[Sena]

Tawang-tawa kong sinapo ang aking tiyan sa kakatawa sa napakaepic na nagawa ni Morce. She pouted at my reaction and rolled her eyes.

Nakaupo siya ngayon sa baitang ng hagdan patunggong third floor. Dahil sa kakamadali niya ay naskip niya ang isang step kaya ayan ang resulta, nakaupo at masakit daw ang kanyang pang-upo.

I know, I shouldn't be laughing at what happen to her but I can't stop myself when what happen earlier keeps on repeating in my head. Her expression was priceless!

"Ha-Ha-Ha. Napakabuti mo talagang kaibigan, Sen." Nakairap niya sabi.

Natatawang napapailing ako sa kanyang sinabi. Umupo ako sa kanyang tabi at tinapik ang kanyang balikat.

"Oh, kaya pa?." Nangaasar kong sabi sa kanya at napangisi ng ngumiwi ang kanyang mukha.

"Alam mo, wag kang lumapit sa akin at baka masabunutan kita, Sena. Naiinis na ako! Wag ka nga tumawa!." Naiinis niya sabi sa akin at nagamba ng kamay kaya mabilis kong iniwas ang aking ulo palayo sa kanya.

Masakit pa naman manghampas ng babae 'to. Parang bakal pa naman ang kamay nito.

"Hoy! Wag naman ganyan, Morc!."

Bawi ko at umusog na talaga palayo sa kanya dahil sa nakakaharang na kami sa daan. Dito talaga ang tambayan namin kahit na ba, daanan ito.

"Uh! Oh, nasaan pala si Rox?." Takang tanong niya sa akin.

"Maybe, hindi pa tapos sa Lit."

I said as I check my waist watch. The three of us weren't classmates this whole year. I belong to the IX-1 while Rox's is at IX-2 and Morc's in IX-3.

Maybe Morc's professor dismiss them earlier than the aloted time. Sana naman dumating na si Rox. Napuno ng katahimikan sa aming dalawa ni Morce, walang umiimik sa aming dalawa.

It isn't a awkward silence but a calm one. I know na kahit hindi sabihin ni Morce sa akin ay marami siyang iniisip sa buhay.

"HON!!!!."

Isang nakakabinging sigaw na nanggaling sa likuran namin ang nagpalingon sa amin. Isang nakangiting Rox ang bumungan sa amin.

"Oh, ba't ang laking ng ngiti mo? May nakakuha na ba?." Biro ko sa kanya.

Binatukan naman niya ako't masama akong tinigan. I flash her my super cute peace sign. Naparoll eyes naman siya sa aking ginawa.

Sabi na eh, hindi naman talaga niya ako matitiis. Umupo na lamang siya at nagsimula na naman sa pagdaldal.

"Hon! Alam mo ba na... kyaaahh! Nakita ko siya!."

Parang baliw na sabi niya habang may pahampas-hampas pa sa aming dalawa. Naiirita akong lumayo sa kanya.

"Ano ba, Hon. Masisira uniform namin dahil sayo eh."

Umiirap kong sabi, sumangayon naman si Morce sa akin. Inayos ko naman ang nagusot kong uniform. Mapagalitan pa ako ni Mom, knowing her? Napailing nalang ako.

"Tara na? 'Don tayo sa Desire's Cafe?."

Aya sa amin ni Morce. Wala naman sigurong masyadong gagawin at matatapos ko din naman siguro ang assignment na pinapagawa sa amin ng isang kong prof kaya't sumama na ako sa kanilang dalawa.

Pagkadating namin ay si Rox na ang nagpresentang umorder at pumwesto naman kami sa usual spot naming magkakaibigan sa loob ng cafe.

Usually, dito kami tumatambay tuwing may projects o report na gagawin ang isa. 'Dito din kami nagseself study o group study kahit naman kasi magkakaiba kami ng section ay minsan pareho lang naman ang mga lessions na itinuturo.

Madalas na ako ang palaging nagtuturo kay Morce sa mga subjects na 'di niya naiintindihan. Mas advance kasi kaming nasa first section kaysa sa ibang section.

"Here's your order girls!."

High-pitched said Rox sabay lapag ng mga inorder niyang desserts with  cappucinno, Latte, Americano na nakalagay sa isang mug sa table namin.

"Alam na alam mo talaga gusto namin, Roxyy!! Thanks."

Nakangiting sabi ni Morce habang sinisimulan na niyang lantakan ang blackforest cake at humigop sa poborito niyang latte.

"Oo nga. Thanks, hon."

Pagsangayon ko pa habang ngitingiti sa kaniya. Pinanlitan naman niya kami ng mga mata at tumaas ang kaliwang kilay.

"Anong thanks? Hoy para sabihin ko sa inyo mga babae kayo! 'Di yan libre noh! Hala, bayad! Bayad."

Mataray niyang sabi habang inilalahad ang kanyang kamay. Natatawa ko naman dinukot ang wallet ko sa bag at naglabas ng pera.

"Wag na, Roxy. Please?."

Pa-cute pangsabi ni Morce habang nakatingin kay Rox na hanggang ngayon ay nakalahad parin ang kamay sa harapan niya.

"Tsk. Tsk. Bayad, Salvo!."

Sabi pa ni Rox kaya't wala ng nagawa si Morce kundi magbayad. Tawa naman ako ng tawa sa kanilang dalawa ng tumunog ang chimey na nakadikit sa pintuan ng cafe na ibig sabihin ay may pumasok o lumabas. Napalingon ako ng 'di sinasadya at nakasalubong ko ang kulay abuhin niyang mga mata, na siyang natitig sa akin ng matagal.

Napakaganda ng mga mata niya.