Isang buwan na rin pala ang nakakalipas nang magsimula yung school year. Isang buwan na rin pala kami ni Ali. Ang bilis parang gusto ko munang pabagalin.

You have a message from Boo💕🐻

"Hey boo, I know your last class is done, can you please meet me sa tabi ng pool area sa lake side sa likod ng school?, I want to explain myself"

Ano nanaman kayang balak nito. Medyo nagsisisi man akong napagalitan ko siya kanina paano kung may dahilan naman pala siya, tch! sana wala para hindi na ako maguilty.

Andami ring nangyari sa loob ng isang buwan. Masyadong mabilis lahat pero masaya naman ako sa meron kami ni Ali.

"Hi boo" matamis na sambit ni Ali.
Teka ano to? bakit ang romantic ng lugar? May pabulaklak at teddy bear pa.

"I wanted to apologize, for not going to class this morning, I know nagalala ka at nadisappoint." mahinang sabi niya habang naglalakad palapit sakin.

Tiningnan ko lamang siya habang nakatayo.

"Anna.. wag ka na magalit please.." pagmamakaawa nito.

Napahinga nalang ako ng malalim.

"Matitiis ba kita?" sambit ko.

Napangiti siya. Angganda. Wala na siyang mata pag talagang nasisiyahan siya sa nangyayari e.

"Ah-by the way this is Kira" turo niya sa napakalaking teddy bear na katabi niyang nakaupo kanina sabay abot sakin na may kasama pang bulaklak.

"Oh san mo nanaman to napulot ha?" pangaasar ko kahit kilig na kilig na.

Napayuko naman siya na parang nalulungkot.

"Actually sariling tanim ko yan.." banggit niya.

Oh my.. "Ha? ganun ba boo, I mean-"

"Charot! hahaha" tawa niyang sagot.

Pinalo ko siya ng mahina at natawa rin.

"I'm not quite sure if tama yung ginagawa ko, or magugustuhan mo ba to, or kung hindi mo ba to style but.." nagaalala niyang sabi.

"But I can't hold your hand around campus knowing that I never even gave you flowers once" dugtong niya.

"I know this is not your thing and it's not mine either.. but you deserve it boo. You deserve every little sweet act that exists." nakakaiyak na sa kilig Ali, grabe ka.

"I want to start with this one boo, and I don't ever want to stop. I want to wake up everyday looking forward to love you, to give you more of me until I prove worthy of your love." ngayon ay nakatayo na siya sa harap ko.

Malapit nang tumulo ang luha ko nang hawakan niya yung pisngi ko.

"You gave me purpose Anna, you gave me calm, chaos, stability and comfort even without the assurance of tomorrow." tuluyan nang tumulo ang luha ko habang magkalapit ang mga mukha namin ni Ali.

"I never wanted to have something so much, and I've never wanted to give too much, until you." dagdag pa niya.

"I know you think you're too much to handle sometimes, but I'm ready Anna, I'm ready for whatever crazy you have to offer" natatawa niyang sabi.

Patuloy lang ako sa pagiyak habang pinupunasan ni Ali ang mga luha ko.

"I'm ready to show you places we've never been, things we never had, feelings we never felt and a love no one has ever kindled." hinawakan niya ang kamay ko at huminga ng malalim.

God, she never failed to make me smile when she's nervous. Her nose scrunch is giving me life.

"So please.. commit with me Anna?..."
nahihiya niyang tanong.

Totoo ba to? is she asking me to be her girlfriend? for real? can I ever ask for more than this?

"Please.."dugtong niya nang hindi pa ako nagsasalita. Sino ba naman kasing makakasalita pa pagkatapos ng mga sinabi niya. Nakakagulat pero hindi ko masukat ang saya ko.

"Oo Ali, I'll commit with you, I'll commit for you" sagot ko habang umiiyak parin. After that sabay naming pinanood lumubog ang araw.

Wow. I'm lost for words pag naaalala ko yung araw na yun. She really did not disappoint sa lahat ng sinabi niya, for the past month, all I felt was that I was loved and needed and cared for. It's as if I was known all over again, like she was the first one to ever know me.

"Anak tara na pupunta tayo kina Tito Rowell mo ngayon para bisitahin yung tita mo nanganak na kanina." pagaaya ni mama. Oo nga pala dahil walang pasok at day off ni mama naisip nila na bumisita muna kami kina tito.

"Hi baby Faith.. waaaa tita ang cute cute niya" mahinang sabi ko kay tita at sa pinsan ko.

"Mana sayo ate Sophia" nakangiting sabi ni Tita Lyn.

Lumabas muna ako ng kwarto ni tita sa hospital naglakad-lakad ng makita ko sina mama at tito sa chapel.

Papasok sana ako ng deretso pero narinig ko yung pinaguusapan nila kaya sa likod na part ako umupo.

"Nahihirapan na rin ako sa trabaho ko 'ding. Marami na rin kasi akong nalalaman na corruption sa kompanya. Natatakot ako sa kung anong gawin nila sa pamilya ko." naluluhang sabi ni mama.

"Ate magiging ayos din ang lahat. Ipagdasal natin na ligtas kayo at maayos ang kalagayan" sabi ni tito habang yakap si mama.

Kaya ba parang takot na takot si mama tuwing papasok na siya? Alam ba 'to ni papa?

Umalis na ako bago pa nila ako mapansin. Pero hindi umalis sa isip ko yung mga narinig ko kanina. Pagbalik ko sa kwarto ni tita narinig kong nagpapaalam ng umalis si papa at yung mga kapatid ko kaya nagpaalam na rin ako.

"boo how are you? hindi ka nagrereply sa mga messages ko" bungad ni Ali sa pagkasagot ko ng tawag niya.

"Sorry boo. Andito kasi kami sa hospital binisita yung tita ko na kakapanganak" Sinubukan kong maging hindi ipahalata yung lungkot at pagaalala ko.

"Ganun ba? baby girl o baby boy?" excited na tanong niya.

"Girl boo" nakangiti ako habang kausap siya sa tawag. Gumaan pakiramdam ko nakalimutan ko yung iniisip ko pagdating sa kanya.

"I know for sure na she's pretty. Pinsan mo e" Siguradong sagot naman nito. Sus Ali. Tinawanan ko nalang siya.

"Sige na boo tatawag ako ulit mamaya. I'll message you" sabi ulit ni Ali. Kaya nagpaalam na rin ako.

Pagkauwi namin sa bahay dumeretso akong humiga sa sofa. Napansin ko namang dumeretso yung magulang ko sa kwarto nila mukhang may paguusapan.

"Ading" tawag ko kay Cassandra.

"oh ate?" sagot niya.

"May napapansin ka ba kina mama?" tanong ko.

"Wala naman te. Normal lang naman" nang makasagot si Cassandra tumahimik na lang din ako.

Siguro nga okay lang ang lahat. Baka nagooverthink lang ako. Sana nga okay lang lahat.

~~~~~~

uwu :<