Weeks passed after we arrived. Everything went smooth. Nakabalik na ako sa resto and everything still the same, except nga lang sa mga bigating taong gustong kunin ang serbisyo ko. It may sound so much exhausting pero I'm glad I'm making a name in this industry.

Nakabalik na sa pag-aaral si Venice. Gusto kong masanay si Venice na pumasok ng mag-isa para matuto pero ang magaling niyang ama, ayun at hindi pa nga kami naibabalik dito sa Pilipinas nakapaghanda na. Nakapaghanap na ng yaya para sa bata.

Well, he said it's his Nanny's niece so I don't have a problem anymore. Hindi ko rin naman siya mapipigilan.

"Betty." Tawag ko sa isang waitress ng makalabas ako sa kusina.

"Ma'am? May kailangan po kayo?" Attentive na sagot naman niya ng makalapit.

"Umalis kasi si Shane, may kliyenteng kinita, pwede bang ikaw na lang muna ang maghatid ng baong 'to sa Hephaestus?"

Abot tengang ngiti naman ang ibinigay niya sa akin bago tinanggap ang supot na kinalalagyan ng pagkain. Simula ng makabalik ako, araw-araw ko ng pinapadalhan ng pagkain si Vulcan. I know it's not too much, but at least I put effort.

"Ang swerte nga naman talaga ni sir Vulcan oh. Araw-araw may home-made lunch." Nakangiting saad ni Betty na alam kong nang-aasar lang.

"Makakahanap ka rin ng taong ipagluluto mo Betty."

"Hay naku ma'am. Huwag niyo na lang ipilit. Ayoko ngang nagluluto eh, mas gusto kong kumakain lang." She grin like she doesn't mean anything but I know there's more with that face of hers.

"Ikaw talaga. Sige na at ng makabalik ka bago mag lunch. Baka kasi may lunch meeting si Vulcan, hindi mo na maabutan."

"Opo maam. Papunta na po." Masiglang saad nito bago ako tinalikuran.

Napailing-iling ako ng hindi niya man lang inabalang tanggalin ang apron na nakayakap sa bewang niya.

Another day had passed, another tiredness. Pero kapag nakikita ko ang anak kong masayang umuuwi galing sa school niya, pawi lahat ng pagod ko. Everything is worth it. Everything feels fine...except Vulcan. Mag-iisang buwan na simula ng harapin niya ulit ang problema ng kompanya niya at araw-araw, simula ng makabalik kami, pagod ang nakarehistro sa buong pagmumukha niya.

How I wish I have the knowledge para matulungan siyang mahuli ang traydor sa kompanya niya, but everytime I try to ask questions, he easily divert it to another topic, maalis lang ang atensyon sa kaniya. Every now and then, pumupunta ang mga kaibigan niya sa bahay at kahit dis oras na ng gabi, ayun parin sila at mainit na nag-uusap sa loob ng opisina niya dito sa bahay.

Somehow, I feel guilty. Alam kong parte ng paghihirap niya ngayon ay dahil sa pagmamatigas ko. Kung sana lang hindi ko na ipinagkait sa kaniya ang mga oras na 'yon, sana hindi siya namomroblema ngayon.

Lahat sila napatingin sa akin ng kumatok ako sa pinto para disturbuhin sila. Kanina pa nakatulog si Venice at hanggang ngayon hindi pa rin sila tapos.

"Yes babe? May problema ba?" Malambing na tanong agad ni Vulcan na akala mo hindi nakakaramdam ng pagod at antok.

"C-Can I come in? Hindi naman siguro ako nakakadisturbo 'di ba?" Paalam ko na nginitian lang niya.

Agad kong pinasok ang dala kong tray na may gulong sa loob ng opisina niya. Mabuti na lang at wala sa second floor ang opisina niya, dahil kung nagkataon, baka kanina ko pa itinapon ang mga tasang dala ko sa hagdan.

"Woah...look what we got here. Para sa amin 'yan?" Ani agad ni Eros ng makitang kape at tinapay ang tulak-tulak ko.

"It's already midnight. Hindi pa rin kayo tapos. I don't have work tomorrow at hindi ako makatulog kakaisip kung gaano ba kalaki ang problema ng kompanya and I don't have the knowledge para matulungan kayo kaya sana sapat na ang mga kapeng tinitimpla ko para maibsan ang pagod niyo." Mahabang litanya ko habang papalapit sa pwesto nila.

"It's okay. Seeing you here and caring for me gives me enough strength to solve this problem." Sagot agad ng asawa ko.

"But you guys look so tired. Pwede bang magpahinga na muna kayo? Kahit isang araw lang?"

"We can do that. But our hearts can't take another longing kapag ipinagpaliban namin ang trabaho namin." Sagot ni Valmond.

He's business is in line with alcohols and cigarettes. Disco lights and music. But the fact that he's here helping them, makes me think kung gaano kalala ang problema.

"I figure it out na hindi ko talaga kayo mapipigilan. Here, take some sip first. Para naman mag-function ng maayos 'yang mga utak niyo." Saad ko bago isa-isang binigay ang mga tasang may kape sa kanila.

"You know guys, taking rest for a couple of hours will refresh your minds. Huwag niyo namang pagkaitan ng pahinga ang mga sarili niyo." Dagdag ko bago isa-isang tumunog ang mga cellphone nila.

"You're right Ven. Taking some rest for a while will not cost us our lives." Pagsang-ayon ni Ceres bago naunang sagutin ang cellphone niya at lumabas. He mouthed 'be back' first before he close the door. Sumunod naman ang iba sa kaniya hanggang sa kami nalang tatlo ni Vulcan at Zeus ang naiwan.

"What? I don't have someone who will call me in the middle of the night para kumustahin lang. And I stop playing around kaya huwag niyo akong tingnan ng ganyan." Depensa niya agad sa sarili.

"We need some privacy here." Ani Vulcan na inirapan lang ni Zeus bago lumabas sa opisina.

"Ouch! What's that for?" Gulat na tanong niya habang himas-himas ang brasong kinurot ko.

"Hindi ka man lang naawa. Walang matatakbuhan ang isang 'yon. At anong privacy pinagsasasabi mo? Iinom ka lang ng kape, kailangan pa ng privacy?" Saway ko agad. Napakabastos niya para sa isang kaibigan.

"Babe, Zeus just needs some pushing para matauhan. I'm sure Clare's just waiting for his call."

Malumanay na saad niya bago ako hinila palapit sa kaniya.

I softly caress his face. From his forehead down to his eyes, nose, lips and cheeks. I caressed every feature of his face na mahahalata mong pagod na pagod.

"Rest Vulcan. You needed it."

"I'm already resting babe. Your presence is enough. Your care is too much." Sagot niya naman bago ako malambing na niyakap sa bewang. Nakatayo ako sa harapan niya kaya sa tiyan ko nakalapat ang ulo niya.

"You know what I mean Vulcan. You need sleep."

"I can't sleep." Sagot niya bago kumalas sa pagkakayakap sa akin at marahan akong hinila paupo sa kandungan niya. "I can't sleep knowing na may ahas sa kompanya ko. I don't want to waist a single more hour satisfying those greedy animals."

"Can I help?" Sukong tanong ko.

"No babe. Just rest. I can handle this. We can handle this."

"Sigurado ka?"

"Basta alam kong nandyan ka."

"I'm serious Vulcan."

"I love you too Venus." Hindi ko na napigilan ang pagsilay ng ngiti ko sa labi ko dahil sa sinabi niya.

"You are not taking me seriously Vulcan." Pagtatampo ko. Kuno.

"Of course not! Ikaw? Hindi ko seseryusuhin? Anong gusto mo? Hawiin ko ang mga gamit sa mesa para malaman mong seryoso ako sayo?" Ayan na. Lumabas na ang pagiging asungot ng isa.

"Ewan ko sayo. Matutulog na ako." Tatayo na sana ako ng higpitan niya ang pagkakayakap sa akin.

"Not too fast babe. I'm still resting." Hindi ko na lang ipinilit ang pagtayo ko kasi ramdam ko ang pagod na nararamdaman niya. We stayed in that position, until I feel his heavy breathing. Without making noise, I stand up from his lap, and adjust his chair for him to have a comfortable sleep.