Λουκάς pov

Δεν ξέρουμε ποιος κανόνισε αυτή την συνάντηση και σίγουρα δεν ξέρω σε τι αποσκοπεί

Επίσης δεν ξέρω ποιοι θα ήμαστε έχει άρχισε να με ενοχλεί που γίνονται όλα αυτά μέσα στο σπίτι μου

Όλες αυτές οι κακίες τα μυστικά ...

Με έχουν κουράσει ... Και εγώ και η Άρτεμις κάνουμε τα πάντα για να αποφεύγουμε τους τσακωμούς τους ...

Για αυτό λείπουμε τις περισσότερες φορές

Η μητέρα μας μπορεί να το παίζει καλή αλλά ξέρω ότι δεν είναι....

Αρκετές φορές δεν έχω μείνει σπίτι και εκείνη ούτε που το κατάλαβε ...

Ακόμα και αν το έκανε δεν το έδειχνε γτ δεν την ενδιέφερε ...

Κάτι κρύβει και θα το μάθω ...

Δεν θα την αφήσω να κάνει κακό στα αδέρφια μου

Μόλις κατεβαίνω στον κάτω όροφο βλέπω κάποιους οικιακους βοηθούς να στρώνουν το τραπέζι

Τον πατέρα μου με την μητέρα μου να μιλάνε χαμηλόφωνα σε μια γωνιά και από την άλλη στον καναπέ την Αρία αρκετά αναστατωμένη και τον Αντριαν να κοιτάει το ποτό του

Είναι εμφανείς η ένταση αλλά δεν μπορώ να την καταλάβω που οφείλεται

Ένα τραπέζι δεκατιανου όπως όλα τα άλλα είναι.

Μήπως όχι. ?

Ακούω το κουδούνι να χτυπάει και παρατηρώ τους πάντες ότι δεν το περίμεναν

Κανείς δεν κάνει κίνηση οπότε προσφέρουμε εγώ

Φτάνω κοντά στην πόρτα και νοιώθω πω καλύτερα να μην το κάνω

Όμως δεν άκουσα την διαίσθηση μου ... Μέγα λάθος τελικά

Μόλις την αντικρίζω η Αλεξάνδρα με τον θείο Φρανκ εμφανίστηκαν μπροστά μου

Εγώ να δω την θεία μου τουλάχιστον δύο με τρία χρόνια

Είμαι σίγουρος ότι κάτι συμβαίνει ...

Δεν ήρθε έτσι απλά εδώ σήμερα

Μόλις με είδε κοντό στάθηκε και με παρατηρούσε

Εγώ έτεινα το χέρι μου γτ προφανώς δεν ξέχασα τους τρόπους μου

- γεια σας κ. Αλεξάνδρα

Εκείνη ανοίγει διάπλατα το στόμα της στην προσφώνηση μου

Ήταν μια πολύ ψηλή γυναίκα με πέρναει μισό κεφάλι και ας είμαι 1'80

- Αντριαν τι πληθυντικός είναι αυτός ? Πότε απέκτησες εσύ τρόπους ?

Είπε με ένα κακιασμενο ύφος που με έκανε να σφίξω την γροθιά μου πίσω από την πλατη μου

- πάντα είχα τρόπους Αλεξάνδρα και δεν είμαι ο Άντριαν είμαι ο Λουκάς

Μίλησα αλλιώς αυτή την φορά για να καταλάβει ότι εγώ δεν είμαι αγενείς

Και ότι έθιξε τον αδερφό μου

Πήρε μια άλλη πιο γλυκιά έκφραση στο πρόσωπο της αυτή την φορά

Έστρωσε λίγο τα κοντά ξανθά μαλλιά της

Και μίλησε

- πως μεγάλωσες έτσι Λουκά μου δεν περιμενα να ψηλώσεις ετσι

Το πρόσωπο μου πήρε μια έκφραση για να δηλώσω την ενόχληση μου

- κιομως μετά από τρία χρόνια που είσαι εξαφανισμένη ψήλωσα και μεγάλωσα λογικό είναι και εσύ γεράσες είπα με αυθάδια

Εγώ πάντα έχω τρόπους αλλά πάντα με έκανε έτσι αυτή η γυναίκα ήταν πάντα τόσο ενοχλητική

Άφησα ανοιχτή την πόρτα και πήγα και έκατσα δίπλα στην Αρία

Είμαι σίγουρος ότι κάτι συμβαίνει ....

Αντριαν POV

Ακούω τόση ώρα τον μικρό μου αδερφό να αυθαδιαζει με τόσο μεγάλη ευφράδεια και καταλαβαίνω ότι για να φτάσει κανείς στο σημείο να κάνει τον Λουκά να φερθεί έτσι τον έχει εκνευρίσει πολύ

Φεύγει από εκεί και τους αφήνει στην πόρτα

Πλησιάζουν τους γονείς μου και μιλάνε για μερικά λεπτά

Μετά η Αλεξάνδρα μπαίνει προς τα μέσα

Κανείς δεν μιλάει και τα ψηλά μαύρα τακούνια της αντηχούν στον χώρο

Με πλησιάζει και μια έκφραση αηδίας
Κατακλύζει το πρόσωπο μου

- Αντριαν τι αλλαγή πανέμορφος έγινες

Ρολαρω τα μάτια μου

- σε αντίθεση με εσένα Αλεξάνδρα πως και από εδώ ?

- μου λείψατε είπε δήθεν κάτι συμβαίνει

Μέχρι και τα δίδυμα το έχουν καταλάβει και κοιτιουνται τόση ώρα

- εδώ δεν μας θύμασαι σου λείψαμε κιόλας ... Τέλος παντων έλα να σου γνωρίσω το καινούριο μέλος της οικογένειας

Εκείνη κοιτάει την Αρία από πάνω μέχρι κάτω και η Αρία την δίνει το χέρι της

- χάρηκα με λένε Αριάδνη

- πολύ όμορφο όνομα νεαρή εσύ είσαι το ορφανό που περιμάζεψαν

Η έκφραση της Αρίας άλλαξε και έγινε κατακόκκινη

- δεν σας επιτρέπω να με χαρακτηρίζεται ετσι ούτε που με ξέρετε

- οο έτσι νομίζεις

Η ιστορία σιγά σιγά φτάνει στο τέλος της

Και επειδή έχω τρελή έμπνευση θα ήθελα να σας ρωτήσω αν θέλετε να τα γράψω όλα μαζί και να τα ανεβάσω

Η ένα ένα αλλά αυτό θα πάρει περισσότερο καιρό για να ολοκληρωθεί η ιστορία

Πείτε μου την γνώμη σας πάω να γράψω ♥️♥️