I must contain my composure in front of my client, or Ynna, as she has a name. Pero gusto ko na talaga magmura o baliktarin ang lamesa matapos kong mabasa ang message na natanggap ko.

I don't know how he did it. Ito yata talaga ang nagagawa ng yaman, koneksyon at desperasyon.

I'll be waiting for you at the men's room or i'll sabotage your little fun date.

I don't have a choice but to go. Nagpanggap akong may natanggap na immediate call and Ynna seems to don't mind me leaving her while she dine. Mabilis akong tumayo at dumeretso sa men's room.

Pagpasok ko palang ay nakita ko na siya sa dulong bahagi at halata sa mukha nito ang inip sa paghihintay habang pasulyap-sulyap siya sa hawak na cellphone. Kaakibat ng inis ay mabilis akong lumapit sa kanya.

"look--"

My mouth was shut by his lips. It surprised me enough that I didn't manage to avoid.

"I missed you, Baby! I--I knew you couldn't avoid--"

Mabilis na salita niya matapos niya tapusin ang isang halik na hindi ko naiwasan kanina lang. The excitement was all over his face pero hindi ko siya pinuntahan para makipag-kumustahan. Gusto ko lang ipamukha sa kanya na finally, finally tapos na kami... even our so-called friendship.

"Don't baby me Yoongi. Hindi ko alam kung ilang beses ko kailangan sabihin sa'yo na walang tayo! We--We're just friends--" Napatigil si Yoongi at nawala lahat ng sigla sa mukha niya. Namasdan ko rin kung paanong pumula ang kanyang mga mata at ngumilid and luha pero alam kong pinipigilan niya.

"That's were it all could started Hoseok, with friendship. Try to open more your heart to me! I--I know you know I am capable of everything! I can give you everything--"

"And that everything you talking about is not what I need!"

Humakbang ako palapit sa kanya. Hindi ko na alintana kung may ibang tao na nakakikita sa aming dalawa o kung anong iisipin nila, ang mahalaga ay matapos na ngayon din mismo ang lahat.

"You knew me very well Yoongi."

Lumakad pa ako nang mas malapit hanggang sa sumandal na siya sa malamig na pader. I gaze at him eye to eye, towering his small frame.

"Alam na alam mo kung ano ang mga gusto ko, pangarap at kung anong makapagpapasaya sa akin."

"I-I know, that's why I am here! O--Offering you-- Just-- Just tell me what you want! I--I can--"

Alam na alam ko na ganito ang epekto ko sa kanya. Siguro nga't mayaman siya at matalino. Pero hindi pagdating sa akin. Ako, ang kanyang kahinaan. Itinukod ko ang aking kamay sa pader at marahan na inilapit ang mukha ko sa kanya.

"I-want-you-to-leave-me-alone."

Binigyang diin ko ang bawat kataga. At sa wakas ay tumulo na ang luhang pinipigilan niya. Pero nakaaninag ako ng galit.

"No Hoseok! You will actually run back to me in time! I swear that! I'm-- I'm all you need!"

Gigil na sambit niya. Tinitigan ko siya nang mas maigi sa mata at saka hinawakan ang kanyang kanang pisngi para punasan ang kanyang luha. Mas inilapit ko pa ang mukha ko sa kanya na tila hahalikan siya pero inilihis ko ang aking mukha at inilapit ko ang aking labi sa kanyang kaliwang tenga.

"I doubt that, Yoongi."

matapos niyon ay mabilis akong tumalikod sa kanya at lumabas sa comfort room. Bumalik ako kung nasaan si Ynna pero laking gulat ko nang wala na akong abutan. Lumapit ako sa lamesa at kita kong hindi manlang nabawasan ang pagkain niya. Hindi ko na rin makita ang envelope at papers na pinirmahan ko.

I tried to look around pero nabigo akong makita si Ynna. Maybe mayron din siyang sudden emergency like mine and hindi na niya nagawang magpaalam sa akin.

Why she should? You're just noone to her

Bulong agad ng maliit na boses sa utak ko. I sigh and decided just to leave the place. Dismayado man ay mabilis akong naglakad papalabas ng restaurant nang mag-ring ang phone ko. Mabilis ko iyong kinuha sa bulsa saka in-open. Napangiti naman ako nung makita ko ang name ni Taehyung.

Beep me once you're ready to reside at Ynna's place then I will send you the address. Ynna and I needs to go first, said she's having a headache and wanted to rest. Ciao!

Napanatag naman ako and finally makakawala na ako sa anino ni Yoongi. Ito na ang simula nang paglimot ko sa dati kong buhay.

And speaking of dati kong buhay. Dederetso muna  ako sa  bar to have my last dance. Yes! nag-resigned na ako at hindi madali iyon dahil umusok lang naman  ang ilong ng manager ko dahil ayaw niya akong i-let go. Siguro dahil na rin baka mawala ang ibang parokyano dahil nga,  mawawala na rin ako. But I made a stand, last dance ko na ngayong gabi. Ma-mi-miss ko ang pagsasayaw, pero, mas gusto ko magakaron ng tahimik na buhay, malayo kay Yoongi.

I put back the cellphone in my pocket and walk ahead wearing a satisfied smile on my face, when suddenly a man barge into my right arm. He look up to me with a mad glare. Siya na nakabunggo, siya pa ang galit.

"Look where you're going. Wag kang tatanga-tanga sa daan!"

Sigaw niya sakin na tila nagmamaliit pero wala akong balak sirain ang magandang mood ko. Tinitigan ko siya at parang pakiramdam ko ay nakita ko na siya somewhere, pero I'm sure not in the gay bar since he is accompanied by a woman.

"Calm down Babe. Let's just go."  Pagpapakalma sa kanya ng babae.

"I don't know if this is necessary, but, sorry. I-didn't-see you coming, Little Munchkin." I scoff after he showed me his shock stares that turns into mad one.

"Putang--" Sigaw niya pero may lumapit na saming security. Maybe napansin agad nila na may tension na nagaganap.

I scoff again and took one step away pero nakakatuwa kasi talaga ang reaction niya. Kung paanong pilit niyang idilat ang singkit niyang mga mata dahil sa galit. I decided to look back and I see them walking away from me also nang maisip kong asarin siya for the last time.

"Hey!" I shouted. Nakita ko kung paanong  napalingon sila sa akin nang mabilis pati na rin ang ibang guests ng restaurant.

"Have we met before, maybe somewhere, like... Gay bar, Little Munchkin?"

That when the bomb exploded. Buti nalang hindi pa umaalis ang security, at bago pa niya ako lusubin ng suntok ay naharang na siya ng mga ito. Ako naman  ay tumalikod at naglakad na paalis habang naririnig ang mga mura niyang malulutong dahil sa galit.

I think, I really saw him before. But, Where?

◾◾◾
MisterAuthor

Thank you for reading.