“I’m sorry Aether…nadamay ka pa sa gulo ko. You could have just enjoy the party all night long kaso mas inuna mo pang tulungan ako. I’m really sorry.”

“Sus! Ano ka ba Venus. Ako na ‘to oh. Si Aether ‘to. ‘Yong best friend mo. Hingin mo man o hindi ang tulong ko, I will always lend you a hand. No need to apologize. Gustuhin ko mang makita kayo ng isang buong pamilya, I can’t interfere with your decision. But I hope piliin mo ‘yong tamang desisyon para sa anak mo at sa ‘yo na rin sa lalong madaling panahon. Loki will not going to be a child forever. A month or two from now, he will going to ask questions about his dad and more. I wish handa ka when that time comes.”

Hindi ko napigilang hindi yakapin ng mahigpit si Aether. From the very moment na nalaman kong may bata na sa sinapupunan ko, hindi niya ako iniwan. Kahit walang-wala ako ng mga panahong down na down ako hindi niya ako pinabayaan. Kahit na ayokong makipag-usap sa mga tao dahil sa sakit na nararamdaman ko, hindi niya pa rin ako sinukuan. Binigyan niya ako ng lakas, ng pagkakataong ipakita sa sarili kong kaya ko. Ipinamukha niya sa aking hindi ko kailangan ng lalaki para buhayin ang sarili ko at ang anak ko. She gives me strength and help me stand and fight for my life and for my son. And now, she’s helping me again para takasan ang ama ng anak ko. Kahit alam kong labag sa loob niya, hindi lang dahil ayaw niya sa mga plano ko kundi ayaw niya ring magkalayo na naman kami ulit, tinutulungan niya pa rin ako. Kahit alam niyang magsisinungaling siya at pagtatakpan ako, hindi pa rin siya nagrereklamo.

Alam kong masyado nang maraming problema ang dinala ko sa buhay nilang magkakapatid. Kaya ngayon, susubukan kong ayusin ang problema ko ng walang hinihinging tulong sa kanilang dalawa.

“I am so grateful that you became my best friend Aether. I don’t kow kung ano ako ngayon kung hindi dahil sa tulong niyo magkakapatid. If only I could turn back time, hindi ko na sana pinasok ang gulong ‘to. Hindi ka na sana nadamay pa. Kaya thank you talaga sa lahat ng naitulong mo. Hinding-hindi kita kalilimutan edang.”

“If only you could turn back time Venus, you don’t have a Loki beside you. Walang magbibigay ng lakas sa ‘yo araw-araw. Kaya huwag mong panghinayangan ang mga nangyari na. Go and cherish what you have in front of you. Huwag mo ng isipin ang nakaraan. It will only gives you heartbreaks and sadness. Focus on your son…your future….his future. Call me kapag nagtagumpay ka na at natupad mo na ang desisyon mo. I am here…always waiting for you and Loki. Mag-iingat kayo doon Ven.”

Hindi ko agad binitawan ang yakap ko kay Aether. Naputol lang ‘yon ng sumingit si Loki sa gitna namin at nakiyakap na rin.

“Be a good boy Loki. Don’t give mama headaches okay?”

“Tita, when can I see you again?” inaantok na tanong ng bata sa kaharap niya.

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko kay Aether ng tingnan niya ako kaya tinalikuran ko na lang silang dalawa at inasikaso ang mga bagahe namin. Pagbalik ko, yakap-yakap na ni Aether si Loki ng mahigpit.

“Flight 412, please proceed to the boarding line. Flight 412, please proceed to the boarding line, thank you.”

Agad na tumayo si Aether ng marinig ang senyales ng pag-alis namin.

“Take care.” Saad niya habang nakatayo di kalayuan sa amin.

“Take care. I love you.”

She waved her hand at us for a sad goodbye. I know this is not the end of this happenings. This will going to be the part of the pages of the problems that I choose not to face. I don’t know how will I handle this now that I am alone. I don’t want my ate and mama to be link by my problems kaya I will do my best para hindi sila madamay sa problema ko.

I gave Aether a last glance before we fade away from her sight. I just hope hindi siya putaktihin ni Vulcan pagkatapos ng gabing ito.

“Mom, are you alright?”

“Yes baby. Mommy’s fine. How about you? Are you okay?” tanong ko sa kaniya ng makaupo kami sa loob ng eroplano.

“Where are we going right now mom? Are we going to have a vacation?”

“Sort of baby. We’re going to see your lola. You want that?”

Venice face light up the moment I mentioned her lola. He wants to meet my mother personally but I refused to do it back then. I just hope na magkasundo silang dalawa. Lalo pa at napakahyper na bata nitong si Venice.

“That’s true right mom? It’s a promise?” pinakita niya pa ang pinky finger niya para sa promise na gusto niyang marinig.

“That’s a promise.” I seal it with my pinky finger also. “Now, sleep and when you wake up, we will going to see your lola na. Is it okay?” Panay ang tango niya na hindi ko na man napigilang hindi pagtawanan. This kid is just so adorable.

“Okay. Settle yourself para matulog.” After a minute or two, isang batang mahimbing na natutulog na ang katabi ko. Hindi ko maiwasang hindi isipin ang ama niya. I hate Vulcan’s genes. Kung bakit ba kasi napakalakas ng dugo ng isang ‘yon at talagang mukha pa niya ang dinadala ng anak namin.

I breathe too much air because I want my respiratory to be chilled. Air condition air is sometimes what we need to relax our mind. Rather than going to a free space, a sea or mountain peak to breath air, air condition air can replace it if you don’t want to engage yourself in a tiring day or whatever.

I relax my mind kasi ayokong makarating ng Korea na sakop pa rin ng problemang dala ni Vulcan ang utak ko.

Ate will going to pick us up pagdating doon and I don’t want her to see the problems that I am trying so hard to hide. Sana nga lang mahanap ko ang sagot sa problema ko sa pupuntahan namin.