Nalibot ko na ang lahat ng sulok ng bahay except sa swimming pool. Malakas ang ulan kaya imposibleng nandoon sila. Pero kahit na ganoon, wala pa rin akong choice kundi ang puntahan pa rin ang swimming pool para icheck. At hindi nga ako nagkakamali, nakapalibot sa pabilog na mesa ang kapatid, ina at anak ko kahit na malakas ang ulan.

"Ate! Ba't nandito kayo sa labas? Masyadong malakas ang ulan." Saway ko agad ng makalapit.

"I've.... I've..."

"What? May problema ba? You look pale. Ma, what happened?" Baling ko kay mama na nakatingin lang ng diretso sa akin.

"Come on guys. Wala akong naiintindihan sa mga patingin-tingin niyo na 'yan."

"Mommy, someone visi—"

"Venice. Tita and mama will talk privately. Let's get inside apo. Let's make dinner for everyone." Putol ni mama sa bata bago niya ito kinarga papasok.

"Visit ba ang ibig sabihin ni Venice? Sino naman?" Tanong ko agad kay ate ng makapasok sila mama.

"Hmmm? Nothing. Just random handsome investors." She replied. Completely ignoring my curiosity.

"Investors? Means marami sila. Kumusta puri mo d'yan?"

"Hey! I'm still older than you." Saway niya sa pang-aasar ko. Kung hindi ko lang alam na may something sa kanila ng boss niya baka kung kani-kanino ko na lang inireto ang bruhang 'to. "But kidding aside, those guys are really came from heaven. Ang gagwapo Venus. Naku talaga! Kung hindi lang kami lumalabas ni Jeff kikidnapin ko  'yong isa sa kanila eh."

"Hoy ate! Kumalma ka nga! Para kang teenager kung umasta eh lagpas kalendaryo ka na nga." Saway ko na lang sa mga sinasabi niya. Hindi naman sa matanda na siya, kaka-thrity two niya lang noong isang buwan. Sadyang gusto ko lang talaga siyang asarin.

"Teenager pa naman talaga ako. Ikaw ha, bastos ka." Tinawanan ko lang ang pananaway niya sa akin. Hindi naman sa pagmamayabang pero hanggang balikat ko lang si ate. Kaya minsan—nope, madalas, napagkakamalan siyang nakababata kong kapatid. Okay lang din naman sa akin 'yon. Hindi naman importante kung sino ang matanda at bata. Basta magkapatid kami, 'yon na 'yon.

"Someone's happy." Kasabay ng pagbuhos ng malakas na ulan, isang tinig ang hindi ko inaasahang maririnig ko. Abala si ate sa cellphone niya kaya hindi ko alam kung guni-guni ko lang ba 'yon o ano. Dahil sa lamig na dulot ng malakas na hangin, wala sa sarili kong niyakap ang katawan ko habang iniisip kung bakit ko narinig ang boses niya. Hindi naman siguro ako nangungulila ng matindi sa kaniya 'no? Matagal na panahon na kaming hiwalay kaya bakit ngayon pa ako mangungulila?
Agad kong ipinilig ang ulo ko para alisin ang mga pumapasok sa isip ko. Siguro stress lang ako...at gutom.

Agad nabalik sa realidad ang pag-iisip ko ng magsalita si ate. "Natahimik ka? Parang kanina lang para kang baliw na pinagtatawanan ako. Tapos ngayon ang tahi-tahimik mo. Umamin ka nga Venus, are you starting to loose your mind?" 

"Ate!" Saway ko sa tanong niya. Siya ata baliw sa amin eh. "Hindi tamang tanungin mo ang isang tao kung nababaliw na ba siya. Ano ka b—"

"Bakit hindi?"

"Bakit hindi? Siyempre offensive 'yon."

"Sinong kausap mo?"

"Ate. Don't make me a fool. Nagtanong ka kung 'bakit hindi' ngayon tatanungin mo ako kung sino kausap ko. Ikaw nga ate umamin, may problema ka ba?"

"Of course wala. Tsaka, fyi lang 'no, hindi kaya ako nagsasalita habang naglilitanya ka d'yan." Paliwanag niya.

"K-kung ganoon, s-sino 'yong nagtanong?" Bulong ko na lang. Baka kasi bigla na lang na may magsalita sa tabi ko na hindi ko nakikita.

"Baka sila." Nginuso niya ang direksyon kung saan nakaharap ang likod ko. Nang mapikon siya dahil hindi ko maintindihan ang ibig niyang ipahiwatig, siya na ang lumapit sa akin at inikot ang upuan ko paharap sa direksyong nginunguso niya.
And there, I see him again. Not just him, but them. All in flesh, sitting comfortably at the balcony while staring intensely at me. Hindi alintana kung malakas ang ulan at mahirap aninagin ang buong mukha niya. The figure itself and the aura that he possess is enough for me to recognize him. Hindi pa ako tumingin sa ibang lalaki na nagbibigay sa akin ng ganitong pakiramdam. Nervous, longing, misses, hurt, love, hatred, forgiveness. I never feel any of this feeling toward someone who is not him. And now, seeing him standing right after the the balcony's railing while looking down at me, I can't help myself but to get in rage—not only to myself, but also to my sister for inviting him inside without asking permission from me.

Masyadong mabilis ang mga pangyayari, from the happiness that oozing earlier, to the gloomy atmosphere happening right now.

"Why?" Sa lahat ng gusto kong itanong kay ate, isang salita lang ang kayang bigkasin ng bibig ko sa ngayon.

"Because I don't want you to suffer more Ven. I know that there is still that love, hiding somewhere inside you. You're just afraid. Afraid to face everything because you don't want to feel the pain again. Don't waste my effort Venus. I know you know what I mean dear. Talk about it." Bilin niya bago naunang pumasok sa loob at iniwan akong tulala sa kinatatayuan niya kanina.

I don't want you to suffer more Ven.

I don't want you to suffer more Ven.

I don't want you to suffer more Ven.

Huh! Am I the reason of the suffering I've experienced since then? Hindi naman 'di ba? Then it's bullshit to make me feel guilty with the actions I'm not accountable with! Damn it!

"Mommy, dinner's ready." Sigaw ng anak ko sa loob.

My life is a total mess. From lossing papa, then mama comparing me to my sister's dignity, living alone in the Philippines to prove something, meeting a man who turn out to be the one who broke me. I'm a total mess. Only Venice is the light that keeping me sane. He's the light holding on to me for me to avoid darkness. And now...that that man knew everything. Knew who's Venice to him, I don't know if I am able to stand up and live my life again if he force my son to stay away from me. I can't accept that he's more powerful than me kaya kayang-kaya niyang kunin sa akin ang bata. Mababaliw ako kung mawawalay sa akin ang anak ko. At 'yon ang katutuhanang ayaw kong tanggapin noong mga oras na pinapalakas ko ang sarili para mailuwal lang siya.