AXEL RHAIGNE

"Nay mauna na po ako. Ako na po ang bahala dito wag kang mag-alala."

Saad ko sa aking Nanay matapos kong ibalot ang mga kakanin at gulay na ihahatid ko sa isang suki niya na nagtatrabaho sa kompanya ng mga Smith. Doon daw kasi nito napiling ipahatid ang order niya kay Nanay. Hindi rin daw kasi ito pwedeng lumabas dahil masyado daw silang busy ngayon at strict din ang boss nila. Siya kasi dapat ang maghahatid nito pero dahil masama ang pakiramdam niya ay nagpresinta ako na ako nalang.

Actually familiar ang apilyedong SMITH at parang narinig ko na somewhere. Hindi ko lang matandaan kung saan o kailan.

"Ingatan mo yan Axel hah at baka mahulog ang mga yan. Basta puntahan mo nalang si Grace sa kompanya na sinasabi ko sayo at antayin mo siya sa mismong entrance doon banda sa guard house, doon kayo magkikita para sa order na yan at ang ibabayad niya sayo. Kilala naman na ako ng gwardiya doon at magpakilala ka nalang na nanay mo ako para hindi ka masita." Mahabang sabi ni Nanay na ikinatango ko.

"Sige po at ako na ang bahala. Bye po." Tumango lang naman ito matapos ko humalik sa kanyang pisngi habang ako naman ay inilagay na sa pedicab ang mga dala ko. Pagkatapos ko itong maayos ay sumakay naman ako agad sa driver seat at agad pinabatse ang aking pedicab.

Medyo malayo-layo din kasi ang byahe at aabutin ng kwarenta minutos bago makarating sa bayan. Buti nalang at nagpa full tank ako kanina bago umuwi galing sa pamamasada. Wala rin kasi akong pasok ngayon dahil linggo. It means, pahinga naming mga estudyante pero hindi para sa akin. Hindi naman ako mayaman para gumala sa kung saan-saan kaya walang hayahay na buhay kay Axel.

Dukha tayo kaya need natin kumayod at magpursige.

Ilang sandali pa ay nakarating naman ako agad sa bayan. Medyo marami din kasing tao ngayon dahil nga linggo kaya ang hirap din makisingit sa daan. Maliit lang kasi ang daanan dito at pedicab lang ang kakasya. Hindi naman kasi ito tulad sa ibang bayan na pupwede ang mga sasakyan na dumadaan. Kumbaga puro pedicab lang o bisekleta ang pwede dito.

Gets niyo?Kasi ako hindi at nalilibog este lito ako sa pinagsasabi ko.

Natanaw ko naman na ang mataas na building sa unahan kahit na malayo-layo palang ako, at isa lang ang masasabi ko. Ang ganda nito at dinaig pa ang skwelahan namin sa sobrang taas. Ihininto ko naman sa may bandang entrance ang sinasakyan ko pagkarating ko mismo at pinatay ang makina bago kinuha ang aking mga dala. Bago ako nagtungo sa may guard ay tiningala ko muna mula sa taas ang pangalan nitong kompanya.

"SMITH CORPORATION"

Basa ko sa nakalagay with bold letter pa. Tumingin-tingin naman ako sa paligid at ngayon ko lang din napansin na kanina pa pala may nakatingin sa aking mga tao na kung hindi ako nagkakamali ay mga empleyado nila ito. Ewan ko lang kung hinuhusgahan ba ako nitong mga 'to o ano. Naka simpleng jersey shorts lang kasi ako at t-shirt na kulay itim, naka sapatos din ako ng converse at may bag sa bewang ko na naglalaman nang pera galing sa pamamasada ko kanina.

Naisipan ko naman na hindi sila pansinin at nagtungo sa guard na busy sa sinusulat nitong log book. Lumapit naman ako dito at ilang sandali pa ay mukhang napansin naman nito ang presensya ko. Tinignan naman ako nito mula ulo mukha siyang paa--este hanggang paa. Maitim din kasi si manong guard at medyo kulubot na ang balat. Kalbo din ito at puti na ang kanyang buhok?Ha?Kalbo pero puti ang buhok?Pero yun ang nakikita ko eh, tsaka parang balahibo naman yang tumutubo sa ulo niya--pfft..

Pero bakit kaya ganyan siya makatingin?Wag niyo sabihin na pati guard dito ay judger din? Aba! Napaka angas naman kung ganon! Sarap ipaligpit nitong mga 'to. Nasobrahan yata sila sa bakuna noong bata na tinatawag na anti-judges.

"Anong kailangan mo ineng?Ineng?" Nasobrahan yata ako sa pagkatulala. Kung hindi pa iwinagayway ni manong guard ang kamay sa harapan ko ay baka hanggang ngayon inaaway ko pa rin ang sarili ko. Tumikhim naman ako at inayos ang aking sarili.

"Ah ano po kasi, may hinihintay po akong Grace ang pangalan na dito daw po nagtatrabaho. Nag order kasi siya ng kakanin at gulay sa nanay ko." Magalang at mahaba na paliwanag ko dito na ikanatango niya.

"Ganun ba?Ikaw siguro ang anak ni Minda, tama?" Luh?Paano niya nalaman?Hindi ko pa naman sinasabi ah.

"Yes po, kilala niyo po Nanay ko?" Magalang kong tanong dito at ibinaba sa may bangko ang mga dala kong ibinigay nito. Nangangalay na kasi ako at medyo mabigat din itong gulay na dala ko. Talong, sitaw at okra lang naman sana ito pero kasi marami-rami rin.

"Oo naman. Matagal na naglalagi dito ang nanay mo kasi nga marami siyang suki dito. Maraming nagkakagusto sa mga paninda niyang kakanin at ulam na nilalako niya, dito rin madalas bumibili ang empleyado ng mga Smith kesa sa loob nang canteen nila." Napatango-tango naman ako sa narinig at napangiti sa sinabi ni manong guard.

Sobrang proud at bilib lang ako sa Nanay ko. Siya na kasi talaga ang kumakayod simula nung nawala si Papa at alam kong nagihirapan na din siya minsan pero hindi ko ito narinig na magreklamo man lang. Kahit nag-iisang anak lang ako ay kailangan pa rin naming magpursige para sa pangkain at tuition ko din sa paaralan. Hindi madali pero kinakaya namin lalo na si Nanay. Kaya sobrang mahal ko yun at balang araw, masusuklian ko din ang mga sakripisyo at paghihirap niya sa akin.

"Ganun po ba?Kaya pala parang sanay na si Nanay magtinda dito kasi halos lahat pala ng empleyado ay kilala na siya." Nasabi ko nalang habang nakaopo sabay libot ng aking mata sa paligid.

Napakalaki talaga ng building na 'to at nakakalula. Yung mga empleyado naman na dumadaan ay mga naka formal attire. Sa babae naka pencil skirt habang yung mga lalaki naman ay naka slocks at long sleeve. Ang aayos nilang tignan sa suot at para ka lang nasa isang hotel nagtatrabaho. Napakalinis kasi nilang tignan.

Sana blang araw, magiging ganyan din ako tulad nila. Mahinang bulong ko sa aking sarili at napangiti nalang.

"Ganun na nga. Oh, alas dose na pala. Break time na nila at ilang sandali nalang ay lalabas na si Grace," Manong guard said na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang pangalan.

"Hihintayin ko nalang po siya dito. Siya nga po pala, ano po pala ang pangalan niyo?Kanina pa po tayo nag-uusap pero hindi ko man lang alam." Kamot batok kong sabi na ikinatawa nito. Siguro napagtanto niya na hindi ko rin nasabi ang sa akin. Ganun rin naman ako eh.

"Oo nga nu?Ako nga pala si Eduardo hija, tawagin mo nalang akong Tatay Eduardo. Ikaw pala?Anong pangalan mo?" Tanong nito at inilahad ang kanyang kamay na agad ko namang kinuha.

"Axel Rhaigne po pangalan ko but you can call me Axel nalang po para hindi kayo mahabaan." Tumango-tango naman ito at magsasalita na sana ng maagaw ng aming pansin ang isang babaeng medyo matangkad, maputi at may kaunting katabaan na papunta sa gawi namin na tela nagmamadali.

"Hala pasensya na at ngayon lang ako. Andami kasing gawain at masyadong busy kanina." Medyo may kaartehan na sabi nito sabay ayos sa kanyang buhok bago tumingala sa akin kaya nasalubong ko ang gulat nitong mukha with takip sa kanyang bibig.

"Omg! Ikaw ba yung anak ni Tita Minda na kinukwento niya palagi sa akin?" Surpresa pang saad nito. Kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya.

Ano daw?Si Nanay kinukwento ako palagi sa babaeng 'to?Aba hanep rin si mareng Minda ah, baka puro paninira lang ang sinasabi nun sa akin. Tsk, mamaya tayo magtutuos sa bahay nay.

"Why aren't you talking back?Tita Minda said to me that you're talkative but parang ayaw ko naman maniwala. Are you uncomfortable to my presence ba kaya hindi ka nagsasalita?" Sa totoo lang ang daldal niya, ngayon ko lang din napagtanto na yung sinasabi pala ni Nanay na Grace ay bata pa. Akala ko kasi matanda na or kasing edad niya lang. Tumikhim naman ako at nagsalita.

"Hindi naman. Ito nga pala ang mga order mo. May ibinigay si Nanay diyan na extra new flavor kakanin na kanina lang niya ginawa. Sobra kasi ang gawa niya kanina kaya sinama niya lang sa order mo." Sabi ko sa kanya at ibinigay ang mga dala ko kanina. Si Manong guard naman ay nakamasid lang sa aming dalawa na tela nanunuod ng k-drama. Gulat naman ito sa sinabi ko at tinignan ang laman ng aking inabot.

"Hala! Sabihin mo sa nanay mo salamat ah?Hindi niya naman kailangan gawin 'to but I really appreciate it. Here nga pala ang payment ko." May dinukot naman ito sa pitaka niya na 500 pesos at ibinigay sa akin.

"Sobra 'to miss, 250 lang naman lahat yan." Saad ko sa kanya at isasauli sana ang sobra nang pigilan niya ang kamay ko na ikinagulat ko pa.

"No. That's enough and pa thank you ko narin yan sa nanay mo at sayo kasi ikaw pa ang nag deliver nito kahit alam kong busy ka. Kung paano ko alam, nasabi na sakin ni Tita na namamasada ka hanggang gabi." Mahabang sabi nito at nginitian pa ako. Si Minda talaga ang daldal. Strike 2 na siya sakin.

"Salamat kung gan--" Hindi ko paman natapos ang sasabihin ko ay may narinig naman kaming nagsasalita sa likod ko. Nakatalikod kasi ako sa entrance kaya hindi ko nakikita ang mga lumalabas at pumapasok.

"Grace." Tawag ng isang boses na kasing lamig ng yelo. Yung kausap ko naman ay kumurap-kurap sa narinig. Napansin ko naman ang pagkataranta nito at yabag papalayo para siguro puntahan ang babaeng tumawag sa kanya.

"M-ms. Smith, good afternoon po." Nanginginig at nakayukong pagpakilala ni Grace dito. Smith?Siya ba yung may-ari nang malaking kompanya na ito?Napansin ko naman na hindi ito umimik kaya sa sobrang curious ko ay humarap naman ako sa gawi nito na sana pala ay hindi ko nalang ginawa sa lalim at tela nag-aapoy na tingin nito sa akin na parang pinapaso ako.

Bakit ganyan siya makatingin?May ginawa ba ako sa kanya?Magkakilala ba kami?May naging atraso ba ako? Mga tanong ko sa isipan ko na alam kong hindi ko rin masasagot.

After a few moments, she looked at me from head to toe, and I looked at her as well. She's wearing office attire that will fit her curve body. Her waist-length hair is also loose, and she wears long red heels. She also has make-up, and her eyebrows are so shaped that you'd think they're fake because they're so perfectly curved, and she has a sharp nose and beautiful eyelashes. But from everything I noticed, even though her eyes are cold, she also has an aura that she tries to hide, which is the naughtiness in it. Playfulness, if that's what you call it. Overall, she's perfect.

Kaedad ko lang yata or matanda ang babaeng ito sa akin ng ilang taon.

"Done checking me out, stranger?"

Nagising naman ako mula sa malalim na pag-iisip nang magsalita ito na may kasamang paglalaro sa kanyang boses habang nakangising nakatingin sa akin. Look like's she's teasing me. I clared my throat and look away.

"No miss." Deny ko kahit ramdam ko ang pag-iinit ng aking pisngi. Syempre hindi ako aamin nu. Asa naman siya. I heard her chuckle softly na ikinalunok ko.

"If you say so. Grace follow me after you done talking with her. I have something to discuss with you." Seryoso nitong sabi sa isa na tahimik lang sa tabi niya.

"Yes miss, susunod din po ako agad." Tumatangong sabi ni Grace.

"Be fast. I hate waiting." That was the last thing she said, but before she left, she winked at me and smiled as if nothing had happened. I blinked and suddenly held my heart while looking at her figure in the distance until she disappeared from my sight along with her two bodyguards, who were carrying her things.

Oh gosh. What happen?Bakit ganito ang puso ko?Ang lakas ng tibok.

"Hey, sorry for that. Akala ko kasi ay mamaya pa siya makakarating dito. Pasensya na sa amo ko, ganun lang talaga yun pero mabait naman siya." Paghingi ng paumanhin ni Grace sa pagkalapit sa gawi ko.

"Ayos lang, paano?Mauuna na ako at baka hinihintay na ako ni Nanay sa bahay." Nagpasalamat naman ito ulit bago pumasok sa loob na tela nagmamadali. Lumarga naman ako agad matapos ko ring makapagpaalam at pasalamat kay Tatay Eduardo.

Ilang minuto ang nakalipas ay nakarating din naman agad ako sa bahay ng matiwasay at ibinigay kay Nanay ang pera at sahod ko sa pamamasada ng maabutan ko itong nanunuod ng tv. Buti nalang kamo at hindi ako nadisgrasya sa pag-iisip sa babaeng yun. Bakit kaya ganun yun kung makatingin sa akin kanina?Hindi ko naman siya kilala tss. Mukhang delikado pala ang babaeng yun.

Sana hindi ko na siya makita ulit. Saad ko sa sarili ko bago nagpasyang matulog sa sobrang pagod ngayong araw.

-

ZELIA AMETHYST

"Let's go."

After I said that, the driver opened the door for me. I entered immediately, and when everything was okay, he immediately drove to the company owned by my family. I am the new CEO of our company after Daddy retired. So as an only child, the business they worked hard for will really fall on me.

My Daddy is a businessman, and my Mommy is a fashion designer of our own brand, which my mom was the one who designed. Mommy also opened her own boutique, and she decided to put it in our own mall.

My family owns a large number of malls, hotels, companies, and beach resorts here in the Philippines and other countries. The SMITH surname was so famous all over the country because my grandfather and grandmother were the famous heir couple of their time. Arranged marriage was also their love story back then, which was followed by my grandfathers and grandmothers in their time. The only thing I didn't expect was that they would fall in love with each other, and indeed, it paid off, which is Daddy and my three other Tito's who are in another country and are now living with their own families there.

Yes, they are all boys, and they don't have a sister. And me, my name is Zelia Amethyst Smith. I'm 26 years old. Sometimes, I'm cold when needed. I'm playful or naughty or whatever you call it. Actually, I'm not that cold as they call it; it's just my fake identity so I can intimidate the people around me. Because if you show kindness to the people around you, they will abuse you. So even though it's hard, I have to do it for my own sake.

I just don't want to repeat what happen in the past.

"Nandito na po tayo, ma'am." My driver said.

I looked outside and immediately got off when my driver opened the door for me. I wore my shades after I got out; my two bodyguards took my things from inside the car that just followed us earlier. I walked inside, and every employee I met bowed to pay respect to me. I'm wearing my cold expression so that no one dares to approach me. I didn't even get inside when I saw my secretary Grace in the guardhouse talking to a woman who I think is a pulubi. I don't know, but she is quite far from being a beggar because she looks clean. The only thing she's wearing is really not my type, and it's so badoy. I scoff at that thought. I decided to come closer without them noticing so I heard what my secretary said.

"No. That's enough and pa thank you ko narin yan sa nanay mo at sayo kasi ikaw pa ang nag deliver nito kahit alam kong busy ka. Kung paano ko alam, nasabi na sakin ni Tita na namamasada ka hanggang gabi." Mahabang litanya ng secretary ko sa kausap nito pagkalapit ko.

"Salamat kung gan--"

"Grace." Using my cold voice, I called my secretary, who was surprised by my presence. I can't blame her either because I told her in the call earlier that I might arrive in the afternoon. I didn't expect that my meeting with an investor earlier would end early.

"M-ms. Smith, good afternoon po," Grace, my secretary, said in shock after coming closer to me while I kept looking at the person who was now still turning her back from me. It seems that she noticed that I was no longer talking, so she turned to face me, which surprised me a little when I saw her face.

OMG! She's so pretty and handsome that I can feel my panty loosen a little bit, ugh daddy.

I looked at her from head to toe and immediately bit my lip when I saw her full or maybe you call tall body. She was wearing what looked like basketball jersey shorts and a black t-shirt. Her shoulder-length hair is also tied up, and oh, so defined abs that show off her clothes. It is obviously tough and well-formed. I looked up at her face, which was so small and perfect. Pointed nose, perfect jawline, small eyes like a Chinese, and ears with black earrings. I take back what I said earlier that she looks like a pulubi. It turns out that she is not like that, and she is very far from being that one. I bit my lip and smirked after seeing that she was also staring at my body, which made my skin feel strangely hot. I clenched my jaw at what I felt and spoke with a smirk plastered on my face.

"Done checking me out, stranger?"

I said this while a playful grin appeared on my lips. I noticed the rising and falling on her throat, not knowing what to say before looking away and speaking.

"No ma'am." She denied it, so I blinked a little at her husky voice.

Damn. Even the voice—you'd think something would come out of my body—never mind. That's so off. I just ignored it and said goodbye to my secretary, but before I could leave, I gave her a secret wink that made her eyes widen, so I continued walking with a wide grin. My employees look at me weirdly, so I returned my face into a cold aura.

When I arrived at the office, I started signing the papers piled up on my desk. All of these are proposals from other companies, and before I signed it, I read them first. It's important, at baka may proposal pala na galing sa ibang company na pa bankrupt na. Dad doesn't want that, and I don't want to be scolded by him.

Even though I'm the new CEO, that doesn't mean I have the right to decide for this. I still need Dad's consultation and support.

I must have been busy signing ten papers when someone knocked on my door.

"Come in," I said without looking up. I'm sure it's just my secretary.

"Ma'am, ano po pala ang pag-uusapan natin?" I stopped signing the papers and looked at her before crossing my arms while leaning back in my chair.

"What's going on with you and that tall girl earlier?" I said curiously, which surprised her.

I can't blame her. This is the first time I've asked about another person. I'm used to only talking about business, well, except with my friends who don't talk about work-related things whenever we go out together to bond. It's prohibited in our group.

"Ah, yun po ba? Nag order po kasi ako ng kakanin sa Nanay niya na naging suki ko narin po sa tuwing tanghalian. Nagkataon lang po talaga na ang anak niya ang naabutan mo kanina dahil hindi po makarating ang nanay nito." I nodded at what she said.

"Okay, you can go back to work now." She nodded and immediately went out.

I turned my seat around and stood in front of the mirror where I could see the whole city and towering buildings from my position. I don't know why I'm suddenly interested in that girl. Maybe it's because it's been a long time since someone caught my attention? Hmm, maybe, and I'll make sure that this is not the last time we meet. I'm sure our paths will cross again since we live in the same country.

Be ready, babe. I will get you by hook or by crook. I said to my mind while a smile etched on my lips na tela may kapilyahang tumatakbo sa aking isipan.

-

Dapat 9 pm pa 'to eh kaso hindi ko matapos-tapos agad sa mga idea na tumatakbo sa isipan ko. Ayan na, wag na atat sa update. Next month ulit, HAHAHA.

HAPPY VALENTINE'S DAY, MGA BADING! ❤️