Chapter 70 Tobito

"Do you love your family??"

Nahinto ako sa pagmumuni at nilingon si Lolo.Nakangiti itong tumitig sa mga mata ko na parang makakakuha siya ng sagot mula dito.

Tumango ako."Yes."Sagot ko at seryosong tumitig pabalik sa kaniya.

"Why??"Interesadong tanong niya.

"Family is the most precious thing that a person has."Sagot ko at nagiwas lang ng tingin.I can't believe i'm saying these corny things.

Muli kong sinulyapan ko si Lolo.But it's odd that i feel more comfortable when i'm inside this old Household.When i'm with my Lolo i feel more free and at ease.

"When you're with your family,you feel whole and happy."Dagdag ko at tumingin na sa kaniya."Why did you ask??"Kalauna'y tanong ko.

He chuckled and gently shooked his head."Nothing."Tipid na sagot niya at muling nagpatuloy.I can see that he wants to say something.His eye tells me but he just don't know how to open it in front of me.

Nilingon ko ang painting ng may sapa at malaking puno.Naningkit ang mga mata ko at tinitigan ng mabuti ang mukha ng dalawa karakter sa larawan.

The girl was smiling brightly at kahit sa pagkakapinta ng mga mata nito ay makikita mo ang tuwa.While the guy smiled bitterly as if he was happy and at the same time,in pain.

"How didn't the two of you ended up together Oji-chan??"Magalang ngunit diretsong tanong ko sa kaniya.Seryosong nilingon ko siya na nakangiting tumingin sa painting.

"If you are going to choose between your family and happiness,what will it be??"Tanong niya.

I silently heaved a sigh and looked at the teapot while thinking.After a minute i finally looked at him and answered.

"Family."

Hinihingal akong tumingin si whole body mirror at pinagmasdan ang pawisan kong dibdib at tiyan.I tilted my face and my jaw sharpened.I grab the clean towel hanging on my shoulder and wiped the sweat gushing out from my skin.

Pinunasan ko ang mukha ko at leeg pababa sa dibdib ko.Hinagis ko ito sa lamesa at kinuha ang tumbler ng tubig.Inubos ko ang laman nito bago ko muling isuot ang mga boxing gloves.

Hinawakan ko ang itim na sandbag para tumigil ito sa pag galaw.I started punching the bag as the trickles of sweat flow down from my forehead to my chin.

My jaw clenched and added intensity to my punches.Bawat pagsuntok ko ay ang marahas na paghampas sa ere ng sandbag.

I grunted and  finally screamed to deliver my final blow.Bumaon ang kamao ko sa sandbag dahilan upang mabutas ito.

I gulped my unhooked the sand bag and placed it down using my one hand.I heaved a sigh while looking at the ten sand bags na nasira ko ngayong araw.

Matapos mag gym at magpahinga ay dumiretso ako sa kwarto ko upang maglinis ng katawan.Suot suot ang itim na sweat shorts at grey cotton sando ay pumasok ako ng living room.

Umupo ako sa sofa at nilibot ng mga mata ko ang kapaligiran.It's too quiet and solemn,hindi ko alam kung matutuwa ba ako o mababagot.

Bumukas ang pinto ng front door kaya naman nakapamulsang lumabas ako ng living room.Sumandal ako sa pader at seryosong nilingon ang taong pumasok.

Her black straight hair gleamed nang tumama ang sinag ng araw dito mula sa labas.Her deep and cat like eyes darted on me as her thick bangs moved and gently covered her eyebrows.

Suot suot ang mamahalin at itim na kasuotan ay pumasok siya at lumakad papalapit sa akin.She became more bold looking and fierce with her milk-like skin that opposes her bossy attire.

Her style mixed well.

"Jao."

Her deep voice called out.Umayos ako ng tayo at tinanguan siya.

"Jacquelynn."Sambit ko sa pangalan niya.Our ate Jahara's eldest sister and the first born of  the Tobito Household.

"Where is he??"Tanong niya sa akin.

"Master's office."Sagot ko na tinanguan niya at nilagpasan ko na siya papasok ng kitchen.

"Jao."Huminto sa paglalakad nang tawagin niya ako at nilingon siya na nasa bungad ng hagdan.

"You wanted a tattoo??"She asked and the corner of her lips slowly rose up.

I grinned and nodded as a response.

"Wait me in your room then."

Umakyat na siya papunta sa itaas at pumasok na ako ng kusina para kumain.Matapos kumain ay pumasok muna ako ng kwarto para matulog.

After taking a nap ay pumasok na si Jacquelynn sa kwarto ko dala dala ang mga gamit niya.I stood from my bed and took off my sando.

Humilata ako sa sofa at pumikit para maalis ang pananakit ng mga mata at ulo ko.She grabbed a chair in front of me and started preparing her tools.

"Where will i put it??"Tanong niya.

"In my waist."Sagot ko.

"Mmmm."Aniya at nagsimula na.Pumikit na ako at pinakiramdaman ang ginagawa niya sa balat ko.

"How are you??"Tuluyang tanong ko sa kaniya."It's been years since we last saw each other."Dagdag ko at nanaig ang katahimikan bago siya sumagot.

"I'm fine."Sagot niya."Somehow,i am."Dagdag pa niya.Ilang minuto lang at natapos na siya sa ginagawa ka.

Umupo na ako sa sofa at sinuot muli ang sando.I crossed arms and watched her clean and arrange her tools properly.

"Hows College??"Tanong niya.

"It's fine."Sagot ko naman."Somehow it is."Dagdag ko na kinatawa niya ng mahina.

"Why did you choose business anyway?I thought you wanted to be a Journalist??"Tanong niya.

Hindi naman ako sumagot.

Umiling iling siya."You have our father in your grasps Jao,you don't have to be like Jahara."Makahulugang ka niya na aking ikinabuntong hininga.

"The two of you looked up to our father so much and now you're living your lives trying impress him."Umiling siya at tinapik ang balikat ko bago umupo sa tabi ko.

Hindi na uli ako nakasagot sa mga sinabi niya.She got me there,big time.

"I didn't know you were a poetic guy."Wika niya upang sirain ang namuong katahimikan sa amin.

She was talking about the meaning of the tatto na nasa bewang ko.Ngumiwi ako."I'm not."Asik ko.

"Did you ate lunch??"Tanong ko sa kaniya.

"Dad and i just had lunch."Sagot niya.

Matapos naming magkwentuhan at magkamustahan ay pumasok na siya sa sariling kwarto upang magpahinga.

Nakapamulsang lumakad ako sa Master's office at kumatok.Kumunot ang noo ng walang sumagot at unti unting umiling.

Nakatulog na naman yata si Dad.

Bumuntong hinibga ako at pumasok.Bumungad sa akin ang tahimik na office at ang desk ni Dad."He's in his room."Wika ko sa sarili at sinara na ang pinto.

But i stopped closing the door nang mapansin ang isang itim na envelope sa desk ni Dad.Unlike the other envelopes ay may ribbon na nakatali dito.

A business proposal i guess.

Kinuha ko ito para ilagay sa shelves nang mapansin ko ang mga letrang nakasulat sa ribbon.

"Jasper Ozae."

Basa ko dito at walang alinlangang binuksan ang itim na envelope.Kinuha ko ang isang papel at binasa ang laman nito.

My hands started to shake while holding the piece of paper.The envelope fell from my grasps as i held the paper with my two shaking hands.

I gulped and clenched my jaw.Namawis ang noo ko at bumilis ang paghinga ko.I glanced at our family picture na nakapatong sa desk ni Dad.

"I-i'm not a Tobito??"

AN

#sabaw_na_update