Sol exilis stellas movet in caelo
voxque mea abrupte ab corde exiit,
sed mea lingua disputare non potest.
Cur timor pectus meum arripit
cum tanta ferocitate?
Nox celeriter desinit
atque hic cantus prosequitur.
Tacitum doloris carmen de vita mea
magno cum animi affecto cooritur.
Patrocinium meum tale est unicum.