Langzaam doe ik mijn ogen open en wordt begroet door een fel licht, ik sluit meteen snel mijn ogen en probeer te wennen aan het licht. Als ik mijn ogen volledig opendoe, zie ik dat ik in een soort van ziekenbed lig maar niet dat van een ziekenhuis. Als ik beter rondkijk herken ik het lab van S.T.A.R. Labs, ik laat een zucht en zie dat ik vasthang met draadjes die ik voel vasthangen in de zone van mijn hart en hersenen. "Dit is echt ongelooflijk..." hoorde ik een stem zeggen. "Welk..." zei ik met een zwakke stem nog altijd door de beïnvloeding van het gif.

   "Je metabolisme geneest zich helemaal vanzelf, heel traag maar gewoon vanzelf ongelooflijk." zei de stem die ik deze keer wel herkende, het was de stem van Caitlin. "Waarom ben ik hier?" vroeg ik terug, maar deze keer met een gewone stem. "Harry en Barry waren opzoek naar Deadshot toen ze een knal hoorde in het huis van je moeder." vertelde Caitlin. Ik knikte mijn hoofd terwijl ik uit het ziekenbed wou gaan, maar Caitlin hield me tegen. "Ik moet nog verder onderzoek doen...", ik keek haar raar aan en zei "Ik ben geen proefkonijn waarop je kunt experimenteren.", "Dat weet ik maar ik moet gewoon-" zei Caitlin, maar ze kon haar zin niet afmaken of ik had mezelf al verlost van de draadjes. "Ik zou terug gaan liggen." hoorde ik de stem zeggen van Ray "Of anders wa-" terwijl ik me voorzichtig omdraaide, maar voor ik het wist kreeg ik een klap in mijn gezicht, ik vlieg over het ziekenbed tegen de glazen muur van het labo dat ook meteen breekt. Ik kijk op en zie dat Ray een soort van robotpak aan heeft. Ik voelde de schrammen door het glas op mijn gezicht helen en ik hoor Caitlin zeggen "Wow je geneest ineens sneller...", ik sta recht en voel me niet meer zwak door de Curare integendeel ik voel me juist sterker worden. Ray kijkt me niet-begrijpend aan en ik was rustig geworden dus wandelde ik naar de lift, maar als ik op de liftknop wil drukken hoor ik Felicity zeggen "We kunnen je echt helpen.", ik draaide me om en zag de hele 'Superheroes Squad' naast elkaar staan. Ik zuchtte en dacht na, ik ga Deadshot en de Deadhunteress nooit kunnen verslaan alleen...

   "Goed." zei ik droog terug terwijl ik terug naar het ziekenbed ging en de draadjes terug verbond met mezelf. Ik zag op Caitlin's gezicht een lichte grijns verschijnen "zolang je maar alles aan mij rapporteert vind ik het goed." ze knikte en begon terug aan haar onderzoek. "Ik ben trots op je." hoorde ik Barry zeggen terwijl ik Oliver lichtjes zag knikken. "Ik heb veel respect voor je." zei Oliver nog, ik glimlachte en was blij om dat te horen. Ik zag Cisco naar me toekomen terwijl hij iets achter zijn rug hield, ik keek hem niet-begrijpend aan maar als hij het ding tevoorschijn hield werd ik super blij. "Dankje Cisco" zei ik terwijl ik hem een omhelzing gaf "Wow rustig ik moet nog ademen." zei Cisco met veel moeite, ik laat hem meteen los en excuseerde me terwijl ik de Cappuccino pakte uit zijn handen.

   "Ik had beter die koffie kunnen geven als ik had geweten dat je zo blij zou worden." zei Ray met een grijns, ik gaf hem de are-you-f*cking-serious-blik terwijl ik met mijn hoofd schudde. Ik keek terug rond in S.T.A.R. Labs toen het me ineens opviel dat Hartley er niet was. "Waar is Hartley?" vroeg ik niet-begrijpend. "Hij is weg..." zei Leo met een kille stem, ik keek hem niet-begrijpend aan. "Hij is dood." zei Leo deze keer met een harde stem...