ο Φίλιππος ήταν εγώ, και εγώ ήμουν ο Φίλιππος»...…