Następnego ranka Hermiona obudziła się późno, ponieważ nie mogła spać przez większość nocy. Na szczęście miała dzień wolny, w przeciwieństwie do Luny i Ginny, które wyszły, zanim wstała. Na stole znalazła kilka naleśników i wiadomość od Ginny.

Doberek, Miona!

Zrobiłam je dla Ciebie w podziękowaniu za to, że pozwoliłaś mi zostać.

Do zobaczenia później,

Gin W. x

Kiedy Hermiona skończyła jeść, rozległo się pukanie do drzwi. Otworzyła je i zobaczyła, że Pansy wciąż ma na sobie spodnie od piżamy i bluzę z kapturem, zakrywającą twarz.

— Mogę w czymś pomóc? — zapytała Hermiona.

— W moim budynku nie ma wody. — Skrzywiła się Pansy. — Mogę skorzystać z waszego prysznica? Skorzystałabym u Blaise'a, ale wiedząc, że wszyscy trzej go dzielą, denerwuję się samym korzystaniem z toalety.

Hermiona uśmiechnęła się i wpuściła ją do środka. Pansy szybko przeszła do łazienki, zatrzaskując za sobą drzwi. Hermiona nigdy nie przypuszczała przez te wszystkie lata znajomości, że Pansy Parkinson będzie prosić o skorzystanie z prysznica. Z drugiej strony, nie sądziła, że jej współlokatorką będzie Luna, która spotyka się z Teodorem Nottem, ani że Draco Malfoy ją pocałuje. Ach, no tak. Pansy wróciła po zaledwie kilku minutach.

— Coś nie tak? — zapytała Hermiona.

— Tam jest ogromny pająk. Proszę, pozbądź się go! — zawołała.

Hermiona musiała przygryźć wargę, żeby powstrzymać się od śmiechu, i weszła za nią. Zlokalizowała pająka i pomogła mu wyjść przez okno.

— Proszę bar... na brodę Merlina! — wykrzyknęła Hermiona.

— Co jest? — zapytała Pansy.

— Patrz! — Hermiona sięgnęła do kosza i wyjęła niebieski patyk z napisem „Pozytywny".

— Dobry Boże! Czyje to? — załkała Pansy.

— Hmm, nie wiem, poczekaj, wyjmę mój tester rozróżniania sików! — powiedziała sarkastycznie Hermiona.

— To musi być Luny — powiedziała Pansy. — Jeśli Ginny wczoraj u was była.

— Skąd wiedziałaś?

— Blaise.

Obie wróciły do salonu lekko zszokowane, ale podekscytowane Luną. Usiadły na sofie, kiedy drzwi się otworzyły i weszła Ginny z uśmiechem, który sięgał niemal jej oczu.

— Hej! Zapomniałam, że mam dzisiaj wolne! — zaśmiała się. — Wszystko dobrze? — Zaczęła się krzątać po kuchni i wyglądała na zdenerwowaną.

— Cóż... Myślimy, że Luna jest w ciąży! — Pansy pisnęła, zrywając się na równe nogi i wyrzucając ręce w powietrze.

Ginny podniosła głowę i upuściła butelkę wody, którą trzymała.

— C-co? — jąkała się.

— Tak, właśnie znalazłyśmy jej test w koszu! — wykrzyknęła Hermiona, również wstając.

— Luna nie jest w ciąży — szepnęła Ginny.

— Skąd wiesz? — zapytała Pansy.

— Bo to ja jestem — odszepnęła w odpowiedzi.

Szczęki Hermiony i Pansy opadły z szoku. Wpatrywały się w Ginny, która załamała ręce i przenosiła ciężar ciała z nogi na nogę. Drzwi się otworzyły i wszedł Teo. Zdezorientowany spojrzał na trzy kobiety.

— Taa, wrócę później — mruknął i wyszedł.

— Jesteś w ciąży?! — krzyknęła Hermiona, a Ginny skinęła głową.

— Jak długo wiesz?! — zapytała Pansy.

— Kilka tygodni temu... zrobiłam test, ale dowiedziałam się, że nie był dokładny, więc... zrobiłam kolejny — wymamrotała Ginny. — Dlatego nie chciałam, żeby Harry jechał na misję.

— Harry wie? — zapytała Hermiona nerwowo, a Ginny pokręciła głową. — Gin, musisz mu powiedzieć!

— Nie mogę! Nadal jesteśmy młodzi i... boję się, co pomyśli — wahała się.

— Gin, musisz. Wiem, że to przerażające i wiem, że się martwisz, ale kiedy to zrobisz, poczujesz się o wiele lepiej — poradziła Pansy.

— Ale... Dobra, pójdę już — wyszeptała.

Hermiona mocno ją przytuliła, po czym patrzyła, jak się aportuje.

~*~*~*~*~*~*~*~

Ginny pojawiła się w pustej sypialni ich mieszkania. Wzięła głęboki oddech i powoli przekręciła klamkę. Zeszła po schodach i znalazła Harry'ego w kuchni. Stał do niej plecami i zmywał naczynia.

— Hej — powiedziała cicho.

Harry odwrócił się, zerknął na nią i znów się odwrócił.

— Cześć, wróciłaś na dobre? — rzucił.

— Harry, ja...

— Słuchaj, Gin, wiem, że jest ci ciężko, kiedy wyjeżdżam i ty wiesz, że cię kocham, ale muszę to zrobić. To moja praca i ja...

— Jestem w ciąży. — Słowa opuściły jej usta, zanim zdążyła je powstrzymać.

Harry puścił miskę, którą trzymał; plusnęła głośno, gdy odwrócił się do niej.

— Ty co? — zawahał się. — Jesteś w ciąży?

Ginny powoli skinęła głową, przerażona tym, co Harry powie. Ale on ją zaskoczył, gdy ujął jej twarz w dłonie i namiętnie ją pocałował. Poczuła, jak łzy szczęścia płoną w jej oczach, a fala ulgi ogarnia ciało.

— Nie jesteś zły? — zapytała, gdy się rozdzielili.

— Oczywiście, że nie! Gin, to niesamowite, że będziemy mieć dziecko! — wykrzyknął.

Roześmiała się i przycisnęła swoje czoło do jego.

— Kocham cię, Harry — powiedziała.

— Ja ciebie też kocham, Gin — odpowiedział i owinął ramionami jej talię. — Powiedzmy innym!

— Nie możemy, większość z nich jest w pracy. — Ginny zaśmiała się. — Hermiona i Pansy wiedzą. Znalazły mój test w koszu — myślały, że był Luny.

— Merlinie... będę tatą! — zawołał, rozśmieszając ją ponownie.

— Tak, będziesz. A to dziecko będzie miało najlepszego tatę na świecie — powiedziała Ginny.

— I najlepszą mamę — odpowiedział Harry i ponownie ją pocałował. — Odwołam misję. Może to jednak oznaczać, że będę musiał pracować trochę dłużej niż zwykle, aby to nadrobić.

— W porządku, dziękuję, Harry — powiedziała Ginny.

— Dlatego nie chciałaś, żebym jechał? — zapytał.

— Możliwe — mruknęła.

— Gin, powinnaś była mi powiedzieć.

— Wiem, po prostu się bałam — wyjaśniła.

— Dlaczego? — zapytał, odgarniając jej włosy z oczu.

— Cóż, jesteśmy młodzi i... I ciągle myślę o tym, co napisała Rita Skeeter.

— Gin, ta kobieta jest żałosną kłamczuchą, która tylko próbuje sprawić, by ludzie ją polubili. Nie martw się o to. Jeśli dobrze pamiętam, jestem kłamcą, Hermiona nie jest zbytnio ładna, a Ron jest idiotą, bo wierzy we wszystko, co mu powiem. To nieprawda, bo nie jestem kłamcą, Hermiona jest przepiękna, a Ron nie jest idiotą... Przez większość czasu. A ty nie jesteś taka, jak ona twierdzi, więc nie warto się tym przejmować. — powiedział i wyszedł, by wysłać sowę do swojego szefa — Kingsleya.

~*~*~*~*~*~*~*~

Tego wieczoru wszyscy siedzieli w salonie Harry'ego i Ginny, rozmawiając i zastanawiając się nad tym, co się dzieje. Poprzedniego wieczora Ginny przyszła do Hermiony we łzach, a teraz wszyscy siedzieli i rozmawiali, jak gdyby nigdy nic. Harry i Ginny wstali, skupiając na sobie całą uwagę.

— Wszystko dobrze? — zapytał Neville.

— Jest super i mamy ogłoszenie. Jako że to będzie najbardziej banalne w historii, przygotujcie się. — Ginny uśmiechnęła się.

— Hermiono i Luno, coś jest w piekarniku. Czy możecie tam iść i to przynieść? — poprosił Harry.

Obie dziewczyny skinęły głowami i weszły do kuchni.

— Ron, to mamy dla ciebie, ale jeszcze nie patrz. — Ginny rzuciła w Rona koszulką, którą złapał.

— Chłopaki, na tych kartach są słowa, ale jeszcze ich nie czytajcie. — Harry wręczył każdemu białą kartę. — Pansy, dla ciebie nic nie mamy.

— Uroczo — powiedziała sarkastycznie, ale uśmiechała się, bo wiedziała, co się szykuje.

Dziewczyny wróciły; Luna z talerzem w dłoni.

— To bułka! — wykrzyknęła, brzmiąc na zdezorientowaną.

— Ron, co masz na koszulce? — zapytał Harry.

— Najlepszy Wujek Na Świecie — czyta.

— A chłopaki? — Ginny uśmiechnęła się.

— Smoczek — powiedział Blaise.

— Butelka — dodał Draco.

— Kołyska — odrzekł Neville.

— Pieluchy. — Teo uśmiechnął się.

Wszyscy patrzyli między sobą, lekko zdezorientowani, gdy nagle całość stała się jasna.

— Jesteś w ciąży! — pisnęła Luna, obejmując Ginny.

— Zapłodniłeś moją siostrę... Super — powiedział Ron zniesmaczonym tonem, a Hermiona kopnęła go w goleń.

— Wybaczcie mu, chyba układa w głowie prawdziwą odpowiedź — powiedziała.

— Jak je nazwiecie? — zapytała podekscytowana Luna.

— Lu, my... właśnie się dowiedzieliśmy i jeszcze nie mamy imienia. — Harry roześmiał się.

— Osobiście uważam, że Blaise to świetne imię — zażartował Blaise.

— Albo Teodor! — dodał Teo.

— A może nie? — Ginny uśmiechnęła się.

— Mamy dziewięć miesięcy, by cię przekonać — powiedział Teo.

— Chwila, wiedziałeś? — zapytała Pansy.

— Szczęśliwy traf — odpowiedział i wszyscy się roześmiali.

— Wow, wydaje mi się, że zaledwie wczoraj byłaś moją młodszą siostrą. Teraz jesteś w ciąży i zaręczona... Z moim najlepszym przyjacielem. Ale będę się przyglądać i cieszyć twoim szczęściem — powiedział Ron, przytulając Ginny. — Powiedziałaś już mamie?

— Nie, oczywiście, że nie! Myślisz, że chcę książki o ciąży i ostrzeżenia dotyczące zdrowia psychicznego, kiedy jestem w ciąży od kilku tygodni? — zapytała Ginny.

Przyjaciele spędzili resztę wieczoru na rozmowach i śmiechu.

__________

Witajcie :) dzisiaj pora na kolejną część tej historii. Jak dobrze przewidywaliście, Ginny jest w ciąży. Bardzo żałuję, że te rozdziały nie są dłuższe, no ale nie mam na to wpływi. Co sądzicie o tym rozdziale? Trochę poprawił Wam nastrój?

Kolejny pojawi się w przyszły czwartek.

Tyle ode mnie. Komentujcie i oceniajcie. Enjoy!