Ξημέρωσε. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος. Έκανε κρύο.

Ήμουν κουρασμένη αλλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Κάθε φορά που έκλεινα τα μάτια μου, μου ερχόταν σκηνές από την νύχτα. Η καταστροφή που προκάλεσε αυτός ο βασιλιάς, δεν θα την αφήσω έτσι.

Όμως πως εγώ μπορώ να τον εκδικηθώ; Δεν ξέρω καν που βρίσκεται.

Δεν έχω απομακρυνθεί ποτέ ξανά από το χωριό μου. Δεν ξέρω τίποτα. Θα είναι δύσκολο να προσαρμοστώ.

Έκλεισα τα μάτια μου να κοιμηθώ λίγο αλλά τότε ήρθε η στιγμή του θανάτου του Σίμον.

Αμέσως ξανάνοιξα τα μάτια μου και ανακάθισα. Πήρα μία βαθιά ανάσα αλλά δεν ήταν εύκολο να ξεγράψω όλα αυτά που συνέβησαν.

Στο μυαλό μου ήρθαν οι γονείς μου. Τους έχασα και αυτούς.

Δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυά μου. Άρχισα να κλαίω και ο ουρανός έκλαιγε μαζί μου. Σκούπισα τα μάτια μου και κοίταξα ψηλά. Έβρεχε. Ναι, ξέρω εγώ το προκαλεσα.

Προσπάθησα να ηρεμήσω για να ηρεμήσει και ο καιρός.Τελικά τα κατάφερα. Δεν είχα καταλάβει πως πέρασε η ώρα. Κι ακόμα δεν βρήκα στεριά.

Μέσα στην προσπάθεια να βρω έναν τρόπο για να βρεθώ σε μια στεριά με πήρε ο ύπνος.

~~

"Φοβάμαι" λέω καθώς παρατηρήσα πως βρισκόμουν σε μία σκοτεινή αίθουσα.

"Μην φοβάσαι" ακούω μια φωνή και βλέπω την μητέρα μου "είμαστε εμείς εδώ" και σιγά σιγά γύρω από την μητέρα μου εμφανίστηκε η οικογένεια μου και οι φίλοι μου.

Ένιωσα μια έντονη χαρά. "Χαίρομαι που είστε όλοι εντάξει." λέω και τρέχω προς το μέρος τους. Μα στα μισά μια σκέψη με σταματάει και τους κοιτάω.

"Έλα σε εμάς. Γιατί δεν έρχεσαι κοπέλα μου;" λέει η μητέρα μου

"Γιατί σας είδα να πεθαίνετε πως είναι δυνατόν να είστε εδώ τώρα;"τους ρωτάω.

Αμέσως όλοι εξαφανίζονται. Και εμφανίζεται ένας παράξενος τύπος με βασιλικά ρούχα.

"Όσο και να τρέχεις πριγκίπισσα θα σε πιάσουμε και θα πεθάνεις όπως όλοι στο χωριό σου!" λέει και τότε κατάλαβα ποιος ήταν. Άρχισα να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση, αλλά δεν μπορούσα να τρέξω γρήγορα και το χέρι του με έπιασε καθώς αυτός γελούσε σατανικά.

~~

Τότε είδα ότι ξάπλωνα σε μια στεριά σήκωσα το κεφάλι μου και είδα ένα αγόρι.

"Ευτυχώς ξυπνήσες! Ανησύχησα" λέει το αγόρι.

Τινάχτηκα λίγο και κοίταξα γύρω μου. Στην αρχή τα μάτια μου τυφλώθηκαν από τον ήλιο.

"Ποιος είσαι και που βρίσκομαι; Τι θες από εμένα;" του λέω μετά απο λίγα λεπτά απόλυτης ησυχίας. Έχω μάθει μετά από όσα συνέβησαν να μην εμπιστεύομαι κανέναν άνθρωπο είναι όλοι τους επικίνδυνοι και θέλουν το κακό.

"Ηρέμησε μην με παρεξηγείς. Εγώ απλά δε βρήκα εδώ και ανησύχησα αλλά τώρα που ξύπνησες όλα είναι εντάξει. Χαίρομαι που δεν έπαθες τίποτα" μου λέει και τα λόγια με ξάφνιασαν. Πως γίνεται να μου φέρεται έτσι ένας απλός άνθρωπος. Μάλλον θα το κάνει αυτό γιατί δεν ξέρει ποια είμαι​ και από πού έρχομαι.

Μην ξεχνάμε πως όλοι οι άνθρωποι μας θεωρούν εμάς τους ξεχωριστούς τέρατα.

Λοιπόν το αποφάσισα. Θα ψάξω όλους τους ξεχωριστούς ανθρώπους σε αυτόν τον κόσμο και θα φτιάξουμε μια νέα φυλή για να συνεχίσουμε και να μείνουμε στην ιστορία. Ναι αυτό είναι.

Πως και δεν το σκέφτηκα ποιο νωρίς. Αυτό είναι η απάντηση σε όλα!

Σηκώθηκα γρήγορα, μα σταμάτησα και τον κοίταξα αποφεύγοντας το βλέμμα του "Ευχαριστώ" του λέω στεγνά και γυρνάω από την άλλη και αρχίζω να περπατάω πέρα από το λιμάνι.

Αλλά αυτός ο φορτικός τύπος που με βοήθησε ή τέλος πάντων με βρήκε στην παραλία με ακολουθεί για κάποιον λόγο.

Έστριψα σε μια γωνιά και περίμενα μέχρι που έστριψε κι αυτός και όταν με είδε να είμαι εκεί τρόμαξε και τινάχτηκε.

"Συνέβει κάτι και με ακολουθείς;" τον ρωτάω καχύποπτη και κοιτάει προς τα κάτω κάπως λυπημένος.

Δεν έδωσα σημασία και πήγα να συνεχίσω αλλά η φωνή του με σταμάτησε "Περίμενε".

Γύρισα και τον κοίταξα. Αυτός αναστέναξε "Ήθελα απλά να σε γνωρίσω. Ποια είσαι και από πού έρχεσαι;"

Όταν άκουσα την ερώτηση έμεινα. Αν μάθει την καταγωγή μου τότε θα έχουμε άσχημα ξεμπερδεματα.

"Με λένε Αλεξάνδρα. Το άλλο να μην σε νοιάζει" απαντώ και γυρνάω να φύγω αλλά αυτός πάλι εμφανίζεται μπροστά μου.

"Γιατί κρύβεις την καταγωγή σου; Δεν είναι ντροπή. Εγώ δεν ξεχωρίζω κανέναν όλοι ίδιοι είμαστε" λέει και αυτό με έκανε να γελάσω αλλά μετά σοβαρεύτηκα κατευθείαν.

"Συγνώμη αλλά έχουν δει πολλά τα μάτια μου και δεν μπορώ να σε πιστέψω" λέω και τον προσπερνώ για να φύγω. Αλλά αυτός ξαναμπαίνει μπροστά μου με αποτέλεσμα να σταματήσω.

"Μα πως γίνεται από ​τόσο μικρή να ξέρεις τον κόσμο και τα μάτια σου να έχουν δει πολλά;" συνεχίζει κι εγώ τον κοιτάω περίεργα.

"Κι εσύ μικρός είσαι. Και σιγά το μικρή που είμαι. 17 χρονών είμαι." κι εκείνος μου απαντάει "Κι εγώ είμαι 18 και δεν σου είπα το όνομα μου με λένε Νέστορα. Χάρηκα για την γνωριμία" μόλις τελείωσε την φράση του μου έτεινε το χέρι.

"Τι θες από εμένα; Συνέχεια τόσο σπαστικός είσαι;" λέω και σηκώνω το φρύδι μου περιμένοντας μια λογική απάντηση.

"Δεν ξέρω απλά είπα να γνωριστούμε. Και σκέφτηκα σε καινούργιο μέρος μία ναυαγός θα χρειαζόταν βοήθεια. Δεν θα ξέρει που να πάει θα χαθεί μέσα στην πόλη και μέσα σε τόσους κινδύνους." λέει και αναστέναξα. Δυστυχώς αυτό το παλιόπαιδο έχει δίκιο αλλά τι να κάνω;

"Και τι θες;" λέω και σταυρώνω τα χέρια πάνω στο στήθος μου.

"Τίποτα απλά να σε βοηθήσω" χαμογελάει.

"Και τι θες για αντάλλαγμα ε,ε;" τον κοιτώ υπεροπτικά.

"Τίποτα απλά να ήμαστε φίλοι" μου απαντάει.

"Αλήθεια τίποτα δεν θες; Δεν μπορώ να το πιστέψω. Για να επιμένεις κάτι θες λογικά" λέω και τον πλησιάζω.

"Τίποτα αλήθεια! ... απλά ένα φίλο θέλω." λέει και εγώ ξαφνιαζομαι. Που να ήξερε ποια είμαι κι από πού ερχόμουν. Θα άλλαζε πολύ γρήγορα γνώμη. Βάζω στοίχημα σε αυτό. Αλλά άμα του πω θα κινδυνέψω άσχημα. Μην ξεχνάμε, όλοι με θεωρούν ένα τέρας.

"Ευχαριστώ αλλά δεν μπορώ να δεχτώ αυτό που λες. Στ' αλήθεια πρέπει να φύγω." είπα. Τότε ακούστηκε μια δυνατή φωνή λίγο πιο πέρα από εκεί που βρισκόμασταν. "Τα σημερινά νέα είναι πάρα πολύ σημαντικά οπότε μαζευτείτε να τα ακούσετε και μην τα χάσετε!"

"Ο,ο έλα κι εσύ να ακούσουμε τα νέα, μάλλον θα είναι σημαντικά. Αν και δεν πολυσυμπαθώ τον στρατό." λεει ο Νέστορας.

Δεν τον συμπαθεί τον στρατό; Σιγα σιγά αρχίζω να το συμπαθώ αυτό το παιδί.

Έβαλα την κουκούλα και προχώρησα μαζι με τα πλήθη, εκεί κοντά στον μεγάλο τελάλη.

"Λοιπόν ξέρετε για το κατόρθωμα του μεγάλου μας βασιλιά" λέει και όλο το πλήθος φωνάζει "Ναι!!" γεμάτο ενθουσιασμό.

Σιγά τον βασιλιά, ένα κτήνος είναι και αυτό.

"Ο καλός μας βασιλιάς μας έσωσε για άλλη μια φορά" λέει πάλι αυτός και το κοινό ζητωκραυγάζει.

"Και όταν λέω 'έσωσε' εννοώ μας έσωσε από μια πολύ σημαντική απειλή που εμείς πιο πριν δεν την είχαμε καταλάβει. Τα τέρατα του νησιού Alt δηλαδή τους περίεργου ανθρώπους!!" φωνάζει. Όταν τον άκουσα κατάλαβα πως δεν έπρεπε να έρθω εδώ. Μου ερχόταν σκηνές από αυτήν την μάχη. Όταν θυμήθηκα πάλι τον κολλητό μου να πεθαίνει κράτησα την καρδιά μου, ένιωσα να καταρρέω. Ενώ πήγαινα να πέσω ο Νέστορας με κράτησε και βρέθηκα γονατιστή με τα χέρια του περασμένα κάτω απ' τα δικά μου.

"Είσαι καλά;" με ρωτάει ψιθυριστά.

"Ναι μια χαρά είμαι. Εντάξει" λέω κι ξανασηκώνομαι. "Ευχαριστώ."

"Τίποτα. Χάρηκα που βοήθησα" μου απάντησε γλυκά κι χαμογέλασα. Όμως το χαμόγελο μου έφυγε όταν άκουσα πάλι τον τύπο που μιλούσε.

"...Ξέρετε ποια είναι όμως η ατυχία; Μας το έσκασε η πριγκίπισσα τους. Αλλά μην φοβάστε! Ο βασιλιάς έχει στείλει στρατό να την βρούν και να την σκοτώσουν." Ακούγοντας το θέλησα να τρέξω μακριά, αλλά θα με καταλάβουν. Προσπάθησα να μην πανικοβληθώ ενώ η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.

Πήρα μία ανάσα και γύρισα στον Νέστορα. "Θα έρθεις μαζί μου να φύγουμε ή θα κάτσεις εδώ;"

Με το που τελείωσα την φράση μου ο Νέστορας πήρε μια παιδιαρίστικη φάτσα και ψιθυροφώναξε "Ναι!!"

Προσπαθήσαμε να περάσουμε ανάμεσα από το κοινό. Όμως ήταν τόσο πολλοί που παραλίγο να χάσω από τα μάτια μου τον Νέστορα. Αλλά τελικά ευτυχώς καταφέραμε να βρεθούμε μετά από λίγο. Πήραμε μια βαθιά ανάσα και φύγαμε μακριά.

"Να σε ρωτήσω κάτι;" μου λέει.

"Ναι φυσικά ότι θες" του λέω και χαμογελάω.

"Πως και άλλαξες γνώμη και είπες να έρθω μαζί σου;" με ρωτάει και σταματάμε και οι δύο.

Ωχ, τώρα τι του λες;

Αυτά για τώρα. Αυτό ήταν το καινούριο κεφάλαιο πιστεύω να σας άρεσε. Σόρρυ αν άργησα λιγάκι. Κι αυτό το λέω γιατί πολύ μου στείλατε "ποτέ θα ανεβάσεις;" Και να με όπως σας υποσχεθηκα.

Μην φοβάστε θα προσπαθήσω να μην αργώ πάρα πολύ. Το πολύ να αργώ μια βδομάδα.

Λοιπόν σας έχω νέα. Γιατί ξέρω πως έχω ορθογραφικά λαθοι ή ίσως και κάποια νοηματικά η αγαπητή φιλενάδα μου @Laurel_tree το έχει αναλάβει αυτό. Τώρα πλέον είναι σπάνιο να βρείτε λαθοι είτε νομιματηκα είτε ορθογραφικά. Ρίξτε μια ματιά στο προφίλ της αν θέλετε και κάντε της φολοου.

Αυτά για τώρα θα τα πούμε στο επόμενο. Φιλάκια 😘

Πριν τελειώσω σας παρακαλώ κάντε κάποια άτομα tag που πιστεύετε ότι θα τους αρέσει αυτό το βιβλίο. Σας παρακαλώ.

Μην ξεχάσετε να κάνετε ⭐ και ένα 💬

ΒΒ!💕