Stali tam.

Na przeciwko siebie.

Wpatrzeni w swoje oczy.

Nie mogąc oderwać wzroku.

Ich ciała stały nieruchomo.

Lecz tylko z pozoru.

Gdyby stał tam anioł.

Lub Bóg.

Zobaczyłby dwa jasnobłękitne płomienie.

Jeden czysty jak łza.

Drugi przybrudzony słowami i czynami.

Unosiły się pomiędzy mężczyznami.

Figlując we wspólnym tańcu.

Naprawiając siebie nawzajem.

Pochłaniając swoje zło i swoją czystość.

Łączyły się w jedno.

I wróciły do swoich ciał.

Aby znów stać się brudnymi.