Ayokong malaman nila na buhay parin si sam. Hanggat hindi ko parin alam ang totoo nangyari sa akin noong araw na iyon.

Dahil sa masyadong malalim ang aking iniisip ay hindi ko napansin na nakarating na pala si kuya. Ang akala ko siya ngunit ibang tao pala ang umupo.

"Bakit ka nandito?" Nagtatakang sabi ko sa kanya.

"I want to ask something" ano naman kailangan niya. The last time i saw him is that in the clinic tas wala na akong balita. Pero may nagsasabi ng ibang estudyante na nagwawala daw siya, i don't know kung totoo, hindi ko naman kasi nakikita eh.

"What?" That's the onely thing i said to him.

"I know you know something about samantha lim" that girl again. Bakit ba ayaw nalang nila kalimutan yung tao. Hindi naman sila inaano noong tao eh, ni hindi nga sila minumulto anyways who i'm i kidding.

"Hmmm... meron, and why are you asking?" Syempre kailangan natin malaman ang dahilan kung bakit ba niya tinatanong.

"Bakit siya namatay" grabe kung makapag tanong. To the point talaga no. Walang patumpiktumpik pa eh.

Kung siya hindi niya alam paano pa kaya ako na ako mismo hindi ko alam kung anong nangyari sa akin.

"Hindi ko alam. Pati isa pa, bakit sa akin ka pa nag tanong. I don't even know sam. Ni hindi ko nga siya nakita in person. Pati isa pa isang beses lang ako nagtanong about sa kanya and nag sabi ng info it those not mean na kilala ko na siya. So please just move on" sinabi ko lang yung totoo sa kanya. And i feel galit siya dahil duon.

So hindi ako nagkamali dahil padabog siyang tumayo. Ay mali pala hindi dahil sumabit lang yung kamay niya sa lamesa para ito ay mapataas ng kaunti at sabay bagsak sa sahig. Bago siya umalis ay ngumisi siya sa akin at sabay sabing. "Wala ka din palang kwenta" wow lang at sa bibig pa niya talaga nag mula ang mga salitang iyon.

Napangisi ako ng bahagya dahil sa kanyang sinabi. Pasalamat siya at may cake dito sa lamesa na inorder ko kanina dahil nga sa pagiintay ko kay kuya ngunit etong bwisit na ito ang magpapakita sa akin. Kaya agad kong kinuha ang cake at sabay tapon ito sa kanyang mukha. Hindi ako nagdalawang isip pa, para saan pa diba.

"BWISIT KA!" Naiinis na sigaw ko sa kanya at sabay walkout ko. Nakasalubong ko naman si jiro, kaya napatigil ako sa paglalakad.

"Oh?! Bakit ka umiiyak?" Gulat na gulat na tanong niya sa akin habang nakatingin sa aking mukha, kahit ako ay nagulat sa sinabi niya. Ni hindi ko manlang napansin na umiiyak na pala ako. Saka ko lang ito napagtanto ng hawakan ko ang aking mga mata, na may luha.

"Wa-wala ito" nakangiting tugon ko sa kanyang tanong habang pinupunasan ko ang aking mga luha.

Maigi lang niya akong pinagmasdan, na para bang hindi siya naniniwala na wala lang ito ng sabay labas noong bwisit sa coffee shop. Napatingin si jiro pati din ako, nakatingin si ian kay jiro at sabay tingin naman sa akin. Hanggang ngayon ay may kaunting bahid ng cake sa kanyang mukha.

"Ikaw nanaman? Ilang beses ko ba sasabihin sayo na wala akong alam tungkol kay sam!" Naiinis na sabi niya kay ian. Pati pala kay jiro nagtanong siya, tungkol kay sam.

"Bakit hindi ka nalang mag tanong kay liam, tutuusin naman sa kanila na tumira iyon pamula ng iwanan natin siya noon. Ay oo nga pala hindi mo alam ang buong nangyari, kasi wala ka noon. Ni hindi mo nga siguro kilala si liam" pagkasabi niya noon ay sabay higit niya ako papalayo. Hindi ko napansin na lumingon ako para tignan ang kalagayan ni ian.

Malungkot na parang galit.

Nasa loob na kami ngayon ng sasakyan niya. Tahimik lang ako nakaupo dito sa likod. Naalala ko tuloy ang sinabi ni jiro kanina ang tungkol sa pagiwan nila kay sam noon. Bakit nga ba nila iniwanan ang dating ako? Bakit ko pa nga tatanungin iyon kung alam ko naman ang dahilan, dahil walang may gusto sa sam na isang basura.

Habang nasa byahe, walang naimik sa amin ng bigla nalang niyang banggitin kung bakit hindi nakapunta si kuya alex at siya na ang sumundo sa akin. Hindi na ako nag taka pa sa dahilan, dahil priyorety niya ang girlfriend niya.

Hinatid nalang niya ako sa bahay namin. Bumaba ako ng sasakyan niya na hindi manlang nagpapasalamat. Wala akong ganang magpasalamat, sa isang taong nangiwan din sa akin. For real wala lang akong ganon. Hindi na issue yung dati, kalimutan na natin yun. Pero masama talaga ang pakiramdam ko ngayon.

Agad akong dumeretsyo sa aking kqarto na wala manlang bati kay mommy. I wish she know the reason, kung bakit ganito ako ngayon.

Napahiga nalang ako sa kama habang nagiisip. Sasabihin ko kaya kay ian, ng tungkol kay sam? Kahit kaunting kaalaman lang? Pero.... isa siya sa mga taong nagpahirap kay sam noon. At bigla nalang siyang nawala na wala manlang pasabi.

Pero yung mukha ni ian kanina eh. Ah!!! Ano bang gagawin ko? Nakakainis!

Desperada na siya, at mukhang lahat na ng tao na konektado noon kay sam ay maaaring napagtanungan na niya. Pero nasan nga ba siya ng mga panahon na iyon?

Napalingon ako sa may pintuan dahil may kumatok. Si kuya pala.

Hindi ko siya pinansin at nagisip nalang ulit. Naramdaman ko na umupo siya sa tabi ko.

Hindi naman ako nagtatampo sa kanya kung ayon ang inaakala niya dahil talagang hindi ko lang makontrol yung emosyon na nararamdaman ko ngayon.

"Uy sorry na" paninimula niya. Agad ko naman sinabi ang totoo, ayoko lang kasi ng madrama.

"So kuya, okay lang ako. Masama lang pakiramdam ko kaya ako ganito" at sabay tulak sa kanya palabas ng aking kwarto. Bago ko pa makalimutan.

"Oo nga pala kuya. Ikamusta mo pala ako sa girlfriend mo" pahabol ko bago ko ilock yung pinto. Yup alam ko kung anong nangyari kung bakit hindi nakapunta si kuya kanina, eh sa daldal ba ng kasama ko kanina.

At humiga ulit sa aking kama.

I just want to think... Ng makita ko kasi ang kalagayan ni ian there is something pussing me na balikan ko ang dating sam. Yes balak ko naman kasing alamin ang nangyari sa akin noon and why did i end up in here, pero parang hindi lang iyon. Gusto ko din balikan sila, at kung ano bang nangyari sa kanila nong mga araw na hindi ko kilala kung sino ba talaga ako.
------

After what happen kahapon sa coffee shop hindi ko alam kung talaga bang sinasadya ng tadhana na lagi ko nalang nakakasalubong si ian.

But anyways, tapos nanaman iyon at isa pa hindi naman siya tumitingin sa akin. Lagi lang siya nakapamulsa and malalim ang kanyang iniisip.

"Aray!" Pagrereklamo noong babae na nasa unahan ko. Nagulat ako dahil hindi ko naman siya inaano. Tinignan ko lang siya habang umaarte na masakit yung paa niya and guess who? Si zoe pala.

Ngayon ko lang ulit siya nakita pamula noong nakita namin sila ni kuya alex.

Hindi ko nalang siya pinansin at nilagpasan ko lang siya. Pero hindi nagpaawat ang maldita.

Hindi naman ako mapapatigil kung sasabihin niya na "hoy diba?" Eh sinabunutan lang naman niya ako kaya para mapatigil ako.

Nilingunan ko siya. Buti nalang mahaba ang buhok ko.

"Ano ba ang problema mo?" Seryosong tanong ko sa kanya.

"Ikaw" nakangising sabi niya sa akin. Hindi porket sikat siya akala mo kung makaasta reyna diba. 

"Sorry but i don't know you" nakangiting sabi ko sa kanya at saka ko kinuha ang buhok ko na kanina pa niya sinasabunutan. Pasalamat siya at sanay na akong masaktan.

"If you don't have anything to say with me, my i go now" maarteng sabi ko sa kanya at sabay alis. Sa pangalawang pagkakataon ay hindi na niya ako pinigilan pa.

Hindi ko alam kung anong gusto niya sa akin. Pero pakiramdam ko na hindi eto ang huling pagkakataon na iinisin niya ako.

-------

(ZOE)

That stupid girl!

Naiinis ako kapag nakikita ko siya and to think! Lagi siya yung tinitignan ni ian. Hindi maaari manguari ito! Nagpakahirap ako na mawala sa landas namin si sam, now! May bago na.

Kaninis! Think zoe para mawala na siya! Ahhhh!!!! Wait alam ko na.

-------

(ALEXA)

So sabado ngayon pero eto agang aga ay binubungangaan na kaagad ako ni liza paano naman kasi nalate ba ako sa tagpuan namin.

So ano ba ginagawa namin sa park na ito. So ganito kasi kinuha kasi kami ng school bilang isang photographer. Hindi ko nga alam kung bakit ako pa, at hindi ko din inakala na kasali pala si liza.

Hindi lang siya pati si miko, hindi na nga ako nagtaka kung bakit ako nandito dahil kay miko. Alam kasi niya na may taglay akong galing sa pagkuha ng mga litrato. So ayun baka sinadyes niya siguro ako sa mga guro.

So bakit ako lang yung minumutaktakan ni liza eh ako lang naman yung late saaming tatlo. Yup tatlo lang kami.

"So saan tayo maguumpisa" tanong ko sa kanila. Para naman tumigil na si liza sa panenermon sa akin.

"Sabi lang kasi nila na kumuha daw tayo ng kahit ano basta mamamangha daw sila" wow grabe so ganon lang? Para saan ba ito?

"So ano naman gagawin sa mga nakuha natin?" Tanong ko naman sa kanya.

"Hindi ko alam sa kanila. Ayun lang kasi sinabi nila sa akin eh. So ano mag start na tayo? Text text nalang kapag tapos na kayo. Sige bye" pagpapaalam niya saamin, at saka siya umalis. So ganon lang?

"Sige kukuha na din ako. Para makauwi na ako ng maaga" biglang sabi ni liza at saka siya umalis. Kailangan ko nang mag start din. Pero wala naman akong gagawin pagkatapos nito kaya pwede kong bagalan.

It's almost 12 pm na kaya kailangan ko munang kumain. Umalis na yung dalawa, tapos na kasi sila. Kaya ipapasa nalang nila ito sa school, yung mga litrato na nakapture nila. Hindi pa ako uuwi dahil hindi pa ako tapos at isa pa wala akong gagawin sa bahay.

Pati isa pa nanduon si kuya lex eh hindi nanaman ako makakakilos ng maayos kapag nakikita ko ang kanyang mukha.

Ano kaya maorder ko. Nasa isang cake shop ako ngayon. Wala kasi akong balak na kumain ng kanin ngayon. Hindi naman kasi sa wala akong ganang kumain pero gusto ko lang talaga kumain ng cake.

"Good morning miss, what your order?"

"Ahm.. isang strawberry cake" i said kay ate counter.

"And any drinks?"

"Water nalang po" nakangiting tugon ko sa tanong niya.

"Okay, i will just repit your order. One strawberry cake and the drink is just water. Tge total is 100 pesos" pagulit niya sa aking order kaya inabot ko sa kanya ang amount noong inorder ko at saka ko kinuha ang number ko.

Masyadong marami ang tao dito kaya ang hirap makahanap ng vicant seat so no choose ako kundi magtanong duon sa lalaki na nakatalikod sa akin. Mukha kasing wala siyang kasama and ayun nalang sa tapat niya ang vicant seat na nakikita ko.

So agad akong lumapit sa kanya para magtanong. Umiling naman siya sa akin kaya umupo na ako. At nagulat ako ng makita ko ang kanyang mukha. Hindi kasi siya tumingin sa akin noong nag tanong ako kung may kasama ba siya.

"Ikaw!" Nagtatakang sabi ko sa kanya, at saka ako napatingin sa kanyang kinakain. Napangiti ako ng bahagya ngunit nahuli niya ito.

"Anong problema mo? Sa cake ko?" Pagrereklamo niya sa akin. Umiling lang ako sa kanya habang nakangiti.

Tinignan lang niya ako ng masama as always.

"Nakakapanibago lang kasing makita kang nakain ng ganang cake" i said to him, pero ikinagulat niya ang aking sinabi.

"Parang kilala mo na ako ah" he smirk at me tas sabay subo ng kanyang cake.

"Parang ganon na nga" kailangan ko pa ba mag sinungaling kung kilala ko naman siya ng kaunti lang. Kilala ko lang kasi yung dating sed.

Hindi ko alam kung sino na ba si sed ngayon.

"Hindi natin masyadong kilala ang isat isa. Masyado ka kasing masungit at nakakatakot lapitan noon. So i want to intruduce my self again. I'm alexandra you can call me alexa for short" pagpapakilala ko sa kanya. Gusto ko kasing makilala niya kung sino ba ako at makilala ko din siya bilang bagong sed.

Ngumiti lang siya sa akin at nakipagkamay sa akin. Ngumiti din ako sa kanya. I did not expect that one huh? Yung kakamayan niya din ako.

I did not expected na dalawang oras kami nagkwentuhan. And the thing is i like the new sed. Marami akong natutunan at nalaman sa bagong sed.

Kung hindi lang sana tumawag si kuya edi sana hindi matatapos ang paguusap namin. Unan na akong umalis sa shop, dahil may hinihintay pa daw siya.

I don't know kung anong gusto ni kuya, ang sabi niya sa akin na pumunta lang daw ako sa school. So eto papunta na ako, kahit na hindi pa ako tapos sa pagkuha ng mga litrato.

Ano kayang sasabihin sa akin ni kuya at hindi pa sa cellphone niya sinabi kanina.

H-hindi kaya sinabi na ni kuya lex?

-----

To be Continue.....

LONG TIME NO SEE READERS😊💜 Ligtas po ba kayo?