𝐗𝐗𝐕𝐈
Μπαίνει μέσα ο καθηγητής και όλοι κάθονται στην θέση τους
Ο Αντριαν με αφήνει και νοιώθω κάπως που δεν τον νοιωθω πια πάνω μου
Τι σκατα γίνεται ? ....
Νοιώθω μια ενοχλήσει στην τσέπη μου και κάνω να πιάσω το κινητό μου και βλέπω μνμ από τον Άρη
Το σβήνω και κλείνω το κινητό μου χωρίς να δώσω άλλη σημασία
[...]
Κάθομαι στην πίσω αυλή και χαϊδεύω την κοιλιά μου έχει αρχίσει να φουσκώνει όχι αισθητά αλλά εγώ το καταλαβαίνω
Νοιώθω ένα χέρι να μου ακουμπάει τον ώμο και έχω την αίσθηση ότι είναι ο Αντριαν αλλά δυστυχώς δεν είναι αυτός
Αλλά η Εμμέλεια τι σκατα θέλει από την ζωή μου ?
- τι θες ? Είπα με κανένα συναίσθημα στην φωνή μου
- να μιλήσουμε
- τι θες να πούμε Εμμέλεια αυτό που έκανες ήταν τραγικό .... Και δεν υπήρχε καν λόγος να γίνει είπα και τώρα είχα βρεθεί να κοιτάζω τα καταγάλανα μάτια της που είναι κατακόκκινα. ...
Η παλιά Εμμέλεια που θα έδινα και την ζωή μου δεν θα το έκανε αυτό .... Πότε .....
- άκου με Αρία και δεν θέλω τίποτα άλλο
Αν και είχα την επιθυμία να την διώξω ήθελα να μάθω τι έχει να μου πει .... ..
- αυτές έμαθαν ότι είμαι υιοθετημένη και βάλθηκαν να μάθουν τον λόγο που ήμουν εκεί ... Όμως όπως ξέρεις μόνο εσύ ξέρεις τον λόγο και με αγαπαγες παρόλα αυτα... έσκυψε και πήρε μια ανάσα για να συνεχίσει
Όμως να σας πω και εγώ κάτι ...
Σας είπα ότι η Εμμέλεια είχε έρθει στο ορφανοτροφείο αφού πέθαναν οι γονείς της....
Εμ ναι αυτό ήταν αλήθεια αλλά δεν σας είπα το πώς ...
Flashback ~
Κάνω βόλτες στους διαδρόμους αυτού του άθλιου κτηρίου και νοιώθω τον πόνο ολων των παιδιών που είναι αναγκασμένα να ζουν εδώ ...
Εγώ πλέον είμαι από τα πιο παλιά παιδιά ... Όλους του φίλους μου τους έχουν υιοθετήσει ...
Λογικό να μην θέλει κανείς εμένα κάνω φασαρία και δεν τηρώ τους κανόνες και όλοι όσοι έρχονται να υιοθετήσουν σε αυτό το ορφανοτροφείο είναι πλούσιοι και θέλουν παιδιά που έχουν τρόπους. ...
Ακούω θόρυβο και κρύβομαι πίσω από μια μεγάλη βιβλιοθήκη που υπάρχει στον διάδρομο έξω από το γραφείο της διευθύντριας ...
- είχε γίνει καταγγελία από την μητέρα της μικρής για ξυλοδαρμό και σεξουαλική παρενόχληση ....
- αχ τι άνθρωποι ... Άκουσα την διευθύντρια να λέει
- και το κοριτσάκι τι θα το κάνουμε ? Θα το κρατήσουμε εδώ ? Και οποιος δει το ιστορικο της δεν θα θέλει να την υιοθετήσει
- για αυτό θα γράψουμε ότι οι γονείς της πέθαναν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα έτσι και αλλιώς η αλήθεια είναι αλλά δεν θα γράψουμε για όλα τα υπόλοιπα ... Κρίμα είναι το κοριτσάκι είναι πανέμορφη είναι κρίμα από τον Θεό ....
Εκείνη την ώρα από την άλλη άκρη του διαδρόμου ακουστικαν και άλλες φωνές ...
Εγώ έτρεξαν και πήγα στο δωμάτιο μου .....
[...]
Από τον ήλιο όπου έμπαινε μέσα στο δωμάτιο από αυτό το σπασμένο παράθυρο ... Ξύπνησα
Κατέβηκα από το κρεβάτι μου και ειδα στο απέναντι από το δικό μου ένα μικρό κορίτσι στην ηλικία μου ....
Είχε ξανθα μαλλιά και δακρυσμένα μάγουλα
Με άκουσε και άνοιξε αργά τα μάτια της ... Ήταν καταγάλανα ... Παρόλο της ομορφιά τους έκρυβαν πολύ πόνο ...
Εκείνη την στιγμή ήξερα ότι θέλω να βοηθήσω αυτή την κοπέλα όσο μπορούσα ...
End flashback ~
- και σκέφτηκα να τους πω αυτό για να σταματήσουν να με ρωτάνε ... Αλλά δεν περίμενα ότι θα στο πουν συγνώμη για όλα .... Δεν έπρεπε να σου φερθώ ετσι ... Όταν εσύ από την πρώτη κιόλας μέρα μου φέρθηκες με τόση καλοσύνη .... Κάτι πρωτόγνωρο για εμενα τότε ....
Είπε και ξέσπασε σε κλάματα εγώ την αγκαλιασα μπορεί και να το μετανιώσω αλλά νομίζω ότι όλοι αξίζουμε μια δεύτερη ευκαιρία ....
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top