Waarschuwing: nare gedachtens, zelfbeschadiging en depressie.
Als je gevoelig bent voor dit, lees het dan alsjeblieft niet.

23:45

"Schiet eens op!" Roept Daan naar Adrian, die zo snel mogelijk probeert de bier glazen te vullen. Adrian probeert zo snel mogelijk te werken, terwijl hij de tranen van stress met moeiten in houd. Daan zijn collega besluit naar hem toe te gaan, hij neemt het over en zegt "Je kunt ook niks hè." Adrian laat de twee glazen uit zijn handen trekken door Daan en slikt, hij kijkt even naar de ongeduldige mannen die op hun bier wachten.

Het is een drukke avond in de bar De Dronken Gans, en Adrian en Daan met zijn tweeën achter de bar. Het verliep eerst nog soepel maar daar is nu geen spraken meer van, Adrian kan de druk niet aan en daardoor gaat hij fouten maken. Eerder deze avond lied hij een glas vallen, vergat wisselgeld terug te geven en meer dingen, en al deze dingen begon op Daans geduld te werken.

2:00

Na een lange avond fietst Adrian naar huis, hij voelde zich ellendig nu al helemaal dat hij bij sluitingstijd nog ruzie met Daan kreeg. Hij kreeg te horen hoe slecht hij bezig was en van waarom de baas hem nog niet had ontslagen, Adrian lied hem maar boos zijn omdat hij Daan geen ongelijk kan geven. Hij is de afgelopen diensten niet op zijn best, maar hun baas houd hem omdat hij de enige is die op dagen kan wanneer andere niet kunnen.

Adrian stopt bij een appartementencomplex, waar je kleine goedkope appartementen kunt huren of kopen. Adrian gaat met de trap omhoog naar de tweede verdieping en pakt zijn sleutels, meestal wonen hier ouderen of studenten maar hij woont hier met zijn jongere zusje.

Hij draait de deur open en sluit de deur als hij binnen is, een akelige gevoel komt hem tegemoet als hij binnen is. Adrian doet zijn schoenen uit en loopt naar de slaapkamer van Lara zijn zusje, even kijkt hij naar binnen en glimlach klein als hij haar ziet slapen.

Met een glimlachje loopt hij naar de keuken en loopt langs de eet tafel, waar zijn huiswerk op ligt en rekeningen van het appartement. Hij pakt een glas en vult die met water en staart naar buiten, denkend aan die bewuste avond.
Zijn ouders waren op weg naar een bedrijf feest en hij moest op Lara passen, en drie uur later ongeveer werd hij gebeld met het vreselijke nieuws ooit... zijn ouders waren om gekomen bij een crash.

Omdat zijn ouders hier niet op voorbereid waren had Adrian bijna nergens recht op, hij moest met de meubels al snel het huis uit. Gelukkig kon hij met wat spaargeld die hij had gespaard om later op zich zelf te gaan wonen, een appartementje huren. Maar daarna werd het echt lastig om nog rond te komen, Adrian moest van 1 bijbaantje naar een vast avond dienst gaan en zelf nog een baan zoeken. Als 19 jarige is het lastig om zonder diploma een goede baan te zoeken, maar hij werkt nu overdag in de winkel en s'nachts in de bar.

Ineens word Adrian uit gedachtens gehaald wanneer hij zachte voetstappen hoort op de gang, hij kijkt om en ziet Lara in de keuken verschijnen met een slaperig hoofdje. "Lara? Wat doe jij hier?" Vraagt Adrian en hurkt even neer voor haar, Lara loopt naar hem toe en knuffelt hem "Enge droom." Antwoord de 6 jarige meisje. Adrian knuffelt haar even en tilt haar op "Moet ik verhaaltje voorlezen?" Vraagt hij zorgzaam, het meisje knikt en knuffelt hem terug "Ja."

Met Lara in zijn armen loopt Adrian haar kamer in en stopt haar in en pakt dan haar favoriete lees boekje, hij gaat zitten en opent het boekje. Lara kijkt haar broer aan en luistert meteen goed wanneer Adrian begint te verstellen.

Enkele minuten later legt Adrian het boekje weg en legt Lara's knuffel bij haar neer, Lara is in slaap gevallen. Hij doet de lamp uit en gaat naar de badkamer, even kijkt hij in de spiegel. Een jongen met donker blond haar en groene ogen die ooit straalde is te zien, hij lijkt dood moe en lijkt of hij een heel ander persoon aankijkt. De eens zo vrolijke en spotane jongen is verdwenen, en is vervangen voor iemand die het liefst verdwijnt van de aard boden... het gewoon wilt opgeven. Maar dat kan hij Lara niet aandoen, hij kan haar niet alleen laten dat is zijn enige hou vast in het leven, zijn enige licht punt in de duister... Lara.

Maar hij ziet geen einde meer in de duistere tunnel, hij is dood moe, hij faalt voor school en de stress van de betalingen word op een dag hem te veel, dat weet hij zeker. Hij doet even zijn mouwen omhoog, de strepen worden zichbaar die hij een week geleden maakte. Hij kan dit niet blijven doen, mensen gaan het door hebben en schakelen de kinderbescherming is en al het andere omdat ze dan misschien gaan denken dat hij een gevaar kan zijn voor Lara. Hij kijkt weer in de spiegel, hij kan dit niet blijven doen Lara verdient beter dan dit...

Volgende dag

Met een idee in zijn hoofd loopt Adrian met Lara naar het huis van Lara's beste vriendin en haar ouders, hij heeft hier de hele avond over na gedacht en weet wat hij moet doen.

Hij belt aan en kijkt naar Lara "Er zin in?" Vraagt hij, Lara knikt vrolijk. De moeder van Anna opent de deur en glimlacht "Hey Lara kom je gezellig logeren?" Lara blijft bij Anna logeren dit weekend dat hadden ze afgesproken en Anna's ouders vinden het prima.

Voordat Lara naar binnen gaat knuffelt Adrian haar en zegt haar gedag, daarna rent ze naar binnen niet wetend wat Adrian van plan is. Adrian kijkt haar na en kijkt naar de moeder, ze wilt gedag zeggen maar krijgt dan een briefje van Adrian in haar hand geduwd. Ze kijkt verbaast en dan naar Adrian, hij zegt enkel "Zorg goed voor haar." Voordat hij omdraait en vertrekt terwijl er tranen over zijn wangen rollen.

Later die dag is Anna's moeder te nieuwschierig en opent het briefje.

_____________________________________

Beste Mia.
Zorg alsjeblieft goed voor Lara, het spijt me dat dit zo plots is. Maar ik vertrouw u en uw man dat jullie goed voor Lara gaan zorgen en de zorg en liefde geven die ze verdient, de zorg en liefde die ik haar niet kon geven.
Maar ik heb gefaald, ik kon niet meer. De druk, de stress en alles eromheen werd me te veel, ik was op.

Ik heb dit twee jaar kunnen vol houden, maar ieder mens heeft zo zijn grenzen en ik heb de mijne bereikt...
alsjeblieft verstel dit nog niet tegen Lara, pas als ze oud genoeg is. Ik wil dat ze geniet van het leven en zich geen zorgen hoeft te maken...

Alsvast erg bedankt.
~Adrian

______________________________________

Hey daar...
Het spijt me voor dit verdrietig verhaal. Maar het is jammer genoeg iets wat in het echt voor komt, dat jongeren er alleen voor komen te staan of depressiefe gedachtens krijgen wat de Corona erger maakt voor ze.
Ik spreek uit geen ervaring, maar ken je nou iemand die in de put zit. Help die gene, door hem/haar te laten weten dat ie er niet alleen voor staat. En als je nou zelf niet durft, zijn er ook altijd nog nood lijnen die graag mensen helpen.
Ookal is het soms lastig, we moeten elkaar helpen vooral in deze tijden.

Weet... je staat er niet alleen voor❤️
Love you guys bye xxx