Zuza po wszystkim, opuściła pokój Domena, nie spodziewała się takiego obrotu akcji, Lanišek, nie zauważyła jednak Petera, który przechodził obok pokoju swojego brata, skoczek wyraźnie był zaskoczony, co Zuza, robiła w pokoju jego brata? Dziewczyna, lekko zaskoczona, popatrzyła się na słoweńca.

- Peter? Co ty tutaj robisz? - zapytała zdenerwowana nastolatka.

- O to samo mogę zapytać ciebie. Co robiłaś w pokoju Domena? - skrzyżował ręce na piersi. Dziewczyna szybko uciekała wzrokiem, musiała coś wymyślec. - Nawet nie próbuj kręcić Lanišek - powiedział poważnym tonem. Dziewczyna, wzięła głęboki wdech.

- Poprostu, chciałam pogadać o czymś z Domenem, a ten niespodziewanie mnie pocałował. - Peter, na ostatnie wypowiedziane słowo, otworzył szerzej oczy.

- Pocałował? - powtórzył.

- Tak, dziwna akcja, dobra ja zmykam, jestem umówiona z Karoliną - już miała odejść, kiedy poczuła rękę Petera, na swoim ramieniu. Automatycznie, słowenka odkręciła się, patrząc w szare oczy skoczka.

- Raczej nie licz, na szybki powrót przyjaciółki - uśmiechnął się zadziornie.

- Czyżby Cene, miał coś z tym wspólnego?

- Nawet aż za bardzo - zaśmiał się. Na co, słowenka, tylko pokręciła głową.

- No trudno, zaplanuję sobie jakoś dzień - pocałowała chłopaka w policzek i udała się do swojego pokoju. Musiała po tym wszystkim ochłonąć.

***

Karolina, właśnie wracała ze spotkanie z Cene, była bardzo szczęśliwa, że te ostatnie dni, przed powrotem do domu, spędziła właśnie z nim. Jutro miał zacząć się Puchar Świata w Planicy, a po nich pakowanie do domu, na samą myśl, zrobiło jej się smutno, że następne spotkanie, będzie za kilka miesięcy w Zakopanem. Stoch, wracając, natknęła się na dość, nie typową rozmowę Domena i Petera, polka wiedziała, że nie wypadałoby podsłuchiwać, ale ciekawość, wzięła nad nią kontrolę.

- Co cię wzięło aby ją pocałować? Przecież sam wiesz, co ja do niej czuje? - usłyszała głos Petera.

- Sam nie wiem, dlaczego to zrobiłem.

- Dobra, było minęło, też wiem, co ty do niej czujesz. Ale nie możemy, ze sobą tak konkurować. I właśnie, chce cie przeprosić, za to jaki byłem wcześniej, i to ci ci wcześniej mówiłem, jest nie ważne - Karolina, z zaciekawieniem, słuchała dalszej rozmowy.

- Nie ma sprawy, moja przyjaźń z nią jest dla mnie najważniejsza, tylko co ty zamierzasz zrobić? - dodał Domen.

- Na jutrzejszych skokach, będzie Mina, podejdę do niej i powiem poprostu, że to koniec. Nie chcę już udawać, chce żeby Zuza, zobaczyła, że zrobię dla niej wszystko, i poświęcę dla niej nawet swój związek z Miną - Stoch, nie chciała już więcej, słuchać rozmowy braci, szybko udała się do pokoju, który dzieliła razem z siostrą Anže. Dziewczyna, wprowała do pokoju, robiąc kilka oddechów, wyglądało tak, jakby przebiegła maraton. Słowenka, z uśmiechem spojrzała na przyjaciółkę.

- A tobie co? - zaśmiała się.

- Podsłuchałam rozmowę - mówiła przy jednym wdechu.

- Kogo?

- Petera i Domena - słowenka, cały czas, miała mine nie wzruszonej.

- To są bracia, to chyba normalne Karolina.

- Nie - zaśmiała się - On, znaczy Peter, mówił, że na jutrzejszych zawodach, chce zerwać z Miną, że dla ciebie, poświęci swój związek, abyś zauważyła, jak mu na tobie zależy - Lanišek, automatycznie wstała z łóżka, nerwowo chodząc po pokoju.

- Peter tak powiedział? Może Ci się przesłyszało? - spojrzała poważnie, na przyjaciółkę.

- Tak, nic mi się nie przeslyszało, głucha nie jestem. Peter cię kocha! - pisnęła.

- Oj, zaraz tam już kocha, nie podniecaj się tak, to normalne, że facetą podobają się inne laski - delikatnie uśmiechnęła się.

- Nie brzmiało to, jak zwykle podobanie - tłumaczyła się Stoch.

- Idę z nim pogadać - Słowenka, chciała jak najszybciej skonfrontować się, z Prevcem, jednak Karolina była szybsza, i zablokowała słoweńce, wyjście.

- Co ci odbiło? - zaskoczona popatrzyła na Stoch.

- Nie możesz tam iść.

- Bo?

- Co mu powiesz? Peter czy to prawda, że coś do mnie czujesz? - zirytowana, popatrzyła się na siostrę Laniška.

- Powtrzymam go, przed najgorszym błędem w swoim życiu, nie może zerwać z Miną tylko dlatego, bo ubzdurał sobie, że coś do mnie czuje - dodała Lanišek. Dziewczyna, szarpnęła za klamkę, ale przyjaciółkę ponownie zamknęła jej drzwi. - Karolina, co z toba? Dziwnie się zachowujesz, chcesz żeby życie Petera się rozpadło, bo ja nie. - Karolina, widząc upartość koleżanki, westchneła głośno.

- Zapomnij co ci wcześniej mówiłam, chce z nią zerwać, bo już jej nie kocha, nie z twojego powodu - słowenka, niezbyt chciała wierzyć przyjaciółce, skąd taka nagła zmiana? Czuła, że coś kręci.

- Ale..

- Zapomnij - powiedziała z irytacją. Lanišek, nic nie powiedziała, tylko położyła się do swojego łóżka, myśli, nie dawały jej spokoju. Chciała zapobiec rozpadu związku Petera i Miny, ale z drugiej strony, był dorosły, nie mogła zabraniać mu tego. Słowenka, nie widziała, kiedy zasnęła.

***

To właśnie dzisiaj, miał rozpocząć się Puchar Świata w Planicy, a co za tym idzie, powrót do domu, wszyscy w dobrych humorach, zajadali się śniadaniem, Karolina od samego początku, cały ten czas, spędza z Cene, Zuza, z uśmiechem popatrzyła na szczęście swojej przyjaciółki, pasowali do siebie, i życzyła im jak najlepiej, po chwili, poczuła jak ktoś przesuwa krzesło i siada obok niej, był to Peter.

- Pasują do siebie, prawda? - zapytał popijając kawę.

- Tak, bardzo im kibicuje.

- Dzisiaj, wracamy do swoich domów, więc zakochańce, muszą ten czas spędzić w swoim towarzystwie. Bo później, będzie tylko płacz, i jedzenie lodów, przy romansidłach - słowenka, z uśmiechem spojrzała na szatyna - Tak, coś o tym wiem, miałem tak, jak byłem w twoim wieku, miała na imię Špela - rozmarzył się - Mm, miała te te i tą tą też miała.

- Ty masz świadomość, że ja tu siedzę, i wszystko słyszę?

- Niestety ja też, i chyba straciłem apetyt, bo patrząc na dwie połówki pomarańczy, wyobrażam sobie jej...

- Anže, proszę hamuj zapędy - rozkazała ze śmiechem słowenka.

- Jedzmy, bo rozmowa na złe tory nam tu schodzi - odezwał się Peter. Lanišek, nie mogła doczekać się dzisiejszego konkursu, bardzo kibicowała słoweńcą, jednak na samą myśl o Peterze, robiło jej się smutno, musiała potrzymać go przed popełnieniem swojego błędu, i nikt ją nie potrzyma, miała już nawet pewien plan.