" Ελένα τι κάνεις εδώ?" ρώτησε παραξενεμένος ο Ντέιμον. " Έμαθα ότι σας ήρθατε εδώ και ήρθα κι εγώ σαν συνοδός του Στέφαν" του απάντησε αυτή. " Ελένα είναι πολύ επικίνδυνα" αποκρίθηκε ο Στέφαν. " Ναι έχει δίκιο" πετάχτηκε ο Μονρό. Οι Σάλβατορς τον κοιτάξανε άγρια. " Εξαφανίσου θα τα πούμε ποιο μετά εμείς" του είπε σοβαρά ο Στέφαν. Ο Μονρό έφυγε σαν κυνηγημένος. Η Έλενα μπήκε μέσα και ο Στέφαν έκλεισε την πόρτα. " Γιατί το έκανες αυτό Ελένα?" την ρώτησε ο Στέφαν. " Στέφαν ήθελα να έρθω εδώ. Θέλω να μάθω πιο πολλά για το υπερφυσικό" του απάντησε. " Και δεν άντεχες καθόλου μακριά μου" είπε ο Ντέιμον πηγαίνοντας στο μπάνιο για να πλυθεί. " Ο ίδιος σαρκαστικός Ντέιμον που ξέρω" του είπε αυτή. " Το καλό πράγμα δεν πρέπει να αλλάζει" είπε χαμογελώντας πλάγια και έκλεισε την πόρτα του μπάνιου. " Στέφαν μου είχες λείψει" του είπε αυτή χαμογελώντας. " Και μένα μα αυτό το μέρος είναι γεμάτο υπερφυσικά όντα. Μπορείς να πάθεις κάτι και να μην μπορούμε να σε σώσουμε" της είπε σοβαρά αυτός. " Μπορώ να προστατεύσω τον εαυτό μου" του απάντησε αυτή. Αυτό της την κοίταξε και μετά την αγκάλιασε. " Και μένα μου έλειψες" της είπε.

Ο Ντιν ήταν στο γήπεδο ποδοσφαίρου και έπαιζε κλώτσαγε την μπάλα μόνος του. " Σου αρέσει το ποδόσφαιρο ε?" ακούστηκε μια φωνή από πίσω. " Ναι από μικρός" είπε ο Ντιν και γύρισε. " Είναι πολύ ωραίο άθλημα" του αποκρίθηκε ο άνδρας πίσω του. " Πώς σε λένε?" τον ρώτησε ο Ντιν. " Ντέρεκ" του απάντησε αυτός. " Και τι είσαι?" απόρησε. " Λυκάνθρωπος" του είπε εκείνος. " Μάλιστα εγώ..." άρχισε να λέει ο Ντιν μα ο Ντέρεκ τον διέκοψε. " Ναι ξέρω ότι είσαι κυνηγός. Είστε αρκετά διάσημοι εσείς οι Winchesters" του είπε αυτός. " Και δεν φοβάσαι?" τον ρώτησε ο Ντιν. " Γιατί να φοβηθώ? Εγώ μπάλα ήρθα να παίξω όχι ξύλο" του είπε χαμογελαστά ο Ντέρεκ. " Ωραία τότε ας δύουμε τι ξέρεις" είπε εκείνος και έπαιξε πάσα στον Ντέρεκ.

Ο Μονρό μπήκε τρέχοντας στο δωμάτιο του Σον, του Γκάς και του Νικ. " Παιδιά το έσκασα" είπε λαχανιασμένος. " Ευτυχώς" είπε ο Γκάς που ήταν μόνος στο δωμάτιο. " Που είναι η άλλοι?" ρώτησε ο Μονρό.' " Προσπαθούν να σε σώσουν" του απάντησε αυτός. " Πάρε τους και πες τους ότι είμαι καλά" αποκρίθηκε ο Μονρό. Ο Γκάς τους ειδοποίησε μέσω του ασυρμάτου. " Εντάξει τους είπα ότι είσαι καλά" αποκρίθηκε. " Ωραία" είπε και κάθισε. " Να σε ρωτήσω κάτι?" ρώτησε ο Γκάς. " Έλα" του απάντησε ο Μονρό. " Εσείς οι λυκάνθρωποι είστε σαν του σκύλους δηλαδή σας αρέσουν οι μπάλες και τα κόκαλα?" ρώτησε αυτός. " Τι ερώτηση είναι αυτή? Φυσικά όχι" του απάντησε εκείνος. " Ευτυχώς γιατί ήθελα να παίξω με το μπαλάκι μου, μα δεν ήξερα αν μπορούσα να παίξω μπροστά σου" είπε ο Γκάς και έβγαλε το μπαλάκι του για να αρχίσει να παίζει. Άρχισε να το πετάει στο πάτωμα και να το πιάνει, ο Μονρό το κοιτούσε. Μετά από λίγο ο Μονρό πήδηξε και άρπαξε το μπαλάκι του Γκας. "Μα είπες ότι δεν είστε σαν τα σκυλιά" του είπε ο Γκας μπερδεμένος. " Δεν είμαστε μα λατρεύω τοις μπάλες" του απάντησε αυτός ενθουσιασμένος.

Ο Σον περνούσε από την τραπεζαρία για να πάει από το δωμάτιο του. " Σον" ακούστηκε μια γυναικεία φωνή. Ο Σον γύρισε και είδε την Άλλισον να κάθετε σε ένα τραπέζι μόνη. " επ Άλλισον τι κάνεις?" την ρώτησε. " Μια χαρά κάθισε" του είπε και του έδειξε την καρέκλα δίπλα της. Ο Σον κάθισε στην καρέκλα. " Πώς πάει Άλλισον? Έχουμε να τα πούμε από το τρένο" αποκρίθηκε αυτός. " Ναι χαθήκαμε. Κρίμα" του είπε αυτή. " Η Λύντια τι κάνει?" ρώτησε αυτός. " Τα ίδια. Ο Γκάς?" τον ρώτησε εκείνη. " Και αυτός κάνει τα δικά του" της απάντησε αυτός. "Αλλά γιατί έχω μια δουλεία πρέπει να φύγω" είπε ο Σον και σηκώθηκε . " οκ τα λέμε" είπε χαμογελαστά αυτή. O Σον πήγε να φύγει. " Σον" είπε διστακτικά η Άλλισον. " Ναι" της απάντησε αυτός. " Θέλεις μια μέρα να κανονίσουμε καμιά βόλτα η να δούμε καμιά ταινία στο κοιτώνα μου?" τον ρώτησε εκείνη. " Ναι θα ήταν ωραία" είπε χαμογελαστός και έφυγε.

Η Λύντια και η Τζό βρισκόντουσαν στο κοιτώνα τους. " Πάντως είναι ωραία που μένουμε μαζί. Φαίνεσαι καλό κορίτσι" είπε χαμογελαστά η Τζό. " Ναι και εσύ" της υποκρίθηκε. " Γνωρίζεστε καιρό με την Άλλισον?" ρώτησε αυτή. " Όχι πολλά χρόνια" της απάντησε η Λύντια. Η πόρτα χτύπησε και τα δύο κορίτσια κοιταχτήκαν μεταξύ τους. " Ποιος να είναι?" ρώτησε η Λύντια. " Δεν έχω ιδέα. Άσε να ανοίξω εγώ" είπε η Τζο και σηκώθηκε να ανοίξει. " Γεια" είπαν ταυτόχρονα ο Σκότ και ο Stiles χαμογελαστή όταν άνοιξε η Τζο την πόρτα. Η Τζο τους κοίταξε και τους έκλεισε την πόρτα στην μούρη. " Ποιος ήταν?" ρώτησε η Λύντια. " Κάτι παιδιά" της απάντησε εκείνη. " Και γιατί τους έκλεισες την πόρτα στην μούρη? Την ρώτησε. Η Τζο δεν της απάντησε. " Πρέπει να είσαι πιο ευγενική Τζό" είπε η Λύντια και άνοιξε την πόρτα. " Γεια" είπαν ο Σκοτ και o Stiles ταυτόχρονα όταν άνοιξε η πόρτα. " Γεια σας παιδιά" είπε τους είπε χαμογελαστά η Λύντια. Την κοίταξαν και οι δύο περίεργα. " Τι?" απόρησε αυτή. " Δεν θα μας κλείσεις την πόρτα?" την ρώτησε ο Σκοτ. " Όχι" του απάτησε εκείνη. " Ωραία" είπε χαμογελαστός αυτός. " Παιδιά θέλετε να περάσετε μέσα?" ρώτησε η Λύντια. " Ναι" είπαν και οι δύο ταυτόχρονα και μπήκαν μέσα.

Ο Ντέρεκ και ο Ντιν αφού παίζανε για αρκετή ώρα μπάλα κάθισαν να ξεκουραστούν. " Τελικά ξέρεις καλή μπάλα" είπε ο Ντιν λαχανιασμένος. " και εσύ για άνθρωπος δεν πάς πίσω" είπε λαχανιασμένος ο Ντέρεκ. " Να το κανονίζουμε συχνά αυτό" του πρότεινε ο Ντιν. " Αν είναι να περνάμε τόσο καλά. Φυσικά" του απάντησε αυτός. " Ωραία. Τι λες να παίξουμε έναν αγώνα στα 5 και όποιος χάσει κερνάει καφέ?" τον ρώτησε ο Ντιν. " Μέσα" του απάντησε ο Ντέρεκ και σηκώθηκε

Η Έλενα καθόταν με τον Στέφαν και μιλάγανε, τότε βγήκε ο Ντέιμον από το μπάνιο με πετσέτα. " Τι λέτε εσείς οι δύο?" ρώτησε ο Ντέιμον. " Μην σε νοιάζει" του απάντησε ο Στέφαν. " Καλά. Η συζήτηση κορυφής μπορεί να μείνει κρυφή" είπε και πήρε ρούχα για να αλλάξει. " Και πόσο θα καθίσετε σε αυτό το σχολείο?" ρώτησε η Έλενα. " Η φοίτηση είναι τέσσερα χρόνια" της απάντησε. " Πιστεύω ότι θα το αντέξω" είπε αυτή χαμογελαστή. " Εσύ θα το αντέξεις. Εγώ θα δω πως θα αντέξω 4 χρόνια με συγκάτοικο τον Ντέιμον" είπε ο Στέφαν. " Και εγώ σε αγαπάω αδερφούλη" είπε ειρωνικά ο Ντέιμον που βγήκε ντυμένος από το μπάνιο. " Τι θες Ντέιμον?" τον ρώτησε ο Στέφαν. " Πάω μια βόλτα. Φρόνιμα στο δωμάτιο" είπε και έφυγε με χαμογελαστός.

Ο Σκότ με το Stiles καθόντουσαν με την Τζο και την Λύντια και μιλάγανε. " Και τι είστε εσείς παιδιά?" ρώτησε η Λύντια. " Εγώ είμαι λυκάνθρωπος και ο Stiles άνθρωπος" της απάντησε ο Σκοτ. " Εγώ είμαι Μπάνσι και η Τζό κυνηγός" είπε η Λύντια. " Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσω μπάνσι" είπε ο Σκοτ. " Ναι είμαστε σπάνιο είδος" του αποκρίθηκε αυτή. Η πόρτα χτύπησε. " Άσε ανοίγω εγώ" είπε η Τζο και πήγε να ανοίξει. " Κορίτσια ήρθα" είπε η Άλλισον και μπήκε μέσα. " Δεν είμαστε μόνες" είπε η Λύντια. " Το βλέπω. Τι κάνετε παιδιά?" τους ρώτησε. " Μια χαρά" της απάντησε ο Σκοτ. " Τώρα μόλις φεύγαμε. Πάμε Stiles" συμπλήρωσε και σηκώθηκε. " Χάρηκα που τα είπαμε παιδιά" είπε η Λύντια. " Και εμείς" είπε ο Σκοτ και βγήκε από το δωμάτιο με τον Stiles. " Γιατί δεν μίλαγες ρε?" τον ρώτησε. " Είχα παγώσει" απάντησε αυτός. " Έπρεπε να πιάσεις κουβέντα με την Λύντια ώστε να μιλήσω στην Τζο. Αυτό ήταν το σχέδιο" αποκρίθηκε ο Σκοτ. " Πάγωσα. Την άλλη φορά" είπε ο Stiles. " ναι την επόμενη φορά" είπε ο Σκοτ.

Ο Ντιν και ο Ντέρεκ καθόντουσαν στη καφετέρια-κυλικείο του σχολείου. " Πως τα περνάς στο σχολείο?" τον ρώτησε ο Ντέρεκ. " Ήταν βαρετά στην αρχή. Τώρα άρχισε να βρίσκει ενδιαφέρον" του απάντησε ο Ντιν. " Αυτό λέω και εγώ" αποκρίθηκε ο Ντέρεκ. " Με ποιους κάνεις παρέα εδώ?" τον ρώτησε. " Με τον Stiles και Σκοτ. Είναι φίλοι μου από παλιά, εσύ?" τον ρώτησε. " Με τον αδερφό μου τον Σαμ. Μα τώρα φαίνεται ότι βρήκα κι άλλον να κάνω παρέα" είπε ο Ντιν.

Ο Γκάς και ο Μονρό κάνανε βόλτες στους διαδρόμους. " Άκουσες τίποτα από τους Σάλβατορς όταν κρύφτηκες από την ντουλάπα?" ρώτησε ο Γκας. " Όχι απολύτως τίποτα" του απάντησε ο Μονρό. " Μα μπορούμε να δούμε τι σκαρώνει ο Ντέιμον" συμπλήρωσε ο Μονρό. " Τι εννοείς?" τον ρώτησε ο Γκάς. " Κοιτά" είπε ο Μονρό και κοίταξε μπροστά του. Ήταν ο Ντέιμον που μόλις είχε βγει από μια μικρή αποθήκη και έφυγε. "Πρέπει να δούμε τι έκανε εκεί μέσα" αποκρίθηκε ο Γκάς. " Συμφωνώ "απάντησε ο Μονρό και μπήκαν στην αποθήκη. Εκεί άρχισαν να ψάχνουν μέσα σε ντουλάπες και ράφια για στοιχεία."Πρέπει να βρούμε κάτι που να περίεργο" είπε ο Γκάς ψάχνοντας. " Ε Γκάς νομίζω ότι το βρήκα" είπε ο Μονρό τρομαγμένος. " Τι?" απόρησε ο Γκάς και γύρισε. Όταν είδε τη βρήκε ο Μονρο τσίριξε. " Ένα πτώμα" είπε κατατρομαγμένος ο Γκας